บทที่ 103 จัดตั้งแผนก Regulators ใหม่….เธอเป็นคนรับผิดชอบ

บ๗ที่ 103 จัดตั้งแผนก Regulators ใหม่….เธอเป็นคนรับผิดชอบ “แปลกจริง แค่ล่ามเล็ก ๆ ยังมาห้องประชุมนี้ได้เหรอ” ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เจียงจิ้งเอ่ยปาก เสียงไม่ดังแต่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “หมายความว่าตอนนี้ใคร ๆ ก็เข้ามาที่นี่ได้แล้วหรอ” ถังซินเงยหน้าขึ้นมามองผู้หญิงคนนั้น มั่นใจว่าเป็นมู่จิ่นหลิง ลูกพี่ลูกน้องของมู่เฉินหย่วน มู่จิ่นหลิงกำลังหงุดหงิดอย่างยิ่ง เธอเองก็เช่นกัน เธอเคยบอกมู่เฉินหย่วนไปแล้ว ไม่ว่าจะให้คนที่อยู่นิวยอร์คมาก็ตาม เธอก็ไม่อยากรับงานช้างนี่ไว้ แต่พอประชุมผู้บริหารระดับสูงกลับเรียกเธอมาด้วยเฉยเลย “ผู้จัดการมู่คะ ไม่เจอตั้งนานเลยนะคะ” ถังซินทักทายอย่างยิ้มแย้ม เธอเกลียดคนอื่นพูดจาดูถูกแบบนี้ที่สุด ราวกับว่าโลกใบนี้แม่เขาสร้างขึ้นมายังไงอย่างงั้น “นั่นหนะสิ แผนกล่ามของเราจู่ ๆ ก็มาตั้งสองคน” “ฉันคิดว่าความสามารถตัวเองยังไม่ถึง มาที่แบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ แต่ว่าบอสส่งอีเมลมาด้วยตัวเอง พนักงานต้อยต่ำอย่างฉันคงจะปฏิเสธไม่ได้ ก็เลยต้องมาค่ะ ขอโทษจริง ๆ นะคะที่ทำให้ผู้จัดการมู่ไม่สบายตา” มู่จิ่นหลิงไม่คิดว่าถังซินจะเถียงกลับ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปในพริบตา คนอื่นที่นั่งอยู่ตรงนั้นคงไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก วัตถุประสงค์ที่ให้ทุกคนมาประชุมในวันนี้ทุกคนต่างรู้ว่าคืออะไร ก็น่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับหัวหน้าคนใหม่ของแผนกล่าม ไม่เกี่ยวกับแผนกของเขา พวกเขาแค่ดูเฉย ๆ ก็พอ คนที่มาทีหลัง ตามกันมาทีละคนสองคน และแล้วห้องประชุมนั่งเต็มไปด้วยผู้คนที่มาจากแผนกต่าง ๆ ปกติทำงานอยู่นอกสถานที่ ถังซินก็ไม่ค่อยได้เจอเหมือนกัน เก้าโมงห้าสิบห้านาที ประตูของห้องประชุมถูกเลื่อนออกอีกครั้ง มู่เฉินหย่วนพาเลขากาวเหม่ยซีเข้ามา วันนี้เขามาในชุดสูทสีเทาเข้ม รูปร่างแข็งแรงสูงใหญ่ คิ้วเข้มตาคมที่แทรกความห่างเหินอย่างไม่ได้ตั้งใจเข้ามาเป็นระยะ พลังน่าเกรงขามแพร่ออกมาจากตัวเขา ความเงียบและจริงจังถูกพาเข้ามาพร้อมกับเขา หืมม เนคไทเส้นนี้? เนคไทสีน้ำตาลดำเส้นขวางกับคลิปหนีบเนคไทที่อยู่ข้างล่างเข้ากันอย่างยิ่ง ถังซินดูก็รู้แล้วว่าเป็นของอาร์มันนี่ แถมเนคไทเส้นนี้ดูคุ้นตามาก เหมือนเธอเคยเห็นที่ไหนมาก่อน “ประธานมู่ สวัสดีครับ/ค่ะ” เมื่อมู่เฉินหย่วนก้าวเข้ามา ทุกคนที่นั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้นยืนทักทาย ถังซินก็เพิ่งจะตั้งสติได้ รีบลุกตามทันที “อื้ม นั่งครับ” มู่เฉินหย่วนลากเก้าอี้ออกมานั่งคนแรก กาวเหม่ยซีก็นั่งลงอยู่ข้างหลังเขา เปิดสมุดที่พกติดตัวออกมาอย่างเชี่ยวชาญ ถึงแม้จะนั่งอยู่บนเก้าอี้ แต่มู่เฉินหย่วนยังคงนั่งหลังตรง ความกดดันจากเขาดูไม่หายไปไหนเลย