ตอนที่ 29 บาดแผลที่ข้างหลัง

ต๭นที่ 29 บาดแผลที่ข้างหลัง “ข้างในยังมีอีกชิ้นหนึ่งไม่ใช่เหรอ？ ก็ไม่ถือว่าเปลื่อยตัว อีกอย่างหุ่นของเธอก็ไม่เลว ไม่จำเป็นต้องน้อยใจ” วัจสาเอามือทั้งสองข้างมาปกป้องข้างหน้า สายตาของผู้ชายคนนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ราวกับแสงเลเซอร์ สามารถมองผ่านเสื้อผ้าเพื่อดูร่างกายข้างในของเธอ เธอโมโหตะโกนว่า “ธัชชัยไอ้สารเลว！” ธัชชันยักไหล่ “ถ้าไม่ยอมลงรถ ก็ยอมกลับไปกับฉัน”เขากระแทกคันเร่ง รถเฟอร์รารี่สีดำราวกับลูกศรวิ่งออกไป ขับไปยังตระกูลศรีทอง ช่วงระยะทางวัจสาไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่กลิ่นไอของผู้ชายข้างๆพรั่งพรูเข้าจมูกเธอไม่หยุด กลิ่นหอมอ่อนๆของใบมินท์ที่ผสมกับกลิ่นบุหรี่รสเผ็ด เธออยู่สะพานชมวิว คนที่ชมวิว มองเธออยู่ ธัชชัยเอียงหน้า มองวัจสาอย่างเฉยๆ เสียงที่เย็นชาว่า “คราวหน้าอย่าทำเรื่องโง่ๆแบบนี้อีก เธอคิดว่าหนังตัวเองหนากว่าฉันเหรอ? โชคดีที่แผลลวกครั้งนี้เป็นที่หลัง ถ้าเป็นที่หน้า ฉันดูเธอจะทำยังไง? คืนให้ตระกูลเดิมขุนทด กลัวเธอจะร้องให้！” เมื่อกี้ตรวจดูที่ร่องแล้วรอบหนึ่ง โชคดีแผลลวกที่ข้างหลังผู้หญิงถือว่าไม่หนัก ซุปเมื่อกี้ก็กระเด็นใส่มือเขา มันก็เจ็บจริงๆ ถึงจะช่วยได้ทันเวลา เธอควรไม่เจ็บปวดมากนัก วัจสาเยาะเย้ยอย่างรังเกียจ “ถึงจะคืนก็เป็นพี่ชายนายเป็นคนตัดสินใจ ลุงน้อยไม่ต้องกังวล” คิ้วธัชชัยขยับ รู้สึกว่าคำตอบของผู้หญิงคนนี้ที่น่าสนใจมาก แต่ในใจก็ไม่รู้ว่ารสชาติเป็นยังไง เปรี้ยวเล็กน้อยและมีความรุนแรงเล็กน้อย อยากบอกตัวตนให้เธอรู้ ดูใบหน้าเล็กๆที่สวยงามนี้จะมีปฏิกิริยาที่ยอดเยี่ยมอย่างไร ตอนที่ตกลงกับพี่ชายเรื่องหาคู่ ก็เพียงอยากให้พี่ชายวางใจไปอเมริการับการรักษา และผู้หญิงที่แต่งงานเข้ามาคาดเดาว่าจะเป็นคนดีชะที่ไหน ไม่ใช่ถูกบังคับก็เพื่อทรัพย์สินของตระกูลศรีทอง เขาตอนนี้ยังไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ แต่เธอท่าทางจะไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป มักจะทำอะไรให้ทุกคนลงตะลึงกับสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ตอนที่มนายุมาตระกูลศรีทองเพื่อบังคับพี่ชายนั้น เธอถืออาวุธปกป้อง ตอนที่เขาบาดเจ็บ เธอก็เป็นห่วง บางทีอ่อนโยนราวกับกระต่าย ตอนอยู่ต่อหน้าเขาก็กลายเป็นแมงป่าที่มีกรงเล็บแหลมคม แถมขู่ว่าจะกัดคน พูดถึงเรื่องกัดคน