บทที่ 112 ภรรยาของผมดูดีขนาดนี้ มองเท่าไหร่ก็ไม่พอ

บ๗ที่ 112 ภรรยาของผมดูดีขนาดนี้ มองเท่าไหร่ก็ไม่พอ เธอพึ่งได้รู้ว่าเป็นวันเกิดของเขาอย่างกะทันหัน เลยไม่ได้เตรียมแม้แต่ของขวัญมาให้ พอนึกขึ้นได้ว่ามู่เฉินหยวนชอบกินซุปเห็ดหูหนูขาวก็เอาขวดเก็บความร้อนในกระเป๋าออกมายื่นให้เขา “เอ่อ คุณมู่ คือฉันไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ แม้แต่ของขวัญก็ยังไม่ได้เตรียมมา อันนี้แม่ของฉันตุ๋นเอง ถ้าคุณไม่รังเกียจล่ะก็รับไว้ด้วยนะคะ แล้วก็.....สุขสันต์วันเกิดค่ะ” ขวดสีชมพูอ่อนที่มีนิ้วมือเรียวสวยของหญิงสาวโอบล้อม มองดูแล้วเหมือนกับหยกขาวก็ไม่ปาน ดูแล้วช่างมีเสน่ห์ซะเหลือเกิน มู่เฉินหยวนยิ้ม ยัยคนนี้น่าสนใจจริงๆ ทุกครั้งที่ให้ของมีแต่ของติดดินทั้งนั้น พอเห็นว่ามู่เฉินหยวนไม่รับของสักทีก็เลยคิดมากไปต่างๆนานๆ คุณคุณอามู่อยากได้อะไรกันนะ แล้วเขามีอะไรแล้วบ้าง ตัวเองให้ซุปเห็ดหูหนูตุ๋นก็คงไม่ค่อยเหมาะสม เลยจะชักมือกลับ เธอกำลังจะชักมือกลับขวดเก็บความร้อนในมือก็ถูกมู่เฉินหยวนเอาไป เขายิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณมากคุณหนูถัง ของขวัญชิ้นนี้ไม่เลวเลย ผมชอบมากครับ” ใบหน้าของถังซินมีสีชมพูระเรื่อๆ “คุณมู่ก็พูดเกินไปค่ะ” มู่เฉินหยวนถามถังซินว่าว่างไหม อยากจะให้เธอไปด้วยกัน แต่ถังซินรู้ว่าคนที่เขานัดไว้ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเธอ ก็เลยปฏิเสธไปอย่างสุภาพแล้ว หลังจากนั้นมู่เฉินหยวนก็รับโทรศัพท์และดูเหมือนว่าจะมีธุระต้องรีบไป เขาเรียกให้พนักงานขายเข้ามาแล้วบอกกับถังซินว่า “คุณหนูถังถ้าชอบหลังไหนก็บอกเขาได้เลยนะครับ ผมคงต้องไปก่อน” ถังซินพยักหน้าตอบรับ หลังจากที่มู่เฉินหยวนออกไป ถังซินก็ยังคงดูโมเดลและนิตยสารบ้านต่อเพื่อจะนำมาเปรียบเทียบกันกับอีกหลายหลังที่คุยกับมู่เฉินหยวนไว้ สรุปเธอก็เลือกบ้านที่อยู่ตรงถนนจิ่นหยวนเพราะการคมนาคมค่อนข้างสะดวก “งั้นเอาหลังนี้ค่ะ” หลังจากที่ถังซินเลือกเสร็จเธอก็หยิบบัตรของเธอออกมา ตอนแรกเธอว่าจะใช้ข้อมูลของกวนชิงเฟิงแต่ว่าเขาก็ไปซะแล้ว ถังซินเลยต้องใช้ข้อมูลบัตรประชาชนของตัวเองแทน พนักงานจัดการทุกอย่างให้เธออย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ในตอนที่ถังซินเซ็นสัญญาซื้อเหลือบไปเห็นราคา เธอนิ่งไปพักหนึ่ง “ทำไมแค่แปดแสนล่ะคะ ไม่ได้เขียนผิดใช่ไหม?” “คุณมู่สั่งไว้ว่าบ้านที่คุณหนูเลือก ต้องลดราคา90%ค่ะ” พนักงานขายตอบ “บ้านพวกนี้เป็นของบริษัทมู่ซื่อทั้งหมด คุณจ่ายแค่แปดแสนก็พอแล้ว นอกนั้นพวกเราจะจัดการเองค่ะ” เธอน่าจะให้คุณมู่ทำสัญญาลดราคาแต่แรกก็จบแล้ว นี่อะไรกัน ลด90%มันต่างจากให้ฟรีตรงไหนกัน ถังซินถาม “ฉันไม่ซื้อแล้วได้ไหม?” “คุณไม่ชอบบ้านหลังนี้หรอคะ? งั้นลองดูบ้านหลังอื่นไหมคะ เดี๋ยวผมบอกคุณมู่เอง” พนักงานขายบอกพลางกดหมายเลขโทรศัพท์ของมู่เฉินหยวน แต่ถังซินหยุดไว้ซะก่อน “เอาก็ได้ๆ เดี๋ยวฉันเซ็นเลยแล้วกัน” ถังซินเซ็นชื่อตัวเองในเอกสารหลายฉบับอย่างรวดเร็วและส่งกลับไป เธอปฏิเสธไปแล้วหนึ่งรอบ ถ้าเธอยังปฏิเสธอีกล่ะก็ เขาต้องคิดว่าเธอหยิ่งแน่นอน งั้นก็รับไว้เลยน่าจะดีกว่า อีกอย่างคุณมู่ก็พูดถูก เธอช่วยเขาทำงานตั้งมากมายแถมยังไม่เคยทำพลาดด้วย บ้านที่ซื้อก็พร้อมเข้าอยู่เลยเพียงแค่ขนของเข้าไปก็อยู่ได้แล้ว หลังจากที่เธอจัดการธุระต่างๆเสร็จ เธอก็ขับรถกลับไปที่อพาร์ตเม้น ระหว่างทางเธอก็โทรหาแม่บอกให้เธอเก็บข้าวของให้เรียบร้อย อาทิตย์หน้าเธอและกวนชิงเฟิงจะไปช่วยย้ายบ้าน คุณแม่ถังก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรอีก หลี่ซูเจ๋ยังไม่ได้กลับบ้าน ในอพาร์ตเม้นจึงมีแค่ถังซินคนเดียว เธอนำผักกาดดองที่ได้มาจากคุณแม่มาเก็บไว้ให้เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็อาบน้ำแล้วกะว่าจะดูหนังผ่อนคลายสักหน่อย แต่เพื่อนร่วมงานส่งข้อความมาหลายข้อความ เธอยอมแล้วจริงๆ กะไว้ว่าจะพักผ่อน แต่ผลลัพธ์คือแค่เปลี่ยนที่ทำงานเท่านั้นเอง พอเธอจัดการกับธุระเสร็จ เงยหน้ามาฟ้าก็มืดแล้ว พอดูเวลาถึงได้รู้ว่าตอนนี้ทุ่มกว่าแล้ว โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาอีก ถังซินหงุดหงิดมาก รับสายแล้วพูดว่า “ใครคะ?” “คุณหนูถัง ฉันคือเลขาเกา” กาวเหม่ยซีตอบ “ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณพอจะมีเวลาว่างไหมคะ?” “มีเรื่องอะไร?” “คุณมู่เขา...ดูไม่ค่อยปกติ” กาวเหม่ยซีตอบแบบอ้ำๆอึ้งๆ “ฉันมารับคุณมู่ที่คลับตรงตามเวลาที่นัดไว้7:30แต่ว่าเขาไม่ยอมไป เหมือนจะมึนๆ ใครให้ดื่มเหล้าก็ดื่ม” เหมือนจะมึนแล้ว? ถังซินกำลังประเมินว่ามู่เฉินหยวนต้องดื่มบรั่นดีหรือเหล้าที่มีแอลกอฮอล์เข้มข้นลงไปแน่ เธอรีบตอบว่า”คุณดูคุณมู่ไว้อย่าให้เขาดื่มอะไรอีก คลับไหน เดี๋ยวฉันรีบไป!” “รบกวนคุณถังด้วยนะคะ” ระหว่างทางที่ขับไปคลับ ถังซินก็ได้สติขึ้นมา เธอตบหน้าผากแล้วพูดว่า “นี่ฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมต้องไปด้วยเนี่ย ให้เลขาเการับผิดชอบก็พอแล้วไม่ใช่หรอ?” ทำแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับเธอกังวลเรื่องคุณมู่หรอกหรือ แต่ว่าขับรถผ่านอุโมงค์นี้ไปก็ใกล้จะถึงคลับแล้วจะให้ย้อนกลับไปก็คงไม่ได้แล้วทำได้แค่ไปต่อ ทันทีที่รถจอดข้างถนนเธอก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในคลับ เมื่อถังซินหาห้องส่วนตัวเจอ ในตอนที่เธอดันประตูเข้าไปก็เห็นกาวเหม่ยซีนั่งหัวเราะสนุกสนานอยู่กับคนอื่นแล้วก็ต้องคอยระวังไม่ให้มู่เฉินหยวนดื่มเหล้าอีก คอยดึงแก้วหลบ มือไม้พันกันไปหมด “ขอโทษนะคะ คุณมู่คอไม่แข็งเท่าไหร่ คงจะกินต่อไม่ได้แล้วจริงๆค่ะ” หลังจากที่กาวเหม่ยซีพูดนักธุรกิจบนโต้ะต่างก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจ “ไม่ใช่เหล้าขาวสักหน่อย อะไรจะเมาง่ายขนาดนั้น อีกอย่างความสามารถในการดื่มเหล้าของคุณมู่พวกเรารู้อยู่แล้ว” “คุณมู่เขาอยากจะดื่มเองเธอก็อย่าไปห้ามเขาเลย” “อีกอย่างวันนี้เป็นวันเกิดของคุณมู่ด้วย” นักธุรกิจใหญ่ในห้องส่วนตัวพูดขึ้นมา ทำให้กาวเหม่ยซีไม่กล้าแม้แต่จะเถียง พอเห็นถังซินเข้ามาในห้องเธอดีใจมากอย่างกับเห็นพระแม่กวนอิมเดินเข้ามา “คุณถัง ในที่สุดคุณก็มาแล้ว” “ขอโทษทีมาช้าไปหน่อย รถติดมาก” ถังซินยิ้มตอบเล็กน้อยและมองไปทางมู่เฉินหยวนที่อยู่บนโซฟา หมดกันท่าทีที่สุขุมเยือกเย็นที่เธอเจอในตอนบ่ายกลายเป็นตัวอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ เมื่อเขาเห็นถังซิน มู่เฉินหย่วนก็ไม่แย่งแก้วเหล้ากับกาวเหม่ยซีอีก เขาลุกขึ้นมาจากโซฟา “ภรร....” ถังซินรีบเอามือไปอุดปากเขาไว้ก่อนที่เขาจะพูดคำว่าภรรยาออกมา เธอพูดกับนักธุรกิจทั้งหลายอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ขอโทษนะคะทุกท่าน คุณมู่น่าจะเมาแล้ว” “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณมู่ เลยตั้งใจชวนทุกคนมาเพื่อนฉลองวันเกิดของเขา จะทำให้ทุกคนผิดหวังไม่ได้ เลขาเกาคุณก็อยู่นี่แหละ พูดคุยกับพวกเขา ส่วนฉันจะพาคุณมู่กลับไปก่อน” เลขาเกาพยักหน้าตอบ “รบกวนหน่อยนะคะคุณถัง” พอพูดจบเธอก็ลากมู่เฉินหยวนออกไป เขาก็ให้ความร่วมมือเธออย่างดี แต่ปากของเขาถูกปิดไว้ดูแล้วตลกดี จนถึงตอนที่ออกไปจากคลับถังซินถึงกับโล่งอกแล้วหันไปคาดโทษกับมู่เฉินหยวนว่า “คุณมู่ ผู้ช่วยจางไม่ได้บอกคุณแล้วหรอว่าอย่าดื่มเหล้าไปเรื่อยน่ะ” “ผมดื่มบรั่นดีไปนิดเดียวเองนะ คุณภรรยาอย่าโกรธไปเลยนะ” มู่เฉินหย่วนสารภาพความผิดอย่างจริงใจและมองไปทางท้องของเธอแล้วพูดอย่างอบอุ่นว่า “โกรธไม่ดีต่อเด็กในท้องนะ” ถังซินถึงกับกระตุกยิ้มมุมปาก “คุณมู่ เรื่องท้องเนี่ยคือเรื่องปลอมนะคะ คุณลืมไปแล้วหรอ” “จะเป็นเรื่องปลอมไปได้ยังไง” มู่เฉินหย่วนถามด้วยความสับสนแล้วพูดอีกว่า “ที่รักนี่คุณแกล้งผมเล่นใช่ไหม? งั้นผมสัญญาว่าจากนี้ไปผมจะไม่ดื่มบรั่นดีอีกแล้ว คุณอย่าโกรธผมเลยนะ” “......” ก็ได้ ในสถานการณ์แบบนี้ใครก็สามารถรังแกคุณมู่ได้ เธอพูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ ถังซินไม่ได้คุยอะไรกับเขาอีก เรียกให้ขึ้นรถ มู่เฉินหยวนนั่งอย่างเรียบร้อย แต่แค่หันมามองถังซินอยู่นั่นแหละ ถังซินไม่หันกลับไปมองก็รู้สึกถึงสายตาที่มองเธออยู่ รู้สึกทนไม่ค่อยได้ “คุณมู่ คุณอย่าจ้องฉันได้ไหม?” “ภรรยาผมสวย” มู่เฉินหย่วนดื่มเหล้าไปทำให้เสียงเขาทั้งต่ำทั้งแหบพร่า ช่างยั่วยวนซะเหลือเกิน “สวยทุกวันเลย ดูยังไงก็ดูไม่พอ”