ตอนที่ 25 ความวุ่นวายกับการเช็ดตัว

ต๭นที่ 25 ความวุ่นวายกับการเช็ดตัว ธัชชัยถอดเสื้อโค้ทและเสื้อเชิ้ตที่เปื้อนเลือดแล้ว เปลือยกายท่อบนแล้วนั่งอยู่บนโซฟา ถือแก้วไวน์แดงไว้ในมือ ไวน์แดงถูกโยกไปโยกมาในแก้วคริสตัลใส ให้เหล้าแก้ความเศร้า แต่กลับเศร้ากว่าเดิม เห็นผู้ชายอยู่ในสภาพนี้ วัจสารู้สึกว่าเขามีอะไรต้องกังวล เม้มปากแต่ในที่สุดก็ไม่พูด ธัชชัยเลืองตามองวัจสา ไม่ตอบคำถามของเธอ จากนั้นดื่มไวน์แดงในมือจนหมด เสียงหัวเราะอย่างเฉยเมยว่า “ยอมขึ้นมาแล้วเหรอ？ยังคิดว่าเธอจะสามารถหนีได้อีก？” จริงๆแล้วในใจวัจสาก็ยังเป็นห่วงแผลของธัชชัยอยู่ ถึงอย่างไรก็ตามเขาช่วยชีวิตเรา กับการเหลาะแหละของเขานี่มันคนละเรื่องกัน ไม่ควรมาคุยเป็นเรื่องเดียวกัน เมื่อตอนที่เห็นเขา วัจสาก็ทนโกรธไม่ไหว วัจสาจ้องเขม็ง ดูขนตาที่หย่อนยานของเขา หลังจากเขาออกไปข้างนอกเสร็จ ทำไมถึงเปลี่ยนแปลงได้ถึงขนาดนี้？ เหมือนว่าเอาเรื่องฝังอยู่ในใจกลับมา เธอถอนหายใจอย่างลับๆ สุดท้ายไม่ได้โต้เถียงกับธัชชัย ฟังเขาแล้วเดินเข้าไป วัจสาแกะผ้ากอซบนไหล่เขาอย่างระมัดระวัง ขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ไปทำอะไรมา？ พึ่งทำแผลเสร็จ แผลก็แตกอีก เลือดที่แดงเข้มทำให้คนตกตะลึง เพราะเวลาผ่านไปนาน เลือดได้เอาผ้ากอซไปเชื่อมต่อกับเนื้อแล้ว ตอนวัจสาลงมือแกะยังรู้สึกเจ็บ แต่ธัชชัยกลับไม่มีปฎิกิริยาใดๆทั้งสิ้น ราวกับว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของเขา “ธัชชัย......” วัจสาขมวดคิ้วอยากบอกเขาถ้ารู้สึกเจ็บไม่ต้องทน เธอไม่หัวเราะเขาหลอก แต่ถูกแขนของผู้ชายที่มีกำลังกอดเอว แล้วอีกครึ่งล้มลงไปในอ้อมแขนของเขา “วัจสา ดื่มเหล้าเป็นไหม？ คุณหนูอย่างเธอ คงดื่มเป็นอยู่ใช่ไหม？” วัจสาไม่กล้าดิ้น เพราะบาดแผลของเขาก็อยู่ตรงหน้า กลัวเลือดจะไหลเยอะขึ้น เธอพูดเบา ๆว่า”ธัชชัย นายอยู่นิ่งๆ ฉันทำแผลให้นายก่อน ไม่งั้นเกิดอาการอักเสพขึ้นมานายปวดหัวแน่” “ฮึ แผลแค่นี้ ไม่เห็นเป็นไรเลย เมื่อก่อนเคยเป็นแผลหนักกว่านี้อีก ” น้ำเสียงที่ธัชชัยพูดราวกับว่านี้เป็นแค่เรื่องธรรมดา วัจสาเงียบโดยทันที ในใจคิด เป็นผู้นำของกลุ่มเศรษฐกิจในเมือง S นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จะต้องเผชิญกับการลอบสังหารหลายคนหรือสิ่งอันตรายต่าง ๆ ยังไงก็ตามสันดานของมนุษย์พวกนี้มันมืดเกินไปจริงๆ ธัชชัยทันใดนั้นก็ฝังศีรษะของเขาไว้ระหว่างวัจสา วัขสาสูดลมหายใจเย็น ๆ แต่เธอไม่กล้าเคลื่อนไหว กลัวว่าจะกดสวิตช์ที่น่ากลัวโดยไม่ตั้งใจ ให้ผู้ชายบางคนกลายเป็นสัตว์ร้ายก็แย่ละสิ มีอีกเหตุผลหนึ่ง......