ตอนที่ 72 หัวใจที่แตกสลายมอดไหม้ 1

ต๭นที่ 72 หัวใจที่แตกสลายมอดไหม้ 1 เฟยเอ๋อกอดโถเหล้าแอบย่องเข้ามาในห้องอักษร เห็นว่าด้านในมืดสนิท ก็ค่อยๆ ย่างก้าวเล็กๆ เข้าไปสำรวจด้านใน จุดเทียนเล่มเล็กไว้บนขอบโต๊ะเพื่อส่องวิสัยการมองเบื้องหน้าอย่างชั่วคราว เฟยเอ๋อหันมามองทิศทางของห้องด้านใน เอาเทียนวางไว้บนขอบโต๊ะอย่างเรียบร้อย ก่อนวางเหล้าไว้ด้านข้าง และหมุนกายเดินไปทางด้านในห้อง แม้ว่าด้านในของมืดเวิ้ง นางก็ยังคงสามารถมองเห็นกำแพงที่อยู่ตรงกลางพอดีของห้องด้านในได้ชัดเจน ตรงนั้นมีภาพสาวงามแขวนเอาไว้อยู่ เดิมทีก็มีความอยากรู้อยากเห็นมาแทนที่ทุกอย่างอยู่แล้ว ทว่าเมื่อมองเห็นภาพนั้นที่อยู่ตรงกลางกำแพง หัวใจก็เฟยเอ๋อก็แสบปลาบขึ้นมาเล็กน้อย โหลวเหยนหมิง...ในหัวใจของเขาสามารถมีผู้หญิงกี่นางอาศัยอยู่กัน เหตุใดยังตบแต่งรักใคร่ซีอวิ๋น...หญิงนางนั้นอยู่ และดูเหมือนว่าจะให้นางอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญที่สุดตลอดกาล อย่างไรก็ตามยังกอดรัดนางและเอ่ยว่ารักนางอีกฝั่งหนึ่งอยู่อีก เฟยเอ๋อเดินไปเบื้องหน้า ปลดภาพบนกำแพงลงมา ก่อนหมุนกายหยิบมันเดินมายังด้านข้างโต๊ะที่อยู่ด้านหน้า พินิจสาวงามดุจธารน้ำผู้นั้นอย่างละเอียดภายใต้แสงเทียน เมื่อยามที่มองเห็นสาวงามบนภาพนี้ เฟยเอ๋อจึงค่อยค้นพบว่า หญิงสาวเช่นนี้ไม่เพียงแต่โหลวเหยนหมิงและโหลวฮ่าวเยว่จะตกหลุมรักเท่านั้น แม้กระทั่งนางที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันก็ยังสามารถมองอย่างนึกอยากปกป้องเอาไว้ในดวงใจ เพียงมองก็อ่อนโยนดั่งชลาลัย เค้าโครงขนงเนตรก็แฝงด้วยความพรสวรรค์หลายขนัดนัก ก็ถูก ที่ล้วนกล่าวว่าศิลปะภาพวาดซีอวิ๋นสมบูรณ์แบบ นางเคยพบเจอภาพวาดของนางตั้งนานมาแล้ว ตอนนี้แม้กระทั่งภาพเหมือนของตัวนางเองก็วาดออกมาอย่างมีชีวิตชีวา นางไม่อาจไม่ชมเชยหญิงสาวนางนี้ขึ้นมาได้เลย แน่นอน ว่าเชื่อมั่นในความพรสวรรค์ของนางแล้ว และก็ยังเชื่อมั่นในความลับที่นางสามารถซ่อนอยู่ในภาพวาดนี้ได้เช่นกัน ขบคิดแล้ว เฟยเอ๋อก็นำภาพคลี่แผ่บนหน้าโต๊ะ หมุนกายไปหยิบเอาเหล้าเหยือกนั้นขึ้น ก่อนราดเหล้าลงบนภาพวาดอย่างไม่ลังเลใจ เมื่อเห็นสาวงามบนภาพเริ่มบิดเบี้ยวเพราะว่าหลังจากที่ถูกเหล้ารดสาดใส่ ในอกของเฟยเอ๋อถึงแม้จะผุดข้อกังขา