เขาพูดขึ้น “วันนี้เรียกทุกคนมาประชุมเกี่ยวกับปัญหาหัวหน้าคนใหม่ของแผนกล่าม หัวหน้าหลิวเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ตอนนี้มีแค่หัวหน้าชั่วคราว แต่หัวหน้าชั่วคราวกับหัวหน้าก็ดูไม่แตกต่างกัน ผมเลยอยากจะถามความเห็นของทุกคนครับ” นิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น “คนที่มีความสามารถในแผนกล่ามมีไม่น้อย แต่ว่าส่วนมากประสบการณ์ไม่พอค่ะ” สุดท้ายมู่จิ่นหลิงเอ่ยปาก “หัวหน้าชั่วคราวอย่างเจียงจิ้งเป็นพนักงานเก่าแก่ในแผนกล่าม เวลาฉันคุยเรื่องงานกับเธอ สามารถเห็นได้ว่าเธอมุ่งมั่นตั้งใจกับงานอย่างยิ่ง ถ้าให้เธอเป็นหัวหน้าคนใหม่ของแผนกล่าม ฉันคิดว่าทุกคนน่าจะเห็นด้วยหมดนะคะ” มู่เฉินหย่วนเคาะนิ้วบนโต๊ะ “ก็จริง เจียงจิ้งเข้ามาที่มู่ซื่อหลายปีแล้ว นับได้ว่าเป็นผู้ที่มีประสบการณ์มากในแผนกล่าม รวมถึงมีความสามารถอย่างยิ่งด้วย” สีหน้าเจียงจิ้งยิ้มแย้ม ส่วนถังซินกลับหน้าจ๋อย เธอไม่ค่อยเข้าใจคุณชายมู่เท่าไหร่ เขาไม่ใช่ไม่รู้ว่าเจียงจิ้งเป็นคนของรองประธานซุน ยังจะเลื่อนขั้นอีกหรอ แล้วจุดประสงค์ที่เรียกเธอมาวันนี้คืออะไรกัน มาแจมเฉย ๆ งั้นหรอ ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเรื่องหัวหน้าคนใหม่ลงเอยแล้ว มู่เฉินหย่วนเอ่ยปากพูดขึ้นอีกครั้ง “เธอเป็นหัวหน้ากลุ่มในแผนกได้ แต่ไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าแผนก เพราะไม่มีภาวะผู้นำ” จู่ ๆ ประตูของห้องประชุมเปิดออกอีกครั้ง มีผู้ชายใส่ชุดสูทดูดีเดินเข้ามา “ประธานมู่ครับ” มู่เฉินหย่วนพยักหน้าแล้วลุกขึ้นยืน แนะนำให้ทุกคนรู้จัก “นี่คือเห้ออีเฉิงจากบริษัทเยนจิง ต่อไปนี้เขาคือหัวหน้าคนใหม่ของแผนกล่าม นำทีมแผนกล่ามต่อไป” ทุกคนรวมถึงถังซินอึ้งกันอย่างยิ่ง ไม่คิดว่าจะมีม้ามืดโผล่ออกมา โดยเฉพาะถังซินที่ไม่คิดว่าคุณชายมู่จะเดินเกมได้มันส์ขนาดนี้ มันส์ยิ่งกว่านั่งรถไฟเหาะซะอีก เห้ออีเฉิงโค้งคำนับให้ทุกคนเล็กน้อย “ต่อไปนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” “ประธานมู่คะ นี่น่าจะไม่เหมาะนะคะ” พอตั้งสติได้ มู่จิ่นหลิงเอ่ยขึ้น “บริษัทเยนจิงต่างจากมู่ซื่อเยอะขนาดนี้ คุณขอตัวเขามาไม่ต้องทำการตรวจสอบหรอคะ” “ก็เพราะรู้ว่าเขาสามารถทำอะไรบ้าง ผมถึงขอตัวเขามาจากบริษัทเยนจิงไงครับ” มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้มเบา ๆ แต่สายตาเข้มจนเดาอะไรไม่ได้ “ก็เหมือนกับที่รองประธานซุนรู้ว่าคุณมีความสามารถหนะครับ” มู่จิ่งหลินเข้าใจความหมายของเขา สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป “นอกจากเรื่องหัวหน้าแผนกล่ามคนใหม่แล้ว ผมยังมีอีกเรื่องหนึ่งจะบอกทุกคนครับ” มู่เฉินหย่วนกวาดสายตาไปทั้งโต๊ะประชุม และเหมือนกับค้างไว้บนตัวถังซินเสี้ยววินาที “ตอนนี้มู่ซื่อมีแค่แผนกเลขาเดียว ซึ่งปริมาณงานค่อนข้างเยอะ แผนกเลขารับมือไม่ไหว ผมตัดสินใจจะจัดตั้งแผนก Regulators