ตอนที่58 นี่เป็นผู้หญิงของธัชชัยไม่ใช่เหรอ

ต๭นที่58 นี่เป็นผู้หญิงของธัชชัยไม่ใช่เหรอ สีท้องฟ้าค่อยๆเข้มขึ้น แสงไฟวิบวับในRichbabyสาดเข้ามาในตา ทุกเพศทุกวัยในเมืองเอสต่างรู้จักสถานบันเทิงที่ ‘ขูดเลือดขูดเนื้อ’นี้ ประเทศแห่งความบันเทิง มอบเมาหลงใหล รื่นเริงสังสรรค์ เป็นคำอธิบายสถานการณ์ภายใต้แสงไฟสลัวนี้ เสียงคึกคักดังไปทั่ว ดีใจเล่นแผ่นอยู่ด้านบน หญิงชายเต้นเบียดเสียดกันอยู่บนฟลอร์เต้น จากสาวโอแอลออฟฟิศก็กลายเป็นหญิงสาวนักล่ายามค่ำคืน จากผู้หญิงธรรมดาก็กลายเป็นสาวแซ่บได้ นี่เป็นเพียงอีกด้านหนึ่งของเมืองนี้ ทุกคนย่อมมีอีกด้านหนึ่งเสมอ แวววัยเต้นเก่งมาก เธอเป็นนักเต้นตามท้องถนน จึงเต้นได้ดีกว่าใครๆ เธอใส่ชุดหนังสีแดงที่โป๊นิดหน่อยและเสื้อคลุม สะบัดผมยาวๆวาดลวดลายอยู่บนเวที “หมุนตัว ส่ายเอว ฉันหลับตา…” เสียงดังก้องในหู ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะเต้นตามจังหวะ แสงสาดลงบนเวทีเผยให้เห็นแวววัยและวัจสาที่ใส่หน้ากากผีเสื้อบนเวที เธอปิดตาเอาไว้ กลัวว่าจะมีคนจำได้ แวววัยเตือนเธอแล้วหลายรอบ ว่าหน้ากากจะเป็นตัวตัดคะแนน และวัจสาสวยขนาดนี้ คงจะได้ทิปเยอะอยู่ แต่เธอยังคงยืนยันที่จะใส่มัน วัจสานั้นเลือกที่จะเต้นเพลงแจ๊ส ท่าเต้นมันยากมาก และค่อนข้างยั่วยวน มีวูบนึงที่เธอคิดว่าจะใช้มันหากินได้ ก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ตัวเองชอบ คนที่อยู่ด้านล่างเวทีเป่าปากไม่หยุด ร้อง และเชียร์ให้เธอถอดเสื้อผ้า ณ ตอนนั้น ผู้ชายร่างใหญ่ที่ใส่เสื้อดำหรี่ตามองผู้หญิงสองคนบนเวที แสงไฟสีขาวส่องตามการเคลื่อนไหวของวัจสา ตอนแรกวิศาลคิดว่าตัวเองจำผิด เขาจะเจอภรรยาของธัชชัยในที่แบบนี้ได้ไง? และยิ่งผู้หญิงคนนั้นใส่หน้ากาก ทำให้เหฌนไม่ชัด ไม่กี่วันก่อน เพิ่งจะเจอที่บ้านศรีทอง วัจสาเกือบจะใช้ไม่กอล์ฟทักทายเขา ไม่เคยจะลืม แต่ต่อมา วิศาลก็มั่นใจ ว่าบนเวทีนั้นคือวัจสา ผู้หญิงของธัชชัย แต่ว่าธัชชัยยอมให้ผู้หญิงของเขามาที่มั่วสุมแบบนี้ได้ไง แถมยังเต้นยั่วยวนผู้ชายอยู่บนเวทีอีก ท่าทางแบบนี้ของเธอจะถูกกินจนไม่เหลือซากเอา วิศาลอยากจะรู้ว่าถ้าเห็นผู้หญิงของตัวเองอยู่ที่แบบนี้จะมีปฏิกิริยาอย่างไร เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขี่ยนิ้วเพียงไม่กี่ที ข้อความก็ถูกส่งออกไป ธัชชัยเห็นว่าเป็นชื่อวิศาล ไม่แม้แต่เปิดดู ก็ลบข้อความทิ้งไป วิศาลยกมุมปากขึ้น เป็นรอยยิ้มทึ่ดูลึกลับ เป็นเวลาที่ผู้หญิงคนนั้นและเพื่อนพักอยู่พอดี เขาจึงตามไปแบบเงียบๆ แล้วแอบถ่าย รับส่งไปให้ธัชชัยดู เมื่อธัชชัยเห็นคนในรูปแล้ว สัญชาตญาณก็บอกเขาว่า ผู้หญิงคนนั้นกำลังก่อเรื่องแน่ๆ เขาเปิดดู แทบระเบิดความโมโหออกมา ในรูปเป็นวัจสาแต่งตัววาบหวิวอยู่ในห้องแต่งหน้า เป็นตอนที่ถอดหน้ากากผีเสื้อออกพอดี เผยให้เห็นใบหน้าอ่อนละมุนและรอยยิ้มหวานๆ ความโกรธถึงขนาดที่พูดไม่ออกนั้น พุ่งขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจของธัชชัย ผู้หญิงคนนี้ กล้าที่จะออกไปเต้นให้คนอื่นดูแล้ว? ให้คนอื่นชื่นชม? เขาทักทายกับการ์ด แล้ววางหลักฐานเอาไว้ มุ่งหน้าไปยังRichbaby คนที่จะใช้บริการในRichbabyได้นั้น ต้องรวยมาก ทิปที่ให้ก็จะค่อนข้างเยอะ แวววัยนับเงินที่โยนขึ้นมาบนเวที รวมกันแล้วได้ถึงสามพันสี่ร้อยบาท นี่ยังไม่ได้รวมกับเงินค่าตอบแทนที่ได้จากRichbabyอีก ทั้งสองก็ได้เยอะถึงขนาดนี้แล้ว แวววัยกับวัจสาดีใจมาก แต่ถึงแม้วัจสาจะยิ้มอยู่ แต่ในใจนั้นรู้สึกไม่สบายใจ เธอถามป้าอ้อยแล้ว กำหนดการเดินทางของธัชชัยเพิ่งจะออกมา แล้วเธอกังวลอะไรอยู่นะ แวววัยกำลังเก็บเงินเข้ากระเป่า “วัจสา พวกเราขึ้นกันอีกเวทีเหอะ! ถ้าได้ทิปเยอะขนาดนี้ พวกเราเต้นกันแค่สองคืนก็พอค่าเทอมแล้ว ไม่จำเป็นต้องเต้นหลายๆคืน” วัจสาแอบหวั่นไหว เธอก็ไม่อยากมาเต้นหลายวันเหมือนกัน เหตุผลก็ไม่ได้หากันง่ายๆ ยังมีอีกห้าหกวันก็เปิดเทอมแล้ว เวลาบีบรัด แต่เมื่อเห็นเหงื่อบนหน้าของแวววัยก็รู้สึกสงสาร เด็กที่อายุน้อยกว่าเธอเพียงปีเดียวคนนี้ สู้ชีวิตมาก “เธอยังมีแรงเหรอ? แวววัย เธอเหนื่อยมากแล้ว” วัจสาพูดอย่างเป็นห่วง “ไม่งั้นเงินพวกนี้เธอก็เอาไปจ่ายค่าเทอมก่อนเถอะ ฉันค่อยหาทางออกเอง” วัจสาคิดว่า ถ้ายังไม่ครบก็คงต้องไปขอยืมพ่อบ้านภูษิต “ไม่เอา ไม่เอา วัจสา ฉันไม่อยากให้เธอขายตัวเองให้ธัชชัยเพราะเรื่องค่าเทอม ที่พวกเราเต้นอย่างน้อยก็พึ่งตัวเอง ไม่ขโมยไม่แย่ง และไม่ได้ขายตัว ฉัยไม่เป็นไร