บทที่ 101 จะแต่งงานกับผม คุณคู่ควรหรอ

บ๗ที่ 101 จะแต่งงานกับผม คุณคู่ควรหรอ หลี่ซูเจ๋รีบเชิญคนเข้ามา แถมชี้ให้รู้ว่าห้องนอนของถังซินอยู่ตรงไหน มู่เฉินหย่วนอุ้มคนเข้ามาในห้องนอน เพิ่งจะวางลงเตียงหมาด ๆ กลับรู้สึกเหนียวเหนอะตรงบริเวณแขน สีหน้าเขาเปลี่ยนทันที หันหลังอุ้มไปห้องน้ำแทน หลี่ซูเจ๋รีบตามมา “เกิดอะไรขึ้นประธานมู่?” “ประจำเดือนเธอมาหนะ” มู่เฉินหย่วนวางเธอลงในอ่างอาบน้ำ ยกแขนขึ้นมาดูแล้วเห็นเสื้อเชิ้ตขาวสะอาดเปรอะเปื้อนไปด้วยสีแดงสด คิ้วขมวดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาล้างน้ำทำความสะอาดเบื้องต้นแล้วบอกกับหลี่ซูเจ๋ว่า “คุณจัดการให้เธอก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมไปก่อนนะ” “อ๋อออได้ค่ะประธานมู่” มู่เฉินหย่วนปิดประตูให้พวกเธอหลังจากเดินออกมา แขนเสื้อที่เปียกเฉอะแฉะติดแนบไว้กับผิว แต่บนนั้นยังมีสีแดงจาง ๆ หลงเหลืออยู่ เขาพับแขนเสื้อขึ้น กล้ามเนื้อแข็งแรงเป็นมัด ๆ เผยออกมา ขณะที่กำลังนั่งลิฟต์อยู่ ฉากที่ถังซินเล่นไพ่ด้วยท่าทางเด็ดขาด ณ ร้านเหมยจวงแว๊บเข้ามาในหัวเป็นตอน ๆ ไม่คิดว่าจะกล้าเล่นหนักขนาดนั้นกับประธานเกา พอคิดแล้วเขาก็ยิ้มที่มุมปากเบา ๆ ฝีมือเล่นไพ่เด็ด แถมโหดอีกต่างหาก คุณถัง...ที่บางที่ต่อคุณไม่อยากนั่งก็ต้องนั่ง หลังจากกาวเหม่ยซีส่งมู่เฉินหย่วนแล้วก็ขับรถกลับไปที่สิงสุ่ยวาน ตึกอาคารห่างจากถังซินเพียงถนนสีเขียวเส้นเดียวเท่านั้น เธอขึ้นไปที่ชั้น 26 ด้วยความคุ้นเคยแล้วเดินเข้าไปในห้อง คอนโดนี้ตกแต่งด้วยการรับแสงแบบครบวงจร ห้องสองชั้นสไตล์วินเทจและบานกระจกที่กว้างใหญ่ กาวเหม่ยซีเข้ามาห้องปุ๊บก็เห็นผู้ชายที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าหน้าจก แผ่นหลังของผู้ชายแลดูแข็งแรง มองจากด้านหลังเหมือนเขากำลังจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับความมืด เธอถอดรองเท้าแล้วเดินไปเบา ๆ โอบผู้ชายเอาไว้จากด้านหลัง นิ้วเรียวยาวของเธอค่อย ๆ แกะเสื้อเชิ้ตเนื้อผ้าพรีเมี่ยมออก ลูบไล้กล้ามเนื้อที่แข็งแรงที่นูนขึ้นมาของเขา นิ้วเพิ่งจะสัมผัสถึงกล้ามเนื้อก็โดนกำเข้าที่ข้อมือเอาไว้ น้ำหนักไม่เบาไม่เบามากเท่าไหร่ แต่ทำให้เธอไม่สามารถขยับได้ ผู้ชายไม่แม้แต่จะหันหน้ามา แถมยังคุยโทรศัพท์ตามปกติ ‘’เออ ราคาตามนี้แหละ คุณไปจัดการซะ….” หลังจากวางโทรศัพท์ หลินเฉิงจี๋ถึงหันหน้ามาพร้อมกับดึงมือของผู้หญิงออกมาจากเสื้อเชิ้ต แสงไฟสาดส่องบนใบหน้าของเขาทำให้เขาดูหล่อเหลาและอ่อนโยนมากขึ้น หลินเฉิงจี๋ถามขึ้น “เรื่องที่ให้ไปติดตามเป็นไงบ้างแล้ว” “ทุกครั้งที่มาคุณก็ถามแต่เรื่องงาน เป็นห่วงฉันหน่อยไม่ได้หรอ” กาวเหม่ยซีไม่แกล้งเสแสร้งทำตัวดูดีต่อไป ทำปากจู๋ด้วยความงอแงราวกับผู้หญิงเปราะบาง เธอโน้มตัวไปทางหลินเฉิงจี๋ แถมเขย่งปลายท้าวอยากจะจูบเขา น้ำหอมบนตัวแพร่กระจายอยู่กลางอากาศ แต่หลินเฉิงจี๋หัวเราะแล้วเบี่ยงหน้าไปอีกทาง