ตอนที่46ในค่ำคืนที่อบอุ่น

ต๭นที่46ในค่ำคืนที่อบอุ่น เฟยเอ๋อกระพริบตา ช้อนที่ริมฝีปาก รู้สึกว่าที่นี่มีอะไรแปลกๆ แกะออกจากมือของโหลเหยนหมิง หลังจากนั้นก็ถอยห่างออกเล็กน้อย “เจ้าไม่ได้กินยาผิดใช่หรือไม่?”เฟยเอ๋อไม่ใช่คนโง่ จู่ๆก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจะทำให้นางเชื่อใจได้อย่างไรกัน? ใบหน้าที่ยิ้มอยู่ของโหลเหยนหมิงก็หายไป มองอาการที่เฟยเอ๋อแสดงอาการว่ายังไม่เชื่อเขาอย่างเงียบๆ ส่วนเฟยเอ๋อนึกว่าเขาจะโกรธ จึงหันกลับมาคิดจะกระโดดลงจากเตียง ทันใดนั้นเขาก็ยื่นแขนไปคว้าตัวนางกลับมาได้ “วางข้าลง”เฟยเอ๋อขมวดคิ้ว นางไม่ใช่คนโง่ นางเห็นได้ชัดว่าในสายตาของเขาไม่มีความรู้สึกใดๆ！ ในช่วงเวลานั้น ท้องฟ้าก็หมุนติ้ว เฟยเอ๋อร้องเสียงดัง เงยหน้าขึ้นมองทิ้งตัวลงนอนบนร่างของโหลวเหยนหมิง“เจ้าเจ้าคิดจะทำอะไร?” ท่าทางนี้มันเห็นได้ชัดอยู่แล้ว มันง่ายมากที่จะทำให้คนคิดอะไรแบบนั้น... โหลวเหยนหมิงหัวเราะเบาๆ จับตัวของเฟยเอ๋อไว้แน่น มือค่อยๆเลื่อนขึ้นมาจับที่เอวเบาๆ ค่อยๆปราบปรามนางเบาๆ มองไปที่ริมฝีปากเฟยเอ๋อที่พูดออกมาว่าไม่เชื่อ แต่ใบหน้านั้นกลับค่อยๆแดงขึ้นมาเรื่อยๆ ริมฝีปากของโหลวเหยนหมิงกระตุ้น โค้งศีรษะต่ำลงใช้ริมฝีปากของตัวเองประกบบนริมฝีปากของเฟยเอ๋อ เฟยเอ๋อเกิดอาการสั่นเล็กน้อย.... “ทำไมแก้มถึงแดง?”โหลวเหยนหมิงถามแบบตรงประเด็น “ข้า...ตรงไหนของข้าแดงอา?เฟยเอ๋อผลักเขาไม่ออก แล้วหันศีรษะหนีทันในตอนที่เขาหยอกล้อ โหลวเหยนหมิงคว้าใบหน้าเล็กๆของนาง ซึ่งนางไม่สามารถที่จะหลีกหนีได้ปล่อยให้ดวงตากลมโตเปล่งแสงกระจายลงไปในส่วนลึกในด้วงตาของเขา เฟยเอ๋อช้อนริมฝีปาก หัวใจเต้นแรง เกิดอะไรขึ้น?ทำไมนางถึงตื่นเต้นอะไรขนาดนี้?หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ！ ในที่สุด เฟยเอ๋อก็ขัดขืนอะไรไม่ได้ ดวงตาที่เปลี่ยนจากความเฉยชาก็เปลี่ยนเป็นความโกรธ กัดฟันแน่นก้าวเข้ามาถึง“โหลวเหยนหมิง เจ้าคิดที่จะทำอะไรกันแน่?ข้าไม่ได้โง่ขนาดนี้ที่ให้เจ้าหลอกได้ เจ้าอย่าคิดว่าแสดงความอ่อนโยนของเจ้าออกมา ข้าจะทำตามเจ้า ข้าเป็น....โอ้！” เฟยเอ๋อเปิดตากว้าง จับจ้องใบหน้าตรงหน้าซึ่งตอนนี้วางอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากที่เร่าร้อนเริ่มขยับ หัวใจของนางก็เริ่มได้รับความอบอุ่นที่ค่อยไหลเข้ามา หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นยิ่งนางยิ่งเต้นแรงขึ้น เต้นแรงขึ้นจนนางหายใจแทบจะไม่ทันแล้ว “โหลวเหยนหมิง！เจ้านี่มันเบว เฮือออ！”เฟยเอ๋อสะอื้นเสียงครวญคราง แต่โหลวเหยนหมิงก็ยิ่งจูบหนักขึ้นยิ่งบรรจงจูบลึกเข้าไปกว่าเดิม อีกมือชูแขนขึ้นศีรษะของเฟยเอ๋อที่ขยับไม่เป็นจังหวะ จูบยิ่งลึกเข้าไปเพื่อค้นหาความหวานในบนริมฝีปาก เฟยเอ๋อเบิกตากว้าง มองไปผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นปิดตาจูบตัวเองอย่างลึกซึ้ง ตามเวลาผ่านไป นางกูกเขาทำให้ค่อยๆอ่อนแรงลงอีกครั้งด้วยความรู้สึก หลับตา ไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไปเพราะเขากำลังจูบ ซักพักใหญ่ เฟยเอ๋อก็ส่งเสียงร้องออกมา แล้วชูแขนทั้งสองข้างของนางขึ้นอย่างช้าๆ ซอกแซกตามซอกคอของเขา ตามแต่เขาจะเลือกจูบตรงไหนถึงจะร้อนแรงสติเริมลดลงเรื่อยๆ ช่างเป็นชายหนุ่มที่สวยงาม ที่จริงแล้วนางไม่คิดที่จะปล่อยผู้ชายที่ดีเลิศคนนี้ แต่ถ้าเขาเป็นคนดีแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว！