ตอนที่63 อยากจัดการเธอจริงๆ

ต๭นที่63 อยากจัดการเธอจริงๆ ใครจะรู้แรงของผู้ชายคนนี้ไม่ใช่น้อย เขากลับหลังครั้งหนึ่ง เอาวัจสาทับไว้ที่พื้น ไวน์แดงที่เป็นแก้วเปล่าของบริเวณก็ถูกทำตก ดังขึ้นปิงปัง ธัชชัยทับวัจสาที่พื้นอย่างแน่น เพราะว่าดื่มไวน์มานิดน้อย ดังนั้นแรงในร่างกายเลยไม่ได้ควบคุมได้ดี วัจสารู้สึกตนเองถูกทับจนหายใจไม่ออก ดันหายใจเข้ากลิ่นไวน์แดงที่ในตัวของผู้ชายเมาเหล้า ลมหายใจปนเปด้วยยาสูบที่เผ็ดร้อน ปฏิกิริยาแรกของวัจสาก็คิดว่า:ธัชชัยสูบบุหรี่อีกแล้ว หายใจก็ถูกธัชชัยที่เป็นภูเขาใหญ่นี้ทับจนยิ่งอยู่ยิ่งดำเนิดยาก วัจสาใช้มือดันอกธัชชัยไว้ พูดอย่างติดๆขาดๆว่า “ธัชชัย……เธอมันเป็น……หัวหมูใหญ่ หนักจะตายแล้ว……รีบลุกขึ้น……” แรงที่ดิ้นรนของวัจสาก็เหมือนเกาอกให้เขาคัน แววตาของธัชชัยก็ยิ่งอยู่ยิ่งดุเดือด กลิ่นสะระแหน่ของในตัวกับกลิ่นหอมสาวน้อยของผู้หญิงก็ผสมกันบอกไม่ถูกว่าเป็นกลิ่นอะไร “ อย่าขยับ” ธัชชัยแค่เมาเหล้าเล็กน้อย เขาพูดกันว่าถ้าในใจมีเรื่องจะเมาได้ง่าย แต่เขาไม่เมาเลย เกลียดตนเองที่ดื่มเหล้าเก่งได้ขนาดนี้ ธัชชัยค่อยๆหรี่ตาดอกพีช มองเข้าไปตรงๆที่แววตาแอปริคอตของผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างกาย ใต้ร่างกายคือร่างกายของผู้หญิงที่นุ่มนวล เพราะว่าอยู่ติดใกล้กันทั้งคู่ เพราะฉะนั้นรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงของผู้หญิงได้อย่างชัดเจน ธัชชัยรู้สึกว่าหาเจออะไรที่ในตัวของเธอที่เรียกว่าการปลอบใจที่อบอุ่น แค่ได้อยู่กับเธอ อารมณ์ก็จะสงบลงมาได้ เรื่องที่ไม่มีความสุขก็จะถูกดึงดูดไป “วัจสา เธอคิดว่าฉันเป็นโดราเอมอนเหรอ?คำพูดนี้พูดได้เบามาก วัจสาที่กำลังดิ้นรนอยู่ไม่ได้ยิน ตอนนี้เธอไม่ว่างที่จะมาพิจารณาละครที่อ่อนโยนระเกะระกะพวกนี้ จะหายใจก็เป็นปัญหาแล้ว หลังยังทับไว้ที่พื้นที่แข็งๆ ข้างหน้าก็เป็นอกที่แข็งแกร่งของธัชชัยหมือนพื้นที่ใหญ่ เธอก็เหมือนปลาลาตินตัวหนึ่งที่ใหญ่110ถูกหนีบไว้ที่ตรงกลาง “ธัชชัยเธอนี่ ……หัวหมูจริง……หนักจังเลย!”