已经是第一章了
ตอนที่ 35 น้ำแตงโม
ตนที่ 35 น้ำแตงโม
มัวแต่ไปส่งที่ตำหนักของโหลวเหยนหมิง แต่ไม่เคยได้ไปส่งที่ตำหนักรั้วอวี๋นเลยซักครั้ง ดีที่เฟยเอ๋อแค่ขอส่งสำรับอาหารแค่ตำหนักของโหลวเหยนหมิง เพื่อจะไม่ให้รั้วอวี๋นกินอะไรที่ไม่เหมาะไม่ชิน คิดไม่ถึงว่า โหลวเหยนหมิงจะอนุญาต
ตอนกลางวันเป็นโอกาสพักผ่อนที่มีค่าที่สุดของเฟยเอ๋อ ถึงแม้ว่าในยุคปัจจุบันนางจะกังวลเรื่องขอบตาคล้ำ แต่คาดไม่ถึงว่ามาอยู่ที่นี่กลับสลับกัน นอนตอนกลางวัน แล้วต้งไปส่งสำรับตอนกลางคืนอยู่แบบนี้ ขอบตากลับไม่คล้ำลงเลยซักนิด
“พระเจ้าสร้างขึ้นมาเลย！”เฟยเอ๋อมองตัวเองในกระจกแล้วพูดออกมาจากใจ ใบหน้าน้อยๆ ช่างทำให้คนริษยาจริงๆเลย ถ้าตอนนี้ไม่ใช่ตัวเองที่มีหน้าตาแบบนี้ คาดว่าทุกวันคงจะริษยาจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย
“จึจึจึ！โตขึ้นมาได้ด้วยหน้าตาที่สวยขนาดนี้น เมื่อก่อนนางคงไม่ออกไปทำอะไรไม่ดีข้างนอกหรอกนะ？” แม้ว่าจะไม่เชื่อทางไสยศาสตร์ แต่หน้าตาของคนที่จริงก็สามารถมองออกว่าเป็นคนจิตใจเป็นยังไง
“ฉูเฟยเอ๋อ！”
ทันใดนั้น พ่อบ้านหลี่ที่ยืนอยู่ด้านนอกเรือนรับใช้ก็เรียกชื่องของนาง จนนางสะดุ้งตกใจ รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที ใบหน้าที่ยิ้มตาหยีๆและดูเมตตากรุณาของพ่อบ้านหลี่นั่นเอง
“เฟยเอ๋อ ท่านอ๋องเรียกให้เจ้าไปปรนนิบัติ！” พ่อบ้านหลี่พูดแล้วยิ้ม
“กลางวันแสกๆแบบนี้อยากจะกินอาหารว่างแล้วหรอ？” เฟยเอ๋อขมวดคิ้ว นางพึ่งจะนอนตื่น วันนี้ยังไม่ได้ไปให้อาหารปลาที่สระหลังอุทยานดอกไม้เลย ก็ต้องไปทำงานแล้วหรอ？
“ท่านอ๋องเรียกเจ้าไปปรนนิบัติรับใช้ในงานตอนเย็น!” พ่อบ้านหลี่พูดไปแล้วหัวเราะไป และเดินเข้ามาหานางมองใบหน้าที่เหมือนจะไม่ยินยอมของนาง：“เจ้าเด็กโง่ อย่าทำแบบไม่ดีใจ ท่านอ๋องให้โอกาสเจ้าแบบนี้ ตอนไหนก็เรียกแต่เจ้าไปหา เป็นโชคดีสำหรับเจ้าแค่ไหน！”
“โชคดี？”
เฟยเอ๋อเบะปาก ทำหน้าอยากจะอ้วกออกมา แต่ก็ต้องพยายามสำรวมเอาไว้ ต้องทำท่าทางเกรงใจแล้วยิ้มให้กับพ่อบ้านหลี่：“ได้ ข้าไป ข้าจะไปเดี๋ยวนี้！ ท่านแก่มากละ ไม่ต้องพูดกับข้าเรื่องทางที่สุขสบาย ข้ารับไม่ได้！”
พูดเสร็จเฟยเอ๋อก็หันหน้าไปแลบลิ้นอย่างทะเล้นให้พ่อบ้านหลี่ แล้วหันกลับมาวิ่งออกไปทางห้องครัวทันที
“เฮ้อ เฟยเอ๋อ จำไว้ว่าวันนี้เจ้าต้องระมัดระวังด้วย อ๋องฮ่าวเยว่กับเซียงยวี๋นจวิ้นจู่พาองค์น้อยซินซินจวิ้นจู่มาด้วย ทุกคนล้วนอยู่ในตำหนัก งานเลี้ยงคืนนี้เจ้าต้องระวังเป็นพิเศษ อย่าได้ทำอะไรสะเพร่า！”
เฟยเอ๋อรีบหยุดทันที แล้วหันกลับมาจ้องหน้าที่ยิ้มแย้มของพ่อบ้านหลี่
