ตอนที่ 18 เรามานอนด้วยกันเถอะ

ต๭นที่ 18 เรามานอนด้วยกันเถอะ วัจสารู้สึกถึงความร้อนแรงจากหลังเขา “ ใช่… กลัวนิดหน่อย ” ในความเป็นจริงเธอกลัวที่จะพูดออกมา ถ้าวรพลเป็นสัตว์ร้ายขึ้นมาละ “ อย่ากลัว ไม่ต้องทำตัวแข็งทื่อขนาดนั้น ไม่เช่นนั้นเธอจะนอนไม่ได้นะ ฉันไม่แตะต้องเธอ ”เขาพูดเสียงแหบแห้ง วัจสาละอายใจ มือที่กอดใต้ราวหน้าอกของเขา ที่อยู่ในอ้อมแขน เธอไม่สามารถแตะมันได้ กลิ่นของเขาเหมือนกลิ่นสมุนไพรและกลิ่นนี้เป็นกลิ่นของธัชชัย ในที่สุดเธอก็คิดขึ้นมาได้ แต่เขาอาจจะใช้เจลอาบน้ำกลิ่นเดียวกัน วัจสาคิดถึงมันและร่างกายก็ยังเคลื่อนไหวต่อไป ธัชชัยถูกดึงดูดด้วยกลิ่นหอมของเธอ เขาจึงกอดเธอไว้ วัจสาถูกร่างกายที่ร้อนของเขารัดแน่น จนมีเหงื่อออกมา “ วรพล คุณออกไปหน่อยฉันร้อน ” “ เรียกสามีซิ ”เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้งน่ากลัว วันนี้เธอรู้สึกว่าอารมณ์ของวรพลนั้นไม่มั่นคง แต่คิดแล้วก็เข้าใจได้ เกี่ยวกับการที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส อารมณ์ยังผันผวนมาก ดังนั้นจึงเชื่อฟังเขา เธอพูดเบาๆว่า “ สามี… คุณต้องการให้ฉันนอนบนโซฟาไหม ” ธัชชัยปิดปากของเธอ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการให้เธอพูด เธอรู้สึกว่าแขนของเขามีแรงมากขึ้น ไม่เหมือนกับคนที่ได้รับบาดเจ็บ แต่หลังจากกลับมาไม่ควรถามแบบนี้ เธอรีบกำจัดความคิดนั้นออกไปโดยเร็ว “ มันร้อนจริงๆนะ คุณไม่ร้อนหรอ ” หรือการเผาผลาญของคุณไม่ดี ถึงแม้ว่าจะเปิดแอร์แล้วแต่ เธอยังคงร้อน “ฉันไม่ได้รู้สึกร้อน ข้างในก็ปกติ แต่ถ้าเธอรู้สึกร้อนก็ถอดเสื้อผ้าสิ ถอดเดี่ยวมันก็เย็นเอง ” ธัชชัยมากระซิบข้างหูของเธอ แบบติดตลก “ หรือว่าจะให้ฉันช่วยเธอถอด ” ได้ยินคำพูดของเขาเธอดึงมือเขาออกอย่างรวดเร็ว รีบดึงคอเสื้อให้แน่น ฉันไม่รู้สึกร้อนแล้วมันวิเศษมาก เขายิ้มออกมาแห้งๆ และคิดว่ามันเป็นเหตุผลที่แย่จริงๆ เธอฟังเสียงเขาหายใจ ภายในใจเริ่มเต้นแรงและเขาก็ไม่ยอมให้เรียกชื่อเขา “ สามีเธอปล่อยฉันหน่อยได้ไหม ฉันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก ” เสียงของเธอไม่อาจต้านทานได้ ธัชชัยจึงผ่อนแรงบางส่วน ทำให้เธอรู้สึกสบายขึ้น ความเป็นจริงธัชชัย นั้นไม่ได้คิดจะไปไหนอยู่แล้ว ทั้งสองคนเงียบไปเป็นเวลานาน เธอเรียกเขาและคิดว่าเขาหลับไปแล้ว วัจสา “ เธอรู้สึกยังไงกับธัชชัย