ตอนที่ 19 ฉันไม่อยากให้เธอเป็นพี่สะใภ้

ต๭นที่ 19 ฉันไม่อยากให้เธอเป็นพี่สะใภ้ วันรุ่งขึ้น เธอตื่นมาในห้องว่างเปล่า เธอลุกขึ้นมาจากเตียงจะไปล้างหน้า จากเตียง ?ไม่ถูกสิ? เมื่อคืนเธอนอนหลับบนโซฟา เธอมีอาการปวดที่หลังแต่ก็เข้าใจได้ว่าวรพลกอดเธอเกือบทั้งคืน คิดถึงเรื่องเมื่อคืนทำให้หน้าเธอแดงขึ้นมา เธอไม่คิดว่าร่างกายของวรพลถึงแม้จะหนักหนามาก แต่ไม่คิดว่าจะยังคงปกติ ยังทำเรื่องอย่างว่าได้อีก วันหลังจะทำยังไงสายตาเธอลดลงและเริ่มกระสับกระส่าย โชคดีที่เขาบอกว่าจะได้รับการรักษาเร็วๆนี้ แปลว่าช่วงนั้นน่าจะไม่ได้นอนด้วยกัน เธอคิดซ้ำไปมา แล้วเดินไปแปรงฟัน และดูเหมือนว่าบ้านนี้จะไม่มีผู้ชายอื่นนอกจากสองพี่น้องนั้น ที่ชอบทำให้ปวดหัว เธอจัดที่นอนและคิดว่าจะทำยังไงดี เมื่อคืนถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่คราวหลังคงได้เกิดขึ้นอีกแน่ การปฏิเสธทำให้ภายในใจนั้นรู้สึกแย่ ทันใดนั้นเธอก็เจอสิ่งเล็กๆมีขนาดเท่าเหรียญเหมือนเครื่องมืออิเล็กทรอนิค เธอนำขึ้นมาดูแต่ไม่รู้ว่าคืออะไร เลยเก็บใส่กระเป๋า นำไปให้พ่อบ้าน และเตรียมนำอาหารไปให้วรพล เธอไม่คิดว่านี้คือเครื่องมือที่ทำให้เสียบแหบของธัชชัยคนที่นอนกับเธอเมื่อคืน ลงไปด้านล่าง เธอเจอป้าอ้อย “ ป้าอ้อยทานข้าวเช้ารึยัง ” “ นายหญิงฉันกินแล้ว คุณรีบมากินเถอะ ก่อนที่อาหารจะเย็น ” “ไม่ละ ฉันจะไปส่งอาหารให้คุณวรพล อาหารของเขาเสร็จรึยัง ” ป้าอ้อยถอยหายใจและตอบกลับมา “ อาหารเช้า นายน้อยเอาขึ้นไปให้พี่ชายแล้ว ” วัจสาเธอย่นคิ้ว สายไปอีกแล้ว โดนผู้ชายคนนี้นำไปก้าวนึง! เธอเริ่มทานอาหารเช้าทันใดนั้นพ่อบ้านลงมาพอดี เธอเรียกพ่อบ้านมา “ พ่อบ้านภูษิต คุณมามาดูอะไรนี้หน่อยสิ ” เธอนำออกจากกระเป๋าพ่อบ้านดูและพ่อบ้านมั่นใจว่ามันคือที่เปลี่ยนเสียงของธัชชัย ไม่คิดว่าจะถูกนายหญิงพบแล้ว “ ฉันเจอมันในตอนเช้าอาจจะเป็นหน้าจอหรือเครื่องมือที่ก่อให้เกิดอันตรายกับร่างกายไหม ฉันแค่เจอมันบนเตียง” เธอพูดเสริมขึ้นมา เธอรู้แต่ว่ามันคือสิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นเพื่อวรพล ตอนนี้ร่างกายเขาเป็นแบบนี้ ฉันกลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายเขา พ่อบ้านได้ฟังขึ้นมาก็โล่งใจ แต่ในเวลาเดียวกันก็คิดว่าชายน้อยกับนายหญิงนอนด้วยกันแล้วใช่ไหม ไม่อย่างนั้นทำไมถึงเจอเครื่องเปลี่ยนเสียงบนเตียงได้ พ่อบ้านกำลังจะพูดแต่ทันใดนั้นก็มีมือที่แข็งแรงคู่หนึ่งโผล่มาหยิบเครื่องอิเล็กทรอนิคนั้นไป พ่อบ้านและวัจสาหันไปมองในเวลาเดียวกันนั้นคือ ธัชชัย เธอคิดว่าเขาได้ยินบทสนทนาที่คุยกับพ่อบ้าน ฉันรู้ว่าเขาห่วงใยพี่มากแค่ไหนดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรออมา ที่จริงเขาสามารถจัดการอะไรได้ดีจึงไม่ได้จะช่วยอะไรเขา