ตอนที่50ตื่นเต้น

ต๭นที่50ตื่นเต้น ทันนั้นโหลวเหยนหมิงใช้มือใหญ่ของเขาจับที่เอวของนาง ลากเฟยเอ๋อเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน ปล่อยให้นางชนเข้ากับหน้าอกตัวเอง แล้วก้มลงหัวเราะมองที่นาง“งั้น เจ้าให้อภัยข้าแล้วใช่ไหม?” “ข้า....”เฟยเอ๋ออ้าปากค้าง แต่ก็พูดะไรไม่ออก ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?นี่โหลวเหยนหมิงมาจริงๆ “เฟยเอ๋อ”โหลวเหยนหมิงยิ้ม มองที่นาง“ข้าเพียงแค่ว่าอยากเห็นเจ้ามีความสุขเท่านั้นเอง แบบนี้ข้าถึงได้เลิกคิดผิดก็เป็นแค่นี้เอง” “ล้อเล่น”เฟยเอ๋อคิดที่จะผลักเขาออก แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงโหลวเหยนหมิงได้ “เจ้าออไปก่อน”โหลวเหยนหมิงกดร่างกานของเฟยเอ๋อที่ขยับไปมาไม่ได้กอดนางในอ้มแขนแน่ๆ หลังจากนั้นก็หันหลังพูดกับสี่เอ๋อหนึ่งประโยค สี่เอ๋อรีบโค้งตัวแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้อง “เอ๊ะ！สี่เอ๋อ！”มองสี่เอ๋อที่ถูกโหลวเหยนหมิงสั่งให้ออกไป เฟยเอ๋อโกรธร้องเสียงดัง “โหลวเหยนหมิงเจ้าคิดจะทำอะไร！เจ้าคิดว่ากินของที่ข้าทำจนหมดแล้วข้จะให้อภัยเจ้าใช่ไหม?นั่นมันของเด็กๆ เจ้าก็เชื่อเจ้านี่โง่เง่า！” โหลวเหยนหมิงไม่โกรธแต่หัวเราะ ก้มลงข้างล่างจูบใบหูของเฟยเอ๋อ ทำให้ร่างกายของเฟยเอ๋อสั่นขึ้น เกีอบจะล้มลงไป โชคดีมากมือของโหลวเหยนหมิงยังอยู่บนเอวของนาง.... “เจ้าทำไมถึงเปลี่ยนไปได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้?เจ้าพูดว่าเหตุผลมันคืออะไร?”เฟยเอ๋อกัดริมฝีปาก ไม่กล้าอยู่กับเขาในท่าทีแบบนั้น เงยศีรษะมองที่เขา ไม่ยอมให้เขาแกล้งเล่นจึงยืนไม่เป็นที่.... โหลวเหยนหมิงไล่ตามหูของเฟยเอ๋อ และจูบแก้มเธอเบาๆ พักสักครู่ หยุดที่ริมฝีปากซีดเล็กน้อย แล้วค่อยเงยขึ้นที่ค่อยๆมองไปที่ใบหูแดงๆของเฟยเอ๋อ“ที่ข้าพูดว่าข้าคิดออกแล้ว แล้วเฟยเอ๋อเชื่อไหม?” “ไม่จริง”คำตอบของเฟยเอ๋ออย่างเด็ดขาด ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เปิดโอกาสให้แก่เขา ถึงแม้ว่าเผชิญหน้ากับโหลวเหยนหมิง จะทำให้นางแสดงหน้ากากที่ไม่สามารถรับได้จริงๆ นางน่าจะตกหลุมรักเขา?แต่ตอนนี้เขากับนางมีความสัมพันธ์ที่ดี บางครั้งก็ทั้งสง่าและอ่อนโยน อีกทั้งยังเป็นท่านอ๋องของราชวงศ์โหลงโฉง บางทีเขาอาจเป็นคนเดียวในโลกที่ต้องพึ่งพาในอนาคต แต่ว่า มีเคยมีความรู้สึกกับใครเลย จะเอาใจไปวางให้เขาในตอนนี้ไหม?ในกรณีที่ทั้งหมดนี่ ถ้าไม่เป็นความจริงจะทำยังไงดี?สิ่งที่นางกลัวมากที่สุดคือกลัวว่าเฟยเอ๋อตัวเดิมะมีผลกระทบต่อนาง แต่ในตอนนี้ นางรู้สึกถึงหัวใจของนางเต้นแรงมาก ตาเป็นเพราะนางตัวเอง “ข้าให้เวลาเจ้า?”