การหายใจของเธอนี่เต็มไปด้วยลมหายใจที่หวานหยาดเยิ้ม เหมือนแมวตัวหนึ่งที่ก่อกวนใจคน ธัชชัยยิ้มเยาะ “ผู้หญิงที่ยุ่งยาก” แต่เขาก็กอดเธอกลับหลัง พริบตาเดียวก็กลายเป็นวัจสาอยู่บน ธัชชัยอยู่ล่างวัจสาคิดว่าตนเองจะลุกขึ้นมาได้ ขาทั้งสองรีบโอบอุ้นพื้น เตรียมตัวออกจากร่างกายของธัชชัยแต่ใครจะรู้ผู้ชายคนนี้จะใช้แขนที่แข็งโอบกอดเธอ วัจสาที่เพิ่งลุกขึ้นก็ถูกโยนกลับไปที่ตัวเขาอย่างแรง วัจสารู้สึกว่าอกเจ็บมาก ถ้าชนอีกหลายที ตนเองคงต้องกลายเป็นเผ่าพันธุ์ที่หน้าอกแบนแน่ ขณะนี้เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าตาของธัชชัยมีลักษณะท่าทางมีเสน่ห์น่าพิศมัยลอยขึ้นมา เขาอยากจัดการเธอตรงนี้เลยจริงๆๆ วัจสามองไปที่ตาของธัชชัย อยากจะต่อต้าน ให้เขาไม่ต้องทำท่าทีที่ไร้สาระพวกนี้ แต่คิดไม่ถึงว่ากลับเห็นแววตาอย่างนี้ เสมือนบ่อน้ำดำที่ลึกๆ เหมือนมีรักที่สัมผัสพลิกค้นในข้างหน้า “วัจสาเป็นผู้หญิงของฉันเถอะ” เขาหมายความว่าไง? เป็นผู้หญิงของเขา?เป็นไปได้ไง? เธอเป็นพี่สะใภ้ของเขานะ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ในขณะนี้ตนเองตื่นเต้นมาก ลมหายใจของ ผู้ชายใต้ร่างกายทั้งตัวเต็มไปด้วยสง่างามสูงส่ง ขณะนี้หน้าผากที่หล่อยังมีขบคิดอีกนิด ความตั้งใจอีกนิด ตาดอกพีชทั้งสองก็ให้ใจเต้นไม่หยุดแล้ว วัจสาเข้าใจอย่างชัดเจน:ถ้าเกิดมีใจขึ้นมา ก็จะล่วงลงไปที่มืดมน ทั้งชีวิตนี้ก็จะได้ใช้ชีวิตในนรกนี้จนเสียใจ จนตลอดชั่วนิรันดร์ก็กลับหัวไม่ได้ แต่ว่าวัจสาไม่อยากได้รับผลอย่างนี้…… เธอค่อยๆโยกมือขึ้น โยกขึ้นสูงๆแล้วล่วงลงไป “ป๊อป”ดังชัด ตบให้ทั้งสองตื่น ดูไปใบหน้าที่เรียบขาวเหมือนครีมทันใดนั้นก็มีรอยตบเพิ่มขึ้นมา ธัชชัยอึ้งไปเลย ผู้หญิงที่โง่คนนี้ทำไมอยู่ดีๆถึงตบหน้าตนเอง จะตบก็ต้องเขาตบสิ! วัจสาจะพูดได้ไงว่าเธอตัดใจตีเธอไม่ลง เลยเลือกที่จะตีตนเอง? เสียงของธัชชัยเกรงขาม เต็มไปด้วยความโกรธ และเจ็บใจมาก “เธอบ้าเหรอ?ตบตนเองทำไม?” เขานั่งครึ่งๆขึ้นมาใช้แขนล้อมรอบเอวที่บอบบางของผู้หญิง แล้วยื่นมือออกไปค่อยๆสัมผัสใบหน้าที่บวมแดงของเธอ “การตบนี้ ฉันตีแทนพี่ชายเธอวรพล!