เขานิสัยเสียไปไหม ” วัจสาประหม่าริมฝีปากแห้งแดง “ พวกเรามีความเห็นที่ไม่ตรงกันแต่ฉันรู้ว่าเขา เป็นห่วงพี่ชายของเขามาก ที่เขาทำทุกอย่างเพราะกังวลเกินไป และแน่นอนว่าฉันไม่มีอะไรจะว่าเขาได้ ” ได้ยินวัจสาพูดภายในใจของธัชชัยนั้นอบอุ่น ผู้หญิงคนนี้ทำให้ใจของเธอไม่ได้เกลียดเขา หวังว่าเธอจะดีกับเขามากกว่านี้ ธัชชัยพูดจบถึงเพิ่งรู้ว่าพูดอะไรออกไปเพราะจิตใต้สำนึกคิดว่าเธอมีความคิดแบบนั้นกับเขา ต่อหน้าพี่ใหญ่เธอแสนดี อยู่กับเขาแทบอยากจะฆ่ากันให้ตาย วัจสาพยักหน้า และคิดว่าเขามองไม่เห็นจึงพูดว่า “ เป็นเรื่องธรรมชาติ เพราะฉันเป็นพี่สะใภ้เขา ” “ หุปปาก ” อย่าพูดคำนี้ ธัชชัยทำโทนเสียงต่ำ คืนนี้วัจสาถูกทำให้ตกใจหลายครั้ง ในที่สุดเขาก็ไม่พูดอะไรออกมา หลังจากผ่านไปซักพัก “คุณจะต้องดีขึ้น ไม่เช่นนั้นเขาจะเป็นห่วงคุณและโทษตัวเองเรื่องแบบนี้คุณไม่อยากจะเห็นใช่ไหม ” ใจของเขากำลังถูกปลอบประโลม เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้เข้าใจเขาดี “ นอนเถอะ ” ธัชชัยไม่พูดอะไรต่อ บรรยากาศผ่อนคลายลง แต่เธอยังนอนไม่หลับ ดูเหมือนว่าเขาสัมผัสได้ถึงบางอย่าง วัจสาขยับตัวไปมา เพื่อต้องการที่จะอยู่ห่างๆเขาแต่กลับถูกนำกลับกอดมาเหมือนเดิม “ อย่าขยับไม่อย่างนั้นจะถูกกิน ” ชายที่อยู่ข้างหลังเขาถอนหายใจ วัจาสาถูกทำให้กลัว แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยรู้อะไร แต่เธอรู้คำว่าถูกกินหมายถึงอะไร แต่ร่างกายวรพลถูกไฟไหม้ แต่ยังคิดเรื่องแบบนี้ได้ เธอได้แต่ถอนหายใจและหวังว่าจะเช้าๆเร็วๆ “ กลัวฉันหรอ ” คนกระซิบถามเธอ “ เชื่อฟังก็ไม่เป็นไรแล้ว ” ที่จริงธัชชัยไม่ได้ต้องการทำอะไรเธอ แค่คิดว่าเธอจะพยายามเข้ามาในบ้านหลังนี้เลยทำให้เขาอึดอัด เธอไม่ได้อยากเชื่อฟังเขา เธอคิดว่าคืนนี้คงไม่ได้นอนแน่ ดังนั้นเธอคิดว่าวรพลคงไม่ได้ใส่ใจเลยลุกจากเตียงไปที่โซฟา “ คุณชาย ให้ฉันไปนอนที่โซฟาเถอะ ” เธอไม่สามารถยอมรับมันได้ใบหน้าที่ถูกไฟไหม้ยังอยู่ในหัวของเธอ เป็นการยากที่จะยอมรับมันได้โดยไม่รู้สึก ตอนนี้แขนของธัชชัยว่างเปล่า หัวใจเขาก็เหมือนกัน “ ไม่ต้องกลัว ฉันไม่อยากนอนกับเธอแล้ว พนค่อยเริ่มใหม่ ” “ คุณจะไปไหน ” เธอถาม ด้วยสภาพร่างกายนี้เขาจะออกไปไหน “ ฉันต้องไปทำกายภาพบำบัด คุณต้องเชื่อฟัง อย่าทำเรื่องไม่ดี ” ธัชชัยพูดด้วยเสียงติดตลก “ แล้วใครจะไปดูแลคุณ ” “ มีหมอภาคิน