ตอนที่53วันครบรอบอายุของฮ่องเต้

ต๭นที่53วันครบรอบอายุของฮ่องเต้ “ตอนนี้เจ้าสามารถกินได้แล้วทำไมถึงไม่กินเล่า？”ผ่านไปไม่นานโหลวเหยนหมิงก็หันมาคุยกับนางแล้วพบว่านางเอาแต่ก้มหน้าตลอด.... เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมามองโหลวเหยนหมิงแล้วเบะปาก：“ตอนนี้กินอาหารพวกท่านคงไม่มองข้าแปลกๆใช่หรือไม่？” โหลวเหยนหมิงชะงักไปแล้วหัวเราะออกมาพร้อมทั้งตักอาหารใส่จานแล้วยื่นให้นาง：“กินเถอะถ้าเจ้าหิวแล้วเป็นไรไปข้าต้องขาดใจเป็นแน่！” ชิทำมาเป็นพูดดีทั้งวันข้ายังไม่ได้กินไรเลยไม่เห็นจเป็นอะไร！เฟยเอ๋อเบะปากแต่ก็ไม่ทำร้ายกระเพาะตัวเองอีกแล้วรับเอาจานจากเขามาแล้วยัดอาหารเข้าปากทันที คนเราเกิดมาครั้งเดียวต้องมีชีวิตให้คุ้มแล้วยิ่งนางที่มีชีวิตถึงสองครั้ง？เฟยเอ๋อก้มหน้ายิ้มแล้วกินทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะรวมถึงของกินที่โหลวเหยนหมิงเอาให้นางอาหารในวังนี่รสชาติใช้ได้เลยทีเดียวถึงแม้ว่าไม่กี่วันมานี้นางก็กินอาหารในตำหนักโหลวเหยนหมิงมาไม่น้อยขนาดให้สี่เอ๋อเอามาทุกอย่างแต่อาหารในวังไม่มีที่ใดเทียบได้เลยในโลกนี้！ โหลวเหยนหมิงมองเฟยเอ๋อที่กำลังกินอย่างมีความสุขแล้วค่อยๆยิ้มออกมาอย่างไม่ได้เสแสร้งครั้งนี้เขายิ้มออกมาจากความรู้สึกที่อยู่ภายในผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้ถ้าได้ครอบครองจะดีขนาดไหนกัน？ถ้านางเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กเขาก็คงไม่กระแนะกระแหนนางแบบนี้ถึงขนาดว่าเคยคิดที่จะขังนางให้ตายในคุกใต้ดินเลยด้วยซ้ำ.... เห็นโหลวเหยนหมิงยกเหล้าขึ้นคารวะฮ่องเต้อีกรอบเฟยเอ๋อที่กินอาหารไปแล้วหลายอย่างก็เริ่มเบื่อแล้ววางจานลงมองไปยังอาหารเลิศรสที่วางอยู่บนโต๊ะแต่กลับหันไปสนใจในแก้วเหล้ามากกว่า เฮ่ย...รอบก่อนที่ดื่มเหล้ามีพิษเรียกว่าอะไรนะ？เหล้าหลานหลิง？และเป็นเหล้าที่หมักไว้มานานมากแล้วรสชาติดีมากเลยทีเดียวแสดงว่าเหล้าในวังหลวงต้องอร่อยกว่าอย่างแน่นอน！ คิดในใจไม่เท่าลองชิมจริงเฟยเอ๋อหัวเราะเบาๆแล้วเงยหน้าขึ้นมองโหลวเหยนหมิงที่พึ่งจะดื่มหมดแก้วไปและกำลังหันไปคุยอยู่กับฮ่องเต้นางก็หัวเราะอย่างชอบใจไม่มีอะไรแล้วนางก็ยื่นมือออกไปหยิบแก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วกำลังจะดื่มลงไป ทันใดนั้นสายตาที่เยือกเย็นก็เล็งมาที่นางทันทีจนทำให้นางตกใจหันไปมองโหลวเหยนหมิงแต่เขาก็ไม่ได้จ้องมองนางหลังจากนั้นก็หันออกไปมองรอบด้าน แล้วก็หันไปเจอกับโหลวฮ่าวเยว่ที่ไม่คาดคิดว่าจะมางานนี้เฟยเอ๋อมองเขาอย่างอึ้งๆเขาสวมชุดสีขาวพร้อมกับใบหน้าที่ยังคงความขาวซีดอยู่แบบนั้นแต่ครั้งนี้เขาปล่อยผมยาวสลวยลงมาถึงกลางหลังแต่ก็มีคล้ายๆกับหมวกสีทองเล็กรัดผมข้างบนไว้มองแล้วดูมีสง่ามากแต่เขากลับใช้สายตาเยือกเย็นจ้องมองมายังแก้วเหล้าในมือของนางจนมือนางเริ่มสั่น ชิ！มองข้าทำไมกัน？เฟยเอ๋อตัดสินใจหันไปมองค้อนโหลวฮ่าวเยว่ทีนึงแล้วหันมาอย่างโกรธแล้วดื่มเหล้าในแก้วนี้ลงไปอย่างกะดื่มน้ำหวาน “แฮ่ก....แฮ่กแฮ่ก.....”นางสำลักด้วยความแสบร้อนในลำคอขึ้นมาทันทีเป็นเหล้าที่ทำให้แสบร้อนมากแล้วรีบใช้มือมาพัดที่ปากตัวเองทันทีแล้วก็ทำเสียงอ่า“อ่า....” โหลวเหยนหมิงก้มลงมามองทันทีแล้วนั่งลงมาดูนางอย่างเป็นห่วง：“เจ้าเป็นอะไร？” “อ่า...