บทที่ 144 บอกให้คุณดื่ม คุณก็ดื่มสิ

บ๗ที่ 144 บอกให้คุณดื่ม คุณก็ดื่มสิ ถังซินลูบโต๊ะไม้แดงเบา ๆ ถามอย่างใจเย็น “ถ้าฉันบอกว่าไม่ทำล่ะ” “คุณมีสิทธิ์บอกว่าไม่ทำด้วยเหรอ” มู่จิ่นเซียนใช้แรงบีบคอเธอเอาไว้แล้วยิ้มอย่างเย็นชาต่อไปอีก “คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าคุณได้ตำแหน่งผู้รักษาการประธานมาได้ยังไง” “อย่ามาล้อเล่นนะ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของมหาวิทยาลัยเยลยังเป็นได้ไม่เกินผู้บริหารเลย คุณเป็นแค่ล่ามคนหนึ่ง ไม่มีคุณสมบัติที่เป็นผู้บริหารเลยสักนิด แต่ได้เป็นถึงผู้รักษาการประธานเลยเชียวหรือ” มู่จิ่นเซียนมองลึกลงไป ก้มตัวลงมองเธอแล้วหัวเราะเยาะเย้ย “มู่ฉินหย่วนไร้ประโยชน์ไปแล้ว คุณตามเขาจะไปสนุกอะไร น้องชายของเขาได้การได้เหรอ” “อ่อ ผมเกือบลืมไปเลย ก่อนหน้านี้คุณแต่งงานกับหยางซิวมาแล้วนี่” “หึหึ ถังซินคุณนี่เก่งนะ ช่วงชิงผู้ชายตระกูลมู่มาอยู่ในกำมือได้ ไหนบอกผมมาหน่อยสิ ระหว่างหยางซิวกับมู่เฉินหย่วน คนไหนทำให้เธอมีความสุขได้มากกว่ากัน” “...” ถังซินเดินลัดไปคว้าเบียร์มาได้ก็ตีหัวมู่จิ่นเซียนอย่างแรง ขวดเบียร์แตกดังเพล๊ง เศษแก้วแตกร่วงหล่นลงบนพื้น มู่จิ่นเซียนโดนตีจนช็อค มีเลือดไหลออกมาตามผมด้วย คนที่อยู่รอบ ๆ กลายเป็นเหมือนศพไปเลย มองดูอย่างแน่นิ่งไม่ไหวติงไปเกือบหนึ่งนาที รวมทั้งคุณหานน้อยด้วย ต่อมาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนกรี๊ดขึ้นมาหนึ่งทีคุณหานน้อยก็เลยได้สติกลับคืนมา คุณหานน้อยเห็นมู่จิ่นเซียนเหมือนคนบ้าไปแล้ว ใช้สองมือบีบคอถังซินอย่างเอาเป็นเอาตาย จึงโผเข้าไปดึงเอามู่จิ่นเซียนออกทันที “เชรดเข้ นายมันบ้าไปแล้ว รีบปล่อยมือเร็วเข้า ถ้าเธอตายพวกเราซวยแน่” “ไสหัวไปซะ！” มู่จิ่นเซียนผลักคุณหานน้อยออกไปอย่างแรง “เป็นแค่อีกระหรี่ที่ปีนขึ้นเตียงผู้ชายเป็นอย่างเดียว บังอาจเอาขวดเบียร์มาตีหัวกูเหรอ เก่งนักหรือไงห๊ะ” เขาฝ่ามือของเขาตบหน้าถังซินไปหนึ่งที โชคดีที่ฝ่ามือของเขาตบโดนถังซินบาดเจ็บไปครึ่งแก้ม เธอหน้าชาไปพักหนึ่งจากนั้นถึงรู้สึกถึงรอยแผล เจ็บปวดจนคิ้วขมวดขึ้นมา “คุณว่าใครว่าอีกระหรี่นะ” ถังซินหายใจหอบอยู่ เศษแก้วแตกอันแหลมคมในมือจ่อที่ท้องน้อยของมู่จิ่นเซียน เธอจ่อเข้าไปอีก เข้าไปอีก “ลองด่าดูอีกสักรอบไหมล่ะ” คุณหานน้อยที่อยากจะลากคนออกมาตั้งแต่ทีแรกยืนแข็งทื่อไม่กล้าขยับเขยื้อน ตัวสั่นเทา แม่งเอ้ย ถ้ารู้มาก่อนว่าถังซินกำลังมา เขาคงไล่ให้เธอไปแล้ว ไม่น่ายั่วเธอเล่นตามที่มู่จิ่นเซียนบอกเลย ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ซวยเหมือนอย่างตอนนี้หรอก มู่จิ่นเซียนมองไปที่ท้องแว๊บหนึ่ง เศษแก้วเล็กขนาดนั้น