已经是第一章了
ตอนที่ 17 เรียกฉันว่าสามี
ตนที่ 17 เรียกฉันว่าสามี
ฉันยังไม่พร้อมอย่าเพิ่งเร่งฉันเธอพูดแล้วรีบแกะมือออก
“ แต่ฉันคือสามีของเธอ พวกเราเป็นสามีภรรยากันเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติหรือว่าคุณยังสนใจเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของฉัน ”เสียงของธัชชัยดังขึ้น
“ ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ คุณได้โปรดอย่าพูดแบบนี้ ”
วัจสาที่ดูน่ารัก ใบหน้าของเธอมีสีแดงดวงตากลมโตทำให้ดูเหมือนกระต่ายที่พร้อมจะเข้าปากเสือ
“ เธอไม่ต้องเตรียมตัวอะไรฉันจะทำเอง ”เขายิ้มมุมปากทำให้คนฟังรู้สึกใจเต้น
วัจสาหน้าเธอแดงก่ำหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ร่างกายที่เป็นแบบนี้ทำไมยังคิดเรื่องแบบนั้นได้
ฉันจะทำแบบนั้นได้อย่างไร เราแทบจะไม่มีความสัมพันธ์แบบนั้นกันเลย
พวกเรามาเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันรอความสัมพันธ์ก่อตัวขึ้น ให้ฉันได้เตรียมตัว แล้วเราก็ คำพูดนั้นยิ่งพูดก็พูดไม่ออก
คำพูดที่เธอพูดออกมาทำให้คนฟังนั้นไม่สบายหูเลยซักนิด
“ อย่าเรียกฉันว่า วรพล ” เขากระซิบ
“ไม่เรียกชื่อแล้วให้เรียกว่าอะไร ” วัจสาพูดกลับอย่างรวดเร็ว
ธัชชัยกระซิบ เรียกว่า “ สามี ” เขาพูดแบบไร้ยางอาย
สา…สามี เธอเกือบจะสำลักน้ำลาย เธอถูกคนที่ไม่สนิทคุ้นเคยมาเป็นสามี มันไม่เพียงแต่เขินอายเท่านั้น เธอไม่สามารถพูดคำนั้นออกมาได้
เรามาเรียกแบบนี้กันไหม ธัชชัยถูกให้เปลี่ยนความคิด
“ คุณผู้ชาย ” เขาคิดว่าแบบนี้มันน่าเบื่อ และไม่ควรจะเรียกชื่อนี่
แม้จะเปลี่ยนจากชื่อที่คุ้นเคยกลายเป็นห่างเหิน เธอถอนหายใจด้วยความโล่งใจ “ ได้ค่ะ คุณผู้ชาย ”
ธัชชัยฟังแล้วยังรู้สึกหงุดหงิด
“ วัจสาเธอแต่งงานเข้ามาในบ้านนี้ เธอถูกบังคับใช่ไหม ” เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้และพูดออกไป
วัจสายิ้มๆ “ ไม่ได้นับว่าถูกบังคับ คุณป้าให้ที่พักอาศัยฉันมา20ปี ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องไปไหนบางทีถ้าอยู่บนถนนอาจจะตายไปแล้วก็ได้ แม้ว่านี้จะเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับเลี้ยงดูฉัน แต่ฉันสัญญาว่าจะดูแลคุณให้ดี ”
เขามองเห็นความจริงในตาของเธอ คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้โหดร้าย แต่เขายังไม่เชื่อเธอหรืออาจะเป็นเพียงการแสดงของเธอเท่านั้น
“แบบนั้น หลังจากนี้เธอจะทำอะไรต่อไป ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้ แบบไม่มีอิสระไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ”
วัจสาคิดถึงคำถามนี้ เธอคิดว่าจะหนีปัญหา แต่จะหนีอย่างไร การแต่งงานเป็นภรรยาควรจะมีความรับผิดชอบในหน้าที่ เธอทำได้เพียงก้มหน้า
ธัชชัยยังไม่ยอมแพ้ เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีความคิดที่ไม่ดี มีความโลภ แต่สิ่งเหล่านี้ยังไม่ปรากฏในตัวเธอ
เธอกำลังแสดงหรือเป็นแบบนี้กันแน่
ท้ายที่สุดก็ไม่มีหลักฐานอะไรเขาเลยเลือกที่จะไม่ถามหัวข้อนี้
“ ในเมื่อเธอแต่งงานกับฉัน เธอก็อุ่นใจที่จะอยู่ที่นี้เถอะ ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อเธอไม่ดี แน่นอนว่าไม่มีอิสระและชีวิตเป็นของตัวเองอย่างที่เธอพูด ” เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนี้ออกมา
แต่เธอฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น วรพลเป็นคนอบอุ่นจริงๆ
“ คุณผู้ชายกินสตูว์ก่อนที่มันจะเย็น ” วันนี้ป้าอ้อยตุ๋นเข้าเนื้อเลย
เขามองปากสีแดงๆของเธอลำคอที่สวยงาม คอเขาเริ่มตึงขึ้นและร่างกายก็เร้าร้อน
“ เมื่อกี้ฉันกินแล้ว วางไว้เถอะ ”
วัจสาคิดขึ้นมาได้ว่าธัชชัยนำอาหารไปให้เขากินแล้ว
คุณผู้ชายหลังจากนี้ให้ฉันเป็นคนจัดการเรื่องอาหารของคุณ น้องคุณดูแลบริษัทก็ยุ่งมากพออยู่แล้ว ให้เขาได้พักผ่อนเถอะ
ธัชชัยรู้สึกขอบคุณที่เธอพูแบบนี้ แต่กลับพูดเย็นชาออกมาอีกครั้ง
