ตอนที่55 ยังไม่ทันพูดก็จูบ

ต๭นที่55 ยังไม่ทันพูดก็จูบ “ดังนั้น พี่วัจสา พี่ต้องช่วยฉัน! พี่เป็นพี่สะใภ้ของธัชชัย อย่างน้อยเขาก็ต้องเชื่อฟังพี่บ้าง!” สีหน้าของภาวิณียังคงแดงก่ำ ท่าทางดูดีใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อคิดว่าเมื่อซักครู่ธัชชัยกอดเธอ แล้วยังจับตรงนุ่มนิ่มของเธอนั้น เธอก็ดีใจเสียไม่เป็นตัวเอง ไม่คิดว่าธัชชัยจะเหมือนกับผู้ชายทั่วๆไป เพียงแค่เขาชอบผู้หญิง เธอก็สบายใจแล้ว เธอไม่รังเกียจที่เขาเป็นอย่างนั้น กลับกัน กลับรู้สึกว่าเขาช่างยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นที่หุ่นหรืออะไร ผู้หญิงชอบผู้ชายเผด็จการที่ควบคุมเธอเอาไว้ได้ แต่หลังจากที่ภาวิณีสงบสติได้นั้น เธอนึกถึงปฏิกิริยาตอนที่เขารู้ว่าเป็นเธอ เหมือนกับโกรธมาก เป็นเพราะอะไรกัน? ว่าตามเหตุผล วัจสาเอาตัวเองมาไว้ที่บ้านศรีทอง และไม่ได้ไปขัดขวางอะไรพวกเขา แต่ตัวเองมาอยู่ในห้องรับแขก… ตรงจุดนี้ ภาวิณีคิดแล้วคิดอีกยังคงไม่เข้าใจ วัจสามองดูภาวิณีที่กำลังดีใจ ในใจก็รู้สึกแปลกๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องการอะไร เพียงแค่คิดว่าธัชชัยเคยแตะเนื้อต้องตัวภาวิณี เธอก็รู้สึกแน่นอก “ภาวิณี ถ้าหากฉันช่วยเธอได้ฉันช่วยแน่นอน แต่ว่าธัชชัยเขาเป็นเพียงน้องสามีฉัน ไม่ฟังฉันแม้แต่นิดเดียว เมื่อกี้เธอก็เห็นแล้ว ว่าพวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ถูกเขาดุใส่ บางคนนั้นรู้หน้าไม่รู้ใจ ภาวิณีเธอต้องคิดให้ดีดีนะ ไม่ใช่จะเอาใจไปแขวนไว้ที่ใครง่ายๆ” หลังจากพูดจบ เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ไม่ใช่บอกว่าจะหาภรรยาให้ธัชชัยหรอกเหรอ? ให้เขาไม่ต้องมารุ่มร่ามกับเธออีก แล้วทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นออกไปล่ะ? ต่อหน้าภาวิณีควรจะพูดสิ่งดีดีของธัชชัยสิ ไม่ใช่ให้เธอยอมแพ้ แต่ว่าภาวิณีไม่ได้สนใจฟัง ตอนนี้เธอกำลังหน้ามืด เธอยิ้มบางๆแล้วตอบ “ผู้ชายที่ยิ่งมีรสชาติแบบนี้ ยิ่งได้ใจ และตอนนี้เขายังไม่มีคนที่ชอบ ถ้าหากรอให้เขามีคนที่ชอบ คงจะเอาใจใส่เธอคนนั้นน่าดู” ภาวิณีได้เพ้อฝันไปยังภาพเหตุการณ์ที่ธัชชัยหลงรักเธอ ราวกับตัวนั้นลอยอยู่บอากาศ แต่ที่วัจสาคิดถึงกลับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ใส่ใจมากขึ้นงั้นเหรอ? บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าธัชชัยอบอุ่นมาก ราวกับจะปกป้องเธอได้ รับมีดแทนเธอได้ ออกไปซื้อของใช้ผู้หญิงแทนเธอได้ เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจเธอก็รู้สึกอุ่นวาบขึ้น