เพื่อจัดการงานที่มู่ซื่อแทนผม” สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน Regulators ก็แปลว่า “ผู้ควบคุม” ไม่ใช่หรอ? เขาเหมือนทำเป็นไม่เห็นสีหน้าร้อยแปดอย่างของทุกคน พูดต่อว่า “คนใน Regulators สามารถเข้าออกทุกแผนกภายในมู่ซื่อ จัดการทุกเรื่อง รวมไปถึงออฟฟิศของผม เท่ากับว่าเป็นเลขาของผม ไม่ว่าฉันจะอยู่บริษัทหรือไม่ เขาก็คือผม ทุกอย่างที่เขาทำก็เหมือนกับคำสั่งของผม” “ประธานมู่ครับ นี่เหมือนจะ.....ไม่ค่อยสมเหตุสมผลนะครับ” มีคนทนไม่ไหว “ถ้าสมมุติจัดตั้ง Regulators พวกเราก็ไม่มีความเป็นส่วนตัวแล้วสิครับ อีกอย่าง เรื่องนี้บอร์ดบริหารทราบมั้ยครับ” มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม “Regulators จัดการแค่เรื่องงาน ไม่ไปละเมิดความเป็นส่วนตัวครับ แต่ถ้าไปละเมิดหละก็แปลว่าคุณปนเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไว้ด้วยกัน จัดตั้งแผนกใหม่เป็นการตัดสินใจของผม ความคิดของผม ทำไมต้องแจ้งให้บอร์ดบริหารทราบครับ?” “บอร์ดบริหารดูแลบริษัทหนิครับ…..” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ดังนั้นคุณคิดว่า CEO อย่างผมไม่มีอำนาจใช่มั้ยครับ” คนนั้นไม่กล้าพูดอะไรอีก ความจริงไม่จำเป็นต้องพูดถึงบอร์ดบริหารหรอก เพราะบอร์ดบริหารมีแค่สองคน อีกคนคือประธานกรรมการเถ้าแก่มู่ หลังจากกรรมสิทธิ์ถ่ายโอนให้มู่เฉินหย่วนแล้วก็ไม่เคยโผล่มาอีกเลย นอกจากมู่ซื่อจะเกิดวิกฤตขึ้นจริง ๆ ส่วนรองประธานกรรมการยิ่งไม่ต้องพูดถึง เมื่อมู่เฉินหย่วนเข้ามาบริหารมู่ซื่อแล้วก็รีบไปพักร้อนที่เมาดีฟยาว ๆ ได้ยินเสียงเงินเข้ากระเป๋าทุกเดือน ถังซินเงยหน้าขึ้น สายตาลอยไปสบตากับมู่เฉินหย่วนเข้า สายตาของผู้ชายเข้มราวกับหมึกดำ เหมือนสายตาที่รอเธอที่ห้องน้ำไม่มีผิด ความเย็นครอบงำเธอไปทั้งตัว เหมือนมีลางสังหรณ์ว่ามีเรื่องจะเกิดขึ้น อย่าบอกนะว่า….. “ถังซิน” มู่เฉินหย่วนเอ่ยขึ้น น้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์ แต่สายตากลับดูมีบางอย่าง “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป คุณย้ายจากแผนกล่ามไปที่แผนก Regulators เลขาเกาจะจัดการชั้นของแผนกพวกคุณ คุณต้องเลือกลูกน้องจากมู่ซื่อหรือว่าบริษัทลูกอื่น ๆ ” เชี่ย! ไม่น่าสายตาของคุณชายมู่มองเธอเมื่อวานแลดูพิลึกเหลือเกิน แถมยังพูดอะไรแบบนั้นอีก อย่างว่า มีการวางแผนตั้งนานแล้วหนะสิ “ถัง ถังซินไปแผนก Regulators?” ถังซินยังไม่ทันได้ทำอะไร เจียงจิ้งอุทานออกมาก่อนแล้ว “เธอมีความสามารถอะไรที่จะไปแผนก Regulators หละ แถมเป็นผู้จัดการอีกด้วย ตลกจริง ๆ ” ตอนแรกเธอก็คิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าคนใหม่เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่ามู่เฉินหย่วนกลับเรียกคนมาจากบริษัทลูกเฉยเลย เธอไม่ได้เป็นหัวหน้าไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ต้องเห็นนางถังซินผันตัวเป็นผู้จัดการซะงั้น