บทที่ 143 มู่เฉินหย่วนให้ผลประโยชน์อะไรกับคุณ คุณต้องช่วยเขาขนาดนี้ด้วยเหรอ

บ๗ที่ 143 มู่เฉินหย่วนให้ผลประโยชน์อะไรกับคุณ คุณต้องช่วยเขาขนาดนี้ด้วยเหรอ พอเธอเห็นคุณหานน้อยโทรศัพท์ ไม่นานประตูห้องก็ถูกผลักออก พนักงานเสิร์ฟสองคนเข็นรถเข็นเบียร์เข้ามาวางเบียร์ลงบนโต๊ะไม้แดงทีละขวด ๆ วางโต๊ะครึ่งซีกเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเบียร์ยี่สิบสี่ชวด คุณหานน้อยเอนตัวลงบนโซฟา ชี้ไปที่เบียร์บนโต๊ะแล้วพูดกับถังซิน “ประธานถัง ถ้าคุณดื่มเบียร์พวกนี้หมด ผมจะช่วยคุณนัดพ่อผมให้” “คุณหานน้อยล้อฉันเล่นหรือเปล่าคะ” ถังซินสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อยแต่ก็ยังยิ้มต่อ “เบียร์ยี่สิบสี่ขวด ผู้ชายหนุ่ม ๆ ดื่มยังไม่หมดเลย อีกอย่างฉันคออ่อนด้วย” มู่จิ่นเซียนหัวเราะ ๆ “ไม่แน่นะ ประธานถังอาจจะเก่งกว่าผู้ชายหนุ่ม ๆก็ได้ เพราะสามารถเป็นผู้รักษาการของตระกูลมู่ได้ ดังนั้นผมคิดว่าแค่เบียร์ยี่สิบสี่ขวด สำหรับประธานถังก็แค่เรื่องจิ๊บ ๆ” “นั่นนะสิ เบียร์ดีกรีไม่เท่าไหร่หรอก ไม่ได้บังคับให้คุณดื่มไวน์แดงสักหน่อย” คุณหานน้อยก็ไม่พอใจแล้ว “ผมใจดีให้โอกาสคุณ ถ้าคุณไม่อยากทำก็ออกไป อย่ามารบกวนความสนุกสนานของพวกเรา” ถังซินไม่พูดมาก หันตัวเดินไปเลย แม้ว่าเบียร์ดีกรีจะไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าดื่มเข้าไปยี่สิบกว่าขวดก็ตายได้ ถังซินบิดประตูจะเดินออกไป มู่จิ่นเซียนพูดยาวมาจากด้านหลัง “ถังซิน อย่าเสียแรงเปล่าเลย ตระกูลมู่กลายเป็นแบบนี้แล้ว เพราะมู่เฉินหย่วนทำเอง ใครก็ช่วยไม่ได้หรอก” ในคำพูดของเขาแฝงไปด้วยความสุข ราวกับได้เข้าไปอยู่ในตระกูลมู่แล้วเห็นมู่เฉินหย่วนถูกเหยียบอยู่ใต้เท้า ถังซินรู้สึกโกรธจนไฟลุกขึ้นมาในใจ อดรนทนไม่ไหว ไอ้พวกคนชั่วเกลือเป็นหนอน หลายปีมานี้ถ้าไม่ได้มู่เฉินหย่วนประคับประคองเอาไว้ ป่านนี้ตระกูลมู่โดนรองประธานซูนฮุบไปแล้ว แซ่เดียวกัน พวกเขาไม่ช่วยเหลือกันเองก็แล้ว ยังจะมาต่อสู้กันเอง ทำทุกวิถีทางเพื่อผลประโยชน์อย่างเดียวอย่างน่ารังเกียจมาก ถังซินหันก้าวเดินกลับมามองคุณหานน้อยอย่างเย็นชา “คุณหานน้อย ขอแค่ฉันดื่มเบียร์ยี่สิบสี่ขวดนี้หมด คุณจะช่วยนัดประธานหานให้ใช่ไหมคะ” คุณหานน้อยตกใจท่าทางโกรธของเธอเลยพูดจาตะกุกตะกัก “ชะ ใช่...” เขายังไม่ทันพูดอะไร ถังซินก็หยิบเบียร์มาขวดหนึ่งเงยหน้ากระดกลงไปเลย ดื่มลงไปอย่างง่ายดาย ขวดหนึ่งไม่ถึงแปดวินาที ดื่มหมดก็หยิบขวดที่สอง มู่จิ่นเซียนคิดไม่ถึงว่าถังซินจะกลับมาหยิบเบียร์แล้วดื่มเลย รอยยิ้มของเขาค่อย ๆ หุบลง รู้สึกกลุ้มใจนิด ๆ เพราะตนเองเป็นลูกชายคนที่สองของมู่เจิ้งเฉิง จึงรู้ว่าในช่วงนี้มู่เจิ้งเฉิงทำอะไรบ้าง ดังนั้นเขาแอบติดต่อกับบริษัทที่มีความสัมพันธ์ติดต่อกับตระกูลมู่ รอให้มู่เจิ้งเฉิงกับมู่เจิ้งหย่ารับซื้อหุ้นมาพอสมควร