บทที่ 230
บ๗ที่ 230
เฟยเอ๋อโกรธจัด จู่ๆ ก็ก้าวไปข้างหน้าคว้าท่อนแขนของเป่ยหมิงอี้ด้วยมือเดียว หมุนตัวไปหยุดอยู่เบื้องหน้าของเขา “เฮ้ ท่านฟังให้ดี ข้าเป็นคนน้อยใจ ท่านรู้หรือไม่ ข้าถูกท่านเห็นหมดเปลือกอย่างผิดแผกกะทันหันแท้ๆ แต่กลับกลายเป็นความผิดข้าเสียอย่างนั้น? ไฉนพวกผู้ชายแบบท่านถึงเป็นเช่นนี้ไปได้เ