ดูเหมือนจะไม่สนใจ “อยากแท่งผมเหรอ ได้เลย คุณลองแท่งผมดูสิ ผมจะคอยดูว่าคุณจะเก่งสักแค่ไหนกันเชียว” พูดไปก็เอาฝ่ามือตบหน้าถังซินไปอีก ถังซินใจเด็ดกำเศษแก้วแท่งเข้าไปที่ท้องของมู่จิ่นเซียน ฝ่ามือนั้นไม่โดนหน้าเธอแต่กลับมีเสียง “อั๊ก” ของมู่จิ่นเซียนออกมาแทน ขวดไวน์แดงแตกร่วงลงบนโซฟา “คุณอยากลองดูไหมล่ะ ว่าฉันจะเก่งสักแค่ไหน” ไม่รู้ว่าประตูห้องส่วนตัวเปิดออกตอนไหน มู่เฉินหย่วนนั่งอยู่ในรถวีลแชร์ มองมู่จิ่นเซียนอย่างเงียบ ๆ แต่แฝงไปด้วยความกดดันจนน่ากลัว มู่จิ่นเซียนพอได้ยินเสียงนี้ก็ตัวสั่นจนท้องเย็นวาบ ถึงแม้ว่าเศษแก้วที่ถังซินถือไว้จะเล็กแต่ก็แหลมคม ทะลุเสื้อผ้าที่กั้นไว้จนทำให้ท้องเกิดแผลเล็ก ๆ จนเลือดเปื้อนเสื้อ เขาจึงรีบเอามือกุมท้องเอาไว้ “ถะ ถังเกอ” สมัยก่อนมู่จิ่นเซียนไม่ได้หยิ่งยโสโอหัง พอยืนขึ้นมาอีกด้านเสียงก็ตะกุกตะกักนิด ๆ มู่เฉินหย่วนพูด “มิกล้า นายเรียกฉันว่าประธานมู่ดีกว่านะ” มู่จิ่นเซียนหน้าซีดลง เขาได้ยินมาว่ามู่เฉินหย่วนอารมณ์ไม่ดี พักฟื้นในวิลล่ามาตลอด ทำไมถึงมาที่นี่ได้นะ มู่เฉินหย่วนกดปุ่มบนวีลแชร์เข้ามาในห้องส่วนตัว สายตามองไปที่ถังซิน เห็นเธอดูท่าทางจนตรอกมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรอยฟกช้ำที่อยู่รอบคอ สายตาก็ดูอาฆาตมาก มู่เฉินหย่วนถามถังซิน “เดินไหวไหม ให้ผมไปประคองคุณไหม” “ไหวค่ะ” เสียงของถังซินแหบนิด ๆ เธอใช้แรงลุกขึ้นมาจากโซฟา ดื่มเบียร์ไปเยอะเลยรู้สึกไม่ค่อยสบาย พอจะลุกขึ้นก็เลยล้มลงไปกับพื้น คุณหานน้อยที่อยู่ข้าง ๆ อยากจะเข้ามาประคอง แต่ถังซินยกมือห้ามเอาไว้ “ไม่ต้องหรอก ขอบคุณค่ะ” คุณหานน้อยยิ้มเจื่อน ๆ แย่แล้ว ดูท่าทางจะโดนอาฆาตแค้นเอาเสียแล้ว พอถังซินเดินออกมาจากโซฟาได้แล้ว มู่เฉินหย่วนก็ดูเสื้อเชิ้ตที่เธอใส่ หยิบผ้าห่มขนสัตว์ที่อยู่บนขาให้เธอ ถังซินก้มหน้ามองแว็บหนึ่ง หน้าก็แดงขึ้นมา รีบเอาผ้าห่มขนสัตว์คลุมตัวเอาไว้ เมื่อกี้เอาแต่สนใจเบียร์เลยไม่ได้สังเกตเสื้อผ้า จากนั้นจึงถามมู่เฉินหย่วน “ประธานมู่ คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ” “นี่คือคลับที่เหวินซูลงทุน เขากลัวว่าผมจะเบื่อวิลล่าก็เลยพอผมมาเที่ยวที่นี่” มู่เฉินหย่วนพูด “ได้ข่าวว่าคุณมา ผมก็เลยอยากมาดูสักหน่อย เผื่อคุณจะมีอะไรที่ต้องการให้ผมช่วย” มู่เฉินหย่วนเบนสายตาไปที่คุณหานน้อย “นี่ลูกชายของประธานหานไม่ใช่เหรอ พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ” “ประ ประธานมู่” คุณหานน้อยเห็นว่ามู่เฉินหย่วนมองตัวเอง โดยไม่มีเหตุผลใด ๆ จึงยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูด “วันนี้วันเกิดเพื่อนของผม ประธานถังเลยมาฉลองวันเกิดเพื่อนของผม” “จริงเหรอ” คุณหานน้อยยังไม่ทันพยักหน้า