แล้วค่อยเลหลังขายให้พวกเขาไป ใช้โอกาสนี้ในการหมุนเงินให้เกิดสภาพคล่อง ผ่านสื่อชี้แจงข่าวเสียหายก่อนหน้านี้ประคับประคองตระกูลมู่ขึ้นมา ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ที่พวกเขาจัดการทั้งหมด ลืมถังซินคนหนึ่งไปเลย ผู้หญิงคนนี้เก่งมาก ไม่เหมือนมือใหม่ที่ย้ายมาจากแผนกล่ามเลยสักนิด ขณะที่พวกเขารับซื้อหุ้น เธอก็ติดต่อผู้ถือหุ้นใช้เงินของบริษัทรับซื้อหุ้นเดิมเอาไว้ ขณะที่มู่จิ่นเซียนกำลังคิดอยู่ ถังซินก็ดื่มไปสิบขวดแล้วแต่สีหน้าก็ยังไม่เลย คนอื่น ๆ ต่างมาเชียร์กันใหญ่ อยากจะรู้ว่าถังซินจะดื่มเบียร์หมดได้ไหม ขวดที่สิบสอง...ขวดที่สิบห้า... สีหน้าของคุณหานน้อยค่อย ๆ เปลี่ยนจากรังเกียจเป็นประหลาดใจแทน เขาได้ยินคำพูดของมู่จิ่นเซียนอยากจะแกล้งผู้หญิงคนนี้แต่ไม่ได้แกล้งเธอจนถึงตาย คุณหานน้อยอดที่จะพูดไม่ได้ “นี่นี่ คุณดื่มไม่ไหวก็อย่าดื่มสิ คุณจะอวกอยู่แล้วนะ” ถังซินไม่ตอบ หยิบเบียร์ขึ้นมากระดกลงไปอีกขวด ความจริงตอนที่ดื่มไปถึงขวดที่สิบหก ท้องถังซินก็ไม่ค่อยดีแล้ว แต่พอเธอคิดว่าดื่มมาเยอะขนาดนี้แล้ว จะยอมแพ้ไม่ได้ก็ฝืนดื่มเบียร์ต่อไป ดื่มมาจนถึงขวดสุดท้าย หูกับแก้มของถังซินก็แดงระเรื่อขึ้นมานิด ๆ ดวงตาอันชุ่มช่ำปกคลุมไปด้วยหมอกชั้นหนึ่ง สายเกินไปที่จะกลืนเบียร์จากมุมปากเข้าไปในคอทำให้เสื้อเชิ้ตของเธอเปียก รอยเปียกน้ำทำให้เห็นรูปร่างของเค้าโครงของยกทรง พยายามปกปิดความน่าอายเอาไว้ ผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นต่างก็กระหืดกระหอบกันไปหมด ผู้หญิงคนนี้หุ่นดีชะมัดเลย หลังจากที่ดื่มขวดสุดท้ายหมดแล้ว ถังซินก็ยืนไม่ค่อยไหวนิด ๆ เธอส่าย ๆ หัว วางขวดสุดท้ายลง “ดื่มยี่สิบสี่ขวดหมดแล้ว คุณหานน้อยอย่าลืมรักษาคำพูดของคุณด้วยนะคะ” “คุณ ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วจริง ๆ” คุณหานน้อยเอามือจับคางท่าทางตกใจ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนดื่มเบียร์หนักขนาดนี้มาก่อน “ผมจะช่วยนัดพ่อให้คุณ” “ขอบคุณค่ะ” โชคดีที่คุณหานน้อยดูไม่ใช่คนอ้อมค้อม ยังดูมีเครดิตบ้าง ถังซินเดินโซเซไปข้างหน้า มือยังไม่ทันได้แตะด้ามจับประตูก็จับเอาไว้แล้วกดไปบนกำแพง ร่างกายของชายหนุ่มกดเธอเอาไว้ “ถังซิน เพื่อตระกูลมู่แค่อย่างเดียว คุณทุ่มเทเสี่ยงชีวิตมากจริง ๆ” มู่จิ่นเซียนกดมือของเธอเอาไว้แน่นแล้วยิ้มมุมปาก “มู่เฉินหย่วนให้ผลประโยชนธ์อะไรเธอ เธอต้องช่วยเขาขนาดนี้เลยเหรอ” ถังซินรู้สึกไม่สบายอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งถูกเขากดขนาดนี้ สีหน้าเยือกเย็นราวกับน้ำ ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด “ประธานมู่เป็นลูกชายของพี่ชายพ่อคุณ โตกว่าคุณ แม้ว่าคุณจะไม่เรียกประธานมู่ก็ควรจะเรียกถังเกอ (ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นพี่ชายฝั่งพ่อ) มาเรียกทั้งชื่อทั้งแซ่แบบนี้ มีแต่จะทำให้ฉันรู้สึกว่าตระกูลมู่ของพวกคุณไม่สั่งสอนลูกหลานได้นะคะ” มู่จิ่นเซียนสีหน้าหงุดหงิดขึ้นมา ใช้แรงที่มือเพิ่มขึ้นไปอีก “ช่างฉลาดหลักแหลมคารมคมคายเหลือเกินนะ” “ปล่อยนะ” “ใจร้อนทำไมล่ะ ผมเห็นประธานถังดื่มเบียร์ไปเยอะขนาดนี้ เวียนหัวนิดหน่อย ก็เลยมาประคองคุณเฉย ๆ” มู่จิ่นเซียนบังอาจประเมินเธอ “แค่ล่ามตัวน้อย ๆ จะมีปัญญามาเป็นผู้รักษาการประธานของตระกูลมู่ได้ยังไงห๊ะ” “ผู้หญิงฉลาด ๆ ผมเห็นมาไม่น้อย สวย ๆ ก็เคยเห็นอยู่ คนประเภทนี้อย่างคุณถังซันก็ถือว่าเข้าค่าย ความสามารถในการทำงานของคุณโดเด่นมากทำให้มู่เฉินหย่วนให้ความสำคัญคุณเป็นพิเศษงั้นเหรอ” “หรือว่า...” มู่จิ่นเซียนพูดจากำกวม “ใช้ความสามารถอย่างอื่นไขว่คว้ามาเหรอ” ถังซินตีความหมายจากคำพูดของเขา กัดฟันแน่นยกเข่าขึ้นมากระทุ้งหว่างขาของเขาอย่างรุนแรงทันที มู่จิ่นเซียนตั้งตัวไม่ทันเลยโดนเตะช่วงล่างจนเจ็บ ถังซินผลักเขาออกอย่างแรง จัด ๆ เสื้อผ้า พูดอย่างเย็นชา “ประธานมู่ ต่อไปพูดจาให้มันมีมารยาทหน่อย วันนี้โชคดีที่เจอฉัน คราวหน้าเจอคนอื่น ก็คงโดนสั่งสอนไปแล้ว” “แม่งเอ้ย นี่คุณกล้าเตะผมงั้นเหรอ” มู่จิ่นเซียนคิดไม่ถึงว่าถังซินจะร้ายขนาดนี้ ลากเธอกลับมาด้วยความโมโหแล้วทิ้งเธอลงบนโซฟาใช้มือข้างหนึ่งบีบคอเธอเอาไว้ “เป็นกระหรี่แล้วยังจะทำตัวใสซื่อบริสุทธิ์อีกเหรอ” คุณหานน้อยเห็นมู่จิ่นเซียนโมโหจนไม่มีสติเลยรีบเข้ามาลากเขา “เอาเหอะน่า จินเซวียน ยังไงเธอก็เป็นผู้รักษาการแทนประธานของตระกูลมู่นะ ถ้าประธานมู่มาถึงมันจะไม่ดีนะ...” “ผู้รักษาการแทนประธานที่ใช้เรือนร่างไต่เต้ามา จะไปมีความสามารถอะไรกันล่ะ！” มู่จิ่นเซียนตัดบทพูดของคุณหานน้อย “มู่เฉินหย่วนกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ คุณคิดว่าเขาจะยังรักษาตระกูลมู่เอาไว้ได้เหรอ” “มู่เฉินหย่วนเขา ภายนอกเป็นลูกบุญธรรมของพี่ชายพ่อ ความจริงแล้วแม้แต่หมาของตระกูลมู่ก็ยังไม่ได้เป็นเลย ต่อให้ได้สิทธิ์เป็นผู้สืบทอดตระกูลมู่แล้วยังไงล่ะ ไม่ได้มีเลือดของตระกูลมู่ไหลเวียนในร่างกายสักหน่อย ใครเขาจะไปยอมรับเขาเป็นคนของตระกูลมู่กันละ” “นายบ้าไปแล้วหรือไง ไม่ต้องพูดแล้ว” คุณหานน้อยพูดอย่างเคร่งเครียด แม้ตระกูลมู่จะตำต่ำ แต่มู่เฉินหย่วนลูกไม้แพรวพราว ถึงจะรักษาตระกูลมู่เอาไว้ไม่ได้แต่ตระกูลมู่ก็จะฟื้นตัวขึ้นมาอีกครั้งจนได้ ในวงการใครไม่รู้บ้าง ถึงจะอยู่ฝ่ายเดียวกับมู่เฉินหย่วนไม่ได้แต่ก็อย่าหาเรื่อง “โลกภายนอกเขาก็รู้กันหมด ทำไมจะพูดอะไรไม่ได้ล่ะ” มู่จิ่นเซียนยังคงบ้าดีเดือดอวดเก่งต่อ แถมยังยื่นมือไปตบ ๆ แก้มของถังซินด้วย “ถังซิน ถ้าคุณรู้จักวางตัวให้ถูกสักหน่อยแล้วช่วยผม จะเงินหรือตำแหน่งคุณเลือกได้ตามสบายเลย”