แต่ทว่ากลับยังคงเทเหล้าต่อไปอย่างระแวดระวัง จนกระทั่งทั้งภาพวาดเริ่มพร่ามัวขึ้นไปทุกที และทั้งหมดก็เปียกโชนแล้ว เฟยเอ๋อจึงนำเหล้าวางไว้ด้านข้างอย่างระวัง ก่อนหยิบภาพวาดขึ้นมา เอาภาพนั้นวางไว้ด้านข้างเทียนไขเล่มนั้นอย่างระมัดระวังเพื่อเสาะหาของที่ซ่อนเร้นอยู่บนภาพนี้แบบละเอียดถี่ถ้วน ฉับพลัน ประตูห้องอักษรก็ถูกผลักเปิดเข้ามาอย่างจัง มือของเฟยเอ๋อสั่นไหว มองไปยังทางโหลวเหยนหมิงที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยใบหน้าอึมครึมด้วยความหวาดกลัว “เจ้ากำลังทำอะไร” ดวงตาของโหลวเหยนหมิงแฝงความเศร้าปนตะลึง มองเฟยเอ๋ออย่างลุ่มลึก ทันใดนั้น เนื่องจากเฟยเอ๋อมือสั่น ภาพวาดที่ชุ่มเหล้าทั้งแผ่นก็แตะเปลวไฟ พลันจึงลุกโชนขึ้นมา “อ้าย!” เฟยเอ๋อตระหนก ก้มหน้างุดมองภาพที่ติดไฟลุกโชน ก่อนขว้างออกไปบนพื้นมองภาพม้วนที่ไม่มีเค้าเดิมสักนิดแผ่นนั้นอย่างสยองขวัญ “สวรรค์!” เฟยเอ๋อตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว ภาพแผ่นนี้ถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของนางเชียวหรือ นางเอี้ยวกายนึกอยากก้มลงไปเก็บภาพขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จะรู้เสียที่ไหนว่าเปลวไฟนี้จะยิ่งลุกลามมากขึ้นเรื่อยๆ เกือบจะกลืนกินภาพทั้งแผ่นหายไปแล้ว โหลวเหยนหมิงเดินมาข้างหน้าอย่างโกรธเคือง เขาดึงร่างโน้มโค้งของเฟยเอ๋อขึ้น ก่อนจะผลักไปด้านข้างอย่างป่าเถื่อน “อ้าย!” เฟยเอ๋อร้องลั่น ถูกโหลวเหยนหมิงผลักไปด้านข้างเต็มแรงอย่างกายไม่เที่ยงตรง กระหม่อมกระแทกเข้าที่มุมโต๊ะอย่างจัง ชั่วขณะนั้นเฟยเอ๋อเพียงแต่รู้สึกว่าเวียนศีรษะตาลาย ด้านหลังของกระหม่อมราวกับมีของเหลวร้อนไหลรินออกมาอย่างแช่มช้า โหลวเหยนหมิงขมวดคิ้วมองภาพวาดที่ถูกไฟมอดไหม้เป็นที่เรียบร้อยบนพื้น พลันหมุนกายไปจุดเทียนเล่มอื่นขึ้นมา ก้าวสวบเดินเข้าไปข้างในห้อง มองเห็นกำแพงที่ว่างเปล่านั่น บัดนั้นก็บันดาลเพลิงโทสะ ดวงตาทั้งคู่ก่ำเลือดหันหน้าไปมองเฟยเอ๋อที่ฟุบอยู่บนพื้นซึ่งกำลังมองเขาอยู่ราวกับเจ็บปวดนัก “ฉูเฟยเอ๋อ!” โหลวเหยนหมิงของนางอย่างดุดัน “เหยนหมิง...” เฟยเอ๋อเวียนหัวจนร้องขอชีวิต ท้องก็เจ็บปวดอย่างลึกลับ ยกลำแขนขึ้นมองไปยังเขา “ข้าแค่...ข้าแค่อยากช่วยท่าน...ข้าไม่ได้...” “พอแล้ว!” โหลวเหยนหมิงตวาดลั่น