ตอนที่62 ทะเลาะกัน

ต๭นที่62 ทะเลาะกัน วัจสาขยีตา แล้วพูดต่อว่า “หวังว่าเธอจะไม่เอาฉันกับธัชชัยไปพูดเล่นกับพวกเขาอีก พวกเราทั้งสองไม่ใช่ความสัมพันธ์อย่างที่พวกเธอคิด อีกอย่างเขาตื่นเต้นและเป็นห่วงฉัน มันก็เป็นเพราะว่าฉันเป็นพี่สะใภ้เขา และเป็นผู้หญิงของพี่ชายเขา แวววัยรู้สึกละอายใจ รีบขอโทษไปว่า “วัจสาขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ คราวหน้าฉันจะไม่พูดอีกแล้ว เธอไว้ใจได้เลย!” เธอรีบสัญญาไป วัจสาเม้มปากเล็กน้อย “ อีหนูที่โง่ ฉันก็ไม่ได้โทษเธอ แค่อยากให้เธอช่วยฉันเก็บเป็นความลับ คนที่อยู่ในสถานสงเคราะเป็นคนดีทั้งนั้น เพราะอย่างนี้ ฉันถึงไม่อย่าให้พวกเขาเป็นห่วง ยิ่งไม่อย่าให้พวกเขาสงสารและใช้สายตาที่เห็นใจฉัน เพราะฉันก็ไม่ได้น่าสงสารไม่ใช่เหรอ? “ได้ ฉันรู้แล้ว “แวววัยถอนหายใจ “ลำบากเธอแล้ว วัจสา ที่จริงนิสัยฉันกับเธอแตกต่างกันมาก เธอคือภายนอกอ่อนแอ แต่ในภายในเข้มแข็งมาก ฉันชอบเธอตรงนี้มาก คนเขามักพูดกันว่า. หัวแข็งของฉันไม่เคยเป็นจุดเด่นของฉัน ตรงข้ามกัน มันเป็นจุดอ่อนของฉัน ไม่อยากให้คนอื่นดูถูก ตอนที่ผู้หญิงสองคนนี้ต่างบรรยายความในใจกัน ห้องกายภาพบำบัดก็มีผู้ชายสองคนที่คุยกันอย่างเอาจริงเอาจังธัชชัยยังนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงพยาบาลเหมือนเดิม ในห้องเงียบมาก ถ้าเสียงเข็มตกลงไปก็ได้ยิน เครื่องมือวัดนี้แสดงให้เห็นได้ว่ายังมีชีวิตหนึ่งที่คึกคักมีชีวิตชีวาและเครื่องมือวัดก็ส่งเสียงอะไรหลายอย่างออกมา บรรยากาศเคร่งขรึม ให้คนหายใจไม่ออก “พี่ครับ พี่ไม่อยากสืบสวนลงไปเหรอครับ?”ธัชชัยพูดอย่างจืดจาง ผู้ชายที่หล่อเหลาเสมือนพระเจ้าขณะนี้บนหน้ามีความโกรธที่ลับๆ “ฉันไม่อย่าสืบสวนแล้ว เรื่องนี้เธอยอมแพ้ได้แล้ว อย่าเสียเวลาในเรื่องนี้ เรื่องของเธอกับวัจสายังจัดการไม่เสร็จเลย” วรพลก็พูดอย่างน้ำเสียงอย่างจืดจาง “เธออย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลย เธอพยายามที่จะรักษาให้มันอยู่ต่อไปนี้ เป็นเพราะว่าตั้งแต่แรกก็รู้แล้วว่าคนที่โทรหาฉันแล้วให้ฉันไปที่โรงเก็บของเป็นใคร?”เสียงของธัชชัยเปลี่ยนไปเป็นเยือกเย็นแข็งทื่อ ไร้ความปราณีมาก “จะให้ฉัน…”รู้ได้ยังไงอย่าไม่ได้ถูกพูดออกมาก็โดดวรพลตักเตือนให้หยุด “พี่!ถึงตอนนี้พี่ยังจะปกป้องผู้หญิงคนนั้นอีกเหรอ?ไม่แน่กนิษฐาเขาอาจล้อพี่เล่นก็ได้” วรพลได้ยินชื่อของกนิษฐานี้ ตัวก็เริ่มสั่นขึ้นมาอย่างรุนแรง เขาใช้เส้นเสียงที่สั่นและแหบโต้แย้งไปว่า “เป็นไปไม่ได้ที่จะคือเธอ ชัย อย่าตอนไหนๆก็ลากเธอเข้ามา! อีกอย่างเธอเสียชีวิตแล้ว ทำไมยังจะค้นออกมาสืบสวนมีประโยชน์อะไรไหม?