บทที่ 142 ถ้าหากฟ้าให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง

บ๗ที่ 142 ถ้าหากฟ้าให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง ถังซินขี่จักรยานเสือภูเขาอย่างบ้าคลั่งมาตลอดทางจนมาถึงโรงแรมที่ร่วมเจรจาก่อนเวลาห้านาที เธอวิ่งเข้าโรงแรมไปอย่างรวดเร็วไปด้วยและจัดทรงผมและเสื้อผ้าไปด้วย พอไปถามที่แผนกต้อนรับ อีกฝ่ายก็แจ้งว่าคณะของประธานหานออกไปคนเดียวก่อนหน้านี้แล้ว “แม่งเอ้ย！” ถังซินโมโหจนปากระเป๋าลงบนแผนกต้อนรับ เธอยืมรถของเด็กน้อยมา ไม่ง่ายเลยกว่าจะมาถึงได้ แต่พวกเขากลับออกไปก่อนแล้วเหรอเนี่ย แม่งเอ้ย ล้อเธอเล่นเหรอเนี่ย หลังจากที่หอบสองสามที ถังซินก็โทรหาประธานหาน “ประธานถัง” “ประธานหานกำลังยุ่งอยู่เหรอคะ” หลังจากที่ฟังออกว่าไม่ใช่เสียงของประธานหาน ถังซินก็ขมวดคิ้ว ควบคุมอารมณ์เอาไว้ ยิ้มแล้วพูด “ฉันมาที่โรงแรมตรงตามเวลาแล้ว แต่พนักงานบอกว่าประธานหานไปแล้วนะคะ” “ประธานหานของพวกเรามีธุระนิดหน่อยก็เลยไปก่อนค่ะ” อีกฝ่ายพูด “ประธานหานยังบอกอีกว่า ถ้าประธานถังโทรมาให้ขอโทษประธานถัง ครั้งหน้าถ้าประธานหานว่าง จะเลี้ยงข้าวประธานถังค่ะ” ในใจของถังซินมีคำด่าเป็นหมื่นคำ แต่ก็อดกลั้นมันเอาไว้ “ไม่เป็นไรค่ะ ในเมื่อประธานหานยุ่ง ถ้างั้นครั้งหน้าฉันค่อยนัดประธานหานแล้วกันค่ะ” “ลาก่อนนะคะ ประธานถัง” “ลาก่อนค่ะ” หลังจากที่วางสายแล้ว ใบหน้าอันงดงามของถังซินก็เย็นชาขึ้นมาแล้วกัดฟันพูด “เสี่ยวเซียนหนี่ว์พูดถูก สมองฉันมันมีปัญหา ไม่ได้ขายให้ตระกูลมู่สักหน่อย มีสิทธิ์อะไรมาทำเรื่องแย่ ๆ พรรค์นี้ด้วยล่ะ” อยากจะเหวี่ยงใส่มู่เฉินหย่วนเสียจริง ๆ เลยว่ากูไม่ทำแล้ว เชิญตามสบายเลย ！ ถังซินนั่งอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรมอยู่พักหนึ่งเหมือนกับผู้หญิงที่โดนสามีทอดทิ้ง พอนึกได้ว่าเป็นผู้รักษาการแทนประธานชั่วคราว ได้เรียนรู้อะไรจากมู่เฉินหย่วนมาไม่น้อย ก็นับว่าโตขึ้นแล้ว เธอเกรงว่าต่อไปต่อให้ไปที่อื่นใดอีก ก็ไม่สามารถได้ความรู้รอบด้านขนาดนี้ได้ หลังจากจิตใจสงบลงสักพักแล้ว ถังซินก็โทรศัพท์หากาวเหม่ยซีบอกกับเธอว่า “เลขาเกา ไปหาคนในแผนกสารสนเทศตรวจสอบตารางงานช่วงนี้ของประธานหาน ถ้าหาเจอแล้วส่งวีแชทมาให้ฉันด้วยนะ” ในเมื่อประธานหานไม่ว่าง เธอก็ไปหาลูกชายของเขาก็ได้ หลังจากที่ผ่านไปห้านาที ถังซินก็ได้ตารางงานของประธานหาน ตารางวันนี้เพื่อนของเขาเกิดวันนี้ จองคลับหรูเอาไว้เป็นที่เฉลิมฉลอง เธอตรงดิ่งไปยังคลับนั้นทันที ที่บังเอิญก็คือคลับนี้เป็นคลับที่ถังซินช่วยมู่เฉินหย่วนเจรจาธุรกิจครั้งแรก ลงรถมาขณะที่เห็นชื่อของคลับ ถังซินนึกถึงภาพตอนที่เจรจาในตอนนั้น แถมยังไม่สบายท้องเลยไปเข้าห้องน้ำ สุดท้ายกลับโดนมู่เฉินหย่วนดักถามที่ห้องน้ำ “...” ถ้าหากสวรรค์ให้โอกาสเธออีกครั้ง วันนั้นเธอต้องไม่มาแน่นอน ถังซินหาผู้จัดการล็อบบี้เจอ จึงถามอย่างคุ้นเคย “วันนี้ฝนตกฉันเลยคิดว่าขับรถมันไม่ดี คุณหานน้อยมาไหม” “มานานแล้วค่ะ อยู่ในห้องส่วนตัวอยู่ค่ะ” ผู้จัดการล็อบบี้คิดว่าถังซินเป็นเพื่อนของคุณหานน้อย ยิ้มกว้าง โค้งตัวแล้วนำถังซินไปยังห้องของคุณหานน้อย ห้องพรีเมียร์วีไอพีสวีท พอประตูเปิดออก กลิ่นหอมของเหล้าก็ผสมรวมกับกลิ่นน้ำหอมลอยเข้ามา ห้องส่วนตัวที่ตกแต่งอย่างหรูหราพื้นที่เกือบสองร้อยตารางเมตร มีกลิ่นอายของความหรูหราฟู่ฟ่าอยู่มากทีเดียว ในห้องมีคนประมาณยี่สิบกว่าคน คนที่ร้องเพลงก็ร้องเพลงไป คนที่เล่นลูกเต๋าก็เล่นลูกเต๋าไป บางคนก็นั่งล้อมวงคุยกันดื่มเหล้ากันเต็มที่ สนุกสนานครื้นเครงกันมาก ผู้จัดการพอพาถังซินมาถึงห้องแล้วก็ไปเลย ไฟในห้องมืดนิดหน่อย สลัว ๆ ทว่าถังซินสายตาแหลมคม มองปร๊าดเดียวก็เห็นคุณหายน้อยที่นั่งอยู่บนโซฟาแล้ว ผมสีน้ำตาลหวีไปด้านหลัง มุมปากกระตุก ๆ ท่าทางดูหมดสภาพ ระหว่างทางที่นั่งรถมาที่คลับ ถังซินก็วิเคราะห์อย่างละเอียดมาแล้วรอบหนึ่ง ในตอนนี้เงินที่เหลือของตระกูลมู่เอาไปซื้อหุ้นคืนจากผู้ถือหุ้นหมด หากจำเป็นต้องขายออกไปอีกก็ต้องหาผู้ซื้อรายใหญ่ ประธานหานเล่นอสังหาริมทรัพย์ในฮ่องกงจนร่ำรวยจนเป็นเศรษฐีลำดับที่หกของฮ่องกง ช่วงสองสามปีที่กลับมาแข่งขันในแผ่นดินใหญ่นี้ก็ยังคงเล่นอสังหาริมทรัพย์แถมยังลงทุนในภาพยนตร์ทำเงินได้มาไม่น้อยเลย ในแผ่นดินใหญ่ประธานหานมีชื่อเสียงไม่น้อย แค่เพียงแค่เที่ยวคนอื่นว่าประธานหานซื้อหุ้นตระกูลมู่ หากถังซินไปหาประธานคนอื่น ๆ ก็ง่ายขึ้นเยอะแล้ว เหมือนกับหลักการที่ว่า “จับโจรให้จับหัวหน้าก่อน” ก็ไม่ปาน ถังซินสาง ๆ ผม เดินไปหาประธานหาน “คุณหานน้อยคะ” คุณหานน้อยที่กำลังคุยกับคนอื่นอยู่เงยหน้าขึ้น เห็นถังซินที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสูท ทำให้ดูรูปร่างสูงโปร่ง ดูเหมือนฮีโร่หญิงที่กล้าหาญ แววตาเปล่งประกายนิด ๆ คุณหายน้อยลุกขึ้นมาจากโซฟา ถามด้วยความสนใจ “คุณเป็นเพื่อนของใคร” “ฉันเป็นเพื่อนของประธานหานค่ะ” ถังซินยิ้มเล็กน้อย วางของขวัญลงบนโต๊ะไม้แดง “วันนี้พอดีตอนคุยธุระ ได้ยินมาว่าเพื่อนของคุณมีงานวันเกิด ก็เลยมาทักสักหน่อยน่ะค่ะ” “ทำไมผมไม่รู้เลยว่าพ่อผมมี...” คุณหานน้อยมองถังซินตาวาว แววตาฉายถึงความรู้สึกว่าเรื่องมันไม่สมเหตุสมผลนิด ๆ “เพื่อนที่สวยแบบคุณขนาดนี้” ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ หัวเราะออกมา “หารเสี้ยว นายเพิ่งกลับมาเลยไม่ค่อยได้ดูข่าวละสิท่า ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนพ่อนายที่ไหนกันเล่า เธอคือถังซินผู้รักษาการประธานตระกูลมู่ต่างหากละ” ถังซินได้ยินเสียงคุ้น ๆ เลยขมวดคิ้วขึ้นมา เมื่อผู้ชายคนนั้นออกมาจากเงามืด เธอถึงพบว่าคือมู่จิ่นเซียนลูกชานคนที่สองของมู่เจิ้งเฉิงที่เจอกันที่บริษัทคราวก่อนมาแล้วครั้งหนึ่ง พอมู่จิ่นเซียนเอ่ยปากพูด สายตาเกือบครึ่งห้องก็มองไปที่ถังซิน คุณหายน้อยก็มองแล้วมองอีกแล้วพูดอย่างแปลกใจ “ผมรู้ว่ามู่เฉินหย่วนเกิดเรื่อง ตระกูลมู่เลยเลือกผู้รักษาการแทน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นผู้หญิง แถมยังสวยขนาดนี้ด้วย” มีคนหนึ่งหัวเราะเสียดสีขึ้นมา “สวยแล้วมีประโยชน์อะไรล่ะ ไร้ประโยชน์สิ้นดี ดูสิ เธอเกือบทำตระกูลมู่ล้มละลายแหนะ” “นี่ ถ้าฉันเป็นประธานมู่ ฉันไปหานาย ก นาย ข ใครก็ได้มายังดีกว่าเธอเลย” “บอกแล้วเห็นไหมล่ะ！” “...” ตั้งแต่เป็นผู้รักษาการประธานมาจนถึงตอนนี้ ถังซินก็มีภูมิคุ้มกันคำพูดที่ไม่เข้าหูพวกนี้มาแล้ว สีหน้าของเธอไม่เปลี่ยนแปลง ยังคงยิ้ม ๆ ให้คุณหานน้อย “ไม่ทราบว่าขอคุยกับคุณหานน้อยหน่อยได้ไหมคะ” “ถังซิน คุณนัดประธานหานไม่ได้ถึงมาหาคุณหายน้อยใช่ไหมล่ะ” มู่จิ่นเซียนโน้มตัวไปข้างด้าน มองถังซินอย่างครุ่นคิด “อยากให้คุณหานน้อยช่วยคุณ หรือว่า คุณอยากจะมาโน้มน้าวคุณหานน้อยให้ซื้อหุ้นเดิมของตระกูลมู่เหรอ” ถังซินคิ้วยัก ๆ คิ้ว เธอคิดว่ามู่จิ่นเซียนดูเฉื่อยชา ไม่เอาการเอางาน คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถมองคนออกได้เก่งขนาดนี้ คุณหายน้อยสีหน้าก็ไม่เปลี่ยนเช่นกัน พูดอย่างรังเกียจว่า “ตระกูลมู่เดี๋ยวก็ล้มละลายแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นหนี้ข้างนอกเท่าไหร่ คุณยังอยากให้ผมซื้อหุ้นตระกูลมู่อีกเหรอ ผมดูเป็นคนโง่ขนาดนี้เลยเหรอ” ถังซินยิ้มอย่างเย็นชา “คุณหานน้อยคะ ท่านก็รู้ว่า ดราก้อนกรุ๊ปของประเทศจีนคือตระกูลมู่ที่ผลักดันการพัฒนาเศรษฐกิจของหนางเฉิง เมืองหวยเป่ยและเยนจิง จัดหางานให้กับคนงานหลายหมื่นคนซึ่งกรุ๊ปอื่นใด ๆ ไม่มีทางทำได้” “ตอนนี้ตระกูลมู่คือแค่มีปัญหาเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีทางล้มละลายแน่นอน” “คุณหานน้อยคะ ฉันหวังว่าท่านจะสามารถช่วยพูดกับประธานหานให้ฉันได้เลี้ยงข้าวเขาสักมื้อได้นะคะ” ถังซินพูด “ถ้าตระกูลหานร่วมมือกับตระกูลมู่ไม่ขาดทุนแน่นอนค่ะ” “พ่อผมไม่ร่วมมือกับพวกคุณหรอก” คุณหานน้อยโบก ๆ มือ ทำท่าทางไม่อยากฟังเธอพูด “ใครต้องการผลประโยชน์จากตระกูลพวกคุณ คุณก็ไปหาเขาสิ” พอคุณหายน้อยพูดจบ มู่จิ่นเซียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดข้าง ๆ หูใส่เขาสองประโยคทันที จากนั้นมู่จิ่นเซียนก็พูดขึ้นมาอีก “หารเสี้ยว ยังไงเขาก็เป็นผู้รักษาการประธานของตระกูลมู่ เดินทางตั้งเป็นพันลี้เพื่อมาหา นายอย่าไร้เยื่อใยสิ มีเรื่องก็คุยกันดี ๆ” ถังซินรู้สึกว่ามู่จิ่นเซียนพูดให้ตัวเองฟัง