วัจสาก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองไม่ทนที่จะผลักเขาออกไป...... ทั้งสองระบายความโศกเศร้าที่สะสมมายาวนานอย่างเงียบๆ แต่ละคนมีสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้ นอกจากนี้ยังเป็นความทุกข์ที่พวกเราต้องแก้ในชีวิต ไม่รู้ว่าคิดอะไรได้ ธัชชัยกอดวัจสาอย่างแน่น ระยะห่างทั้งสองแนบชิตไม่มีที่ติจริงๆ ธัชชัยตอนนี้อ่อนน้อมเกินไป ราวกับสัตว์ตัวน้อยที่กำลังบาดเจ็บอยู่ นั่งยองเพื่อที่จะค้นหาการปลอบใจ วัจสาลืมไป สัตว์ยังไงก็เป็นสัตว์ ถ้าสันดานสัตว์ปรากฏขึ้นมา ตัวเองอาจจะถูกกินจนไม่เหลือซาก ธัชชัยยังกอดวัจสาอย่างแรง แขนที่แข็งแรงบังคับให้เธอหายใจลำบาก หลังจากเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งนาที การเคลื่อนไหวของผู้ชายคนนี้ก็เริ่มไม่ดี “ธะ ธัชชัย ฉันช่วยทำแผลให้นายก่อน……” วัจสาทำได้เพียงแค่บอกนัยๆให้เขาเคลื่อนย้ายหัวที่มีผมประกายเงาดำออก ในที่สุดผู้ชายที่ครอบงำเธอก็ยอมปล่อยเธอ ในเวลานี้ใบหน้าของวัจสาราวกับกุ้งนึ่ง ทั้งแดงและหน้ารัก สีตาของธัชชัยมืดลง ในชั่วพริบตาเดียวอยากจะล้มลงผู้หญิงคนนี้ แต่ผู้หญิงทำแผลเขาอย่างนุ่มนวลและสีหน้าที่จริงจัง ทำให้เขาไม่อยากที่จะขัดขวางเธอ เพราะตัวเองเมื่อก่อนก็เคยได้รับบาดเจ็บประจำในสมัยอยู่ที่ตระกูลเดิมขุนทด ดังนั้นเทคนิคการทำแผลของเธอจึงมีความชำนาญ หลังจากล้างแผลเสร็จก็เอาผ้าพันแผลและผ้ากอซใหม่ในชุดปฐมพยาบาลทั้งแปะทั้งห่อให้เขา สุดท้ายผูกเป็นรูปโบว์ ธัชชัยเหลือบมองอย่างรังเกียจ แต่ก็ยังไม่พูดอะไร “โอเค ทีหลังอย่าบุ่มบ่ามแบบนี้อีก ทำอะไรก็ต้องคิดดีๆ ถ้าไม่ดูแลร่างกายตัวเองดีๆ จะไม่มีใครดูแลแทนนายได้ ” วัจสาอดที่จะพูดจ้อไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าบาดแผลนี้เป็นเพราะธัชชัยใช้แรงเกินไปถึงได้แผลแตก ธัชชัยฟังแล้วนิ่งอึ้งไป ดูเหมือนว่าไม่มีใครใส่ใจตัวเองมาหลายปีแล้ว สีตาเขาก็ค่อยๆย้อมความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จัก