ถังซินก็ยิ้ม ๆ “จริงค่ะ ฉันอยากมาฉลองวันเกิดเพื่อนของคุณหานน้อย แล้วก็ให้คุณหานน้อยช่วยนัดประธานหานให้ด้วย ใครใช้ให้ประธานหานงานยุ่งจนนัดยากละคะ คุณหานน้อยใจกว้างมาก เพราะเป็นงานวันเกิดเพื่อนก็เลยเลี้ยงเบียร์ฉันไปยี่สิบสี่ขวด ต้องขอบคุณ คุณหานน้อยจริง ๆ เลยนะคะ” คุณหานน้อยรู้สึกว่าเขากำลังสั่นอยู่ แม่งเอ้ย ผู้หญิงคนนี้ดูสวยดี แต่ไม่น่าเล่นด้วยเลยสักนิด เพราะรู้ว่ามู่เฉินหย่วนหนุนหลังอยู่ “มันเป็นไอเดียของมู่จิ่นเซียน” คุณหานน้อยชี้ไปที่มู่จิ่นเซียน พูดจาตะกุกตะกัก “เขาบอกว่าอยากทำให้ความกล้าหาญของประธานถังลดลง ดังนั้นผมก็เลย เลย...” มู่จิ่นเซียนสีหน้าเปลี่ยน รีบพูดกับมู่เฉินหย่วน “ถังเกอ...ไม่สิ ประธานมู่ ผมก็แค่ล้อประธานถังเล่น ใครจะไปรู้ว่าเธอจะดื่มหมดเลยละ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นสักหน่อย” “งั้นเหรอ ถ้างั้นไม่รู้ว่าคุณจินเซวียนเป็นคนคำพูดเหล่านี้หรือเปล่านะ” ถังซินอย่างช้า ๆ ควักมือถือออกจากกระเป๋า หน้าจอแสดงการบันทึกเสียงอยู่ มู่จิ่นเซียนเห็นมือถือนั้นหน้าก็ซีดลงทันที ถังซินเปิดเสียงที่บันทึกเอาไว้และกดเพิ่มเสียงด้วย เริ่มตั้งแต่เธอเข้ามาในห้องส่วนตัว แต่ละคนพูดว่าอะไรบ้างรวมไปถึงที่มู่จิ่นเซียนด่ากระทบมู่เฉินหย่วนด้วยเสียงดังลั่นห้อง เมื่อเห็นสีหน้าที่สงบนิ่งของมู่เฉินหย่วน ทุกคนกลับกลั้นหายใจ ไม่กล้าขยับเขยื้อนใด ๆ แย่แล้ว แย่แล้ว！ สักพักหนึ่ง ริมฝีปากบาง ๆ ของมู่เฉินหย่วนถึงขยับ “ในเมื่อทุกคนชอบดื่มเหล้าขนาดนี้ วันนี้ผมเลี้ยงเอง ให้ทุกคนดื่มกันให้หนำใจไปเลย” มู่เฉินหย่วนเรียกพนักงานเสิร์ฟเข้ามาแล้วพูดกับเขาสองสามประโยค หลังจากนั้นสองนาที พนักงานเสิร์ฟก็เข็นรถเข้ามา เอาไวน์ขาวและไวน์แดงวางลงบนโต๊ะไม้แดงจนเต็มทั้งสองโต๊ะ สีหน้าทุกคนดูประหลาดใจมาก ถ้าเป็นเบียร์ก็แล้วไป อวกออกมาก็จบแล้ว ไวน์ขาวไวน์แดงผสมกัน นี่ตายได้เลยนะ “ประธานมู่ เมื่อกี้ผมไม่ได้พูดนะ” ในกลุ่มคนมีคนพูดอย่างขี้ขลาด “อีกอย่างผมดื่มไวน์ขาวไม่เป็นด้วย” “ประธานมู่ ผมก็ไม่ได้พูดนะ” “ผมก็ด้วย” “วันเกิดของคุณหานน้อย พวกคุณตอบรับคำเชิญแล้วมากัน ไม่ดื่มได้ยังไงกันละ” มู่เฉินหย่วนจัดการอย่างง่ายดาย “ทุกคนไม่ต้องเกรงใจ ผมยังมีเงินจ่ายค่าเหล้านะ” มู่จิ่นเซียนมองไวน์แดงบนโต๊ะ ยิ้มมุมปาก ไวน์ขาวห้าสิบสองดีกรี ดื่มแล้วไม่ตายสิแปลก อีกอย่างท้องเขาก็ยังบาดเจ็บอยู่ จะดื่มได้ยังไงกันล่ะ “ผมขอโทษประธานถังด้วยนะ ผมมันผิดเองที่ทำให้ประธานถังขายหน้า” มู่จิ่นเซียนโค้งให้ถังซิน “ประธานมู่ ผมโดนประธานถังแท่งไปหนึ่งทีเลยร่างกายบาดเจ็บอยู่ ดื่มไม่ได้หรอก” มู่เฉินหย่วนยิ้มเบา ๆ แต่สายชากลับดูดัน “ดื่ม”