ไม่ต้องกังวล ” ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะสนใจพี่ของฉันขนาดนี้ “ ฉันไปดูแลคุณข้างในได้ไหม ” วัจสาคิดแล้วเพียงพูดออกมาเท่านั้น “ ไม่จำเป็น ” ตอนนี้เธอไม่รู้สภาพที่แท้จริงของพี่ชายเขา เขาทำท่าครุ่นคิด “ แล้วธัชชัยล่ะ เขาเข้าไปได้ใช่ไหม ” เธอพูดแบบบ่นๆออกมา เห็นเธอพูดถึงเขา เลยยักคิ้ว “ เธอหมายถึงอะไร ” “ ฉันแค่แปลกใจว่าทำไมฉันเข้าไปไม่ได้ ” เธอบ่นออกมา เขางงเล็กน้อยที่เธอหึงตัวเขาเอง เพราะน้องเข้าไปได้แต่เธอที่เป็นภรรยาเข้าไปไม่ได้ “ ไม่มีอะไรทั้งนั้น ความรู้สึกเรายังไม่ถึงจุดที่จะสามารถให้คนอื่นเห็น เขากลัวเธอจะกลัว ” ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงคนนี้น่าสนใจใจจริงๆเป็นเวลานานมากที่ไม่มีผู้หญิงแบบนี้ เธอทำให้เขาสนใจมาก “ วัจสา ” เดิมทีเธอหลับไปแล้ว แต่ธัชชัยยังคงพูดทำให้เธอตื่น เธอถามว่า “ มีอะไรขึ้น ” “ ฉันไม่อยู่ อย่าทะเลาะกับธัชชัย อย่างที่พูดไปพยายามเข้าใจกันและอย่าวิ่งกลับบ้านอีก ” เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้แต่ไม่อยากทำให้เขาโกรธ เธอพูดออกมาว่า “ รู้แล้ว ” แต่ในใจของเธอคิดว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขาทำเรื่องแบบนั้น เธอก็ไม่ต้องอับอายแบบนี้ ที่เขาพูดแบบนี้เพราะไม่อยากให้พี่ชายต้องไปบ้านเดิมขุนทดให้อับอายขายหน้า วัจสาที่นอนอยู่รู้สึกไม่เต็มใจ และคิดทำไมต้องปล่อยคนที่รังแกฉันไป “ วรพล เราย้ายไปอยู่ชั้นหนึ่งกันไหม ” “ ทำไม ” เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร “ ฉันคิดว่าน้องชายคุณเขาอาจชอบห้องน้ำของเรา ” ยกให้เขาไปเถอะ เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ผู้หญิงคนนี้คุยเรื่องอาบน้ำ เห็นได้ชัดว่าเธอถูกมองออกได้ง่าย ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แต่ตอนนี้คิดว่าท่าทางของเธอน่ารักดีและสนุกกับการเล่น ที่จริงเขาอยากถามเธอแต่เขากลับบอกว่า “ ไม่ต้องเปลี่ยน วันหลังฉันจะพูดกับเขาไม่ให้เขาเข้ามาก็พอ ไม่งั้นเราจะเสียเปรียบได้ ” ใครกันที่จะเสียเปรียบฉัน?หรือน้องชายเขา? น้องที่หยิ่งจองหองกับพี่ชายที่รักใคร่แล้วเขาจะไปไหนได้ แม้ว่าเธอไม่สามารถสู้ธัชชัยได้แต่เธอยังปลอบตัวเองว่าคนที่เขาชอบยังเป็นพี่กนิษฐาไม่ใช่เธอ และเธอก็นอนหลับไปนอนหลับบนโซฟา แต่มีบางคนที่นอนไม่หลับ นอนไม่หลับทั้งคืน