已经是第一章了
ตอนที่ 5 ชายที่ราวกับปีศาจ
ตอนที่ 5 ชายที่ราวกับปีศาจ
พอสุมิตรกำลังเดินเข้าประตูมา มีคนใช้เดินไปข้างหน้า หยิบเสื้อโค้ทของเขา พูดอย่างเคารพว่า “คุณผู้ชาย ท่านกลับมาแล้ว”
“อืม” สุมิตรดึงเน็คไทของตนเองลงมา เนื่องจากได้กลิ่นของผู้หญิงแปลกหน้าทำให้เขารำคาญอยู่เล็กน้อย ขมวดคิ้วถามไปว่า “ผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
“ตามคำสั่งของท่าน ขังเอาไว้ข้างในห้องแล้วค่ะ ”
ได้ฟังคำตอบอย่างนี้ ในดวงตาของสุมิตรก็เปล่งประกาย สีหน้าแลดูอันตรายอยู่เล็กน้อย
จันวิภาที่อยู่ตรงนั้น หูของเธอแนบชิดติดกับประตูห้อง ฟังเสียงเคลื่อนไหวจากทางภายนอก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เธอตะโกนออกมาทันที “ไม่ว่านายจะเป็นใคร รีบปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้ไม่ว่านายจะมีใครอยู่เบื้องหลัง ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะจำกัดเสรีของฉัน! พวกนายทำสิ่งนี้ไม่ได้! เฮ้ ได้ยินมั้ย รีบปล่อย..... ”
เสียงพูดยังไม่ทันจบ ประตูก็ถูกดึงออกจากทางด้านนอกอย่างรุนแรง จันวิภาป้องกันเอาไว้ไม่ทัน ร่างกายจึงโน้มตัวไปข้างหน้า ล้มลงบนร่างกายของคนที่กำลังเข้ามา
“อู้ย เจ็บจัง” จมูกไปกระแทกกับหน้าอกที่แข็งแรง จันวิภารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ไม่ได้รอจนถึงสติเธอกลับมา เรือนร่างก็ได้ถูกคนๆนั้นลากเข้าไปอยู่ด้านในห้อง
เนื่องจากไม่ได้เปิดไฟ จันวิภาจึงมองรูปร่างของชายคนนั้นไม่ได้ชัดเจนเท่าไหร่นัก ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถาม ก็ถูกจับกดลงไปบนเตียงเสียแล้ว
รู้สึกได้ถึงฝ่ามือขนาดใหญ่ของอีกฝ่ายกำลังออกแรงดึงตนเองเอาไว้อยู่ จันวิภาตกใจ จึงพยายามทุบไหล่ผู้ชายคนนั้นอย่างสุดชีวิต พูดด้วยความโมโห “สารเลว นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ปล่อยเธอหรือให้ผมเริ่มทำ” มือข้างหนึ่งจับไปที่ข้อมือของจันวิภาอย่างไร้ซึ่งความสงสาร สุมิตรพูดจาอย่างเยาะเย้ย “หญิงชั่ว จะเสแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรอีก เธอก็เหมือนกับแม่เธอนั่นแหละ ต่างก็เป็นนางแพศยาที่ไร้ยางอาย”
“ฉันไม่ยอมให้นายมาดูถูกคนในครอบครัวของฉันหรอกนะ” จันวิภาตกตะลึง จากนั้นพูดด้วยความโมโหขึ้นมาทันที
ในความจำของเธอ แม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนน้อมและอ่อนโยน อัธยาศัยดีและมีมารยาท ทุกคนที่อยู่ข้างกายต่างก็ให้ความเคารพแก่เธอ เมื่อไหร่กันที่ได้ยินคำด่าประจานที่แปลกประหลาดอย่างนี้
ผู้ชายคนนี้ทำเกินไปแล้วจริงๆ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้จันวิภาแปลกใจก็คือ การกระทำของผู้ชายคนนั้น และเสียงที่คุ้นเคยของเขา เพราะอะไรถึงรู้สึกคุ้นเคยอย่างนี้นะ
แต่ทว่า ไม่รอให้จันวิภาคิดไตร่ตรองออกมาได้ ชุดแต่งงานที่สวมไว้อยู่บนร่างกายของเธอถูกดึงกระชากลงมา การกระทำของชายคนนั้นไม่มีความสงสารเลยแม้แต่น้อย นั่นทำให้จันวิภาร้องออกมาด้วยความตกใจ
ด้วยความโกรธของสุมิตร เพียงแค่ต้องการระบายความเกลียดชังที่อยู่ในใจของตนเองเป็นเวลาหลายปี เขาปิดตาทั้งสองข้างลง และปฏิบัติต่อจันวิภาอย่างหยาบคาย
จันวิภารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากทั่วทั้งร่างกาย เธออดกลั้น เอียงคอ กัดนิ้วมือของตนเองจนแน่น ลำคอส่งเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ
สุมิตรตกใจอยู่ครู่หนึ่ง หยุดการกระทำของตนเองเอาไว้ เอื้อมมือไปเขี่ยที่ใบหน้าของจันวิภา จ้องมองดวงตาที่อ่อนแอของเธอ ยิ้มอย่างเยือกเย็น “เป็นลูกของนางแพศยาจริงๆ ถึงแม้จะตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ ก็ยังจะมีความรู้สึกสารเลวเหมือนกับแม่ของเธอจริงๆในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจะให้เธอได้สัมผัสถึงรสชาติของการอยู่ในนรก”
สัมผัสรสชาติของนรก!
