บทที่ 217
บ๗ที่ 217
ซางเถียน...ที่นี่ก็คือภูเขาซางเถียนที่โหลวเหยนหมิงเคยพูดกับนาง...
เฟยเอ๋อขบเรียวปาก ก้มหน้างุด ฉับพลันก็ทรุดอิงข้างรถม้าอย่างไร้เรี่ยวแรง สูดลมหายใจอย่างหนักเน้น
“เป็นอะไรไป” โหลวฮ่าวเยว่มุ่นคิ้วขึ้น
“ข้าไม่เป็นไร รบกวนท่านไปเรียกพวกเขาให้ทำความสะอาดเสบียงสักหน่