ทำให้จูบของเธอไม่มีที่ลงเอย กาวเหม่ยซีโมโหจนสะบัดมือเขาออกแล้วเดินไปกินน้ำที่ตู้เย็น “งอนอีกแล้วหรอ หืม” หลินเฉิงจี๋เดินตามไป นิ้วมือลูบไล้ระหว่างเส้นผมของเธอ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “รอให้ทุกอย่างจบสิ้นแล้วผมจะให้คุณไปพัก” “ฉันไม่ต้องการวันหยุดพัก ฉันต้องการที่การปฏิบัติตัวของคุณ” กาวเหม่ยซีจ้องไปที่เขา พูดด้วยความโมโห “ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ แต่คุณดูรังเกียจฉันเหลือเกิน Colbert คุณเกลียดฉันใช่มั้ย” หลินเฉิงจี๋หัวเราะเบา ๆ ก้มหน้าหอมแก้มเธอ “จะเกลียดยังไงหละ ก็เพราะว่าคุณเป็นคู่หมั้นของผม ผมเลยให้เกรียติคุณเสมอมา อีกอย่างพวกเรามีอะไรทำที่ประเทศ Z อีกเยอะ ผมกลัวคุณจะไม่มีแรงต่างหาก” “จริงหรอ” หลินเฉิงจี๋มองด้วยสายตาอ่อนโยน ถามกลับว่า “คุณไม่ไว้ใจผมหรอ” “ฉันเชื่อคุณสิ” อารมณ์ของกาวเหม่ยซีเหมือนจะเริ่มดีขึ้น หอมแก้มเขากลับ เหลือร่องรอยจาง ๆ ของฝีปากเอาไว้แล้วพูดสถานการณ์ของมู่ซื่อที่ผ่านมาไม่กี่วันนี้ กาวเหม่ยซีเองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ตั้งแต่ไปรับมู่เฉินหย่วน จากนั้นถังซินโดนตำรวจพาตัวไปทำการสอบปากคำแล้วมู่เฉินหย่วนออกตัวรับประกันให้เธอ จนถึงคืนนี้ถังซินไปเล่นไพ่ที่ร้านเหมยจวงแล้วเมาหัวราน้ำสุดท้ายมู่เฉินหย่วนต้องพาเธอไปส่งที่บ้าน กาวเหม่ยซีเล่าให้ฟังจนหมดเปลือก “ฉันสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างมู่เฉินหย่วนกับถังซินว่ามีอะไรบางอย่างหรือเปล่า นอกจากจู่ซือซือแล้วฉันไม่เคยเห็นใครกล้าทำตัวแบบนี้กับมู่เฉินหย่วนมาก่อน แล้วถังซินประจำเดือนมาให้มู่เฉินหย่วนนวดให้เธอ เขาก็ยอมนะ แถมน้ำเสียงไม่ได้ดูห่างเหินเย็นชาอีกด้วย คุณว่าแปลกมั้ยหละ” เธอหันหน้าไปเทน้ำแล้วพูดไปด้วย ถึงจะไม่ได้เห็นภาพความสัมพันธ์ระหว่างมู่เฉินหย่วนกับถังซิน แต่ความเศร้าครอบงำใบหน้าของหลินเฉิงจี๋แว๊บเดียวแล้วหายไปในพริบตา “เอ้อ” กาวเหม่ยซีมองไปทางหลินเฉิงจี๋แล้วถามด้วยความสงสัย “ได้ข่าวว่าก่อนหน้านั้นคุณเคยคบกับถังซิน คุณคิดเห็นยังไงกับเธอ” “คบกันแค่เวลาสั้น ๆ ผมจำอะไรไม่ค่อยได้” หลินเฉิงจี๋ยิ้มบาง ๆ “ภูมิหลังอย่างเธอหนะหรอ เข้าไปเป็นคนใช้ที่สวนอเล็กซ์เลียร์ยังไม่ได้ แล้วผมจะสนใจเธอได้ไง” “จริงหรอ” กาวเหม่ยซีมองไปทางเขาด้วยสีหน้าราบเรียบแล้วพูดต่อว่า “แต่ฉันเห็นว่าเธอฉลาดมาก คุณคิดว่าสถานะสูงส่งอย่างมู่เฉินหย่วนทำไมถึงใกล้ชิดกับเธอหรอ หรือว่าจะให้เธอช่วย” “รองประธานจ้าวของมู่ซื่อมีอำนาจมาก จะว่ากุมอำนาจเอาไว้ในมือหมดก็ไม่เวอร์ แต่มู่เฉินหย่วนไม่ทำอะไรเลย บอกแค่ว่ารองประธานจ้าวเป็นคนใหญ่คนโตของมู่ซื่อ เหมือนเจตนาที่จะปล่อยเขา ถ้าเป็นอย่างงั้นฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะดึงถังซินเข้ามาทำไม หรือว่าเขาจะชอบถังซินหรอ” หลินเฉิงจี๋รีบปฏิเสธความคิดของเธอ “ผมเคยคลุกคลีกับมู่เฉินหย่วน เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรด้วยอารมณ์ แต่เห็นว่าถังซินฉลาดเลยอยากจะเก็บเอาไว้ใช้เอง ที่เขาไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการกระทำของรองประธานจ้าวก็เป็นเพราะว่าอยากให้รองประธานจ้าวมองว่าไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้ ให้รองประธานจ้าวทำตามใจชอบต่อไป” “ตามที่คุณพูดมา...