ตอนที่ 5 องค์หญิง หรือ พระชายา

ต๭นที่ 5 องค์หญิง หรือ พระชายา “องค์หญิง ท่านไม่เป็นไรมากใช่มั้ยเพคะ?” หญิงรับใช้ที่โดนโหลวเหยนหมิงจูบเมื่อกี้ ปิดประตูเสร็จแล้วรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวของนางไว้ เมื่อเฟยเอ๋อได้สติจึงหันมามองหญิงรับใช้ที่ใบหน้าแดงและสีหน้าเต็มไปด้วยความห่วงใยนาง“เจ้าบอกข้าได้มั้ย ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” “ห๊ะ?” หญิงรับใช้ทำหน้างง แล้วรีบพยุงนางออกมาจากอ่างอาบน้ำทันที พยายามเช็ดผมที่เปียกให้แห้งแล้วกระซิบข้างหูฉูเฟยเอ๋อเบาๆ“องค์หญิง ทำไมท่านถึงตกลงมาจากตรงนั้นได้เพคะ?” “เอ่อ...”นางกระอักกระอ่วนในการตอบ ก้มมองพื้นแล้วก็เงยหน้ามองเพดาน พยายามหาคำตอบ แล้วพูดว่า:“ข้อปวดหัวนิดหน่อย บางเรื่องก็นึกไม่ออก! ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆถึงตกลงไปในอ่างอาบน้ำของตานั่นได้!” พูดไปพูดมา หน้าของเฟยเอ๋อก็แดงขึ้น ภาพเหตูการณ์เมื่อกี้ยังติดตรึงอยู่ในหัวของนางไม่ไปไหน “นึกยังไงก็ไม่ออก!” หญิงรับใช้รีบไปเอาผ้าคลุมมาคลุมตัวให้นาง แล้วก็เปลี่ยนผ้าเช็ดผมออก แม้นางจะไม่ค่อยเข้าใจฉูเฟยเอ๋อเท่าไหร่ “เอ๊! เจ้าชื่อว่าอะไร? แล้วข้าเป็นใคร? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วตานั่นเป้นใครเกิดอะไรขึ้นหรอ?” เฟยเอ๋อพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนความอึดอัด กลัวว่าหหญิงรับใช้จะรู้ถึงความผิดปกติของนาง แต่นางก็ใช้ไหวพริบในการแสดงละครพีเรียดมาใช้เอาตัวรอดได้ “องค์หญิง...” หญิงรับใช้มองฉูเฟยเอ๋ออย่างกังวล แล้วพอเห็นใบหน้าของนางกลับมาเป็นปกติแล้ว แววตาก็กลับมาสดใสเหมือนเดิมแล้วไม่เหมือนคนที่ป่วยอยู่ ก็โล่งใจ ฉูเฟยเอ๋อเป็นองค์หญิงแห่งราชวงศ์โหลงโฉง เป็นน้องสาวแท้ๆของฮ่องเต้ นางหลงรักอ๋องเหยนหมิงซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องคนสนิทของฮ่องเต้มาหลายปี สุดท้ายก็ได้แต่งงานกับเขาอย่างสมใจ แต่คืนวันเข้าเรือนหอกลับโดนอ๋องเหยนหมิงทอดทิ้ง จึงกลับเข้าไปหลบตัวในคืนกลางดึก... และนี่ก็เป็นสิ่งที่เฟยเอ๋อได้ฟังมาคร่าวๆจากปากของสาวใช้สี่เอ๋อ เกี่ยวกับเรื่องราวความรักของนาง “แม้ว่าข้าจะแต่งงานกับเขาแล้ว