ตอนที่56วันต่อมา

ต๭นที่56วันต่อมา นางเป็นอะไรไป？ โหลวเหยนหมิงจ้องมองหญิงสาวที่นอนซบอยู่ในอ้อมอกของตัวเองคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะระงับอารมณ์ไว้ไม่ไหวจนได้ค้างกับนางจนฟ้าใกล้สางถึงยอมปล่อยให้นางนอนหลับอย่างสงบในอ้อมอกเขาได้ “หืออ...”เฟยเอ๋อที่นอนหลับอยู่ในอ้อมอกของเขาครางออกมาเบาๆแล้วพยายามมุดเข้ามาเพื่อให้นอนได้สบายมากขึ้นแต่ครั้งนี้เป็นการนอนที่ได้นอนหลับสบายที่สุดเท่าที่เคยหลับมา！ แล้วเอามือขึ้นมาจับนางเบาๆเข้ามาซบที่อกตัวเองแล้วก็จับที่คางนางเบาๆเพื่อมองสีหน้าเต็มไปด้วยความอ่อนล้าและมีความสุขของนางแล้วก็มีผมมาปิดหน้าของนิดนึงโหลวเหยนหมิงอึดอัดทนไม่ไหวเลยปัดออกจากหน้าให้นางแล้วก็มองหน้านางอย่างละเอียด “ตัวข้ายิ่งนานเข้ายิ่งหลงเจ้าแล้ว.....”โหลวเหยนหมิงหยิบผมของนางออกจากหน้าอกแล้วมองนางสายตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ สำหรับผู้หญิงที่ข้าเพียงแค่ต้องการจะหลอกใช้ทำไม....ทำไมเขาถึงได้ทนไม่ไหว？สำหรับผู้หญิงอย่างฉูเฟยเอ๋อเขาแค่เสแสร้งแกล้งทำเท่านั้นแต่ไม่ใช่แบบนี้ที่มีความรู้สึกให้นางจริง！ พูดไปก็เท่านั้นโหลวเหยนหมิงขมวดคิ้วแล้วค่อยๆเอาตัวนางที่ขดอยู่ในอ้อมอกเขาออกแล้วก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกจากตำหนักเหยียนเฟยอย่างไม่หันกลับมามอง แสงแดดตอนบ่ายได้ส่องเข้ามายังเตียงบรรทมของเฟยเอ๋อเฟยเอ๋อถึงรู้สึกตัวแล้วลืมตาขึ้นมองหัวเตียงอย่างเบลอๆ “โอ้พระเจ้า...”เฟยเอ๋อยกมือขึ้นมากดที่หัวของตัวเองด้วยความเจ็บปวดแล้วก็ลุกขึ้นนั่งแต่กลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดท่อนล่างอย่างไม่มีที่ใดเทียบได้ราวกับว่าร่างกายจะขาดสะบั้น..... ความรู้สึกแบบนี้หรือว่าจะเป็นเรื่องที่คนเขาพูดถึงเกี่ยวกับ......เฟยเอ๋อสะดึงแล้วหันไปมองเตียงตัวเองที่ว่างเปล่าเพราะเขาได้ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วเป็นไปไม่ได้สิ？หรือว่าเกิดจากอาการเมาเหล้าแล้วร่างกายผิดปรกติ？ “องค์หญิงเพคะ”สี่เอ๋อที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงของเฟยเอ๋อรู้สึกตัวแล้วจึงเปิดประตูแล้วปรี่เข้ามา “สี่เอ๋อ！เจ้ามาพอดีเมื่อคืน....เมื่อคืนหลังจากที่ข้าเมาแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย？”เฟยเอ๋อพูดกับสี่เอ๋ออย่างตะกุกตะกักแล้วเห็นสี่เอ๋อกลั้นหัวเราะอยู่：“ไม่ให้ยิ้มพูดเร็วเข้าเมื่อคืนมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือไม่？” “เพคะองค์หญิง！”สี่เอ๋อก็ยิ้มออกมาอย่างทะเล้น：“เมื่อคืนหลังจากที่ท่านเมาหนักมากท่านอ๋องได้เป็นคนอุ้มท่านเข้ามาที่ห้องบรรทมเพคะแล้วยังดูแลองค์หญิงอย่างดีโดยที่ไม่ยอมให้ใครเข้ามาช่วยเลยเพคะ！” เฟยเอ๋อเย็นวาบไปทั้งใจ：“แล้วหลังจากนั้นล่ะ？” “หลังจากนั้น...ท่านอ๋องก็ไม่ให้หม่อมฉันเข้ามาปรนนิบัติท่านเลยเพคะแล้วสี่เอ๋อก็กลับไปนอนที่เรือนสาวใช้พอกลับมาตอนเช้าท่านอ๋องก็พึ่งออกไปจากห้องและกำชับว่าถ้าองค์หญิงรู้สึกตัวแล้วก็ให้รีบเข้ามารับใช้ทันทีเพคะ”พูดเสร็จสี่เอ๋อก็เอามือปิดที่ปากของตัวเองเพื่อยิ้มทันที แย่แล้ว！แย่แล้ว！โอ้พระเจ้า！ในใจของเฟยเอ๋อร้องออกมาอย่างดังคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะปล่อยตัวขนาดนี้？แต่ก็แค่เมานิดหน่อยเท่านั้นเองคิดไม่ถึงว่านางจะตกเป็นของโหลวเหยนหมิงไปซะแล้ว！ “องค์หญิงเดี๋ยว！สี่เอ๋อพยุงท่านไปแช่อ่างอาบน้ำนะเพคะ”สี่เอ๋อเดินเขามาช้าๆแล้วเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวของเฟยเอ๋อออกแล้วก็ร้องออกมาอย่างตกใจ เฟยเอ๋อชะงักไปแล้วก้มลงมองตัวเองกลับมองเห็นหน้าอกไหล่และแขนของตัวเองเต็มไปด้วยรอยจูบเป็นจ้ำเป็นจ้ำเต็มไปหมดเฟยเอ๋อตะลึงจนอ้าปากค้างแล้วรีบดึงผ้าห่มเข้ามาปิดร่างกายตัวเองทันทีแล้วหันไปมองค้อนสี่เอ๋อที่ไม่อ้าปากกว้างแล้วไม่งับลงซักที：“เด็กบ้าห้ามมองนะ！” สี่เอ๋อกลับทำหน้ายิ้มยื่นมือเข้ามาพยุงเฟยเอ๋อแล้วพูดอย่างยิ้มๆ：“เพคะสี่เอ๋อจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเพคะเดี๋ยวสี่เอ๋อพาองค์หญิงไปแช่อ่างอาบน้ำนะเพคะ！” “แค่นี้ยังไม่พอ....”เฟยเอ๋อแสยะยิ้มแล้วก็ให้สี่เอ๋อพยุงลงจากเตียงปวดไปทั้งตัวแบบนี้ไปนอนแช่อ่างอาบน้ำหน่อยก็ดี