ตีเพราะภรรยาของเธอไม่ปฏิบัติคุณธรรม” วัจสารู้ว่าตนเองผิดแล้ว เธอไม่น่ามีใจต่อธัชชัย นิดน้อยก็ไม่อนุญาต แต่ตอนที่เธอรู้ความจริงนี้ได้ มันก็สายเกินไปแล้ว เพราะอย่างนี้ตบหน้านี้ ก็คือช่วยวรพลที่นอนอยู่ในเตียงคนป่วยตีน้ำตาที่แวววับก็หล่นลงมาไปจากหน้า วัจสาไม่รู้ว่าตนเองจะทำยังไงดี ความรู้สึกที่ขมุกขมัวที่มีต่อธัชชัยก็จะเปิดรังไหมขึ้นมา แต่เธออยากนำมันยัดกลับไป จนสลายไป การตบนี้จะทำลายคนคนที่มีใจทิ้งได้ไหม? เธอก็ไม่รู้จริงๆ แวววัยตั้งหน้าตั้งใจดูหนังสือที่ถูกไฟลวกในมือ ได้ยินเสียงมีคนเข้ามา. ก็รีบนำหนังสือกลับคืนไปที่เดิม เห็นคนที่เข้ามานี่เป็นวัจสา เธอค่อยโล่งอกไปที “เป็นไร?วัจสา ฉันได้ยินว่ารองท่านชายไม่ค่อยสบาย?ยังดื่มเหล้าคนเดียวอีกด้วย?เสียงของแวววัยเร่าร้อนไม่เหมือนน้ำเสียงของคนเป็นแขก แต่เหมือนเด็กผู้หญิงที่รักใคร่ชื่นชม ตั้งแต่วัจสาพูดความจริงออกมา ธัชชัยไม่ใช่แฟนของเขา เธอก็มีความสึกดีต่อธัชชัย ก็เหมือนว่าของที่ตนเองชอบยังไม่ได้ถูกคนอื่นซื้อไป เพราะอย่างนี้เธอถึงอยากพยายามเอาลงมาให้ได้ อารมณ์ของวัจสาตกต่ำ ได้แต่ทำไปที “เขาไม่เป็นไร ตอนนี้ดีแล้ว” เธอนั่งกลับไปข้างโต๊ะ เตรียมตัวจะเริ่มวิจัยวิทยานิพนธ์ของคนเองต่อ แต่ในคอมเต็มไปด้วยหน้าผากที่หล่อเหลาของธัชชัย ความคิดของเธอก็ถูกก่อกวนจนสงบลงมาไม่ได้ เธอยื่นมือแล้วเกาผม ในใจวุ่นวายมาก. ทำไมตนเองถึงเป็นแบบนี้?ไม่ใช่บอกว่าจะไม่สนใจเขาแล้วหรอก?! แวววัยเป็นคนอะไร ตั้งแต่เด็กก็อยู่ที่สถานสงเคราะได้พบเห็นผู้ใหญ่ที่มามาไปไป ก็ดูสีหน้าออก เห็นวัจสาผิดปรกติ อีกอย่างตอนที่เขาเข้ามา แวววัยไม่ได้มองข้ามในหน้าของเขามีรอยตบที่สีแดงอ่อนๆ มือของเธอจับไปที่หน้าที่นุ่มนวลของวัจสา “วัจสา ใช่เรื่องที่ฉันพาเธอไปเต้นที่Richbaby เพราะนี้รองท่านชายจึงตบเธอเหรอ?”เธอถามอย่างระมัดระวัง กลัวเปิดถูกบาดแผลในใจของเขา วัจสาถูกนิ้วที่หนาวเย็นของแวววัยทำให้ตกใจ เลยใช้มือปากคลุมขึ้นไป ดึงแวววัยมาที่ใกล้ตัวนั่งลง “ไม่ใช่……วัยวัยเธออย่าคิดมาก ไม่ใช่เป็นเพราะเรื่องที่Richbaby” ตนเองตบตนเอง จะพูดออกมาได้ไง?ไม่งั้นแวววัยต้องซักถามเรื่องนี้ต่อไปแน่ แล้วตนเองต้องตอบอย่างไร?