โหลวเหยนหมิงมองนางด้วยความมั่นใจ ไม่มีเลยแม้แต่น้อยที่จะถูกนางทำแพ้ “เจ้าไม่ใช่พูดว่าข้าฆ่าได้คนที่เจ้ารักได้ไหม?”เฟยเอ๋อขมวดคิ้ว น้ำเสียงก็ค่อยๆเบาลง ไม่ต้องใช้เสียงดังมาแกล้งทำเป็นไม่สนใจ มือของโหลวเหยนหมิงที่วางอยู่บนเอวของนางสั่นเล็กน้อย เฟยเอ๋อรู้สึกถึงแล้ว เงยหน้าขึ้นมองมองด้สนสายตาสงสัย สายตาของโหลวเหยนหมิงที่ดูแปลก โหลวเหยนหมิงหมุนศีรษะออก ดูเหมือนว่ามันจะไม่สนใจแล้วก็ยิ้ม “โหลวเหยนหมิง ข้าฉูเฟยเอ๋อเกลียดการโกหก ยิ่งเกลียดมากที่สุดก็คือผู้ชายที่หลอกลวง ถ้าเจ้าเป็นคนแบบนั้น ขอให้ออกห่างจากข้าไป！” “เฟยเอ๋อ เจ้าได้รับการยืนยันเป็นเวลาหลายปี เพียงเพื่อจะแต่งงานกับข้า แต่ตอนนี้เข้าทำไมไม่ให้เข้าไปอยู่ในใจของเจ้าได้เลย?”โหลวเหยนหมิงมองไปที่นาง ตรวจสอบสายตาของนาง เจ้าคือเฟยเอ๋อจริงรึ?ทำไมตอนนี้ถนางถึงทำให้ข้ารู้สึกเหมือนเปลี่ยนเป็นวิญญาณแบบนี้ “อ่า?”มาถึงตรงนี้ ทั้งตัวของเฟยเอ๋อเริ่มแข็งขึ้นเล็กน้อย ค้างคาแววตาสูบจมูก แย่แล้ว โหลวเหยนหมิงไม่น่ารู้ว่านางที่ไม่ใช่ฉูเฟยเอ๋อคนเดิมปะ?ถ้าเป็นเช่นนั้น เขา ความอ่อนโยนของเขาจะหายไปตอนนี้หรือไม่? ทันใดนั้น คางร้อนขึ้น เฟยเอ๋อประหลาดใจมองที่โหลวเหยนหมิงที่กำลังยกคางของตัวเองขึ้นและกำลังมองตังเองอย่างละเอียด “นี่เจ้ากำลังใช้วิธีการนี้ เพื่อลงโทษข้าอ้อ?”โหลวเหยนหมิงหัวเราะด้วยความหึง เฟยเอ๋อหัวใจสะดุ้ง อยากหวนกลับไปที่เดิม แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีจากการคุกของโหลวเหยนหมิงได้“ข้า...ข้า...ข้า”จู่ๆยิ้มเยื้อดเย็นแบบนี้ทำไม?นางเกือบได้ติดอยู่กับความอ่อนโยนของเขาแล้ว ทันใดนั้นเขายิ้มอย่างน่ากลัวแบบนี้ ทำให้นางกลัวจนอยากหนีไป มือใหญ่ที่อยู่บนเอวเริ่มแน่นขึ้น เฟยเอ๋อกัดฟัน หันหลังไปทางโหลวเหยนหมิง แต่รู้สึกว่ามือใหญ่อีกข้างของเขาจับศีรษะของนางไว้ อยากจะพยุงนางให้ยืนตรงๆ แล้วก้มศีรษะลงและจูบเข้าหาตัวเองในทันใด “โอ้！”เฟยเอ๋อต่อตะลึง การคุกแบบนี้ทำให้นางเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านของนายไม่เหลือเลย เขากำลังทำอันไหนอีกครั้ง?ทันใดนั้นก็หัวเราะ ทันใดก็จูบนาง?นางก็คิดไม่ออกว่าเขาคิดะไรอยู่！นี่เป็นสิ่งที่อันตรายมาก ความรู้สึกที่อันตรายจริงๆ นางไม่เข้าความคิดของเขา แล้วจะมอบหัวใจให้เขาได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร? นางยอมรับ ได้พบชายที่สวยงามนางก็ต้องชอบแน่ แต่คำว่า “ความรัก”เรื่องนี้นางไม่เคยไปแตะต้อง เฟยเอ๋อเริ่มกังวลขึ้นมา เป็นไปได้ไหมที่จะหายไปหมดเลย ผู้ชายหน้าเย็นชาแบบนี้ นี่น่ากลัวจริงๆ....