งานเลี้ยงรับรองก็เป็นงานเลี้ยงของคนในราชงวงศ์？งั้นไม่ว่ายังไงข้าก็เป็นถึงองค์หญิง ไม่ว่าจะเป็นท่านอ๋องหรือจวิ้นจู่ก็ควรที่จะให้ความเคารพข้ามั้ย？แล้วทำไมถึงกลับเป็งนางที่ต้องไปปรนนิบัติพวกเขา？？？
ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย เฟยเอ๋อขมวดคิ้วน้อยๆของนางแล้วเดินไปที่ห้องครัว พร้อมกับไปช่วยสาวใช้ที่อายุค่อนข้างมากแล้วในห้องครัวทำกับข้าว แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้เลย
“เฮ้อ เฟยเอ๋อตัวน้อยของข้า อาหารที่เจ้าทำ ก็มีแค่พวกเราในตำหนักเท่านั้นที่กล้ากิน เจ้าไปนั่งพักอยู่หน้าประตูรอเถอะ ถึงเวลาแล้วข้าจะเรียกเจ้าเอง!” หัวหน้าแม่ครัวดันเฟยเอ๋อไป ทนไม่ไหวจนอยากให้นางไปอยู่อีกด้านนึง
เฟยเอ๋อเบะปากลง ทำหน้าอยากจะออกไปเลยในตอนนี้ แล้วหยิบเอาน้ำแตงโมที่ตัวเองทำตอนนั่งเบื่อๆออกมาด้วย แล้ววางลงในชามใบใหญ่เบาๆ อื้ม อร่อยจริง！
มองคนในห้องครัวที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ เฟยเอ๋อเบะปาก ช่วยอะไรไม่ได้จึงใช้มือกอบเอาน้ำแตงโมแล้วเดินออกจากห้องครัวไปทางสวนอุทยานดอกไม้
“วันนี้พวกเจ้าหิวหรือป่าว？” เฟยเอ๋อเดินมาถึงขอบสระแล้วยิ้มหยีหยี มองไปยังปลาที่กำลังว่านน้ำเล่นอย่างมีความสุข แล้วหันหลังกลับเพื่อจะวางถ้วยในมือไว้อีกด้านนึง แล้วหยิบเอาถุงที่ใส่หมั่นโถวแห้งๆออกมาจากถุงบริเวณเอวของตัวเอง แล้วบดเป็นเม็ดเล็กๆหรือบดเท่าให้เหลือเป็นเม็ดข้าว แล้วก็หว่านลงไปในสระเบาๆ
“เสด็จพี่กำลังทำอะไรอยู่หรือเพคะ？” ทันใดนั้นด้านหลังของนางก็มีเสียงที่นางไม่ค่อยอยากได้ดังขึ้น เฟยเอ๋อเงยขึ้น หันไปเห็นแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็ฉีกยิ้มส่งให้นาง แล้วหันหลังกลับไปมองรั้วอวี๋นที่กำลังเดินเข้ามา
“เอ๋ เสด็จพี่ช่างน่าสนใจนัก คิดไม่ถึงว่าท่านจะมาถึงที่นี่เพื่อให้อาหารปลาน่ารักพวกนี้！”รั้วอวี๋นเอาผ้าขึ้นมาปิดไว้ตรงปากแล้วหัวเราะเบาๆ
“แม่นางรั้วอวี๋นก็น่าสนใจไม่แพ้กัน！”เฟยเอ๋อยิ้มที่มุมปาก：“วันนี้ไม่ใช่มีแขกมาที่ตำหนักท่านอ๋องมากมายหรือ？ แม่นางทำไมถึงไม่โดนท่านอ๋องเรียกไปต้อนรับแขกด้วยกันอยู่ข้างหน้าล่ะ？”
รั้วอวี๋นนิ่งไป รีบก้มหน้าลงแล้วเสร้งที่เป็นไอคอกแค่ก แล้วจึงเงยหน้าขึ้นมายิ้มรับ ：“เสด็จพี่ก็พูดเป็นเล่น”
เฟยเอ๋อหัวเราะเบาๆ แล้วหันกลับไปหาปลาที่กำลังแย่งกัน
“เอ้ะ？”รั้วอวี๋นเดินเข้ามาข้างหน้าของเฟยเอ๋อแล้วมองไปยังด้านข้างที่นางวางของไว้ ：“เสด็จพี่นี่มันคืออะไรหรือเพคะ？”
“น้ำแตงโมไง หวานมากเลย ลองชิมมั้ย？”เฟยเอ๋ออมยิ้ม พูดเสร็จ หันหลังกลับไปก็เห็นเงาของสาวน้อยชุดเหลืองกำลังกระโดดโลดเต้นมาทางนี้
已经是最新一章了
加载中
