บทที่ 98 รู้จักเล่นแล้วก็ต้องรู้จักเสีย

บ๗ที่ 98 รู้จักเล่นแล้วก็ต้องรู้จักเสีย เฉียวมั่นหลัวยิ้มไม่ออก “ไม่ใช่ว่าเธอโดนแบล็คลิสแล้วหรอกเหรอ? ทำไมถึงยังมีเงินมาเล่นในสถานที่แบบนี้อีก?” จู่ซือซือกวาดสายตามองไปรอบๆโต๊ะก็พูดขึ้น “อ๋อ ดูจากสภาพแล้ว เธอก็ดูแลตัวเองได้ไม่เลวเลยนี่!” คำพูดของหล่อนมีความหมายอื่นแฝงอยู่ ประธานกาวที่นั่งอยู่สะดุ้งเล็กน้อย ถ้าเกิดว่าเป็นคนของเขาเขาไม่มีทางยกโทษให้แน่ๆ แต่ว่านี่เป็นคนของประธานมู่ ถึงอยากจะทำแค่ไหนก็ทำไมได้ จู่ซือซือพูดขึ้น: “จากที่ฟังเธอพูดเมื่อตะกี้ ที่ไม่อยากให้ฉันมาเล่นด้วย อย่าบอกนะว่าพวกเธอรวมหัวกันกลั่นแกล้งถังซิน ที่หล่อนแพ้มาทั้งคืน ก็คือฝีมือพวกเธอสินะ!” ถังซินกระดกเหล้าไปหนึ่งแก้ว พูดขึ้นด้วยท่าทางมึนเมา: “ไม่ใช่ ฉันเป็นคนเสนอเอง!” “ฉันไม่เคยเจอคนที่โง่เง่าแบบเธอมาก่อนเลยจริงๆ” จู่ซือซือทำหน้าไม่แยแส “อยากเล่นก็เล่นไปเถอะ แพ้ให้หมดตัวไปเลย!” ในเวลานี้ มู่เฉินหย่วนก็เข้ามาพอดี “ท่านประธานมู่” พวกประธานกาวคิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนก็มาเหมือนกัน พอเห็นเขาทุกคนก็พากันกล่าวทักทายอย่างสุภาพ ถังซินที่หันหลังอยู่ให้กับมู่เฉินหย่วนก็หยุดชะงัก แล้วรีบมุดหลบลงไปทันที คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าจะมา รู้สึกอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว มู่เฉินหย่วนพูดทักทายเสร็จ ก็กวาดตามองไปรอบๆโต๊ะ ตาก็หันไปเห็นถังซินที่กำลังหดตัวอย่างกับนกกระทา ราวกับไม่อยากให้ใครเห็น จู่ซือซือดึงมือมู่เฉินหย่วน แล้วหันไปฟ้อง: “พี่เฉิน ผู้หญิงคนนี้โง่เง่ามากๆ แพ้ไปแล้วทั้งคืนยังกล้าจะพนันกับคนอื่นอีก พี่ดูสิ ถึงกับเอาตัวเองไปพนันแล้ว โง่เง่าสิ้นดี!” ถังซิน: “…..” พอเห็นท่าทางไม่สบอารมณ์ของจู่ซือซือ มู่เฉินหย่วนก็ทำเพียงแค่ดูใบสัญญาที่วางอยู่บนโต๊ะ ถ้าดูจากตอนที่ไปศึกษาดูงานกับถังซินที่ตุรกีครั้งนั้น หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่ไร้สมอง เขาก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ: “ทุกคนเล่นกันต่อเถอะ เล่นให้จบก่อน” เกมที่หยุดลงชั่วขณะก็เริ่มดำเนินต่อ เนื่องจากการปรากฏตัวของประธานมู่ บรรยากาศรอบโต๊ะก็เริ่มกดดันขึ้น ประธานกาวและประธานส้งก็ไม่กล้ามองเรือนร่างของถังซินเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว “เก้าหมื่น” “เพิ่ง! หกแถว” “…..” หลังเล่นจบไปหนึ่งรอบ คนที่อยู่ข้างหลังของเฉียวมั่นหลัวก็เริ่มซุบซิบกัน ส่วนเฉียวมั่นหลัวก็ยิ้มจนหน้าบานเช่นกัน ประหนึ่งว่าอีกนิดเดียวก็จะชนะแล้ว กลับมาที่ด้านถังซิน ใบหน้าเศร้าหงอย