ตอนที่ 40 ไม่มีใครเชื่อนางเลยสักคน

ต๭นที่ 40 ไม่มีใครเชื่อนางเลยสักคน “ข้าแค่ให้ซินซินดื่มน้ำแตงโมแค่นั้น แต่ข้าก็ดื่มด้วยเช่นกัน แต่ข้าก็ไม่เห็นเป็นอะไร？“เฟยเอ๋อพยายามกลั้นน้ำตาที่คับแค้นใจเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา เพื่อที่จะไม่อยากให้สิ่งที่ไม่เอาไหนไหลออกมา โหลวเหยนหมิงมองนางอย่างเยือกเย็น “แต่เรื่องของเหล้านั้น ข้าไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น！จริงๆนะ！ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย ข้าไม่ได้ใส่ยาพิษลงไป และก็ไม่ได้อยากจะทำร้ายพวกท่าน！”พูดเสร็จ เฟยเอ๋อก็กัดปากแน่น ใบหน้าที่รอคอยความหวังและหันไปจ้องสายตาที่ดุดันของเขา：“ท่านจะเชื่อข้าหรือไม่？“ โหลวเหยนหมิงขมวดคิ้วแน่น ยิ่งนานขึ้นเฟยเอ๋อก็นึกว่าเขาใช้เวลาในการครุ่นคิดหาสาเหตุ แต่เขากลับหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “เจ้าคิดว่าจ้าจะเชื่อเจ้าอย่างนั้นรึ？ฉูเฟยเอ๋อ？“ เฟยเอ๋อถอนหายใจไม่ร๔จะพูดยังไงต่อแล้วส่ายหัวเบาๆ：“ข้าไม่ได้ทำจริงๆ...“ ทันใดนั้นเฟยเอ๋อก็หันไปทางรั้วอวิ๋นที่เป็นลมล้มลงไปแล้ว แล้วคิดไปคิดมาว่าตอนกลางวันนางได้ถือถ้วยน้ำแตงโมไว้ แล้วก้นึกออกว่าตอนที่นางไปเอาเหล้ามาให้นั้น สาวใช้คนสนิทของนางก็ไม่ได้อยู่กับนาง ทันใดนั้นก็ทำให้เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด “ข้ารู้แล้วว่าเป้นฝีมือของใคร！“ เฟยเอ๋อยิ้มออกมาทันที และไม่ได้สนใจหน้าตัวเองที่โดนตบจนแดงเป้นรอยนิ้วมือ เพราะนางกลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจนางผิด ขอแค่ให้พวกเขาเชื่อนางก็พอ：”คือรั้วอวิ๋น.... เป็นฝีมือของนาง！“แล้วยิ้มออกมาชี้ไปทางรั้วอวิ๋นที่สลบลงไปแล้ว：”เป็นฝีมือของนางที่ทำเรื่องนี้ขึ้นแล้วโยนความผิดมาให้ข้า！“ “หน้าไม่อาย！“ เซียงหวิ๋นที่อุ้มซินซินไว้อยู่อยู่ก็อ้าปากพูดขึ้น สายตาเหมือนกับมีหนามอยู่ด้านใน แล้วหันมาทางด้านเฟยเอ๋อที่ยืนพิงประตูอยู่ข้างหน้า เฟยเอ๋อเหลือบตาขึ้นมองโหลวเหยนหมิง นางไม่เข้าใจว่าทำไม ต่อให้ใครต่อใครไม่สนใจนาง ขอแค่โหลวเหยนหมิงเชื่อใจ นางก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม แต่ตอนนี้นางก็คิดได้แต่นี้ นางหวังว่าโหลวเหยนหมิงจะเชื่อในตัวนาง ขอแค่เขาเชื่อใจนางก็พอแล้ว “พระชายา...“โหลวเหยนหมิงหัสเราะออกมาทันที แล้วบีบที่คางของนาง แล้วมองใบหน้าของนางที่โดนเซียงหวิ๋นทำร้ายจนบวมแดง：”อันนี้ก็คือแผนการกำจัดรั้วอวิ๋นอีกคนใช่มั้ย？“ เฟยเอ๋อชะงักไป แล้วเบิกตากว้างมองโหลวเหยนหมิง ว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ข้าคิดจะกำจัดรั้วอวิ๋น？กลอุบายของข้า? “ไม่ใช่ ข้า...โอ๊ย！“ทันใดนั้นเฟยเอ๋อก็ล้มลงไปอีกด้านนึง โหลวเหยนหมิงแค่ปล่อยนาง แล้วใช้แรงผลักนางไปอีด้านนึง ไม่สนใจว่านางจะเจ็บเพียงใด ทำให้นางเจ็บปวดไปกองอยู่ที่พื้น “นำตัวซินซินและรั้วอวิ๋นออกไป แล้วเอาเหล้าสองไหนั้นไปตรวจสอบ!“โหลวเหยนหมิงพูดอย่างเสียงแข็ง แล้วหันไปมองซินซินกับรั้วอวิ๋นที่ถูกคนพยุงตัวออกไป โหลวฮ่าวเยว่นั่งอยู่อย่างนิ่งๆ แถบจะไม่ขยับไปไหนเลย สายตาเย็นยะเยือกอย่างกะคนที่ตายไปแล้ว แล้วหันไปมองเฟยเอ๋อที่ปาดน้ำตาออกแล้วกัดฟันแน่นเพื่อกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล “ท่านอ๋อง เหล้าสองไหนี้มีคนใส่พีชวงลงไป!และเมื่อตะกี้ข้าดู้อาการขององค์หญิงน้อยก็พบว่านางก็โดนวางยาเช่นกันแต่ปริมานน้อยกว่าพระสนมรั้วอวิ๋น ดังนั้น อาการถึงพึ่งจะมากำเริบพะย่ะค่ะ!“ “ทูลท่านอ๋อง ข้าน้อยให้คนไปค้นที่เรือนคนใช้ แล้วพบว่าใต้เตียงมีถุงพีชวงห่อใหญ่วางอยู่พะย่ะค่ะ！“ทหารองครักษ์อยู่ดีดีๆก็วิ่งเข้ามา แล้วคุกเข้ารายงานเขา หน้าของโหลวเหยนหมิงก็ยิ่งดุดันขึ้น โหลวฮ่าวเยว่ก็ขยับปากแล้วยิ้มออกมา แล้วก็หุบยิ้มแล้วกลับไปทำหน้าที่ไร้ความเหมือนเดิม “เหอะๆ...“ เฟยเอ๋อที่พยายามปีนขึ้นมาก้ทหน้าลงแล้วหัวเราะออกมา แล้วเงยหน้ามองเหตุการณ์ที่วุ่นวายตอนนี้ อันนี้คงจะเป็นการจัดฉากแน่นอน... ไม่ว่านางจะแก้ตัวยังไง ก็ไม่มีใครคิดจะเชื่อนางอยู่แล้ว