เมื่อได้ยินคำพูดที่น่ากลัวของสุมิตร ทั่วทั้งตัวของจันวิภาก็สั่นเทา
“นายมันสารเลววิปริต” ความโกรธเกรี้ยวที่อยู่ในแววตาของจันวิภาเกือบจะพ่นไฟออกมา ตระโกนด้วยความโมโห “แกมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้”
สุมิตรยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น บีบคางของจันวิภา เข้าใกล้เธอ “นี่เป็นหน้าที่ของเธอในฐานะภรรยาของผม หน้าที่ที่จะต้องทำมัน! ทำไมล่ะ ไม่มีความสุขแล้วหรือว่าผมไม่ได้ปรนนิบัติลูกสาวของนางแพศยาอย่างดี”
จันวิภาอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หันหัวไปเพื่อต้องการจะหลีกเลี่ยงมือของสุมิตรที่บีบคางของตนเองอยู่
ผู้ชายคนนี้.....คาดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นสามีของเธอ.....
จันวิภาถูกบีบหน้าให้หันมาอย่างแรง สุมิตรยิ้มและพูดอย่างโหดเหี้ยม “จันวิภา เธอควรจะดูให้ดีว่าเธอจะลงไปนรกได้อย่างไงใครให้เธอเป็นลูกสาวของนางแพศยานั่น”
“สารเลว”
เสียงที่สาปแช่งอย่างโกรธแค้น จันวิภารู้สึกโกรธจนเผาไหม้ สุมิตรยังคงบีบคางเธอเอาไว้อย่างแรงไม่ยอมปล่อย ดังนั้นเธอจึงกัดไปบนหลังมือของเขาอย่างรุนแรง
แม่ของเธอจะเป็นนางแพศยาอย่างที่สุมิตรว่ามาได้อย่างไรเห็นได้ชัดว่าแม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก เขามีสิทธิ์อะไรที่จะมาใส่ร้ายป้ายสีแม่ของเธอ และทรมานเธออย่างนี้
“ฉึก”
รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่อยู่บนหลังมือ สุมิตรถอนหายใจที่เยือกเย็นออกมา ทันใดนั้น ทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในโรงแรมก่อนหน้านี้ ก็กัดเขาอย่างนี้เหมือนกัน มันให้ความรู้สึกคล้ายกันมาก
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หัวใจของสุมิตรถึงสั่นไหวอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขามองไปยังจันวิภา ในความมืดมิด นัยน์ตาของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าส่องแสงประกายออกมา ราวกับว่ามีน้ำตาแฝงไว้อยู่ ช่างดูบอบบางเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นสุมิตรก็ได้นึกถึงสิ่งที่ธนภาคพูดออกมาก่อนหน้านี้ จันวิภาคนนี้เธอเป็นนักเรียนดีเด่น และบริสุทธิ์อย่าง.....
บริสุทธิ์
สายตาของสุมิตรอ่อนลง การกระทำนุ่มนวลขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ตอนที่เขาเข้าสู่ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ มันไม่มีอะไรมาขวางกั้นเลยแม้แต่น้อย
นี่มันหมายความว่าอย่างไรนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอแน่ๆ
已经是最新一章了
加载中
