บทที่ 129
บ๗ที่ 129
“ไม่จำเป็นแล้ว!” หลิงเชียนเจว๋ยิ้มเย็นเล็กน้อย หันหน้าไปมองยังแววประกายในดวงตาของโหลวเหยนหมิง และหันหน้ากลับพร้อมสาวเท้ายาวๆ เดินออกจากจวนอ๋อง
บัดนี้ โหลวฮ่าวเยว่เดินเข้ามาพอดี และหันหน้าไปมองก็เห็นว่าในมือที่หลิงเชียนเจว๋กำแน่นอยู่นั้นมีปิ่นหยกราคาถูกอยู่ข้างหนึ่ง
“รอ