แล้วมันจำเป็นไหม? “อีกอย่างฉันไม่โทษใครทั้งนั้น ยิ่งไม่ได้โทษเธอ เธอก็รู้ เหตุการณ์ตอนนั้น ถึงแม้ฉันไม่เสียสละ แต่ฉันก็ได้รับบาดเจ็บจะออกไปก็ไม่ได้ เสียโอกาสที่หนีออกไปเปาๆ เพราะเหตุนี้ ชัย ไม่ต้องรู้สึกว่าติดหนี้ฉัน เธอไม่เคยติดหนี้ใคร แค่แป๊บเดียววรพลก็พูดเยอะขนาดนี้ ลำคอไม่ค่อยสบาย เลยไอแห้งๆสองครั้ง ธัชชัยรีบไปตักน้ำให้วรพล วรพลผลักน้ำที่ธัชชัยให้มา แล้วพูดต่อว่า “ชัย สัญญากับฉัน อย่าสืบสวนลงไปแล้ว……เรื่องนี้ให้มันผ่านไปอย่างนี้ไม่ได้เหรอ?เราไม่ต้องไปเกลียดใคร ใช้ชีวิตไปอย่างนี้ต่อไปได้ไหม ธัชชัยรู้คำพูดและการกระทำของวรพลเป็นการปกป้องกนิษฐา ความโกรธในใจก็ยิ่งอยู่ยิ่งเผาได้แรงขึ้น เขาพูดอย่างเบาๆและไม่หวั่นไหวว่า “ฉันจะสืบสวนแน่” กนิษฐามีบุญวาสนาขนาดนั้น ถึงแม้จะ “ตาย”ในใจของพี่ก็ยังมีที่ว่างได้สำคัญขนาดนี้?ปัญหาคือผู้หญิงคนนี้ยังมีการสงสัยที่ทำร้ายพวกเขาสองพี่น้อง เป็นไปไม่ได้ว่าธัชชัยจะไม่สืบต่อไปในขณะนั้น ธัชชัยอยากทั้งชีวิตนี้ก็ไม่พูดให้พี่ชายว่า:ข่าวที่กนิษฐายังอยู่ ถ้าเธอปรากฏตัวอีกครั้ง อาจทำให้พี่ชายได้รับการกระทบอย่างแรง ดีกว่าให้ผู้หญิงคนนี้ตายในใจของพี่ไปเลย วรพลเอามือของตนเองที่เต็มไปด้วยบาดแผลครอบคลุมไว้ที่มือของธัชชัย ค่อยๆถอนหายใจไปว่า “ชัย ถือว่าพี่ขอร้องล่ะ! ไม่ต้องสืบสวนเรื่องนี้แล้ว!” “งั้นฉันก็ขอร้องพี่ได้ไหม ใช้ชีวิตต่อไปได้ไหม?”เสียงของธัชชัยก็อ่อนลงมา ถ้าพี่ไปอย่างนี้แล้ว เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว หมอภาคินเคยสั่งให้แวววัยสามวันห้ามใช้น้ำ ก็ต้องรบกวนวัจสาใช้น้ำร้อนเช็คตัวให้เธอ วัจสาเพิ่งเช็คตัวให้แวววัยเสร็จ ออกมาจากห้องพักก็เห็นป้าอ้อยเฝ้าไว้ที่ประตูใหญ่ เห็นหน้าเขาเหมือนรีบมาก “ป้าอ้อย เกิดอะไรขึ้นเหรอ?ทำไมสีหน้าของเธอดูเหมือนแปลกๆ”วัจสาพูดแล้วก็เช็คมือไปด้วย ลูกตาดำที่ไม่ใสสะอาดของป้าอ้อยก็เต็มไปด้วยน้ำตา “คุณผู้หญิง ขอร้องคุณช่วยไปดูรองท่านชายหน่อยได้ไหมค่ะ เขาดื่มเหล้าคนเดียวที่ชั้นบนสุด ที่จริงกระเพาะเขาก็ไม่ค่อยดี ฉันกลัวเขาดื่มเยอะไป. จะปวดกระเพาะ”น้ำเสียงเต็มไปด้วย ได้ยินว่าธัชชัยกระเพาะไม่ดียังดื่มเหล้า วัจสาอึ้งมากและโกรธมาก ผู้ชายคนนี้วุ่นวายจริงๆ ทั้งที่รู้ว่ากระเพาะตนเองไม่ดียังจะทรมานตนเอง ตั้งใจที่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงเหรอ แต่ว่า ทำไมเขาถึงดื่มเหล้าคนเดียว? ที่จริงขาของวัจสาก็จะเดินมาถึงประตูใหญ่แล้ว แต่สุดท้ายนึกถึงอะไรก็ไม่รู้เลยหยุด “ป้าอ้อย……เรื่องนี้ ป้าให้พ่อบ้านภูษิตไปเถอะ ฉันแค่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่แน่อาจช่วยอะไรไม่ได้ อีกอย่างก็ไม่สะดวก แท้จริงแล้ววัจสากลัวผู้ชายคนนี้เมาเหล้าแล้วจะทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ หนึ่งชั่วโมงที่แล้วตอนอยู่ในห้องน้ำ. แม้กระทั่งเข็มขัดก็ถอดแล้ว ก็เหลือขั้นสุดท้ายแล้ว ถ้าเดี๋ยวแนวป้องกันสุดท้ายนี้ยังป้องกันรักษาไม่ได้จริงๆ งั้นเธอยังจะเป็นคนอีกต่อไหม?“ตอนนี้พ่อบ้านภูษิตไม่ว่าง กำลังดูแลคุณชายใหญ่อยู่ ดันคุณชายใหญ่ยังโกรธมาก อะไรก็ไม่ฟัง ร่างกายก็เริ่มไม่ดีขึ้นมา”ป้าอ้อยเช็คแล้วเช็คน้ำตาที่หางตา “ฉันก็กำลังทำอาหารเจพิเศษให้ท่านชายใหญ่ ไม่มีเวลาที่จะออกไป นึกถึงรองท่านชายอยู่ตัวคนเดียว ในใจของฉันก็เจ็บปวดมาก” “ป้าอ้อย อย่าเพิ่งเสียใจ ทำไมวรพลถึงโกรธ?ธัชชัยนั่งดูเหล้าคนเดียว?”วัจสาอยากรู้เรื่องพวกนี้ให้ชัดเจนก่อน ไม่งั้นถ้าไปแล้วช่วยอะไรไม่ได้ “ท่านชายใหญ่กับรองท่านชายทะเลาะกัน ทั้งสองก็โกรธมาก” “เกิดอะไรขึ้น?ธัชชัยบ้าไปแล้วใช่ไหม?ถึงกล้าทะเลาะกับพี่ชายตนเอง?เขาไม่ใช่รู้เรื่องพวกนี้ดีกว่าคนอื่นหรอกว่าวรพลสะเทือนอารมณ์ไม่ได้? ”ป้าอ้อยไม่พูด วัจสาคิดอีกทีแล้ว ก็รีบถามไปว่า “เพราะเรื่องของฉันหรือเปล่า พวกเขาถึงทะเลาะกัน?” “เรื่องของคุณผู้หญิง?”ป้าอ้อยงงงวย แต่ก็ตอบไปว่า “ไม่ใช่ เป็นเพราะเรื่องของคุณกนิษฐา” “เป็นไปได้ไง?” วัจสาได้ยินว่าไม่ใช่เรื่องที่เธอไปเต้น ในใจก็โล่งอกไปที“ก็เพราะเรื่องที่ไฟไหม้ครั้งนั้น ตอนนี้มีปมของเรื่องแล้ว เรื่องนี้ดันเกี่ยวกับคุณกนิษฐา ท่านชายใหญ่เลยไม่อย่าให้รองท่านชายสืบลงไป แต่รองท่านชายดื้อรั้นมาก. เพราะเหตุนี้ทั้งสองเลยทะเลาะขึ้นมา”ป้าอ้อยทอดถอนใจ ความโกรธในใจของวัจสายิ่งเผายิ่งแรงขึ้น ธัชชัยนี้ แม้ว่าเขาจะตรวจสอบเจอเรื่องที่กนิษฐายังไม่ตาย แต่เขาก็ไม่น่าเอาเรื่องนี้มาทะเลาะกับพี่ชายเขาเลย “ไม่ได้ ฉันต้องไปดูวรพล ดูว่าเหตุการตอนนี้ของเธอเป็นไงบ้าง” วัจสาพูดเสร็จ ก็วางผ้าเช็ดไว้ข้างหนึ่ง ก็รีบวิ่งออกจากห้องรับแขก ตอนที่มาถึงชั้นสอง ถูกพ่อบ้านภูษิตที่ออกมาห้ามไว้ “คุณผู้หญิง คุณจะไปทำอะไร? “ฉันเข้าไป……ดูวรพล……”วัจสาวิ่งมาอย่างรีบ กำลังหายใจอย่างแรง พ่อบ้านภูษิตดูไปที่ประตูบานนั้น แล้วพูดอย่างเบาว่า “คุณผู้หญิงอย่าเข้าไปแล้ว ท่านชายใหญ่อารมณ์ไม่ดี ไม่อย่าเจอใครเลย ผมก็โดดไล่ออกมาแล้ว อีกอย่างตอนนี้หมอภาคินกำลังใส่เครื่องหายใจให้เธออยู่ ไม่ต้องไปรบกวนเธอพักผ่อนแล้ว” วัจสาได้ยินว่าร่างกายของวรพลไม่ค่อยดี อดบ่นธัชชัยไม่ได้ว่า“ก็เพราะธัชชัย