บทที่ 115 อามู่จะแต่งงานหรือยัง

บ๗ที่ 115 อามู่จะแต่งงานหรือยัง บนริมฝีปากของเธอดูเหมือนว่ายังคงอบอวนไปด้วยความไออุ่นจากชายหนุ่ม เธอร้อนผ่าวไปทั้งตัว ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เมื่อเธอกลับถึงคอนโดจนอาบน้ำเสร็จ ความร้อนรุ่มในใจของเธอจึงก็ค่อยๆทุเลาลง -- เช้าวันจันทร์ ถังซินขับรถไปรับหลี่ซูเจ๋เพื่อไปบริษัท ปกติต้องใช้เวลา40นาที แต่ตอนนี้20นาทีก็พอแล้ว หลี่ซูเจ๋พูดว่ามีรถแล้วสะดวกมากเลย หลังจากถังซินไปถึงห้องทำงาน ก็พบว่าบนโต๊ะทำงานของทุกคนมีลูกอม(มงคลในวันแต่งงาน)วางอยู่ รวมถึงบนโต๊ะของเขาเองด้วย   เธอหัวเราะพลางถามเพื่อนร่วมงานว่า “อะไร ยังไง ใครกำลังจะมีข่าวดีเหรอ ” “ผู้จัดการมู่ฝ่ายวางแผนน่ะ”เพื่อนร่วมงานตอบ “ได้ยินมาว่าผู้จัดการมู่ตั้งครรภ์น่ะ วันแต่งงานคือเดือนหน้า พอเช้าคุณมู่ก็เอาลูกอมไปแจกให้กับคนทุกแผนกเลย  ” “อ่าวเหรอ”ถังซินสงสัย มู่จิ่นหลิงเพิ่งอกหักจากทายาทบริษัทแห่งหนึ่ง เขาพูดว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งงานจะไม่มีลูกไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงจะมาแต่งงานล่ะ เขาอายุเยอะกว่ามู่เฉินหย่วนตั้งหลายปี มีลูกตอนอายุเท่านี้ก็เสี่ยงไม่น้อยเลย หรือว่าที่บ้านคุณมู่มีปัญหาอะไรหรือเปล่านะ แต่ถังซินก็ไม่ได้มีเวลาให้มาคิดเรื่องนี้ ยังมีงานเป็นตั้งๆที่เธอต้องทำ งานยุ่งตัวเป็นเกลียวเชียวล่ะ ส่งข้อความไปหามู่เฉินหย่วน แต่ก็ยังไม่ตอบกลับ รอจนถึงบ่ายก็ยังไม่ตอบ วันต่อมาก็ยังไม่ตอบ จนคนอื่นๆไม่ได้มาบริษัท มีแค่วันจันทร์ที่มู่จิ่นหลิงจะมาแจกลูกอม หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาเลย  ....ที่บริษัทเงียบสงัด.... ไม่กี่วันต่อมา จู่ซือซือมาบริษัทมู่ซื่ออย่าฉุนเฉียว มุ่งตรงมาที่แผนกของถังซิน “ตอนแรกฉันคิดมาโดยตลอดว่าเธอเป็นคนฉลาด เป็นคนมีหลักการ” จู่ซือซือเอาหนังสือพิมพ์ฟาดลงบนโต๊ะ อย่างรู้สึกผิดหวัง “ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ ทำไมถึงปล่อยในคนนอกมาทำเรื่องแบบนี้ได้” ถังซินอึ้งไปชั่วครู่ ขณะเดียวกันก็เหลือบไปมองรูปและเนื้อหาที่อยู่ในหนังสือพิมพ์นั้น เมื่อเห็นชายหญิงคู่นั้นใกล้ชิดสนิทสนมกัน เลือดแห่งความเศร้าภายในใจก็ไหลรินออกมา แล้วถูกแช่แข็งด้วยความเลือดเย็นอีกทีหนึ่ง บนหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวว่า 【ยินดีกับคุณมู่เฉินหย่วนจากบริษัทมู่ซื่อและลูกสาวของบริษัทหลงเหอที่กำลังจะมีข่าวดี】 อามู่จะแต่งงาน....