ธัชชัยยังจำตอนที่เธอกัดที่หน้าอกครั้งนั้นได้ ความรู้สึกนั้นสบายอย่างบอกไม่ถูกและเป็นที่น่าจดจำ “คุณผู้หญิง บอกวัตถุประสงค์ของเธอที่เข้าตระกูลศรีทองมากับฉันด้วยความจริง”ธัชชัยถามแบบเฉยๆ แต่ในหูของวัจสากับกลายเป็นน้ำเสียงของการซักถาม เมื่อนึกถึงการกระทำอื่นๆที่ผู้ชายคนนี้ทำกับตัวเอง ก็ทนโกรธไม่ได้ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเศร้า ถ้าสงสัยถึงเช่นนี้ เธอก็พูด’ความจริง’เลย ทำหน้าเหมือนยังไงก็ได้ว่า “จะมีวัตถุประสงค์อะไร ตระกูลศรีทองมีเงินเยอะ มีผู้หญิงคนไหนที่จะไม่อยากเข้ามา？ฉันเป็นคนชอบเงิน จะไม่พลาดโอกาสนี้อย่างแน่นอน” ที่จริงวัจสาไม่อยากจะแต่งงานเข้ามา ยิ่งไม่เคยคิดจะเอาทรัพย์สินของวรพล เธอมีมือที่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ หลังจากรู้จักวรพลแต่ก็รู้สึกเอ็นดูเขา เหมือนเอ็นดูพี่ชาย รู้สึกว่าเขาใช้ชีวิตอย่างทรมานเหลือเกิน วัจสาไม่สามารถสนิทสนมกับคนโดนเผาเช่นนี้ได้ แต่เป็นภรรยาที่ดีให้เขาได้ นี่คือเธอตั้งเป้าหมายขั้นต่ำให้กับตัวเอง ธัชชัยเหล่มองอย่างแผ่วเบา คำพูดที่ฟังแล้วดูจริงมักจะเป็นคำโกหก “ก็ได้ ฉันจะทำความปรารถนาของเธอให้เป็นจริง” ทำความปรารถนาของเธอให้เป็นจริง？ความปรารถนาเรื่องชอบเงิน？วัจสาตกใจ ไม่ได้ยินคำพูดความอัปยศและการเสียดสีที่มาจากปากธัชชัย เป็นเพราะตัวเองคือภรรยาพี่ชายเขารึเปล่า？ “ยังเจ็บไหม？” คงเป็นเพราะการเคลื่อนไหวของวัจสาแข็งตัว ธัชชัยจังเอ่ยปากถาม เสียงต่ำแล้วมีแม่เหล็ก ที่ไพเราะมาก หัวข้อเรื่องกระโดดข้ามเร็วเกินไป ทำให้วัจสาไม่ทันรู้สึกตัว ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าอะไรรึเปล่า？หรือว่าคิดถึงพี่ชายตัวอง ดังนั้นจึงถือโอกาสเป็นห่วงตัวเอง？ “ไม่เจ็บแล้ว” วัจสาแกล้งทำหน้าอย่างเงียบสงบ แล้วกลับหัวมองวิวนอกหน้าต่าง เมื่อกี้เธอพึ่งรู้สึกได้ว่า ข้างหลังร้อนจัด ก็ไม่รู้ว่าขึ้นหนองไหม ไม่งั้นมีรอยแผลที่น่าเกลียดแน่นอน ไม่มีคนใดที่ไม่อยากสวย ถึงจะมีรอยแผลก็ไม่มีใครสนใจ อาจจะเหมาะกับวรพล ทันใดนั้น วัจสารู้สึกได้ว่าเกาอี้ที่เธอนั้งอยู่ถูกปรับเปลี่ยน พื้นที่กว้างขึ้น ข้างหลังห่างกับเก้าอี้สักระยะหนึ่ง ก็ไม่ค่อยเจ็บเท่าไร ในใจวัจสาจู่ๆก็รู้สึกอบอุ่นขึ้น ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนเป็นคนที่รอบคอบตั้งแต่เมื่อไร？