แต่ทำไมเขาถึงกล้าทำกับข้าขนาดนี้?” เฟยเอ๋อได้ฟังแล้วก็เกิดความโมโห แต่ก็ต้องเสแสร้งแกล้งโง่ต่อไป“แล้วยังถูกทอดทิ้งบนโต๊ะอาหาร แถมยังปล่อยให้อยู่ในห้องเพียงลำพังอีก!” เฟยเอ๋อพอจะจำได้ว่า ท่านพยายมบอกว่า นางตั้งใจกินยาฆ่าตัวตายในห้องเอง! ทันใดนั้นนางก็รู้สึกขนลุกซู่! พระเจ้า แท้จริงแล้วฉันเข้ามาอยู่ในร่างของคนแบบไหนเนี่ย? “อันนี้.....”สี่เอ๋อมองหน้าที่กำลังสงสัยของเฟยเอออย่างลำบากใจ แล้วพูดด้วยความระมัดระวัง“เพราะว่าองค์หญิงได้ลงมือฆ่าแม่นางซีอวี๋นคนรักของท่านอ๋องเหยนหมิงและท่านก็มีฐานะสูงศักดิ์ในราชวงศ์จึงทำให้มีความหยิ่งทะนงตนอยู่บ้าง ท่านอ๋องจึงไม่ค่อยชอบองค์หญิง และยิ่งไปกว่านั้นองค์หญิงยังวางแผนลอบฆ่าซีอวี๋น แล้วยังขอให้ฮ่องเต้พระราชทานพีธีมงคลสมรสให้ท่าน.......” ยิ่งฟังในใจของเฟยเอ๋อก็ยิ่งกลัว รู้สึกว่าตังเองมาอาศัยในร่างนี้เพื่อมารับเคราะห์แทนนาง! แค่ท่านอ๋องไม่ต้องการนางต้องโมโหจนยอมฆ่าตัวตายเลยหรอ? แล้วฉันเป็นผีที่โดนจับมาผิดตัว แล้วยังต้องมาชดใช้แทนนางอีก! มีชีวิตไปก็เท่านั้น แล้วยังไปทำให้สามีของตัวเองมองตัวเองเป็นศัตรูอีกเนี่ยนะ? สีหน้าของเฟยเอ๋อเริ่มถอดสี สี่เอ๋อก็เริ่มกลัว“องค์หญิง... สี่เอ๋อก็แค่เห็นว่าท่านจำอะไรไม่ได้ เลยพยายามเล่าให้ท่านฟังแต่นั้นเพคะ.....องค์หญิง” “ห๊ะ! สี่เอ๋อ ไม่เป็นไร!” เฟยเอ๋อหันมามองสี่เอ๋อที่กำลังลนลานแล้วพูดแบบยิ้มๆ“ข้าก็ยังจำอะไรไม่ค่อยได้! ต้องขอบใจเจ้า ไม่อย่างนั้นข้าเป็นใครก็คงไม่รู้!” สี่เอ๋อเห็นว่านางไม่โกรธจึงยิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสา แล้วพยายามพยุงนางลุกขึ้นแล้วพานางเดินออกไป “ไปไหน?” เฟยเอ๋อมองนางอย่างไม่เข้าใจ “พยุงองค์หญิงกลับตำหนักเพคะ! ที่นี่เป็นห้องนอนของท่านอ๋อง ถ้าท่านอ๋องไม่เรียกให้สี่เอ๋อมารับใช้ท่าน สี่เอ๋อก็คงไม่ได้มาอยู่ที่นี่และไม่ได้เห็นว่าองค์หญิงถูกท่านอ๋องกลั่นแกล้ง! ” พูดไปพูดมาหน้าของสี่เอ๋อก็แดงขึ้น เฟยเอ๋อยิ้มกลบเกลื่อนส่งให้นาง แล้วให้นางพยุงออกจากประตู แต่ในช่วงที่กำลังจะออก เฟยเอ่อจึงหันกลับมามองห้องนอนของอ๋องเหยนหมิงอีกครั้ง ฉันช่างซวยจริงๆ ได้กลับมาอยู่ยุคโบราณทั้งที แต่ดันตกลงไปในอ่างอาบน้ำเขาแล้วยังถูกข่มเหงรังแกอีก! ท่านเทพยาดาช่างทำกับฉันได้ลง!