เฟยเอ๋อถอนหายใจ ยิ่งหานใจยิ่งรู้สึกว่าไม่ค่อยปกติ ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นที่หน้าอก เสื้อผ้าก็หายไปไหนก็ไม่รู้ นางเพิ่งจะรู้สึกตัว แล้วลืมตามองไปชายอยู่ที่ข้างกายนาง “อา！”ทันใดนั้นโหลวเหยนหมิงก็ก้มลงจูบที่หน้าอกของเฟยเอ๋อ เฟยเอ๋อตกใจ ในหัวใจตอนนี้ที่คิดอะไรมากมายก็เหมือนกับว่าละลายหายไปหมดเฟยเอ๋อเอามือทั้งสองข้างมาปิดไว้โค้งตัวออกห่างคล้ายกับว่าจะถอยออกห่างจากโหลวเหยนหมิง โหลวเหยนหมิงขมวดคิ้ว เมื่อกี๊นี้ยังปรากฏท่าทางที่เพลิดเพลิน ตอนนี้อยากจะปฏิเสธอีกหรือ? ความใคร่ของตัวเองนั้นก็ได้สมดั่งจากนางผู้นั้นที่หยิบยื่นให้ตอนนี้ นางเพิ่งจะรู้สึกตัวแต่มันก็สายไปแล้วที่จะถอยจริงไหม? เฟยเอ๋อมองสายตาของโหลวเหยนหมิงที่ไม่ค่อยจะพอใจ แลบริมฝีปาก แต่ก็ไม่สนใจเขา หลังจากที่ยืดตัวแล้วก็ค่อยๆผลักหน้าอกที่แข็งแรงนั้นออก“เจ้าลุกขึ้นมา” มองเห็นโหลวเหยนหมิงขยับตัว แต่ทว่าสายตาของเขายังวูบวาบแผงด้วยอันตราย เฟยเอ๋อตัวสั่นขึ้น กอดหน้าอก ม้วนตัวที่ไม่มีเสื้อผ้าคลุมไว้ ระหว่างขาเปิดแน่ๆ ตามสถานะการณ์ของตอนนี้ ร่างกายของนางเปลือยเปล่า สามารถใช้วิธีนี้ป้องกันตัวเองได้ “ข้า...ข้า...”มองไปที่โหลวเหยนหมิงก็ยังไม่พูดสักคำ เฟยเอ๋อตอนนี้มองเขาเหมือนเขาซ่อนภัยอันตรายไว้ในดวงตา“ข้ายังไม่พูดว่าจะให้อภัยเจ้า เลยเจ้าอย่าบังคับข้า” “อา...”ใบหน้าที่เย็นชาของโหลวเหยนหมิงก็เริ่มมีเสียงหัวเราะ ยืนขึ้นโดยวิธีลากเฟยเอ๋อขึ้นมาด้วย แล้วเอาผ้าห่มห่อร่างของเฟยเอ๋อหันศีรษะไปแล้วหายใจเข้าออก หลังจากนั้นก็หันกลับมามองเฟยเอ๋อ“ได้ข้าไม่บังคับเจ้า！” แล้ว?เฟยเอ๋อมองเขาด้วยความประหลาดใจ ทำไงเชื่อฟังง่ายจัง?นางบอกว่าไม่อย่าเอา โดยไม่คิดเขาก็จะหยุดชะงักทันที?โอ้ โหลวเหยนหมิงมีอะไรที่ต้องสนใจนาง? เฟยเอ๋อเหล่มองสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนไปว่าไม่เหมือนเดิม ในมือยังไม่ลืมที่จะจับผ้าไว้แน่น เพื่อไม่ให้ผ้าคลุมหลุดลงพื้นเป็นครั้งที่สอง เพื่อไม่ให้เขาเห็นทรวงอกนาง ไม่รู้ดีกับโหลวเหยนหมิง ดังนั้นนางจึงไม่สามารถที่จะรับประกันได้ว่าเมื่อเขาเห็นเรือนร่างของนางอีกครั้งแล้ว จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นแววตาของเฟยเอ๋อที่กำลังทบทวน โหลวเหยนหมิงก็หัวเราะมองดูนาง ห่อหุ้มเรือนร่างที่ดูคล้ายกับลูกบอลลูกเล็กๆพันกลมรอบเอว แล้วค่อยๆตบไปที่หลังของนางเบาๆ“อย่าคิดแบบนั้นนะได้ต่อเมื่อเวลาที่เจ้ายินยอมข้ารู้”เฟยเอ๋อเหล่มองไปที่เขา“พูดความจริง ตอนนี้เจ้เป็นโหลวเหยนหมิงคนเดิมหรือเปล่า?” โหลวเหยนหมิงตะลึง หันกลับมามองความขี้เล่นของเฟยเอ๋อ แล้วหัวเราะตบเบาๆ ลูบใบหน้าเล็กๆของนางที่ยังดูซีดเซียวอยู่เล็กน้อย แล้วจึงกอดนางไว้แล้วก็เอนตัวลงนอนข้างๆเฟยเอ๋อ ค่อยๆช้อนนางไว้ในอ้อมแขน“อย่าคิดอะไรแบบนั้นนะ ให้เจ้าดูแลตัวเองดีๆ ต่อจากนี้ไป เรายังมีเวลาอยู่มากมาย！”โหลวเหยนหมิงโค้งศีรษะต่ำลงมา มองตรงผู้หญิงที่กำผ้าคลุมไว้แน่นตอนนี้