ตอนที่19 รสชาติอันหอมหวาน

ต๭นที่19 รสชาติอันหอมหวาน เฟยเอ๋อถือกล่องอาหารใบใหญ่ เดินผ่านแสงไฟไปตามทางเดินในวัง เดินไปเดินมาอยู่อย่างนั้น ถึงแม้จะไม่รู้ว่าตำหนักของรั่วอวิ๋นอยู่ที่ใด แต่ทว่านางยังคงเดินทอดน่องอย่างไม่รีบร้อน พระสนมรั่วอวิ๋นผู้นั่นคงหิวตายแล้วกระมัง จำได้ว่าเจอครั้งที่แล้วในตำหนักเยียนเฟย จากคำพูดยกย่องแต่แฝงไปด้วยความเหน็บแนมของนางเห็นได้ชัดเจนว่านางไม่ใช่คนโง่ เฟยเอ๋อหยุดก้าวเท้า เงยหน้ามองตัวอักษรสามตัวที่ปรากฏสู่สายตา ‘เรตำหนักรั่วอวิ๋น’ สูดดมกลิ่นหอมจางๆของผู้หญิงที่ลอยมาแตะจมูก เฟยเอ๋อหัวเราะออกมาเบาๆ นางเข้าใจได้ทันที เป็นถึงสนมของท่านอ๋อง ที่อยู่อาศัยต้องใหญ่โต ต้องหาง่ายอยู่แล้ว “เจ้าเป็นใคร” ทาสรับใช้หน้าประตูสองคนมองมาที่เฟยเอ๋อ ทาสรับใช้ที่แต่งกายสวยงามมองมาที่นางอย่างสงสัย “มาส่งอาหารว่าง” เฟยเอ๋อตอบสบายๆ “นายหญิงอยู่กับท่านอ๋องในห้องส่วนตัวชั้นบน เจ้านำอาหารไปแขวนที่หน้าประตูห้องแล้วรีบกลับออกมา ห้ามรบกวนนายหญิงของข้าเด็ดขาด” ทาสรับใช้สองคนตรวจสอบอาหารว่างของเฟยเอ๋อ นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้น “ห้องส่วนตัว” ดวงตาของเฟยเอ๋อวาวโรจน์ แค่นหัวเราะแล้วมองทาสทั้งสองที่สีหน้าไม่เปลี่ยนไป “มีอะไรไม่ถูกต้องหรือ” ทาสรับใช้ทั้งสองเหลือบมองเฟยเอ๋อ “รีบๆขึ้นไปส่ง อย่าถามมากความ” “อ้อ ใช่ๆ” เฟยเอ๋อก้มศีรษะปิดบังริมฝีปากที่แอบลอบยิ้ม รีบพุ่งเข้าไปในเรือน ก้าวเท้าเหยียบบันไดไม้ที่ปราณีตงดงาม เบามือเบาเท้าวิ่งขึ้นชั้นสองอย่างแผ่วเบา เป็นดังที่คาดไว้ เสียงหอบอย่างรุนแรงของผู้ชาย และเสียงครางหวานหูของผู้หญิงได้ยินชัดเจนไปทั่วทั้งชั้นสอง เฟยเอ๋อยิ้มเจ้าเล่ห์เดินไปข้างหน้า ก็พบประตูห้องที่ดูประณีตสวยงามบานหนึ่ง มองผ่านซอกประตูเข้าไปข้างใน “อ่า...ท่านอ๋อง...” รั่วอวิ๋นครางเสียงหวาน ทอดมองผู้ชายบนร่างด้วยใบหน้าสุขสม อีกทั้งแววตาสื่อความรักอันมากล้นให้กับเขา เสียงคำรามทุ้มต่ำ ดวงตาของโหลวเหยนหมิงเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ดวงตาปรือปรอยไม่ได้ไปยังหญิงสาวใต้อาณัติ หวังเพียงแค่ระบายอารมณ์ในใจกับร่างที่อยู่ภายใต้เท่านั้น “ท่านอ๋อง...” รั่วอวิ๋นไม่ยอมแพ้ ยกมือดึงคอเขาลงมาป้อนจูบยั่วยวนลงบนริมฝีปากบางเฉียบแต่เซ็กซี่ของเขา แล้วค่อยๆเป่าลมหายใจรดที่ต้นคอของเขา: “โอ้...ท่านอ๋อง...อืม...อ่า...” ได้ยินเสียงที่ดังมาจากภายในห้อง ทำเอาเฟยเอ๋อที่แอบยืนฟัง จนถึงยืนดูอยู่หน้าห้องตัวสั่น แต่ก่อนเคยเพียงแค่เวลาที่เบื่อจะไปดูหนังจำกัดอายุกับเพื่อน ในการแสดงก็ไม่เคยมีฉากที่มาถึงจุดนี้ ถึงแม้ว่าร่างนี้ จะเคยถูกโหลวเหยนหมิงครอบครองด้วยการบังคับขืนใจมาแล้ว แต่เฟยเอ๋อไม่เห็นจะได้รับรสชาติอันหอมหวาน แบบเหตุการณ์ที่เห็นอยู่นี่เลย มีแต่เหงื่อออกมือเท้าเย็น จุ๊ๆๆ ที่แท้แล้วชายหญิงสมัยโบราณเมื่ออยู่ในห้องก็หลงระเริงแบบนี้นี่เอง “อ๊ะ อ๊ะ เบาหน่อยเจ้าค่ะ...อ๊ะ...ท่านอ๋อง อืม อ่ะ!!!” เมื่อได้ยินเสียงรั่วอวิ๋นร้องเสียงสูงขึ้น ดังขึ้น เฟยเอ๋อก็เริ่มทนไม่ไหวยกแขนขึ้นยันกับประตู หวังประคองตัวเองที่ใกล้จะยืนไม่อยู่ แต่คาดไม่ถึงว่าประตูห้องนี้นั้นไม่ได้ล็อค! เฟยเอ๋อตะลึงตาค้าง ไม่กล้าพูดสิ่งใด มองไปยังประตูที่ถูกเธอยันเบาๆ ก็อ้าเปิดออกกว้าง บุรุษผู้ทุ่มแรงกายแรงใจไปกับกีบกีฬาบนเตียงพลันหยุดนิ่ง ดันหญิงสาวใต้ร่างออกทันที มือก็เลื่อนผ้าห่มไปคลุมกายเธอไว้ จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังเปลือย เปลือยเปล่าแบบไม่หาสิ่งใดมาปกปิดเลย นั่งมองไปยังหญิงสาวที่จนตรอกล้มคะมำอยู่หน้าประตูห้อง