วัจสายังพูดไม่จบ ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง กระแทกเข้าสู่สายตาที่คืนอันเงียบสงบของธัชชัย หัวใจเหมือนตื่นเต้นจนหยุดไม่ได้ “ฉัน ฉันไปตักน้ำร้อนมาเช็ดตัวให้นาย......” พูดเสร็จก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ พิงอยู่ที่ประตูแล้วหอบอย่างไม่หยุด พระเจ้าช่วย ฉันทำไมถึงเป็นแบบนี้？！หัวใจเต้นแรงแบบนี้คงต้องเป็นเพราะคนที่ชอบอยู่ต่อหน้าไม่ใช่เหรอ？ ไม่ถูก ต้องเป็นเพราะหน้าธัชชัยมีเสน่ห์เกินไป ！ใช่แน่ๆ วัจสามองเห็นผู้หญิงแก้มแดงที่อยู่ในกระจก ดวงตามีละอองน้ำขึ้นมาเป็นชั้น ทันใดนั้นเธอก็เปิดน้ำเย็น แล้วสาดน้ำบนใบหน้า ใจเย็น！รีบจางลงไป กี่นาทีผ่านไป บางคนยังคงเดินออกมาพร้อมกับใบหน้าที่แดงราวกับแอปเปิ้ลแล้วถือน้ำอุ่นออกมา ใบหน้าของผู้ชายขณะนี้ทำให้วัจสามองแล้วทึ่งเลย เหมือนมีความเศร้าโศกเล็กน้อยที่อยู่ระหว่างคิ้วของธัชชัย ให้คนอยากจะเช็ดให้เขาอย่างอดไม่ได้ วัจสาค่อยๆวางกะละมังลงบนพื้น เอาผ้าขนหนูชุ่มน้ำ แล้วบีบแห้ง เริ่มช่วยธัชชัยเช็ดบริเวณผิวที่เป็นแผล อยากเช็ดคราบเลือดเหล่านั้นให้สะอาด ธัชชัยก็ไม่พูด รอเธอเช็ดตัวให้ตัวเองอย่างเงียบๆ อุณหภูมิที่พอดี ทำให้เขารู้สึกสบาย ผิวกายบรอนซ์ที่แข็งแรงเปิดโล่งเยอะเท่าไร วัจสารู้สึกยิ่งตื่นเต้นเท่านั้น ผิวใต้ฝ่ามือนั้นบอบบางมาก วัจสาไม่รู้ว่าเพื่อให้วรพลทำปลูกถ่ายหนัง ธัชชัยเขาบำรุงรักษาผิวหนังตัวเองมากสะแค่ไหน ราวกับถูกลงโทษ ในที่สุดวัจสาเช็ดไหล่และด้านหลังของธัชชัยจนสะอาดรวมถึงที่มือ ที่ที่เธอไม่สามารถเข้าถึงได้ “ธัชชัย ส่วนที่เหลือนายเช็ดเอง ฉันไปเปลี่ยนกะระมังน้ำให้นายก่อน”หลังจากวัจสาพูดเสร็จก็ก้มลงถือน้ำเข้าห้องน้ำ ในไม่ช้าน้ำสะอาดและผ้าขนหนูก็ถูกส่งไปยังมือของธัชชัย “ฉันไม่เช็ด”ธัชชัยมองวัจสาอย่างเฉยๆ ด้วยสายตาที่ไม่รู้ความหมาย วัจสาเกือบโกรธจนหน้ามืดด้วยคำพูดฉับพลันของเขา “นายไม่มีมือเหรอ？ มือก็ไม่ได้บาดเจ็บ！”ผู้ชายคนนี้ชัดแจ้งว่าเป็นความหมายอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ? หากอยู่ต่อไปก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น วัจสาถอยหลังไปก้าวหนึ่ง อยากออกจากห้อง แต่ถูกธัชชัยฉวยมือ แล้วดึงข้อมือเธอโดยตรง “เช็ดให้ฉันต่อ”เสียงที่ราวกับปีศาจของธัชชัยมากอีกแล้ว น้ำเสียงเต็มไปด้วยคุกคามและตักเตือน วัจสาพยักคิ้ว ตะคอกว่า “ธัชชัย นายรู้จักการเคารพผู้อื่นและเคารพตัวเองไหม？