ตอนที่ 2 ร่วงไปในอ่างอาบน้ำของท่านอ๋อง

ต๭นที่ 2 ร่วงไปในอ่างอาบน้ำของท่านอ๋อง “อ๊ายย… ช่วยด้วย ฉันไม่อยากกลับไปอดีต ไม่เอา…อ๊ากก” เสียงกรี๊ดที่แหลมของเธอดังก้องไปทั่วท้องฟ้าราชวงศ์โหลงโฉง เสี่ยวฟางจื่อออกมาเทกาต้มน้ำพอดีได้ยินเสียงร้องอันน่ากลัว จนมือสั่น จึงมองไปบนท้องฟ้าอย่างสงสัย ทันใดนั้นก็เห็นแสงสว่างเป็นเส้นตกลงมา.. จากนั้นก็เห็นแค่แสงสว่างลิบเข้าไปในหลังคาของตำหนักหลังหนึ่งในราชวัง แต่เมื่อมองไปยังที่นั่นกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสี่ยวฟางจื่อส่ายหัวไปมา “ข้าน่าจะง่วงจนหลอนไปเองแล้วมั้ง? ไม่ได้ละ ข้าต้องรีบไปนอนแล้ว!” “อ๊าก…” ฉูเฟยเอ๋อรู้สึกเหมือนสมองได้รับการกระทบกระเทือน และได้ยินเพียงแค่เสียงที่ตกลงมาในน้ำ หลังจากนั้นรอบตัวก็เต็มไปด้วยไอน้ำร้อน “เอ๊ะ?” ฉูเฟยเอ๋อลืมตาขึ้น และอึ้งกับเงารูปร่างใหญ่โตกำยำที่เธอมองเห็นอยู่ข้างหน้า แล้วค่อยๆชัดเจนมากขึ้น หนึ่งก้อน สองก้อน สามก้อน…. ว้าว สุดยอด ผู้ชายคนนี้มีซิกแพค อร้ายย! ยิ่งมอง ยิ่ง… โอ้มายกอด รูปร่างของผู้ชายคนนี้สามารถทำให้ผู้หญิงยุคศตวรรษ 21 เลือดกำเดาไหลได้เลยทีเดียว ยิ่งมองขึ้นไปยิ่ง…. ภายใต้คางที่มีเคราสีเข้มบางๆ และริมฝีปากที่ได้รูปน่าสัมผัส จมูกที่โด่งเป็นสัน แววตาสองข้างที่ดูสุขุมนุ่มลึกดุจดังเทพพยาดา และปลายคิ้วทั้งสองข้างที่ดูงอนเล็กน้อยชวนให้น่าดึงดูด ยิ่งมองก็ยิ่งใจสั่น แล้วยังมีผมเงาสลวยยาวปะไหล่อันกว้างที่ชุ่มน้ำน่าหลงไหล อร๊ายย คิดไม่ถึงว่าพอลืมตาขึ้นมาแล้วจะเจอผู้ชายที่หล่อกระชากใจขนาดนี้ นางใกล้จะเลือดกำเดาไหลแล้ว!!! “เจ้าจะมองข้าถึงเมื่อไหร่?” คำพูดน้ำเสียงห้วนๆก็ดังเข้ามาในหูของนาง โห! ขนาดน้ำเสียงยังมีเสน่ห์ขนาดนี้ ยิ่งทำให้นางยิ่งหลงไหลขึ้นไปอีก แล้วนางก็เอามือสองข้างมาประสานกันแล้วก็มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างเคลิบเคลิ้ม: “พ่อหนุ่ม อยากจะมาเป็นนายแบบให้บริษัทเรามั้ย?” “ฉูเฟยเอ๋อ! เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?” โหลวเหยนหมิงทนไม่ไหวกับสีหน้าและอาการของนางในตอนนี้ จึงแสดงสีหน้าเอือมระอาออกมา “ห๊ะ?” เมื่อสติของนางกลับคืนมา จึงเลิกมองเขาแล้วหันไปรอบๆ ก็ตกใจ:“ฉันย้อนกลับมาในยุคโบราณจริงๆหรอ?” โหลวเหยนหมิงขมวดคิ้วแล้วมมองนาง แล้วค่อยๆหลี่ตาจ้องนางจนนางเพ้อเสร็จ “นั่น....นั่น....”เฟยเอ๋อหันกลับมาแล้วหันไปมองสีหน้าของโหลวเหยนหมิงทันที “นาย...นาย..”ทำไมเขาถึงรู้จักชื่อของนาง? โหลวเหยนหมิงเบนสายตามองต่ำลง มองไปยังเรือนร่างของนางอย่างอึ้งๆ แล้วก็อดไม่ไหวหัวเราะออกมาทันที ฉูเฟยเอ๋อหยุดชะงักไป ตาบ้านี่กำลังหัวเราะอะไร? ถึงจะยิ้มแล้วดูดีก็เถอะ แต่ยิ้มแปลกๆแบบนี้มันทำให้รู้สึกใจคอไม่ดีเลยแฮะ ทันใดนั้นจึงก้มมองตามสายตาของเขาแล้ว..... “อ๊ายยยย!!!!” เป็นเสียงที่อยู่ในระดับร้อยกว่าเดซิเบล ดังเข้าไปในทุกหนทุกแห่งของตำหนักอ๋องเหยนหมิง ฉูเฟยเอ๋อตะลึงจนตาค้างก้มมองดูตัวเองที่เปลือยกายอยู่ตอนนี้ พอเรียกสติคืนได้ นางก็รีบเอามือมาปิดหน้าอกของนางเอาไว้ เงยหน้าขึ้นมาแล้วหลับตาตะโกนด่าออกไปอย่างโมโห “ไอ้บ้ากาม!” โหลวเหยนหมิงยิ่งขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม แต่ก็เลิกขมวดคิ้วแล้วหันมายิ้มให้นางอย่างยั่วยุ:“ชายาของข้า อย่าลืมสิว่าฐานะของเจ้าในตอนนี้คืออะไร! เป็นถึงชายาเอกอย่างถูกต้องตามประเพณีของข้า อย่าว่าแต่มองเรือนร่างของเจ้าเลย ถ้าข้าอยากจะได้เจ้า คำว่า บ้ากาม สองคำนี้ก็ใช้กับข้าไม่ได้!” “ไอ้...ไอ้!!!” ฉูเฟยเอ๋อได้แต่กัดปากแน่น ทันใดนั้นคำพูดของเจ้าหนวดก็เข้ามาในสมองของนางทันที “ชิ! ยิ่งไปกว่านั้น...”โหลวเหยนหมิงยกแขนขึ้นมาวางบนขอบอ่างอย่างสบายใจ แล้วหันมามองนางที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยแล้วคิดว่านางทำเป็นเสแสร้งแกล้งทำเป็นปกปิด“เป็นเจ้าต่างหากที่เป็นฝ่ายกระโดดลงมาเอง แล้วยังจะปิดไว้ทำไม?”