เธอยังไม่ได้พูดอะไรแต่เขาเป็นคนเริ่มพูด “ พี่ชายเพิ่งได้รับการรักษาอย่าไปรบกวนเขา คิดอะไรถี่ถ้วนก่อนจะทำ ไม่อย่างนั้นจะมีคนมาตามล้างตามเช็ด ” เขากระซิบบอกแล้วนั่งลงที่โต๊ะเพื่อกินข้าว ใบหน้าที่หล่อเหลารูปร้างสูงเปรียวทำให้ดูมีเสน่ห์มาก เธอเกือบจะโกรธคำพูดของเขา อะไรคือการทำตาม? อะไรคือระเบียบ? เขาเป็นคนทำทุกอย่างทำไมเขายังกล้าตำหนิ เธอ คนไร้ยางอาย “ คำพูดนี้ควรเป็นของคุณมากกว่า ฉันรู้สึกดีมาก ไม่เหมือนบางคนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คุณทำอะไรกับคนอื่นถึงเวลาคุณก็จะโดนคืน ” คามคิดเห็นของวัจสานั้นคัดค้านกับเขามาก และเธอคิดที่จะเริ่มล้างแค้นเขา เขากำลังกินอาหาร สายตาที่กำลังมองเธออย่างอ่อนโยน เธอตอนอยู่กับพี่ใหญ่เหมือนแกะน้อยแต่อยู่กับเขาเหมือนกลายเป็นสิงโต “ ถ้าแบบนั้นเธอก็ไปคุยกับคนนั้นเองละกัน ” “ นี่! ” เธอแผดเสียงออกมา “ คุณจะไม่เคารพฉันหน่อยหรอ ฉันคือพี่สะใภ้เธอนะ ” “ หึหึ ใช่หรอ ” เขานำกระดาษออกมาเช็ดปาก “ แต่ไหนแต่ไรฉันไม่เคยคิดว่าคุณคือพี่สะใภ้ ” ถึงแม้จะแต่งงานถูกต้องตามกฎหมายแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับเว้นแต่กรณีนี้ เธอเกือบจะลืมที่ให้สัญญาไว้กับวรพล ว่าจะทำตัวดีๆใส่กันแต่ในสถาการณ์นี้ที่โกรธแทบจะเป็นบ้าต้องมีความยับยังช่างใจอดทนกับคนเลว คนโบราณพูดว่า ทนไม่ไหว ก็ต้องทน เธอเตรียมจะพูดต่อ แต่ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโต๊ะลุกขึ้นมาพร้อมกับยื่นของให้เธอ “ การ์ดแพตตินัมมีเงินอยู่ข้างในสองแสนบาท ” เขาพูดเหมือนเป็นคนที่สูงส่ง เธอมองเขาอย่างระแวง และไม่หยิบบัตรเครดิตนั้นขึ้นมา “ เธอไม่ใช่ต้องการเงินบริจาคหรอ ทำไมตอนนี้ไม่เอา ” เธอหัวเราะ คนอย่างเขาต้องการบริจาค ตอนนั้นไม่ใช้ต้องการทำให้ขายหน้าหรอ เขาต้องการทำอะไรกันแน่ ตบหัวแล้วลูบหลังหรอ แม้ว่าจะลูบหลังเธอก็จะไม่ให้อภัย “ ฉันได้เงินมาแล้ว ” เธอพูดโดยไม่หันมามองและไม่รับ “ เธอยืมเงินจากที่บ้านเธอ แต่ไม่รับจากฉัน อย่าลืมว่าเธออยู่บ้านหลังนี้แล้ว เธอคือคนบ้านนี้ เธอควรจะเอาเงินของที่นี่ คนที่ไม่รู้เรื่องราวจะคิดว่าบ้านนี้ไม่น้ำใจ โหดเหี้ยม ไม่มีความสามารถ ” เขานำบัตรมาไว้ในมือเธอ เธอตกใจเล็กน้อยที่เขารู้ว่าเธอนั้นยืมเงินมาจากภาวินี แต่คำพูดที่เขาพูดนั้นดูมีเหตุผลมากมายถึงแม้เขาจะดูไม่เกรงกลัวอะไรก็ตาม แต่เขาไม่ใช่คนที่แข็งกระด้าง ไม่อย่างนั้นคุณป้าเขามีปฏิกิริยาแบบนั้นเพื่อให้เธอกลับมาบ้านหลังนี้มาเอาเงิน แต่อย่างไรชายน้อยเขาก็ไม่ได้ขาดแคลนเรื่องเงิน อย่าดูจากสิ่งรอบข้างที่ไม่ดีมาเป็นตัวตัดสินตัวของเขา เธอรีบหยิบบัตรแพตตินัมมาอย่างเร็ว “ ขอบคุณแทนคุณดนิตาประธานสมาคมและเด็กๆในสมาคมทั้งหลาย” วัจสาพูด วัจสายิ้ม “ ฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว วันนี้ฉันจะไม่สร้างปัญหา ฉันจะเอาเงินสองแสนแค่ในการ์ดใบนี้ คุณไม่ต้องกังวล ” เธอพูดออกมาและมองตาเขาอย่างสายตาแผ่วเบา เขาก้มลงมองดวงตากลมโตของเธอ “ แล้วแต่คุณนายของตระกูลจะใช้ ฉันไม่สนใจ ” หัวใจของเธอเต้นแรงไม่สม่ำเสมอทำไมต้องใกล้ชิดกับชายคนนี้มีอาการเหมือหายใจไม่ทัน ฉันอาจจะต้องไปพักผ่อนมันเป็นเสมือนภาพลวงตา หลังจากนั้นธัชชัยรับโทรศัพท์และรีบออกไป “ เกมรักนี้ ”ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะพอใจไหม เธอรับเงินมา แทบรอไม่ไหวที่จะไปบ้านสงเคราะห์ ตอนนี้เงินที่ได้เป็นของธัชชัย เธอต้องนำเงินไปคืนภาวินี ระหว่งทางเธอซื้อของใช้ที่จำเป็น ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์การเรียนให้กับเด็กๆ ขนมหัวไช้เท้าที่เด็กๆชอบ เด็กๆจะต้องมีความสุขมากๆ แค่คิดก็ทำใจเธอนั้นเบิกบาน เธอมองดูใบหน้าเด็กๆก็อดยิ้มไม่ได้ บ้านสงเคราะห์ที่นี้ดูผ่อนคลายและมีความสุขราวกับว่าปัญหาทั้งหมดได้หมดไป โชคดีที่คุณดนิตากลับมาพักฟื้นจากโรงพยาบาล เธอนำเงินให้ครูใหญ่ทำให้ครูนั้นร้องไห้ออกมา จับมือของวัจสาและพูดออกมา “ มันดีมากจริงๆ เด็กคนนั่นได้รับการช่วยเหลือแล้ว ขอบคุณเธอมาก เธอเป็นคนดีจริงๆ ” วัจสาเห็นครูใหญ่ก็เกือบจะร้องไห้ มันถือเป็นเรื่องที่ดีที่สามารถช่วยผู้อื่นได้ เธอกับครูใหญ่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน การกินหัวไชเท้ากับเด็กๆยังอร่อยกว่ากินอาหารทะเลเป็นไหนๆ เธอกินข้าวเสร็จ เธอคิดว่าจะต้องนำเงินสองแสนมาคืนให้กับภาวินี หลังจากนั้นเธอก็ได้ไปบ้านเดิมขุนทด เธอพร้อมที่จะเผชิญกลับความหนาวเย็น เธอเดินเข้าไปด้านในได้เจอเจอคุณป้า “ วัจสากลับมาแล้วหรอ กินข้าวรึยัง พวกเรากำลังจะกินอยู่พอดี ” อีกฝากหนางที่ไม่รู้เดินมาจากทางไหน รสรินได้เดินมาคว้าแขนของวัจสา “ พี่วัจสา มาทางนี่กับฉันหน่อย ฉันมีอะไรจะถาม ” เธอไม่รู้ว่ารสรินกินยาผิดรึป่าว โดยปกติเธอกับนิสัยของน้องคนนี้ไม่ถูกกัน นิสัยของน้องช่างหยิ่งยโส พูดออกมามีแต่การดูถูกเหยียดหยาม “ พี่วัจสารู้ไหม ว่าธัชชัยเขาชอบผู้หญิงแบบไหน ” บริสุทธิ์? น่ารัก? ร้อนแรง? มีเสน่ห์ใจกว้าง? รสรินดึงเธอไปข้างๆแล้วถาม ที่แท้เพื่อธัชชัยเขามาที้มีแต่คนต้อนรับ สองพี่น้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะแย่งเขา แต่ที่จริงเธอไม่รู้ว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหน เธอทำได้แต่ส่ายหัว “ ถ้างั้นเขาชอบกินอะไร อาหารจีน ฝรั่งเศส หรือว่าอะไร ” สองพี่น้องนี้ตั้งคำถามเหมือนกัน เขาชอบอาหารอิตาเลี่ยน แต่เธอไม่ได้พูดออกไป ทยิดาเดินออกมาจากด้านข้างแล้วพูด “ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขากินอะไร เขาก็ไม่ชอบเธอเพราะเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ เชิญผิดหวังไปเถอะ ”