แต่ความซาบซึ้งนี้ก็อยู่ได้ไม่นาน ผู้ชายว่า “ทางที่ดีที่สุดคือถอดเสื้อเชิ้ตออก ไม่งั้นจะเสียดทานจนมีรอยแผลเป็นก็ไม่ดีแล้ว” วัจสาจับเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ กลัวว่านิสัยแย่อย่างผู้ชายคนนี้จะชีกเสื้อผ้าเธอ ดวงตากลมโต ทำหน้าป้องกันว่า “นายกล้า？” สักพักธัชชัยทนไม่ไหว เขาถูกผู้หญิงคนนี้ทำให้ตลกขบขัน ราวกับแมวทำท่าจะโกรธ ช่างดุเดือดและน่ารัก อารมณ์ของธัชชัยก็คอยๆผ่อนคลายลง ความเร็วของรถเร็วขึ้น ไม่นานก็กลับมาถึงตระกูลศรีทอง ถ้าพูดถึงผู้เชี่ยวชาญรักษาอาการบาดแผล ที่โรงพยาบาลจะไม่ดีเมื่อเทียบกับตระกูลศรีทอง แล้ว หลังผู้หญิงของตัวเองสวย ทำไมต้องให้ผู้ชายแปลกหน้าลูบ？ ถ้าทายาก็จำต้องเป็นให้เขาทาให้เองดีกว่า รถวิ่งจอด ธัชชัยก็แบกวัจสาออกมาแล้วค่อยๆเดินไปทางนั้น วัจสาเห็นที่นี่คือประตูตระกูลศรีทอง พวกบอดี้การ์ดแอบมองการกระทำของพวกเขา！ถูกคนภายนอกเห็น ลุงน้อยทำกับพี่สะใภ้แบบนี้ มันจะดีเหรอ ？！ “ธัชชัย นายบ้าไปแล้วใช่ไหม！ รีบปล่อยฉัน！ ฉันเดินเองได้ ไม่ได้เป็นแผลที่เท้า！” เมื่อป้าอ้อย เธอรีบกระโกนข้อความช่วยเหลือ “ป้าอ้อยค่ะ！ ช่วยฉันที......” แต่ป้าอ้อยกลับทำหน้าดีใจ ทีนี้ดีแล้วสิ เห็นคุณธัชชัยกับคุณวัจสาทั้งสองตีเล่นกันอย่างนี้ ในที่สุดก็มีการคืบหน้า ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สักวันหนึ่งพวกเขาจะรักกัน ธัชชัยตัวเปลื่อยด้านบน ช่างเข้ากับวัจสาตัวเล็กอย่างมาก คุณวรพลสายตาช่างดีจริงๆ ป้าอ้อยถอนใจ วัจสาเห็นป้าอ้อยไม่สนใจเธอ ก็รู้สึกได้ว่าพวกเขารักธัชชัยมาก ไม่ใช่ แต่เป็นรักมากเกินไป！ทำไมต้องไปเขาข้างเขา มองลุงน้อยรังแกพี่สะใภ้ของตัวเองอย่างนี้ พวกเขาก็ไม่ส่งเสียงห้าม ป้าอ้อยมองพวกเขาแล้วยิ้ม เหมือนเห็นท้ายสุดก็ได้ครองเรือนกัน อะไร ไม่ใช่ไม่ใช่ อะไรสุดท้ายครองเรือนกัน！！รู้อย่างนี้ไม่ช่วยกันซุปอะไรนั้น ลวงเขาให้ตายไปเลย！ ป้าอ้อยมองพวกเขาเดินจากไป ผ่านห้องรักษาชั้นสอง วัจสาก็ตะโกนเสียงว่า“วรพลค่ะ นายดูสิ ธัชชัยรังแกฉันอีกแล้วค่ะ！” ถึงวัจสาไม่อยากจะรบกวนวรพล แต่ธัชชัยทำเกินไปแล้วจริงๆ อย่างนี้ถึงสามารถสั่นสะเทือนสยบเขาไปชั่วคราว “ยัยบ้า เธอเรียกพี่ฉันทำไม？！”ธัชชัยด่าอย่างเสียงเบา โกรธจนตีก้นเธอหนึ่งครั้ง แต่ตอนนี้เขาอยากช่วยเธอทายาก่อน ก็ไม่ได้ที่จะข่มขืนเธอ ถึงจะข่มขืนก็ไม่เป็นไร วัจสาจ้องเขา ผู้ชายคนนี้ยังจะตีก้นเธอ！