ใกล้จะแพ้อยู่แล้ว เฉียวมั่นหลัวพูดกับถังซิน “คุณถัง ตาเธอแล้ว” ถังซินสูดหายใจเข้าลึกๆ หยิบไพ่มาหนึ่งใบด้วยมือที่สั่น หลังจากนั้น หล่อนก็เงยหน้าขึ้นมองเฉียวมั่นหลัว สายตาที่เฉียบแหลมคู่นั้นทำให้เฉียวมั่นหลัวเสียวหลังวาบ เริ่มรู้สึกไม่ดี “ขอโทษนะ ทุกท่าน” ถังซินชูไพ่บนมือ ทิศเหนือ แล้วเปิดไพ่ออก คนที่ล้อมอยู่สูดหายใจเข้า “ในมือสิบสามใบพอดี!” จู่ซือซือแทบตะโกนออกมาสุดเสียง ดีใจมากกว่าตัวเองเล่นเสียอีก “สวย! คิดไม่ถึงว่ายัยปีศาจจิ้งจอกว่าจะโชคดีขนาดนี้!” มู่เฉินหย่วนหันไปมองหล่อน จู่ซือซือตบปากตัวเอง จะไม่พูดอะไรอีกแล้ว “เป็น เป็นไปได้ยังไง!” เฉียวมั่นหลัวพูดด้วยความแปลกใจ ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างเร็ว “ฝีมือของเธอแย่ขนาดนั้น จะชนะได้ยังไง?” ถังซินยิ้มอ่อนๆ: “อาจจะเป็นเพราะแพ้มาทั้งคืน โชคก็เลยเข้าข้าง” ประธานกาวสีหน้านิ่งตึง เฉียวมั่นหลัวบอกเองว่าถังซินจะแพ้แน่นอน เขาจึงพนันไปมหาศาลขนาดนั้น ผลออกมาคือถังซินกลับพลิกชนะได้! “ฝีมือของคุณถังเยี่ยมมาก พวกเราเทียบไม่ได้เลย!” ประธานส้งเริ่มกระวนกระวายใจแล้ว พูดต่อ “ยังไงก็เล่นเพื่อความบันเทิง เล่นเสร็จก็แยกย้ายกันเถอะ” พูดแล้วหยิบใบสัญญาที่อยู่บนโต๊ะ “ประธานส้ง ฉันดูแล้วไม่น่าจะใช่เพื่อความบันเทิงนะ” มู่เฉินหย่วนมือเร็วกว่าประธานส้ง เอามือไปวางทับใบสัญญาไว้ คอยช่วยออกหน้าแทนถังซิน “คุณถังแพ้มาทั้งคืน ถึงขนาดต้องเอาตัวเองมาพนันแล้ว ในทางกลับกัน ถ้าคุณถังแพ้ขึ้นมาแล้วหล่อนบอกว่าแค่เล่นเพื่อความบันเทิง ท่านกับประธานกาวจะต้องไม่พอใจแน่นอน” น้ำเสียงของเขาอบอุ่น แต่กลับดูมีอิทธิพลน่าเกรงขาม “ถ้าจะพนันแล้วต้องรู้จักแพ้ด้วยสิ” “พวกท่านพอเห็นว่าตัวเองแพ้ก็เลยจะทำไม่รู้ไม่ชี้ แบบนี้คิดจะแกล้งกันชัดๆ!” จู่ซือซือพูดขึ้น “หล่อนถือเป็นคนของบริษัทมู่ซื่อ พวกท่านเล่นไม่รักษาคำพูดแบบนี้ ก็เท่ากับว่าไม่เห็นหัวประธานมู่” ประธานส้งเหงื่อไหลอาบหน้า ยิ้มอย่างฝืนๆ: “คุณจู่ คุณอย่าพูดอะไรมั่วซั่วสิ พวกเราจะกล้าไม่ให้เกียรติประธานมู่ได้ยังไงกัน พวกเราก็แค่ ก็แค่…..” ประธานส้งจะพูดต่อ ก็พูดไม่ออก “ท่านประธานส้ง ท่านเป็นคนประทับลายนิ้วมือลงบนกระดาษนี้เอง ฉันไม่ได้บังคับท่านเลย” ถังซินสะอึกหนึ่งที เริ่มที่จะทรงตัวไม่อยู่ อีกนิดก็จะล้มนอนลงไปที่อ้อมแขนของประธานมู่ หล่อนพยายามยืนขึ้น เอามือไปหยิบใบสัญญาจากมือของประธานมู่ “ตะกี้พวกเราก็พูดกันเรียบร้อยแล้วนี่ว่า รอบสุดท้าย ฉันคนเดียวต่อพวกท่านสามคน ถ้าแพ้ ฉันเป็นของพวกท่าน แต่ถ้าชนะ…..” ถังซินหยิบใบสัญญาขึ้นมาตบๆพร้อมพูดขึ้น: “ทั้งหมดนี้เป็นของฉันแล้ว! ตอน