บทที่ 126 ท่านมู่หนุนหลังเธออยู่(2)

บ๗ที่ 126 ท่านมู่หนุนหลังเธออยู่(2) เสียงคัดค้านเหล่านั้นทำให้ท่านมู่ขมวดคิ้ว เขาใช้มือเคาะไปที่บนโต๊ะอย่างแรง หลังจากที่รอให้ห้องประชุมสงบลง จึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “ผู้จัดการแล้วยังไง? เพียงแค่มีความสามารถพอก็ใช้ได้แล้ว” “ฉันจะไม่ทำลายกฎเกณฑ์ของบริษัมมู่ซื่อ ดังนั้นคนในตระกูลมู่ไม่กี่คนไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่รองประธานแทนได้ และสำหรับรองประธานซูนและรองประธานกาว พวกคุณต้องจัดการงานอีกมากมาย ภาระหน้าที่อันหนักนี้ฉันคงจะไม่เอาไปให้พวกคุณต้องลำบากเพิ่มอีก” ประธานซูนและประธานกาวยิ้มอย่างฝืนใจ และไม่กล้าโต้แย้งอะไรอีก พวกเขาปรารถนาเป็นยิ่งที่เอาภาระหน้าที่นี้มาอยู่กับตนเอง “พี่รอง พี่ตัดสินใจแบบนี้ทำให้บริษัทมู่ซื่อทั้งหมดเสี่ยงอันตรายนะ” มู่เจิ้งหย่าคิดไม่ถึงว่าท่านมู่จะยืนหยัดขนาดนี้ จึงพูดด้วยเสียงสั่นเทา “ถ้าบริษัทมู่ซื่อพังทลายจะทำยังไง?” ในเวลานี้ กาวเหม่ยซีก็หอบเอกสารเข้ามา “สวัสดีค่ะทุกคน ฉันอยู่แผนกเลขา กาวเหม่ยซี และเป็นเลขาของประธานมู่” กาวเหม่ยซีโค้งคำนับให้กับทุกคน และพูดขึ้นอย่างมีมารยาทว่า ฉันอยากจะให้ทุกคนดูเอกสารที่ประธานมู่ได้ทิ้งไว้ กาวเหม่ยซีเอ่ยถาม “ท่านมู่ ฉันขอรบกวนเวลาพวกคุณไม่กี่นาทีได้มั้ยคะ?” ท่านมู่กวักมือให้เข้ามา กาวเหม่ยซีนำเอาเอกสารให้ท่านมู่ดู เมื่อให้ท่านมู่ดูเสร็จก็นำเอาเอกสารให้ไปให้มู่เจิ้งหย่าดูต่อ และยังพูดขึ้นอีกว่า “นี่เป็นเอกสารที่ประธานมู่ได้เซ็นต์เมื่อครั้งที่ได้ก่อตั้งแผนกบริหารขึ้น เชิญทุกคนดูหัวข้อที่สิบสี่ หัวข้อนี้ประธานมู่ได้เพิ่มเข้าไป” “เมื่อประธานมู่เกิดเรื่องฉุกเฉิน หรือร่างกายเจ็บป่วย ให้แผนกบริหารรับผิดชอบบริษัทมู่ซื่อทั้งหมด ตอนนี้ประธานมู่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล มาทำงานไม่ได้ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ก็ควรจะให้ผู้จัดการถังปฏิบัติภาระหน้าที่แทนประธาน” “ก่อเรื่องวุ่นวาย บริษัทมู่ซื่อก็ไม่ใช่ของเขา และยังมีผู้ถือหุ้นอยู่เยอะขนาดนี้” มู่เจิ้งหย่าพูดขึ้น ทำไมทุกคนจะต้องเอาอนาคตไปขึ้นอยู่กับผู้จัดการคนหนึ่ง และนี่ก็เป็นเพียงแค่ประธานมู่เซ็นต์ฝ่ายเดียว และเป็นเพียงแค่ประธานบริหาร นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยและความอันตรายของบริษัทควรที่จะให้คณะกรรมการบริหารเป็นคนตัดสินใจ” ท่านมู่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เมื่อผู้ถือหุ้นคนแรกดูเสร็จ ท่านมู่ได้ให้กาวเหม่ยซี เอาเอกสารกลับมา เปิดปลอกปากกา และเซ็นต์ชื่อตนเองลงบนเอกสาร ท่านมู่เอ่ยถามมู่เจิ้งหย่า “ประธานคณะกรรมการบริหารคือฉัน ฉันเซ็นต์ลงบนเอกสารนี้แล้ว ตอนนี้ได้รึยัง?” มู่เจิ้งหย่าคิดไม่ถึงว่าท่านมู่จะทำเช่นนี้ จึงชะงักงงไม่สักครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนไปจากปกติ และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรอีก ถังซินก้มหน้าและอดความคิดที่จะหัวเราะไว้ไม่ไหว เธอคิดไม่ถึงว่าท่านมู่จะดื้อขนาดนี้ ไม่ไว้หน้าน้องของตนเองแม้แต่นิดเดียว “คุณลุงจะเลือกผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร” มู่จิ่นหลิงพูดถึงถังซิน “ก่อนหน้านี้เธอเพื่อที่จะหย่ากับมู่หยางซิว จึงวางแผนให้ร้ายหยางซิว!” “ข่าวลือ” ท่านมู่รีบหันไปทางถังซิน และพูดด้วยความประหลาดใจ “เป็นความจริงหรอ เธอเคยแต่งงานกับหยางซิว?” ถังซินพยักหน้า ในใจรู้สึกอึดอัดวางตัวไม่ถูก หลังจากที่ตอนนี้รู้ฐานะทางสังคมของท่านมู่ เธอพบว่าก่อนหน้านี้ลูกที่เขาพูดถึงก็คือมู่เฉินหย่วน แต่ว่าเธอเคยแต่งงานกับมู่หยางซิวประมาณหนึ่งปี มู่หยางซิวกับมู่เฉินหย่วนมีความสัมพันธ์กันเป็นลุงหลานแท้ๆ จะไม่ให้รู้สึกอึดอัดใจได้อย่างไร? “พวกเธอ…”ท่านมู่ชี้ไปที่ถังซิน และมองไปที่มู่หยางซิว และพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ “ผู้หญิงที่ดีอย่างถังซิน ทั้งสวยและมีความสามารถ หยางซิวทำไมนายถึงต้องหย่า?” “คุณลุงเข้าใจผิดจุดแล้ว มู่จิ่นหลิงรีบพูดขึ้นจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ สิ่งที่สำคัญก็คือ เธอเอาคลิปวิดิโอที่แอบคบกันของหยางซิวกับผู้จัดการแผนกวางแผนคนก่อนที่ชื่อเฉียวมั่นหลัวเผยแพร่ในบริษัทมู่ซื่อ เป็นเพราะข่าวอื้อฉาวนี้ ในตอนนั้นหุ้นของบริษัทมู่ซื่อผันแปรไปหลายวัน หยางซิวก็ถูกย้ายไปอยู่บริษัทที่เมืองหวยเป่ย” “ฉันเข้าใจความหมายของเธอ” ท่านมู่พยักหน้า ได้เข้าใจจากคำพูดที่ตื่นตระหนกของมู่จิ่นหลิงไม่น้อย “เป็นการนอกใจระหว่างแต่งงานของหยางซิว ทำให้ภรรยาต้องแก้เผ็ด ใช่หรือไม่?” “ใช่ค่ะ เป็นแบบนั้น แต่ว่าคุณลุง…” “นั่นก็แสดงว่าความผิดอยู่ที่หยางซิว ถังซินคือผู้ได้รับความเสียหาย” ท่านมู่ขัดคำพูดของเธอ และมองมาที่มู่หยางซิว หยาบซิว “นายพูดออกมาเองซิ เธอแก้เผ็ดนายนั้นผิดใช่มั้ย?” หลังจากที่เข้ามาห้องประชุมกับมู่เจิ้งเฉิงผู้เป็นพ่อ มู่หยางซิวก็ยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ฟังอยู่เงียบๆตลอดเวลา แต่นี่เป็นการที่มู่จิ่นหลิงเอาเรื่องของเขามาพูด ท่านมู่จึงถามเขาขึ้น ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องพูดออกมา มู่หยางซิวมองมาที่ถังซินอย่างเย็นชา สักพักจึงพูดขึ้นมาว่า “เธอไม่ได้ทำผิดอะไร ตอนนั้นผมแค่สับสนเลยทำเรื่องแบบนั้นไป ผมแต่งงานกับถังซินปีกว่า เข้าใจการวางตัวของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเรียนการแปล แต่ว่าเป็นคนเรียนรู้อย่างอื่นได้อย่างรวดเร็ว ทำอะไรเรียบร้อยและรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นประธานมู่คงจะไม่ตั้งแผนกขึ้นมาเป็นพิเศษและเลื่อนตำแหน่งให้เธอเป็นผู้จัดการ” เมื่อเขาพูดออกมา สีหน้าของมู่เจิ้งเฉิงก็ซีดลงทันทีทันใด มองไปที่เขาอย่างเสียใจ แม้แต่ มู่เจิ้งหย่าก็หันมามองเค้าอย่างไม่สบายใจ “ มู่หยางซิว นายเป็นบ้าหรอ เธอทำร้ายนายจนน่าสงสารขนาดนี้ นายยังปกป้องเธอ?” มู่จิ่นหลิงขึ้นเสียงสูง “นายถูกเธอหลอกให้หลงอีกแล้วใช่มั้ย ดังนั้นถึงพูดแบบนึ้ออกมา ฉันได้ยินมาว่าพวกเธอรู้จักกันไม่นานก็รีบแต่งงาน นายเป็นคนตระกูลดีเหมือนจะมีพร้อมทุกอย่าง ตอนนั้นที่แต่งงานเธอเป็นคนเสนอขึ้นมาใช่มั้ย?” มู่ซิวหย่างขมวดคิ้ว “การแต่งงานเป็นการปรึกษาของพวกเราทั้งสองคน ป้าอย่าใช้แผนการร้าย เล่นเล่ห์เพทุบายเลย” “มันเป็นเพราะการกระทำของเมียเก่าของนาย จะไม่ให้คนอื่นคิดได้ยังไง!” … “ พอได้แล้ว เปิดการประชุมแต่ทำอย่างกับกำลังซื้อกับข้าว เสียงดังเอะอะโวยวาย” ท่านมู่พูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “ในเมื่อพวกเธอคัดค้านแบบนี้ ถ้าอย่างงั้นก็ลงคะแนนเสียง เลือกจากรองประธานซูน รองประธานกาว และผู้จัดการถังซิน ให้เลือกหนึ่งคนจากสามคนนี้ เพียงแค่คนในห้องประชุมนี้เท่านั้นที่สามารถออกคะแนนเสียงได้” เมื่อท่านมู่มีข้อเสนอแบบนี้ คนอื่นก็ไม่มีอะไรโต้แย้ง ทุกคนได้เขียนชื่นคนที่อยากจะลงคะแนนเสียงให้ลงบนกระดาษโน๊ต ม้วนและส่งให้กาวเหม่ยซี หลังจากไม่กี่นาที กาวเหม่ยซีก็ได้รับกระดาษคะแนนเสียงของทุกคน และเริ่มที่จะประกาศผล รองประธานกาวหนึ่งเสียง รองประธานซูนหนึ่งเสียง ผู้จัดการถังหนึ่งเสียง … ผู้จัดการถังสี่เสียง … ผู้จัดการถังสิบเสียง … นอกจากตอนแรกที่รองประธานกาวและรองประธานซูนได้สามสี่คะแนนเสียง ในตอนสุดท้ายคะแนนเสียงทั้งหมดเป็นของถังซิน ในระหว่างที่รอกาวเหม่ยซีอ่านชื่อคะแนนเสียงที่อยู่ในมือนั้น ถังซินได้คะแนนเสียงเต็มๆสี่สิบสามคะแนน! มู่เจิ้งหย่าและมู่เจิ่งเฉิงโมโหจนพูดไม่ออก ทั้งห้องประชุมมีผู้ถือหุ้นอยู่เป็นครึ่งหนึ่ง บวกกับผู้ดำรงตำแหน่งสูงทั้งหลายอย่างมู่เจิ้งหย่า รวมๆแล้วก็ประมาณหกสิบคน ครึ่งหนึ่งเป็นของถังซิน กดทับคะแนนของรองประธานกาวและรองประธานซูน ท่านมู่มองไปที่ทุกคน และพูดขึ้นว่า “นี่เป็นคะแนนเสียงที่ทุกคนได้ลง ฉันอยากจะให้เธอปฏิบัติหน้าที่ประธานแทน ทุกคนคงไม่มีใครไม่เห็นด้วยแล้วใช่มั้ย?” “ไม่มี” มู่เจิ้งหย่าก็สีหน้าไม่ดีขึ้นมาอีก และเพียงแค่พยักหน้า “ฉันเคารพผลของการลงคะแนนเสียง” ถังซินอยากจะพูดอะไรออกมา “ท่านมู่” “ทำไมหรอ” ท่านมู่มองมาที่ถังซินด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม นี่”ไม่ใช่การตัดสินใจของฉันคนเดียว นี่คือการเลือกจากที่ทุกคนลงคะแนนเสียง เธอมีความมั่นใจที่จะปฏิบัติหน้าที่แทนประธานมั้ย?” ท่านผู้เฒ่าสายตาเฉียบคมและอ่อนโยน รวมทั้งความเชื่อใจในตัวเธอ เหมือนกับพูดว่า รับหน้าที่ไปอย่างกล้าหาญ มีปัญหาอะไรฉันจะหนุนหลังเธอเอง ทำให้ถังซินรู้สึกร้อนๆที่หน้าอก