เต้นแค่เวทีเดียวเอง ยังทนไหว!” เมื่อเห็นความตั้งใจของแวววัย วัจสาก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ “โอเค งั้นพวกเราออกไปกันเถอะ เธอก็ระวังหน่อย พวกเราเต้นเวทีนี้เสร็จก็กลับบ้านกัน” จากครั้งก่อนที่มาแสดงนั้น เหมือนแวววัยก็เริ่มรู้ว่าผู้ชายชอบแบบไหน ท่าเต้นที่ยิ่งยาก เงินที่โยนขึ้นมายิ่งเยอะ เธอจึงไปเข้าร่วมทีมเต้นตามท้องถนนมา ใช้มือหนึ่งยันไว้ที่พื้นแล้วหมุนตัว แล้วก็เกี่ยวตัวเองขึ้นไปบนราว ห้อยตัวลงมา ผู้ชมด้านล่างเวทีก็ยิ่งชอบใจ ตะโกนเสียงดัง จนมาถึงจุดพีค แวววัยยังคงหมุนตัวอยู่ด้านบน ไม่นู้ว่ามีน้ำมาจากไหน สาดมาที่หน้าเธอ มือของเธอลื่นสูญเสียการควบคุม ตัวของเธอตกลงมาที่พื้นดังสนั่น วัจสาหยุดเต้นทันที รีบไปประคองแวววัยขึ้นมา แล้วพบว่าน้ำที่สาดมานั้นที่แท้คือเบียร์ ยังดีที่แก้วไม่แตก ไม่งั้นแวววัยคงจะเจ็บหนัก เสียงจากด้านล่างก็ดังไม่หยุด ราวกับไม่เห็นว่าแวววัยล้มอยู่ ยังคงคิดว่าพวกเธอทั้งสองกำลังแสดง “รีบขึ้นมาเร็ว! เต้นต่อ! เต้นสิ! กูจ่ายเงินแล้วนะ! หรือว่าเงินที่ได้ยังมากไม่พอ!” เสียงตะโกนดังขึ้นไม่หยุด มีเบียร์แก้วเมื่อกี้ ด้านหลังก็มีคนสาดเบียร์ขึ้นมามากมาย ไม่รู้ว่ามีใครโยนแก้วขึ้นมาด้วย แตกใส่หลังของแวววัยพอดี เธอร้องขึ้นมาทีหนึ่ง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร “แวว แวว เธอไม่เป็นไรนะ?” วัจสาเป็นห่วงจนเอาเธอกอดเอาไว้ ใช้หลังตัวเองรับการกระทำเอง เด็กสาวทั้งสองที่เพิ่งมาเผชิญโลกครั้งแรก ยังไม่รู้ว่ามันเลวร้ายขนาดไหน พวกเธอแค่คิดว่าแค่ออกมาเต้นแล้วก็ได้เงิน เสียงแตกกระจายดังขึ้นไม่หยุด ทั้งสองคนกลัวจนทำอะไรไม่ถูก ไม่เจอสถารการณ์เลวร้ายแบบนี้มาก่อน ผู้ชายด้านล่างเวทีโห่และหัวเราะเยาะกันยกใหญ่ และตะโกนกันไม่หยุด “เต้นต่อ เต้นต่อ เต้นต่อ! รีบเต้นสิ! แค่ลื่นล้มไป คงยังไม่พิการหรอกใช่ไหม?” “พวกแกยังเป็นคนกันอยู่ไหม? เห็นคนบาดเจ็บไหม? ทำไมยังไม่หยุดกัน?” วัจสาตะโกนจนคอแทบแตก แต่เสียงที่อ่อนแอนั้นก็ถูกกลบไป คนที่มาที่นี่ก็เพื่อที่จะมาชม ใครจะมาสนใจความเป็นความตายของเธอ พวกเขาจ่ายเงิน เธอก็ต้องจ่ายชีวิต ตอนนี้วัตสาเพิ่งรู้ ว่าความเป็นคนมันทุเรศแบบนี้ มีผู้ชายคนหนึ่งพุ่งขึ้นมาบนเวที จับแขนของวัจสา แล้วลากเธอออกมา “เธอหลบไป ให้เขาเต้นต่อ!” วัจสากอดแวววัยแน่น “แกสิหลบไป เธอบาดเจ็บ พวกไม่เต้นแล้ว!” “เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าจะเต้นหรือไม่เต้น คนจ่ายเงินมาล้วตั้งเยอะแยะ เขาแค่บาดเจ็บนิดหน่อยก็เต้นไม่ได้แล้วเหรอ? แล้วเงินที่พวกเราจ่ายไปล่ะ?”ชายหนุ่มพูด แล้วออกแรงกระชากแขนวัจสา เป็นรอยแดงขึ้นมา กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยอบอวลอยู่ตรงหน้าวัจสา ทำเธอรู้สึกรังเกียจ “เงินใช่ไหม?” เธอเอาเงินที่เก็บจากบนเวทีขึ้นมา แล้วฟาดใส่หน้าผู้ชายคนนั้น “ฉันคืนให้พวกแก! คืนหมดแล้ว พวกโรคจิต” วัจสากัดฟันแล้วตะโกนขึ้นไป ไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนั้นดื่มเหล้า แล้วยังถูกวัจสาเอาเงินฟาดหน้าอีก ทำให้เขาโกรธจนยื่นมือไม่กระชากผมเธอ “นังนี่ กล้าใช้เงินตบหน้าฉันเหรอ? อยากตายแล้วใช่ไหม?” วัจสาเจ็บหนังหัวมาก คิดว่าจะไม่รอดแล้ว แต่กลับมีใครจากไหนไม่รู้ เตะผู้ชายที่จับแขนวัจสาอยู่ตกเวทีไป เขาร้องราวกับหมูโดนเชือด แล้วก็หายไปในกลุ่มคนด้านล่าง วัจสาเงยหน้าขึ้นมอง ที่แท้เป็นธัชชัยนั่นเอง! ใจของเธอเต้นแรงมาก ผู้ชายคนที่ช่วยเธอ คือคนที่ทำให้เธอใจว้าวุ่น หลังจากเข้าไปในห้องน้ำได้สิบนาที เมื่อธัชชัยปรากฎตัวขึ้น สถานการณ์ก็สงบลง วิศาลอยากจะแอบอยู่กับฝูงคน แต่เขาก็หลบไม่พ้นดงตาคู่นั้น แต่วิศาลไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นจะทำร้ายหญิงสาวทั้งสอง แวววัยถูกส่งไปโรงพยาบาลแล้ว ยังดีที่ไม่ได้เจ็บหนัก วัจสาล้างเหล้าบนตัวเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องน้ำ ก้มหน้าลงเล็กน้อย ไม่กล้าสบตากับชายหนุ่ม จับชายเสื้อของตัวเองอย่างกังวล เหมือนกับเด็กที่ทำความผิด แต่ถ้าหากธัชชัยมาไม่ทันล่ะก็ เธอและแวววัยก็ไม่รู้ว่าจะถูกทำร้ายถึงขั้นไหน ผู้ชายพวกนั้น สารเลวจริงๆ! ธัชชัยเห็นว่าเธอแต่งตัวโป๊ ความโกรธจึงพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ไหนเธอพูดซิ ว่ามาทำอะไรในที่แบบนี้? มาเต้นให้ผู้ชายพวกนั้นดูใช่ไหม? ให้พวกเขาโลมเลียหุ่นของเธอใช่ไหม? เธอรู้ไหมว่าพวกนั้นจะกินเธอได้ทุกเมื่อ?”