ตอนที่พวกเราพนันกัน คนที่มุงดูอยู่ก็รู้กัน ใช่ไหม พวกคุณ?” คนที่ล้อมวงอยู่ก็ตอบขึ้น: “ใช่แล้ว พวกเราเห็นหมดแล้ว” “พวกคุณสามคนกลั่นแกล้งหล่อนคนเดียว แพ้แล้วก็ไม่ยอมรับ จิตใจเลวจริงๆ!” “ใช่ เชื่อถือไม่ได้แม้แต่นิดเดียว!” ประธานกาวจุกแน่นอยู่ในอก แทบจะระเบิดออก แต่ว่าในห้องมีคนมากขนาดนี้ เขาไม่อยากขายหน้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่มาเล่น ล้วนแต่เป็นนักธุรกิจทั้งนั้น ถ้าวันนี้เขารอดจากถังซินไปไม่ได้ จากนี้ไปเรื่องนี้ก็จะไม่เป็นผลดีต่อบริษัทของเขาแน่ๆ ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ….. ประธานกาวมองไปยังถังซิน ข้างหลังของหล่อนมีมู่เฉินหย่วนผู้เป็นคนคอยบัญชาการบริษัทมู่ซื่อยืนอยู่ เขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าเกิดมีปัญหากับบริษัทมู่ซื่อล่ะก็ จากนี้ไปธุรกิจก็ต้องไม่ราบรื่นแน่ๆ ภายในสิบวินาทีสั้นๆ ประธานกาวก็คำนวณข้อดีข้อเสีย เขาพูดขึ้นโดยกลั้นความโกรธเอาไว้: “ฉันไม่กลับคำพูดแน่นอน หลักฐานมันก็เห็นๆอยู่ ยังไงคุณถังก็ชนะแล้ว ฉันก็จะทำตามที่ตกลงกันไว้” “ท่าน ท่านประธานกาว?” พอเห็นประธานกาวเริ่มประนีประนอม เฉียวมั่นหลัวก็เริ่มหน้าซีด เอามือไปดึงเสื้อเขา “ฉันพนันไว้ตั้งสี่ล้าน ฉันจะไปเอาเงินตั้งเยอะขนาดนั้นมาจากไหนล่ะ?” ประธานกาวใช้แรงผลักตัวหล่อนออก แล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชา: “เธอเป็นคนพนันเอง ใครบังคับเธอล่ะ? ไปหาเอาเองสิ! ฉันเห็นอยู่ว่าคุณถังเขาฝีมือเยี่ยมขนาดไหน ฝีมือเธอเทียบไม่ติดเลย!” ถังซินยิ้มอ่อนๆ: “ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณประธานกาวนะคะ อีกไม่กี่วันฉันจะไปรับบ้านตามที่ตกลงกันนะคะ” ประธานกาวกระตุกมุมปาก แล้วก็จากไปโดยไม่ได้อะไร “คุณถังนี่โชคดีจริงๆ ถ้าอย่างนั้นบ้านวิลล่าที่คฤหาสน์ปี้สี่หลังนั้นก็ให้คุณแล้วกัน” คำพูดที่ประธานกาวพูดไว้ ประธานส้งก็ทำได้แค่กัดฟันพูด ขณะที่กำลังจะไปก็มองตาค้อนไปยังเฉียวมั่นหลัว ราวกับโกรธเกลียดสุดๆ ที่เห็นถังซินเล่นไม่เป็น ล้วนจงใจแกล้งทำทั้งหมด! เริ่มตั้งแต่เข้ามาในห้อง ผู้หญิงคนนี้ก็ค่อยๆล่อเหยื่อให้ติดกับ แสร้งทำเป็นหูเบา ตั้งใจเล่นให้แพ้ยอมเสียเงิน สร้อยคอต่างๆ ก็เพื่อปูทางมาจนถึงรอบสุดท้าย เพียงแค่รอบเดียวเท่านั้นก็กวาดเอาบ้านสองหลังและเงินสี่ล้านจากพวกเขามาได้ ประธานกาวที่ช่วยออกหน้าแทนเฉียวมั่นหลัวก็กลับไปแล้ว ประธานส้งก็ไปแล้ว ในห้องก็เหลือเพียงแค่เฉียวมั่นหลัวคนเดียว หล่อนอยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก ตอนนี้แม้แต่เงินห้าแสนยังไม่มีเลย จะเอาเงินสี่ล้านที่ไหนไปให้ถังซิน?