แสบคอมาก！”เฟยเอ๋อเอามือพัดที่ปากแล้วแลบลิ้นออกมาเหมือนจะร้องไห้ทำไมเหล้าอันนี้ถึงได้แสบร้อนนัก？สู้เหล้าของตำหนักโหลวเหยนหมิงไม่ได้เลยสักนิด มองเฟยเอ๋อแวบนึงแล้วหันไปมองแก้วเหล้าเปล่าบนโต๊ะสายตาของโหลวเหยนหมิงก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมทันที：“เจ้าดื่มเหล้าเข้าไปหรือ？” “อืม！อ่าอ่า.....”เฟยเอ๋ออยากจะดื่มน้ำแล้วมองโหลวเหยนหมิงอย่าขอความช่วยเหลือ：“ทำยังไงดีข้าแสบร้อนคอไปหมดแล้วเพคะ！” “โถ่....”โหลวเหยนหมิงหุบยิ้มทันทีแล้วยื่นมือออกไปลูบหลังให้นางหันหลังรินเหล้าองุ่นให้นางดื่มทันที：“บนโต๊ะไม่ได้เตรียมน้ำเปล่าไว้เจ้าดื่มนี่แทนก่อน！” “อืม！”เฟยเอ๋อสำลักจนหน้าแดงแล้วรีบหยิบเอาเหล้าในมือของโหลวเหยนหมิงมาดื่มทันทีพอดื่มลงไปเฟยเอ๋อถึงกลับชะงักนี่ไม่ใช่เหล้าองุ่นหมักหรือ？เป็นเหล้าที่นางชอบดื่มมากในยุคปัจจุบันและรสชาติก็อร่อยมากเลยทีเดียว！ “ดื่มไม่ได้ก็ไม่ต้องดื่มแก้วนั้นทั้งแก้วเจ้าไม่ใช่ว่าดื่มไปครั้งเดียวเลยหรอกนะ？”โหลวเหยนหมิงลูบหลังนางเบาๆอีกครั้งเห็นว่านางดีขึ้นแล้วก็เอามือออกแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ผูกอยู่ที่เอวของนางมาเช็ดปากให้ เฟยเอ๋อกลับไม่ได้สนใจโหลวเหยนหมิงที่กำลังดูแลนางอยู่สายตากลับจับจ้องไปที่เหล้าองุ่นที่วางบนโต๊ะไหนั้นที่ดูเหมือนกับว่าตัวเองเจอสิ่งที่ต้องการมานานแล้ว..... “ทำไมรึ？”เห็นเฟยเอ๋อทำหน้าเหมือนแมวที่มองเห็นหนูแบบนั้นเขาก็หันไปมองตามนางทันทีแล้วขมวดคิ้วพูดขึ้น：“เจ้ายังอยากจะดื่มอีกงั้นหรือ？” “อื้ม！”เฟยเอ๋อพยักหน้าถี่ๆแล้วหันไปยิ้มแหย่ๆให้เขาทันทีแล้วตั้งใจทำหน้าอยากจะกินให้เขา ตอนแรกก็ไม่อยากให้นางดื่มเพื่อไม่อยากให้มีปัญหาตามมาแต่มองหน้าเฟยเอ๋อตอนนี้ที่ทำอย่างกะขอร้องอ้อนวอนอย่างสุดใจโหลวเหยนหมิงก็ทนไม่ไหวรินให้นางอีกแก้วนึงแต่ชั่วพริบตาคาดไม่ถึงว่าเฟยเอ๋อกลับลุกขึ้นมาแล้วยกเหล้าไหนั้นเข้าไปกอดไว้แล้วเอามาวางไว้ด้านข้างของนาง “เฟยเอ๋อ？”มือของโหลวเหยนหมิงค้างกลางอากาศแล้วมองนางที่หวงเหล้าไหนั้นอย่างมากสุดท้ายก็หาคำพูดพูดออกมาได้：“เหล้าดื่มเยอะมันไม่ดีต่อร่างกาย！” “สบายใจได้เพคะข้าไม่ดื่มเยอะหรอกเพคะ！”เฟยเอ๋อยิ้มแหย่ๆยังไงซะก็เป็นแค่เหล้าองุ่นฤทธิ์เหล้าก็น้อยกว่าเหล้าชนิดอื่นถึงแม้ว่านางก็รู้ดีว่าถ้าดื่มเยอะก็มีสิทธิ์เมาได้แต่ก็อร่อยนิ....นางไม่ได้ดื่มนานมากแล้ว！ โหลวเหยนหมิงเอามือลงหมดหนทางที่จะพูดเพราะสายตาที่ระยิบระยับของนางแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูแล้วยกมือขึ้นมาถูหน้าของนางเบาๆ：“ก็ได้แต่อย่าดื่มจนเมามากละ！” เฟยเอ๋อชะงักไปแล้วจ้องไปที่สายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นในตาของโหลวเหยนหมิงแต่นางกลับคิดว่าตัวเองมองผิดไป แต่ก็เป็นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีสายตาที่อบอุ่นของเขาก็หายไปเหลือไว้เพียงแค่รอยยิ้มบนใบหน้าเท่านั้นแล้วเขาก็หันกลับไปคุยกับฮ่องเต้ต่อ เฟยเอ๋อชะงักไปสักพักแล้วมองไปที่โหลวเหยนหมิงที่นั่งข้างๆนางในใจก็มีความรู้สึกถึงความสบายใจขึ้นมาทันที ความรู้สึกแบบนั้นมันคืออะไร？เหมือนกับ.....แล้วก็นั่งคิดข้างๆเขาแบบนี้ยิ่งนานวันเข้าก็ยิ่งรู้สึกถึงความอบอุ่นและความสบายใจจากเขามันดีมากเลยทีเดียว...