มู่เฉินหย่วนกำลังวางแผนอยู่หรอ” กาวเหม่ยซีเข้าใจทันที “เขาอยากจะลบล้างคนในเผยซื่อตั้งแต่หัวลงล่าง” “ยังไงมู่ซื่อก็เป็นของตระกูลจ้าว เขาไม่ยอมให้คนอื่นจองหองอยู่แล้ว” หลินเฉิงจี๋หัวเราะแล้วพูดขึ้น “พวกเราแค่ต้องลงมือในตอนที่มู่ซื่ออ่อนแอที่สุดครั้งเดียวรู้เรื่อง” สถานการณ์ของหลินเฉินจี๋ก็พอ ๆ กับมู่เฉินหย่วน เพราะทั้งคู่ต่างล้มลุกคุกคลานอยู่ในครอบครัวตัวเอง ระแวงกันไปมา เมื่อเทียบกับคนอื่นแล้วเขาน่าจะเป็นคนที่เข้าใจความคิดของมู่หย่วนเฉินมากที่สุด “เก็บมู่ซื่อไว้ในกำมือ เป็นวัตถุประสงค์หลักที่คุณให้ฉันมาในครั้งนี้” กาวเหม่ยซียิ้มหวานแล้วซบลงตรงอกเขา “แล้วถ้าจัดการธุระเสร็จหมดแล้วหละ คุณจะจัดการอย่างไรกับฉัน” “ไม่อยากไปเที่ยวเหรอ?” กาวเหม่ยซีตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ต่อให้ไปเที่ยวคุณก็ไม่ไปเป็นเพื่อนอยู่ดี ไม่เห็นจะสนุกตรงไหนเลย” เธอดึงคอเสื้อเขาไว้ บังคับให้เขาก้มหน้ามา ทั้งสองใกล้ชิดกันอย่างยิ่ง ริมฝีปากแทบจะประกบแนบชิด “หรือว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว เรากลับไปแต่งงานกันดี” หลินเฉิงจี๋แสยะยิ้มแล้วส่ายหัว ลูบไล้ผมของเธอ น้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยนเช่นเคย “ได้ไงหละ ต้องรอพี่ชายผมแต่งก่อนถึงจะเป็นผมได้” “แต่งงานยังต้องตามลำดับอีกหรอ ยุ่งยากชะมัด!” “ก็เพราะว่าเขาเป็นพี่ชายผมไง ผมต้องให้เกียรติเขาสิ” หลินเฉิงจี๋ลูบหน้าเธอเบา ๆ “ถ้าคุณมีเพื่อนที่เหมาะสมก็แนะนำให้พี่ชายฉันสิ เขาแต่งงานแล้ว เราก็แต่งต่อได้เลยหนิ” นิ้วมือของผู้ชายเย็นยะเยือกราวน้ำแข็ง ไม่มีความร้อนใด ๆ หลงเหลือ เมื่อกาวเหม่ยซีได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกสันหลังเย็นว๊าบ เธอคิดว่าเธอหลบเกลื่อนสีหน้าได้ดี แต่หลินเฉิงจี๋เห็นความรู้สึกเธอหมด กาวเหม่ยซีพูดพรึมพรำขึ้น “เพื่อนฉันเยอะก็จริง แต่ก็ไม่ได้ดีเลิศเลอขนาดนั้น ถ้าพี่ชายคุณเรื่องมากหละ ช่างเถอะ ๆ เรื่องแต่งงานค่อยว่ากันอีกทีเนอะ” “อืม จัดการเรื่องมู่ซื่อก่อนดีกว่า” หลิงเฉิงจี๋ยิ้ม “นี่ก็ดึกแล้ว ไปนอนเถอะครับ” “งั้นฉันกลับห้องแล้วนะ คุณเองก็รีบพักผ่อนหละ” หลังจากได้ยินเสียงประตูปิดอย่างชัดเจนแล้ว รอยยิ้มบนหน้าหลินเฉิงจี๋ค่อย ๆ จางหายไป รอยจูบบนแก้มนั้นทำให้เขาขยะแขยงอย่างมาก รีบหยิบทิชชู่เช็ดออกไป เขายิ้มเบา ๆ “จะแต่งงานกับผม คุณคู่ควรหรอ‘ คนที่เขาอยากแต่งงานด้วยตั้งแต่แรกและตลอดไปมีเพียงคนเดียว และก็มีแค่เธอคนนั้นเท่านั้นที่จะแต่งงานกับเขา ส่วนคนอื่น….ไม่คู่ควร