บทที่ 227
บ๗ที่ 227
“ทำอะไร?” เกอเอ๋อยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นปิดปากพลางยิ้มบางๆ แต่วินาทีต่อมาตอนที่คนทั้งหมดไม่ทันได้สังเกต ในมือกลับไม่รู้ว่ามีของอะไรบางอย่าง นิ้วทั้งห้ากำรวมกัน กุมหัวไหล่ของเฟยเอ๋ออย่างรุนแรง
“อ๊า!” ทันใดนั้นเฟยเอ๋อก็กรีดร้องอย่างน่าสังเวช มีเหงื่อเม็ดเป้งผุดบริเวณหน้าผาก
“ท