แต่ในที่สุดเขาก็กลัววรพลนิดหน่อย “นายปล่อยฉันลงมา ฉันก็จะไม่กระโกน！” “ฉันไม่ปล่อย รอฉันทายาให้เธอเสร็จ อยากให้ฉันแบกเธอก็ไม่ใช่เรื่องง่าย”ธัชชัยฮึเบาๆ แบกวัจสาไปที่ห้องแต่งงานต่อ ห้องแต่งงานก็ยังเหมือนเดิม นอกจากเอากุหลาบและเที่ยนออก บรรยากาศทุกอย่างก็ยังรื่นเริง วัจสาจับเสื้ออย่างแน่น แล้วเดินไปที่เตียง “นะ นายอย่าเข้ามานะ！” ธัชชัยถือยาแล้วพูดอะไรไม่ออก “ก็แค่ทายาให้เธอ？อย่าทำท่าราวกับฉันข่มขืนเธอ” “นาย ว่าไว้บนโต๊ะ ฉันจัดการเอง”วัจสามองเขาอย่างตื่นตัว ผู้ชายคนนี้มีประวัติเยอะเกินไป ไม่สามารถที่จะเชื่อเขาได้ “เธอจัดการเองได้ แผลอยู่ที่ข้างหลัง” ธัชชัยขยับคิ้ว มองผู้หญิงข้างหน้าที่ทำหน้าตักเตือน “ฉันเรียกป้าอ้อยช่วยฉัน！”วัจสานึกถึงได้แค่ป้าอ้อย “ฮึ ถ้าฉันอยากจะทาให้เธอละ？”ธัชชัยหัวเราะอย่างเย็นชา เสียงต่ำและชั่วร้าย วัจสาไม่เข้าใจทำไมเขาชอบทำตัวเป็นศัตรูกับเธอ ผู้หญิงตั้งเยอะ แต่ชอบมารังแกเธอ คิดจะลงโทษเธอนำวัตถุประสงค์เข้าตระกูลศรีทอง แต่เขาเคารพนับถือพี่ชายเขาขนาดนั้น แต่ทำไมต้องทำอย่างกับพี่สะใภ้ของตัวเอง？เขาไม่รู้ว่าไม่เคารพนับถือพี่สะใภ้ ก็ไม่หมายถึงไม่เคารพนับถือวรพลเหรอ？ เสียดายที่ในบ้านนี้ ทุกคนเข้าข้างธัชชัยกันหมด เมื่อกี้ตัวเองกระโกนเสียงดังขนาดนั้น ไม่เชื่อว่าวรพลไม่ได้ยินนึกไม่ถึงว่าเขาก็ไม่ใส่ใจ คุณภูษิตกับป้าอ้อยเข้าข้างฝ่ายธัชชัยตั้งแต่แรก วัจสายิ่งคิดยิ่งน้อยใจ ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องเหลาะแหละเธอจริงๆ เธอก็สู้ไม่ได้ เธอจะไม่ฆ่าตัวตายเพื่อรักษาความบริสุทธิ์ ถ้าเป็นแบบนี้ เธอตายก่อนที่เธอจะแต่งงานเข้าตระกูลศรีทองไม่ดีกว่าเหรอ ชีวิตช่างล้ำค่า ถ้าเป็นแบบนี้คงต้องขอโทษวรพลแล้ว ดวงตาของวัจสาค่อยๆเต็มไปด้วยน้ำตา เธอปล่อยมือที่วางไว้บนเสื้อเชิ้ตอย่างตัวสั่น จ้องตามองดวกตาสีดำของที่มืดมิดของผู้ชายคนนี้ “ธัชชัย ถ้าอยากดู ก็ดูเต็มที่ไปเลย！เพียงแค่นายยังมีมโนธรรมอยู่นิดๆ ถ้าตัวเองเห็นค่าในพี่ชายที่เกือบจะเสียชีวิตเพื่อนาย！” ธัชชัยเห็นใบหน้าที่เต็มด้วยน้ำตาของวัจสา หัวใจรู้สึกเจ็บปวด เขาเพียงอยากทาครีมให้เธอ ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วรึเปล่า？ แต่รูปร่างที่อ่อนหวานแช่มช้อยอยู่ข้างหน้านี้ช่างน่ากลัวจริงๆ หน้าอกที่อวบอิ่มขาวใสถูกปิดด้วยผ้าลูกไม้สีดำ ผิวที่เกลี้ยงเกลาทำให้ธัชชัยนึกถึงความสัมผัสของมือเมื่อก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นคอตึง ดวงตาที่ร้อนแรงวางไว้ด้านหลังของวัจสาอย่างรวดเร็ว