已经是第一章了
บทที่ 158 อับอาย
บ๗ที่ 158 อับอาย
ยักไหล่ เพ็ญนีติ์รู้สึกอับอาย ทำไมถึงได้เอาเรื่องสำคัญมาโยนไปไว้ข้างหลังได้นะ
ซองจดหมายถูกยื่นมาตรงหน้าของเธอ “ในนั้นมีของผม มีของคุณ ทั้งหมดสี่ฉบับ คุณลองตรวจดู” ส่งให้เธออย่างไม่ลังเล ดวงตาของเขาฉายแววอย่างคมชัด
เขาได้ปล่อยเธอไปแล้วจริงๆ หรืออาจแค่เคารพก
已经是最新一章了
加载中