แล้วเหรอ "ถังซินเธอนี่มันแย่จริงๆ !" จู่ซือซือใช้นิ้วจิ้มอย่างแรงไปบนหนังสือพิมพ์ ทำให้รู้สึกเหมือนกับทิ่มแทงไปในหัวใจของถังซิน  " "นี่ พูดสิ ทำไมไม่พูดล่ะ!?" "ถังซิน เธอหูหนวกเหรอ คนอื่นจะแย่งคนของเธอ ไม่โกรธรึไง" ขณะที่จู่ซือซือกำลังพล่ามบ่นอยู่นั้น ถังซินก็ได้สติกลับมา เธอเม้มปาก และพูดอย่างเย็นชาว่า "จู่ซือซือ ฉันกับคุณมู่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอน่ะคิดมาก" "เธออย่ามาพูดเลย ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาจะดีกับเธอขนาดนี้เหรอ แล้วตอนอยู่ตุรกีล่ะ......"   ถังซินถาม "ที่ตุรกีทำไมเหรอ" สิ่งที่จู่ซือซือพูดเกี่ยวกับมู่เฉินหย่วน หลังจากที่เธอได้สติคืนมา เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "ไม่มีอะไร แต่เธอไม่ต้องรู้สึกคับอกคับใจขนาดนี้ก็ได้นะ"จู่ซือซือบ่นพึมพำด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจ "ถึงฉันจะไม่ค่อยชอบเธอ แต่ชาติตระกูลเธอก็ดีกว่ายัยส้งนั้นเยอะ" "เธอรู้ไหมว่าแม่ของยัยนี่ เมื่อก่อนเป็นยังไง หน้าด้านมาก เขาเป็นลูกนอกสมรสน่ะ คุณเฉินจะแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้จริงๆเหรอ คงโดนพวกนักข่าวหัวเราะกันแน่ๆ" "แม่เขาจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน" ถังซินกล่าว เธอรู้สึกไม่ดีเลย แล้วก็ไม่อยากคุยกับจู่ซือซือแล้ว "เธออยากทำอะไรก็ไปทำ อย่ามารั้งฉันไว้เลย!" จู่ซือซือกระทืบเท้า แล้วพูดด้วยความโมโหว่า "เขาเย็นชากับฉันมาก ไม่เจอเลย ไม่รับโทรศัพท์ด้วย ไม่งั้นฉันไม่มาหาเธอหรอก แต่ฉันอยู่ข้างเธอนะ" "ที่เราร่วมหุ้นกันน่ะ เตะยัยส้งนี่ออกไปเลยดีไหม" "เธออยากเห็นเขาแต่งงานกับคุณเฉินรึไง" "ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่เคยคิดจะปะทะกับเธอเลย แต่อย่ามองฉันเป็นศัตรูหัวใจของใครเลยนะ"ถังซินกล่าว "คุณมู่จะขอใครแต่งงานมันก็เรื่องของเขา อย่าไปก้าวก่ายเขาเลย" ถังซินพูดเชิงสั่งว่า "คุณจู่ ตอนนี้ฉันยุ่งมากเลย เธอไปเถอะนะ" "เธอ....." "เสี่ยวหนาน ไปส่งคุณจู่หน่อยได้ไหมจ๊ะ" จู่ซือซือยังอยากคุยกับถังซินอีกสักหน่อย แต่ถังซินสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เรียกให้คนไปส่งคุณจู่ซะแล้ว จู่ซือซือถลึงตาทั้งสองข้าง จากนั้นก็เดินจากไปด้วยเสียง แก๊ก...แก๊ก... แก๊ก... จากรองเท้าส้นสูงของเธอ หลังจากที่จู่ซือซือกลับไป ห้องทำงานก็เงียบจริงๆสักที ถังซินไม่มีกระจิตกระใจจะทำงานแล้ว ได้แต่มองไปที่หนังสือพิมพ์นั้น ทั้งไม่สบายใจทั้งกลุ้มใจ เมื่อวานเธอเพิ่งไปฉลองวันเกิดของมู่เฉินหย่วน แต่วันนี้เขากลับประกาศแต่งงานกับคนอื่นซะแล้ว มันเร็วมาก...เร็วจนตั้งตัวไม่ทัน สุดท้ายแล้วข่าวของเขาก็ขึ้นหนังสือพิมพ์ เรื่องเกี่ยวกับCEOมู่อีกแล้ว  แป๊บเดียวคนในบริษัทก็รู้กันหมด ไม่ว่าถังซินไปไหนก็มีแต่คนพูดเรื่องนี้ แม้กระทั่งเธอขึ้นไปหยิบเอกสารที่แผนกเลขานุการ เลขาใหญ่ก็ยังรู้สึกทึ่งเหมือนกัน "คุณมู่พูดว่าสองสามวันนี้มีธุระ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องแต่งงาน กะทันหันมาก" เลขาใหญ่พูด ถังซินหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า "บางทีเขาอาจจะรู้จักกันนานแล้วก็ได้นะคะ" "ฉันติดตามคุณมู่มานาน ไม่เคยเจอคุณส้งนี่เลยนะ" กาวเหม่ยซีพูดด้วยเสียงต่ำ "เหมือนว่าผู้ใหญ่ในบ้านจะเข้าโรงพยาบาลน่ะ อาการร่อแร่มาก คนในบ้านก็เลยวิ่งวุ่นกันใหญ่ "เธอคิดดู ผู้จัดการมู่แกไม่ใช่คนที่ใจไวขนาดนั้นนะ ถึงแม้ว่าบริษัทนี้จะอยู่ภายใต้การดูแลของคุณมู่ แต่กรรมการบริษัทก็ยังเป็นผู้ใหญ่ในตระกูลอยู่ดี เพราะแกป่วยอย่างไม่ได้คาดคิดน่ะ คนในบ้านก็เลยต้องแบ่งทรัพย์สิน ไม่ใช่ว่าคุณมู่จะพูดอะไรก็ได้ ต้องให้ภรรยา ให้ลูกอีก ใครๆก็อยากตักตวงให้ได้มากที่สุด "เขาเข้าโรงพยาบาลเหรอ" ถังซินทำสีหน้าสงสัย "เขาไม่ใช่ไปเที่ยวต่างประเทศหรอกเหรอ ไม่ใช่ว่าร่างกายแข็งแรงดีหรอกเหรอ" ถังซินถามต่อ "เมื่อก่อนก็อยู่ต่างประเทศนั่นแหละ แต่ได้ยินมาว่ามีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจน่ะ คุณมู่ก็เลยให้กลับมารักษาตัว รอบนี้ไม่รู้ว่าเพราะโรคหัวใจหรือเปล่า แต่ก็ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกนั่นแหละ" ไม่น่าล่ะ ระยะนี้ไม่เห็นคนในบ้านเขาเลย จริงๆแล้ว.... ถึงแม้ว่าคุณส้งจะเป็นลูกสาวนอกสมรส แต่ก็ยังได้อยู่ในบริษัทหลงเหอ ยังได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลส้ง มู่เฉินหย่วนขอเขาแต่งงานก็เท่ากับเพิ่มแต้มต่อให้ตัวเอง จะไม่ขอได้ยังไง กาวเหม่ยซีเห็นสายตาอันเศร้าสร้อยของถังซิน และพูดอย่างเนิบๆว่า "คุณถัง พูดตรงๆเลยนะ คุณมู่ดีกับเธอขนาดนี้ ฉันคิดว่าเธอสองคนจะได้ลงเอยกันแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้" ถังซินใจสั่นเครือเล็กน้อย แต่ก็เก็บอาการได้ดี จากนั้นเธอยิ้ม พร้อมพูดว่า "ฉันถูกย้ายไปทำงานที่Regulators หลังชนฝาขนาดนี้ เขาจะไม่ดีกับฉันได้ยังไงล่ะ" "ฉันขอตัวก่อนนะ" ไม่เปิดโอกาสให้กาวเหม่ยซีถาม ถังซินเดินไปอย่างเร็ว กาวเหม่ยซีได้แต่มองไล่หลังเธอไป ถึงจะไม่ได้แสดงออกมาว่ารู้สึกอะไร แต่มันแสดงออกมาทางสายตา... งานยุ่งมาทั้งวัน ถังซินนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า พอได้ผ่อนคลาย เขาก็กลับนึกถึงเรื่องราวบนหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น เปิดมือถือดูก็เห็นข่าวเรื่องนั้น จะบ้าตายอยู่แล้ว เธอเก็บของอย่างลุกลี้ลุกลนและออกจากที่ทำงานไป หลี่ซุเจ๋แค่ดูก็รู้แล้วว่าวันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดี ได้แต่มองตาไม่ได้พูดอะไร รถเคลื่อนที่ไปบนถนนช้าๆเหมือนกับทุกอย่างบนโลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว ในที่สุดก็มาถึงลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ถังซินปิดประตูรถอย่างแรง