ทั้งที่รู้ว่าพี่ชายเธอร่างกายไม่ค่อยดี ยังทะเลาะกับเขา! จะบ้าก็ต้องมีจำกัดหน่อย”พ่อบ้านภูษิตถอนหายใจอย่างเบาๆ “คุณผู้หญิงครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของรองท่านชายคนเดียว เรื่องที่รองท่านชายสืบสวนมีความเกี่ยวกับคุณกนิษฐา เลยเกิดการโต้แย้งนิดน้อย แต่ว่าท่านชายใหญ่ใกล้ที่นั้น ถึงแม้ว่าจะรอดชีวิตมาได้. แต่ใครจะรู้ อยู่ไว้ก็ทรมานมากเหมือนจะตาย ถ้าผมเป็นรองท่านชาย ผมก็จะสืบสวนลงไปเหมือนกัน” วัจสาคลองคิดดูดีแล้ว จริงๆๆด้วย แต่เขาโง่เกินไป “ ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าไปแอบสืบสวนอย่างลับๆ?สมองของธัชชัยโดดลาถีบไปแล้วเหรอ? ถ้าเขาได้ยินว่าถูกผู้หญิงคนนี้ด่าชนาดนี้ ธัชชัยคงต้องโกรธแน่นอน “รองท่านชายน่าจะหาเบาะแสเจอนิดน้อย เลยไปหาท่านชายใหญ่ยืนยัน นี้มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้” พ่อบ้านภูษิตพูดจบ แล้วก็พูดอย่างเบาๆว่า “ตอนนี้รองท่านชายอยู่ข้างบนคนเดียว. คุณผู้หญิงจะขึ้นไปดูหน่อยไหมครับ?ผมกลัวว่าเขาอยู่ข้างบนคนเดียวจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น……” “ไม่ พ่อบ้านภูษิต เธอขึ้นไปสิ” พ่อบ้านภูษิตเพิ่งพูดเสร็จ วัจสาก็ปฏิเสธเลย ทำไมทุกคนต้องเอาธัชชัยยัดให้เธอ? ทั้งๆที่รู้ว่าเขาเมาเหล้าขึ้นมาไม่ใช่คนเลย “ถ้าคุณผู้หญิงไม่ยอมขึ้นไปก็ช่างเหอะ ฉันยังมีธุระที่ต้องจัดการ ต้องลงไปแล้ว ก็ให้รองท่านชายปวดกระเพาะตายเหอะ” พ่อบ้านภูษิตพูดจบ ก็ลงไปข้างล่างจริงๆ วัจสาอึ้ง นี้มันบังคับกันชัดๆๆ อ่า……แต่ว่า นี้มันจะทำอย่างไงดี?ป้าอ้อยบอกว่าเขากระเพาะไม่ดี ยังดืมเหล้าอีก คงไม่ได้ดื่มตายข้างบนมั้ย? แต่ลองคิดดูดีๆแล้ว ป้าอ้อยกับพ่อบ้านภูษิตก็ไม่สนใจ ทำไมต้องให้เขาสนใจด้วย? งั้นเธอก็ไม่สนใจเสียเลย. คิดไว้เตรียมตัวจะเดินลงไป ไม่รู้ว่าแวววัยจะใส่เสื้อคนเดียวได้ไหม เสียง “คว้าง”ที่กะทันหันนี้ทำให้วัจสาหยุดขาลง ต่อมาก็มีเสียงที่แตกสลายลงมาที่พื้นอย่างหลายครั้ง วัจสาในใจตะลึง นึกได้ว่าธัชชัยคงไม่ได้ทำเรื่องอะไรบ้าๆนะ? หรือปวดกระเพาะจนเป็นลมไปแล้ว? เธอหันหลัง รีบเดินขึ้นไปอย่างเร่งรีบ คฤหาสน์ของวงศ์ตระกูลศรีทองไม่ได้สูงมาก แต่ดีที่ว่ามันใหญ่ ชั้นสามก็คือระเบียงท้องฟ้าที่ใหญ่ ข้างบนมีแค่ห้องเดียวที่เป็นห้องนอนแสงแดดว่างเปล่า ตอนกลางวันแดดจะส่องเข้ามาในห้อง ตอนกลางสามารถนอนอยู่ที่นี่ดูดาวได้ ”วัจสาบีดประตูแล้วรีบเข้าไป “ธัชชัย!เธอเป็นไรไหม” เห็นธัชชัยล้มอยู่ที่ขยะที่ระเกะระกะ ใจของวัจสาเจ็บขึ้นมา เธอรีบเดินไปดึงธัชชัยที่มีร่างกายแข็งแรงกำยำขึ้นมา