ฉันเป็นภรรยาพี่ชายนาย เช็ดหลังให้นายก็ถือว่าดีแล้ว ถ้านายคิดจะทำเรื่องอื่น ไม่ทำให้พี่ใหญ่นายที่นอนอยู่บนเตียงผิดหวังเหรอ？เขาใช้ชีวิตแลกนายกลับมา แต่นายกลับตอบแทนเขาอย่างนี้เหรอ？” “ฮึ”ธัชชัยเยาะเย้ย แล้วเอาไวน์แดงที่เหลือในแก้วดื่มเข้าไปในปากเขา แต่ไม่รีบที่จะกลืน แต่ลากวัจสาเข้ามาในอ้อมแขน และจูบริมฝีปากแดงของเธอ บังคับจูบเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับผู้ชายที่จะปิดกั้นเสียงของผู้หญิง จูบที่แข็งแกร่งมีพลัง เหมือนเจ้านายของเขาทั้งพาลทั้งสะเพร่า เขาเทไวน์แดงในปากพร้อมกับลมหายใจเข้าไปพร้อมกัน ไวน์แดงที่แสนอร่อย วัจสายังไม่ทันได้ลิ้มรส วิธีของผู้ชายคนนี้ช่างหยาบคายเหลือเกิน วัจสาเกือบสำลักตาย ไวน์แดงที่ไหลผ่านมุมปากของเธอทำให้เธอสวยหยาดเยิ้มมากขึ้น ให้คนอยากจะเหยียบย่ำ ผู้ชายคนนี้มือข้างหนึ่งจับหัวที่ดิ้นรนของวัจสา มืออีกข้างหนึ่งลูบตรงจากใต้เสื้อผ้าของเธอ วัจสายิ่งดิ้นรน แรงของเขาก็ยิ่งหนักขึ้น เธอไม่คิดว่าจูบแรกของตัวเองจะอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ให้คนที่พาลไร้เหตุผลแย่งไป วัจสารู้ว่าเธอยิ่งหลบ การลงโทษของผู้ชายคนนี้ยิ่งแรงขึ้น ดังนั้นเธอจึงสงบลงและค่อยๆไม่เคลื่อนไหว ให้เขาจูบริมฝีปากเธอ ด้วยความอ่อนโยนของวัจสา ทำให้การเคลื่อนไหวของธัชชัยเริ่มอ่อนโยน ในที่สุดจูบที่ยาวนานนี้ก็จบลง หน้าอกของวัจสาหายใจขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ยิ่งรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของฝ่ามือผู้ชาย เธอคิดว่าเธอจะถูกจูบจนหายใจไม่ออก！ “ไอ้บ้า！” เธอพูดอย่างโกรธเคือง ธัชชัยกลับมานั่งบนโซฟาอย่างสบาย เลียริมฝีปากครั้งหนึ่งที่เขาทำชั่วเมื่อกี้อย่างคลุมเครือ เหมือนกับกำลังลิ้มรสอยู่ “หากเธอร่วมมือจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย เธอต้องดิ้นรนไปทำไม？” ถ้าเสือไม่ดุร้าย นายคิดว่าฉันเป็นเฮลโล คิตตี้ ？ วัจสาได้วางแผนไว้ในใจ เธอค่อยๆหยิบผ้าเช็ดตัวต่อโดยไม่แสดงอารมณ์ ค่อยๆย่องตัวลง เช็ดกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาต่อ