“ คุณต้องการให้เราตัดขาดความเป็นพี่น้องกันหรอ ”
อารมณ์ของวรพลเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอรีบอธิบาย “ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ตรงนี้มันเป็นหน้าที่ของฉัน อีกอย่างเขาก็มีครอบครัวเขาที่ต้องดูแล ไม่สามารถดูแลคุณได้ตลอดเวลา ”
เธอพูดด้วยเสียงอ่อนนุ่ม มีเอกลักษณ์ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะฟัง
“ คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอที่นี้” เขาพูดเพื่อดูปฏิกิริยาเธอ
อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะเอาใจพี่ชายที่ยังโกรธอยู่ คืนนี้เขาจะนอนห้องเดียวกับวัจสาเพื่อให้พี่เขามีความสุข
ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงแดงและมีท่าทีแปลกๆแข็งทื่อ
ปกติเวลานอนเตียงเดียวกัน เธอจะหลับไปก่อน เขาจะมาตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เขาบอกว่าจะอยู่ด้วยด้วยกัน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไหม
วัจสาไม่รู้ว่าจะทำยังไง ที่เธอพูดว่าจะดูแลเขาแต่นั้นไม่ได้หมายถึงดูแลเรื่องบนเตียงด้วย
ธัชชัยมองไปที่หน้าของเธอที่ไม่อาจคาดเดาได้ รู้สึกตลกขึ้นมาทันที
แต่การตัดสินใจมีความเสี่ยงมาก ชุดหนังนี้สวมได้แค่ร่างกายส่วนบน หากเธอเห็นส่วนร่าง เธอก็อาจจะเจอมัน แม้ว่าการเจอจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อย่างมากก็แค่รู้ว่าเขาเป็นสามีเธอ ไม่ใช่พี่ชาย
เขาคาดหวังว่าตอนที่เธอจะได้รู้ เธอจะดีใจออกมาแต่ในความประทับใจของเธอนั้นเขาคือคนเลว
กลางคืนค่อยๆมืดลงและแสงไฟด้านนอกกดับลง
เธอถูกให้นำเอาเค้กลงไปเก็บด้านล่าง พอกลับขึ้นมานั้น “ วรพล ” นอนอยู่บนเตียงแล้ว
ร่างกายของเธอโน้มไปบนเตียงอย่างแข็งทื่อ แม้จะไม่รู้ว่าเขาขึ้นไปบนเตียงได้อย่างไร แต่ตอนนี้เธอเป็นกังวลมาก
“ มานี้ ” เสียงผู้ชายแหบแห้งดังขึ้น วัจสาแทบจะกระโดดลงจากเตียง
“ ท่านต้องการอาบน้ำไหม ”เธอพูดโดยไม่คิดอะไร
“ ฉันอาบแล้ว ”
“ ฉันไปอาบก่อน ” เธอรีบเข้าห้องน้ำและปิดประตูแล้วเอนพิงกับบกำแพงอ้าปากค้าง
กระจกสะท้อนให้เห็นแก้มแดงๆ ฉันควรทำอย่างไรในเมื่อฉันไม่ต้องการจะทำสิ่งนี้
เธอไม่รู้อะไรเลย ถ้าเป็นวรพลจริงๆเขาจะไม่ทำแบบนี้ แม้แต่ร่างกายยังขยับไม่ได้ แต่ถ้าร่างกายนี้เป็นของธัชชัย เขาสามารถโยนเธอลงแล้วรีบกลายร่างเป็นหมาป่าทันที
วัจสาเดินออกมา ห้องมืดไปหมด เธอพยายามจะคลำหาสวิสต์ไฟ
“ ไม่ต้องเปิด ”เสียงที่อยู่บนเตียงพูดออกมา
วัจสามองไม่เห็นทาง
ต้องเดินตามกำแพงไปทีละก้าว
ในที่สุดก็มาถึงเตียง ไม่ทันได้สังเกตเดินไปโดนรถเข็นคนพิการ และล้มลงบนเตียง
ชายคนนั้นทำเสียงออกมา
“ ไม่เป็นไร ” เสียงแหบนั้นแปลกไปเล็กน้อยเหมือนกำลังเจ็บปวด
การตอบสนองของเธอนั้นทำให้หน้าเป็นสีแดงใกล้จะระเบิด แต่โชคดีที่ไม่สามารถมองเห็นได้
เธอต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอวเธอถูกจับไว้อยู่ แขนที่ทรงพลังก็โอบเธอและยึดแขนเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นออกไปได้
หน้าอกของเธอของเธอนั้นอยู่บนหน้าของคนที่เธอกดทับ เธอกลัวจนเหงื่อแตก มันเป็นสถาณการณ์ที่น่าอึกอัด
เธอเอื้อมมือไปพยุงตัว “ คุณชายอย่าทำแบบนี้ ฉันไม่อยากจะทับคุณ ”
ความนุ่มนิ่มของผิวเธอ แม้จะสวมชุดหนังก็ยังได้กลิ่นหอมจากร่างกายเธอ เขาต้องการที่จะชนะเธอ
“ ฉันสบายมาก ”
เหมือนว่าเขากำลังหยอกล้อกับเธอ แต่เธอคิดว่าเขาเป็นคนอ่อนโยน เมื่อคิดแบบนี้ เธอรีบพลิกลงมาโดยไม่ให้เขาได้รับบาดเจ็บ
เธอรีบไปด้านหลังของเตียงพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง “ คุณชายรีบนอนเถอะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ”
เขาถอนหายใจ “ วัจสาเธอกลัวฉันใช่ไหม ”
เธอจับที่เอวของเขา ทำให้เขานั้นดึงความสนใจมาได้ แต่ร่างกายของเธอนั้นสั้นประหม่า
已经是最新一章了
加载中