แต่น่าเสียดาย พวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องคิด ธัชชัยเป็นเพียงน้องสามี ตัวเธอเองก็เป็นเพียงพี่สะใภ้ ระหว่างพวกเขาห่างกันแต่เพียงวรพลที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้เท่านั้น ที่เธอควรจะทำคือหาวิธีให้วรพลยอมรับเธอ และให้เธอเข้าไปดูแลเขาในห้องบำบัด ส่วนธัชชัยนั้น เขาควรหาแฟนได้แล้ว ถึงแม้ว่าตัวเลือกนี้มันจะทำให้วัจสารู้สึกเศร้า แต่เธอก็ได้รับปากภาวิณีไปแล้วว่าจะช่วย วันที่สอง วัจสาตื่นมาโดยที่ตาทั้งสองข้างคล้ำ เมื่อคืนตอนที่ธัชชัยเข้ามานั้นเป็นกลางดึก เหลือเพียงแค่ครึ่งคืน เธอนอนไม่หลับ จึงตื่นเช้ามาช่วยป้าอ้อยทำอาหารเช้า ปกติเธอทำแค่อาหารเหลวและยาบำรุงให้วรพล แต่นึกถึงธัชชัยที่นั่งรถมาเหนื่อยๆ ยังคงไม่ได้ทานอะไร เธอใจอ่อน เธอจึงทำสปาเก็ตตี้และแป้งมันม่วงให้เขา ตามด้วยน้ำกีวี่ปั่นผสมพีชอีกแก้วหนึ่ง ป้าอ้อยชินกับการเห็นวัจสาไปส่งอาหารเช้าใหห้วรพลทุกๆเช้าแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะถูกปฏิเสะกลับมาทุกทีก็ตาม วันนี้ก็เช่นเดิม พ่อบ้านภูษิตเป็นคนรับอาหารจากมือเธอ แล้วยกเข้าไป ปล่อยให้เธอยืนเงียบๆอยู่ที่หน้าประตู ราวกับตุ๊กตาปูนปั้นหน้าประตู ธัชชัยออกมาจากห้องบำบัดแล้วเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ หญิงสาวที่ใส่เสื้อสีเหลืองอ่อน และกระโปรงสีเข้มกว่าเสื้อเล็กน้อย เนื้อตัวซูบผอม ใบหน้าขาวๆนั้นเผยความน่าสงสาร ทำให้ผู้ที่พบเห็นอยากจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด นึกถึงสีหน้ารู้สึกผิดของพ่อบ้านภูษิตเมื่อครู่ แล้วสีหน้าของธัชชัยก็เคร่งขรึมขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ทุกครั้งที่ถึงเวลาทานอาหารของพี่ชายเขา ก็จะมารออยู่ตรงนี้ตลอด เป็นห่วงพี่เขามากขนาดนั้นเลยเหรอ? จริงใจหรือมีแผนการ? ธัชชัยควบคุมความรู้สึกหวงและเศร้าในใจไว้ไม่ได้ อยากจะเอาผู้หญิงคนนี้ที่ช่างร้ายกาจต่อเขา แต่ช่างอ่อนโยนต่อพี่ชายเขานั้นกดอยู่ใต้ร่างกายแรงๆ อีกอย่าง เรื่องเมื่อคืนยังไม่ได้คิดบัญชี ราวกลับรู้สึกได้ถึงสายตาคุกรุ่นของชายหนุ่ม วัจสาจึงเงยหน้าขึ้น ทั้งสองนั้นสายตาประสานกันพอดี เธอรู้สึกเหมือนถูกช็อตจึงรีบก้มหน้าลง ท่าทางของธัชชัยเมื่อครู่ เหมือนเขาจะเดินผ่านทางนี้ไป วัจสาจึงเอี้ยวตัวหลบ ให้เขาเดินผ่นไป หัวใจกลับไม่เชื่อฟัง เต้นแรงอยู่อย่างนั้น สายตาของชายหนุ่มราวกับจะกินเธอเข้าไปทั้งตัว หรือว่าเขายังโกรธเรื่องเมื่อคืนอยู่ แต่นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอยังไม่ได้ว่าที่เขาทำตัวไม่มีมารยาทกับภาวิณีเลย! ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงระยะห่างระหว่างตัวเองและเขา ยืนอยู่ในที่ที่ควรจะยืนอยู่ ทั้งสองคนไม่ควรจะยื้อกันแบบนี้ต่อไป ยังไงซะก็ช่วยให้เขาลงเอยกับภาวิณีคงจะดีที่สุด ใจดวงเดียวของตัวเอง ไม่ควรมาเปลืองอยู่กับเขา ธัชชัยนั้นร้อนแรงดั่งเปลวเทียน ตัวเธอเองนั้นเป็นดั่งแมงเม่า ไม่ควรเข้าไปยุ่งกับกองไป มิเช่นนั้นจะเผาไหม้ไปทั้งตัว ก็คือตัวเธอนั่นเอง เห็นท่าทางสงบเสงี่ยมของเธอ ธัชชัยรู้สึกไม่ชอบใจ เธอตั้งใจจะตีตัวออกจากเขา? ยิ่งเป้นอย่างนี้ ธัชชัยยิ่งไม่ยอมให้เธอไปไหน เธอเป้นของเล่นของเขาคนเดียว! “ตามลงมา” ธัชชัยเดินผ่านวัจสาแล้วพูดขึ้น วัจสาไม่อยากจะขัดขืนเขา ยิ่งขืนมากเท่าไหร่ เขายิ่งรุนแรง และที่นี่คือหน้าห้องบำบัดอาการของวรพล วัจสาไม่อยากจะรบกวนเขาด้วยเพียงเพราะเรื่องแค่นี้ จึงเดินตามเขาลงไปอย่างเงียบๆ ธัชชัยทำตัวเหมือนคนแก่ เขานั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร “ฉันหิวแล้ว เตรียมอาหารเช้าให้ฉันหน่อย” วัจสามองที่เขานิ่งๆ แล้วเดินหมุนตัวเข้าห้องครัวไป เอาอาหารเช้าที่เตรียมเอาไว้ไปอุ่น แล้วนำออกไปเสิร์ฟเขา ยังไม่ทันได้ตักสปาเก็ตตี้ ก้ถูกร่างใหญ่เดินเข้ามาในห้องครัวจับเอาไว้ ธัชชัยใช้ร่างกายที่แข็งแรงของเขาดึงวัจสาเข้ามาในอ้อมกอด ไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยว เขาหลับตาอย่างรู้สึกสบาย อยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆ แล้วก็กลิ่นหอมอ่อนๆของหญิงสาวอีก หอมกว่ากลิ่นน้ำหอมเมื่อคืนตั้งเยอะ เมื่อวัจสารู้สึกตัว เธอก็เริ่มขัดขืน เธอจึงตัดสินใจ ว่าตัวเองไม่ควรใจอ่อนกับเพียงแค่กอดเดียวของเขา และไม่ควรเป็นไปตามดั่งใจเขา “ธัชชัย รีบปล่อยฉันนะ! คุณทำอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า?” ไม่คิดว่าเธอยิ่งขัดขืนมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งออกแรงบีบรัด “นี่ บอกหน่อยสิว่าช่วงที่ฉันไม่อยู่ได้คิดถึงฉันไหม?” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแหบซ่านที่ทำให้คนต่างหลงไหลที่ข้างๆหู ราวกับเธอเสียสติ ร่างกายอ่อนแรง เธอกัดฟันแน่น ต่อให้คิดถึงแต่ก็จะตอบว่าไม่! “ไม่มีทางแน่นอน!” เธอตอเด็ดขาดทำให้เขารู้สึกเหมือนเธอกำลังบอกปัด รอยยิ้มของเขายิ่งทำให้รู้สึกหมั่นไส้ เขากระซิบ “เธอโกหก” พูดตรงกับความในใจของวัจสา วัจสาหน้าร้อนผ่าว รีบปฏิเสธ “ธัชชัย คุณอย่าหลงตัวเองให้มาก ฉันบอกว่าไม่ก้คือไม่ เอาความคิดของตัวเองมายัดเยียดให้คนอื่น คุณก็จะยิ่ง…” ดีใจอีกอีกสองเอไม่ได้พูดออกไป