ตอนที่ 36 การเริ่มต้นของเล่ห์และเพทุบาย

ต๭นที่ 36 การเริ่มต้นของเล่ห์และเพทุบาย แค่มองเห็นรูปร่างตัวน้อย เฟยเอ๋อก็นึกออกทันที ภายในตำหนักเดิมทีก็อันตรายมากพออยู่แล้ว แค่เด็กตัวน้อยๆอายุสิบกว่าขวบก็ต้องระแวดระวัง อย่าละเลยมองข้าม ถึงแม้ว่าฉูเฟยเอ๋อจะไม่ใช่คนที่ใสสะอาดและมีเมตตามาก แต่ไม่ถึงกับเจอเด็กน้อยแล้วจะไม่ชอบ แต่ตอนนี้เวลานี้ นางพึ่งจะคิดขึ้นได้ว่า เด็กบางคนก็ต้องระวังไว้ก่อน “ท่านป้ารั้วอวี๋น！”ซินซินตัวน้อยกระโดดโลดเต้นเข้ามาเฟยเอ๋อจ้องมองนางที่วิ่งเข้ามา คิดขึ้นมาได้ว่าวันนั้นเป็นเพราะนางเลยทำให้ได้แต่ยืนดูชุดดีดีถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เฟยเอ๋อนิ่งไปพักนึง เลยลืมหันกลับไปดูว่ารั้วอวี๋นเอาถ้วยที่ใส่น้ำแตงโมไปทำอะไร “เอ๊ะ？” ซินซินตัวน้อยวิ่งมาถึงตรงหน้าของเฟยเอ๋อ เงยหน้ามองนางครู่นึง：“พี่สาว หน้าท่านดูคุ้นจัง！” “ใชหรือ？“เฟยเอ๋อฉีกยิ้มให้นาง แต่กลับกัดฟันไว้อย่างแน่น ซินซินน้อยเบะปาก แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเฟยเอ๋อ แล้วยกมือขึ้นมาเกาศรีษะ จึงทำให้นางนึกออกมาได้ว่าแท้จริงเคยเจอเฟยเอ๋อที่ไหน แล้วคล้ายกับว่ารู้สึกกลัวนางอยู่นิดนึง รีบไปหลบอีกด้านนึงแล้วหดเข้าไปอยู่ด้านหลังของรั้วอวี๋น เฟยเอ๋อหันกลับมามองทางรั้วอวี๋น เจอแค่น้ำแตงโมที่อยู่ในมือนาง เหมือนกับว่าไม่ได้ดื่มเลยซักนิด “ซินซินเจ้าเป็นอะไรไป？“รั้วอวี๋นส่งถ้วยคืนมาให้เฟยเอ๋อแล้วก้มลงลูบหัวองค์หญิงน้อยเบาๆ：”บอกป้ามาเร็ว ซินซินเป็นอะไร？“ “พี่สาวคนนั้น...“ ซินซินก้มหน้าลง จำได้ว่าตัวเองเป็นคนที่ทำให้นางโดนว่า เลยกลัวว่านางจะทำร้าย：”พี่สาว....“ รั้วอวี๋นเงยหน้าขึ้นมามองเฟยเอ๋อที่ตาโตจ้องมองซินซินอยู่ แล้วหัวนางก็หัวเราะออกมา แล้วหันกลับไปดึงแขนของซินซิน ดันนางเบาๆ：“เฟยเอ๋อก็เ)นท่านป้าของเจ้า ซินซินต้องเรียกท่านป้านะ！“ ฮึ่มม นำสถานะของนางไปพูดซะใหญ่ เฟยเอ๋อห่อปากเข้า และก็ไม่อยากถือสาเด็ก แล้วหันมาเล่นกับปลาที่น่ารักของนางต่อ “ดูสิ ท่านป้ามีน้ำแตงโมด้วย ซินซินไปขอน้ำแตงโมของท่านน้ามาดื่มเร็ว น้าเฟยเอ๋อไม่ทำอะไรซินซินหรอกนะ！“รั้วอวี๋นยิ้มอย่างอ่อนโยน ลูบไหล่ของนางเบาๆ เพื่อให้นางกล้าขึ้น ซินซินเบิกตากว้าง แล้วเงยหน้าขึ้นมองเฟยเอ๋อ แต่ก็ยังรู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อย เฟยเอ๋อเบะปาก แล้วก็คิดไปคิดมาว่าพอมาอยู่ที่นี่ นอกจากคนที่ซื่อสัตย์อย่างสี่เอ๋อที่คอยอยู่ข้างๆนางมาก็ไม่มีใครเลย เพื่อนก็ไม่มี แต่ก็ไม่ควรที่จะสร้างศัตรูไว้กับเด็กตัวแค่นี้นะ？ ไม่มีทางอื่นแล้ว เฟยเอ๋อได้แต่ยอมประนีประนอมแล้วก้มตัวลงฉีกยิ้มหวานๆให้นาง แล้วยื่นน้ำแตงโมที่ยังไม่มีใครกินให้ซินซิน:”อ้ะ ซินซินลองดื่มน้ำแตงโม! หวานเจี๊ยบเลย!” “ อร่อยมั้ย？“ ：ซินซินก็ยังมีความเป็นเด็ก พอเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเฟยเอ๋อนางก็หายกลัวไปเลย แล้วเดินเข้ามายืนตรงหน้านาง ทำหน้าอยากรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในมือของนางคืออะไร “ลองชิมดู อร่อยมากๆเลย！“ เฟยเออยิ้มตาหยี แล้วเอาถ้วยยื่นไปข้างๆปากของนาง ซินซินอ้าปากรอกินอยากเชื่อฟัง ตอนนี้เฟยเอ๋อก็หัวเราะออกมาจากใจจริง คงจะเป็นตัวเองที่คิดมากเกินไป เด็กคนนี้เป็นแค่เด็กที่โดนเลี้ยงแบบตามใจแค่นั้น คิดว่านางคงคิดมากไปจริงๆ.... แต่ภายในใจของนางกลับรู้สึกไม่ค่อยดีอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นซักอย่าง รั้วอวี๋นที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก้มลงมองสายตาก็เปร่งประกายออกมา