บทที่ 134
บ๗ที่ 134
จู่ๆ โหลวเหยยนหมิงก็กอดเฟยเอ๋อให้ลุกขึ้น เบี่ยงนางหลบออกจากมือของหลิงเชียนเจว๋ หันหน้าไปมองหลิงเชียนเจว๋ที่ขมวดคิ้วด้วยสายตาเยียบเย็น “ความประสงค์ดีของท่านชายหลิงข้าและชายารับรู้แล้ว แต่ว่าจวนอ๋องเองย่อมมีท่านหมอดีๆ มาตรวจนางเป็นธรรมชาติ เฟยเอ๋อก็ไม่ต้องไปจวนหลิงอีกแล้ว...”
ห