บทที่ 226
บ๗ที่ 226
เฟยเอ๋อตกใจ รีบรุดก้าวถอยหลัง
“จับนางไว้ ตีให้ข้า” เฟยเอ๋อกัดฟัน ในตากลับเคลือบแฝงรอยยิ้มเย้ยหยัน
เฟยเอ๋อมุ่นคิ้วขึ้น ไม่ใช่ว่านางตีคนไม่เป็น แต่ว่านางในสองคนตรงหน้านี้แค่มองก็รู้ว่ามีพื้นฐานวรยุทธ์อยู่ไม่น้อย แม้นนางไม่หนี นั่นจึงจะเรียกว่าโง่เง่า
เฟยเอ๋อหมุนก