เพราะว่าปากของเขาถูกชายหนุ่มปิดไว้แล้ว ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเอาความโกรธจากไหนมาปลดปล่อย ยังยื่นมีมาตีก้นเธออีกด้วย วัจสาตกใจจนตาโต ธัชชัยคิดว่าเธอเป็นเด็กๆเหรอ? ที่กล้ามาทำอะไรน่าอายแบบนี้?” วัจสาออกแรงขัดขืนมากขึ้น ยื่งไม่ต่างจากไข่กระทบหิน ไม่เกิดประโยชน์อะไรแถมตัวเองยังเสียหายอีก จูบของเขานั้นเต็มไปด้วยความโมโห ไม่เพียงแต่สอดแทรกมาในช่องระหว่างฟันของเธอ ยังทั้งกัดและเม้มริมฝีปาก เป็นความรู้สึกเจ้บที่หอมหวาน วัจสาหมดคำพูดกับัชชัย ทุกครั้งที่เขาทำเช่นนี้ เธอขัดขืนไม่เคยสำเร็จ หนึ่งเป็นเพราะแรงของผู้ชายและผู้หญิงไม่เท่ากัน สองเป็นเพราะลีลาการจูบของธัชชัยนั้นร้อนแรง ทำเอาเธอเสียสติ ความเอาแต่ใจของเขานั้นค่อยๆกลืนกินความตั้งใจของเธอ ธัชชัยรู้สึกว่าผู้หญิงในอ้อมกอดค่อยๆคลายลง มือที่จับอยู่ที่หน้าอกเขานั้นปล่อยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาดึงมือที่อ่อนแรงนั้นไปไว้ที่เอว และรับรองว่าความสัมพันธ์ของเขาและเธอจะแนบแน่นขึ้นอย่างแน่นอน เขาสามารถใช้สัมผัสที่หน้าอกอันแข็งแกร่งจินตนการรูปร่างของเขาออกมา ฟันของวัจสาไม่สามารถขบได้แน่นอีกต่อไป ค่อยๆเผยออกมา ลิ้นที่เร่าร้อนและรุนแรงของของธัชชัยไล่ตามเข้ามา ค่อยๆหยอกล้อกับฟันที่ไม่เชื่อฟังของเธอ ตามมาด้วยความรู้สึกอบอุ่นภายใน วัจสาก็พ่ยแพ้ไปเช่นนี้… ในห้องรับแขกหลังจากที่ภาวิณีตื่นขึ้นมา พบว่าวัจสาไม่ได้อยู่ข้างกาย เตียงด้านข้างมีเพียงความว่างเปล่า เธอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ชายหนุ่มทำไว้กับเธออย่างควบคุมไม่ได้ ราวกับเป็นความฝัน แก้มทั้งสองบนใบหน้าก็แดงขึ้น มองไปที่นาฬิกาบนผนัง ที่แท้ตอนนี้เจ็ดโมงกว่าแล้ว เธอตกใจ ที่ยังนอนอยู่ ควรจะตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ธัชชัย ถึงจะไม่เป้นการพลาดต่อโอกาสที่มีอยู่ แต่เธอก็ไม่คิดว่าธัชชัยจะกลับมาเร็วเช่นนี้ ลำบากมาตลอดทาง คงจะเหนื่อยมาก ตัวเองรีบไปใช้เสน่ห์ปลายจวักมัดใจชายหนุ่มไว้ดีกว่า เคยสังเกตุถึงความชอบของธัชชัย บวกกับที่วัจสาเคยบอก เธอรู้ว่าธัชชัยค่อนข้างชอบสปาเก็ตตี้ เธอยังไปเรียนวิธีทำสปาเก้ตตี้แบบต่างๆ นี่คงเป็นเวลาที่เธอจะได้แสดงฝีมือแล้ว ก่อนจะออกไปก้ไม่ลืมที่จะอาบน้ำและแต่งหน้าให้สวยงาม เมื่ออกจากห้องรับแขกจะเห็นห้องอาหารได้อย่างง่ายดาย และห้องครัว แต่เมื่อเดินออกมาก็ไม่เจอใครซักคน แม้แต่คนรับใช้ เธอจึงเดินไปที่ห้องอาหารด้วยความสงสัย ได้ยินเสียงเซ็กซี่ดังมาจากด้านใน ในใจของเขาดีใจขึ้น เสียงนั้นเป้นเสียงของธัชชัยไม่ใช่เหรอ?