ตอนที่ 1 ข้ามมิติ

ต๭นที่ 1 ข้ามมิติ “ใช่ ใช้ดามเล่มนั้นแทงเข้าหัวใจของฉูเฟยเอ๋อก็พอ! ใช่ ตรงนั้นแหละ! 1 2 3 แทง” “อ๊า!!!” เลือดกระเด็นไปทุกทิศทาง ทันใดนั้นผู้กำกับทั้งหมดก็พากันตกตะลึง “โอ้ย แกแทงลงไปจริงทำไม? มันเป็นแค่การแสดง ไม่ใช่ให้แกฆ่าคนจริงๆ” ผู้กำกับพูดอย่างโมโห แล้วรีบเข้าไปพยุงตัวฉูเฟยเอ๋อที่กำลังล้มลง “เฟยเอ๋อ! เป็นยังไงบ้าง?” “ผู้ … ผู้กำกับ” เลือดไหลออกมาตรงขอบปากของเฟยเอ๋อ หลังจากนั้นเลือดสดๆก็ไหลออกมาจากปากของเธอ “พระเจ้า มีคนกำลังจะตาย” ไม่รู้ว่าใครกำลังตะโกนอยู่ข้างๆ “ไอ้โง่ จะตะโกนทำไม รีบไปเรียกรถพยาบาลมาสิ เร็ว!!” คิ้วสองข้างของเฟยเอ๋อขมวดเข้ามาจนชิด สมองของเธอรู้สึกแค่ว่าเลือดค่อยๆไหลออกมาราวกับว่าชีวิตของเธอกำลังจะหมดไปอย่างรวดเร็วคล้ายๆกับเลือดที่ไหลออกมา ค่อยๆสลาย และหายไป… “เฟยเอ๋อ! อดทนไว้นะ! อดทนไว้! ขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นเลย ถ้าเธอเป็นอะไรไปพวกเราจะทำยังไง!” เลวที่สุด! ก่อนที่จะหมดสติไปในใจของฉูเฟยเอ๋อก็ด่าอย่างโกรธแค้น ฉันกำลังจะตาย พวกแกยังมีหน้าที่จะห่วงแต่ตัวเองอีก xxxxxxxxxxxxx ทั้งสี่ด้านเต็มไปด้วยความมืด คนที่กลัวความมืดอย่างฉูเฟยเอ๋อ เดินไปพร้อมกับการสั่นไปทั้งตัวในกลุ่มคนที่พึ่งจะเสียชีวิตมาเหมือนกัน โดยไม่รู้ว่าจะไปแห่งหนใด “เป็นผีแล้วยังจะกลัวความมืดอีก! เป็นผีที่ไม่เอาไหนจริงๆ” เฟยเอ๋อสั่นไปทั้งตัวพร้อมกับหันหลังกลับไปมองคนที่กำลังหัวเราะเยาะอยู่ เป็นผู้ชายที่มีหนวดเล็กๆสองข้างสวมชุดสมัยก่อน “จ็จ็จ็ ยังดีที่เป็นผีที่หน้าตาสะสวย” เจ้าหนวดหัวเราะเบาๆแล้วพลิกดูดวงความเป็นความตายในมือของเธอ พร้อมกับทำหน้าอึ่งตะลึง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉูเฟยเอ๋ออีกครั้ง “ฉูเฟยเอ๋อ” เจ้าหนวดมองหน้าเฟยเอ๋ออย่างตกตะลึง ฉูเฟยเอ๋อไม่รู้จะทำยังไง จึงหยุดชะงักและเป็นจังหวะที่ถูกลมพัดต่อหน้าเจ้าหนวด “เรียกฉันหรอ” เฟยเอ๋อสั่นกลัวอยู่พักนึง เพราะรู้ว่าผู้ชายที่ยืนข้างหน้าตัวเองเป็นผี แต่กลับลืมไปว่าตัวเองก็เป็นผีเหมือนกันและกลัวจนอยากถอยห่างออกมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอไม่สามารถขยับตัวได้ “ฉูเฟยเอ๋อ เมื่อพันปีก่อนเป็นองค์หญิงใหญ่ของราชวงศ์โหลงโฉง ต่อมาได้แต่งงานกับอ๋องเหยนหมิง แล้วได้กินยาฆ่าตัวตายในคืนวันเข้าเรือนหอ” เจ้าหนวดมองไปยังฉูเฟยเอ๋อที่สวมชุดสมัยปัจจุบันอย่างงุนงง “ คือเธอใช่มั้ย ? “ “ขอร้องล่ะ! เจ้าหนวด! ฉันนะเป็นคนในยุคศตวรรษ 21 แกพูดอะไรถึงราชวงศ์บ้าอะไร? “ ฉูเฟยเอ๋อมองเขาอย่างอารมณ์เสีย “ชื่อน่ะคือชื่อฉัน แต่สิ่งที่แกพูดมาทั้งหมดไม่ใช่ฉัน!” “โอ้ท่านเทพธิดาฟ้าดิน ข้าจับผิดตัวอีกแล้วหรอ” เจ้าหนวดกระโดดออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเต้นไปเต้นมารอบตัวฉูเฟยเอ๋ออย่างลนลาน “อะไรนะ จับผิดตัว?” เฟยเอ๋อมองเจ้สหนวดที่กำลังกระโดดไปกระโดดมารอบตัวเธอ ในใจรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี “แกใม่ใช่ทำให้ฉันตายแบบไม่ยุติธรรมใช่มั้ย? ห้ะ!” “เงียบ!” เจ้าหนวดรีบปิดปากเธออย่างรวดเร็ว แล้วกระซิบเบาๆ “ขอโทษจริงๆ ข้าพึ่งจะทำงานได้ไม่ถึง 200 ปีเลย เจ้าเป็นผีตัวที่ 10 กว่า ที่ข้าจับผิดมา!” “งั้น ฉันก็……” “เฮ้ย…เงียบไว้ก่อน!”เจ้าหนวดหมดความอดทนในการพูดดีๆ “ตอนนี้เจ้าอยากกลับเข้าร่างเดิมของเจ้าก็ไม่ทันแล้ว ถึงยังไงข้าก็จับมาผิดแล้ว ตอนนี้ที่ข้าทำได้คือ เรียกวิญญาณของฉูเฟยเอ๋อมา แล้วให้เจ้าเข้าร่างนางแทน พร้อมกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่!” “อะไรนะ?” เฟยเอ๋อพูดอย่างอึ้ง ไม่ถามความยินยอมของนางแล้วยังจะให้ไปอาศัยร่างของใครไม่รู้? “ไม่…” “พอเถอะ เวลามีไม่มากแล้ว ต้องอาศัยช่วงนี้ที่ร่างกายของฉูเฟยเอ๋อยังไม่สิ้นลมหายใจกลับเข้าร่างของนาง! เออใช่ข้าว่าให้วิญญาณของเจ้าได้เจอกับร่างของนางในห้วงมิติเวลาก่อน!” “ไม่เอา ฉันไม่เอา…!!! ” ทันใดนั้นแสงสว่างก็แวบเข้ามา ฉูเฟยเอ๋อรู้สึกเหมืแนกับว่า โลกหมุนรอบตัวเอง เหมือนร่างกายโดนโยนลงไปในห้วงเวลาที่ว่างเปล่า ลอยไปตามแสงสว่างเส้นเล็กๆที่ใกล้นเข้ามาเรื่อยๆ “ช่วยด้วย…. ฉันไม่อยากย้อนกลับไป อ้ากก..”