ในใจประชดตนเอง:หรือไม่บอกว่าจะตบให้ตนเองตื่น ไม่อย่าให้ตนเองมีใจต่อน้องชาย(สามี)? แวววัยคิดว่าเธอกลัวอำนาจของธัชชัย เพราะอย่างนี้ถึงไม่กล้าพูด แต่แวววัยเป็นผู้หญิงที่มีน้ำใจไมตรี เห็นเพื่อนของตนเองถูกแกล้งไม่ได้ “วัจ ไม่ต้องกลัวพวกมีเงินพวกนี้ ฉันจะไปอธิบายให้ชัดเจนเอง เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเธอเลย ทำไมเขาถึงตบหน้าเธอ!” แวววัยใช้ขาที่ได้รับบาดเจ็บเดินมาอย่างโครงเคลง เดินไปข้างนอกอย่างโมโห คิดจะไปทฤษฎีกับธัชชัย วัจสาจะให้เธอขึ้นไปหาธัชชัยได้ไง?รีบลุกขึ้นแล้วไปตาม “วัยวัย!อย่าไป ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นไร……” ตอนที่แวววัยมาถึงบรรได ก็บังเอิญเจอธัชชัยที่กำลังลงมา เขาเต็มไปด้วยความเมาเล็กน้อย เหมือนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผมสั้นที่ดำๆตกลงมาที่หน้าผากอย่างอ่อนๆ หน้าที่หล่อกลับไม่แยแสไม่ถูกบังคับ ลมหายใจทั้งตัวเต็มไปด้วยเสน่ห์ชั่วร้าย ให้คนหัวใจเต้นอย่างแรง วัจสาอดอุทานในใจไม่ได้เลยว่า ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์จริง…… ธัชชัยเห็นข้างล่างกำลังเดินเข้ามาในทางของตนเอง ตาดอกพีชของเขาก็ค่อยหรี่ตาขึ้นมา เสมือนสัตว์ที่ดุร้ายกำลังจะโมโห แวววัยพูดอย่างเสียงดังและสมเหตุสมผลว่า “รองท่านชายเรื่องที่ไปRichbaby ไม่เกี่ยวกับวัจสา ฉันเป็นคนดึงเธอไปหาค่าเทอมที่นั้นเอง ถ้าคุณรู้สึกไม่ถูกต้อง ตบฉันก็ได้แล้ว ไม่ว่าจะตบอีกทีฉันก็รับได้! ในใจธัชชัยยิ้มเยาะ เพราะเรื่องที่รอยตบของวัจสานี่เอง แวววัยคนนี้ต้องคิดว่าตนเองตบแน่นอน ตอนนี้คือมาเดือนมาแทนร้อนนี่เอง แต่ใครจะคิดได้ว่ารอยตบนี้วัจสานี้เป็นคนตบเอง?เขาก็ตกใจเหมือนกัน ทำไมถึงตบตนเอง การกระทำนี้ธัชชัยหาเหตุผลเจอที่คำพูดสุดท้ายของวัจสา แต่ก็ดูเหมือนไม่ค่อยเข้าใจ คือเธอใจศีรธรรมหนักเกินไป หรือว่าเขาไม่มีเสน่ห์ ไม่มีวิธีที่จะดึงดูดเธอ? ธัชชัยจะไม่ยอมรับว่าตนเองไม่มีเสน่ห์เด็ดขาด งั้นก็ต้องเป็นอย่างแรกที่พูด ！ใจศีรธรรมหนักไป?งั้นก็ต้องดูว่าวัจสาจะตกลงไปในอ้อมกอดของเขายังไง! “หนูน้อย เธอไร้เดียงสาจริงๆ. ทำไมถึงบอกว่าฉันตบเขา?ฉันจะกล้าตบเขาได้ไง?”ธัชชัยมองลงไปข้างล่าง เห็นวัจสาที่วิ่งออกมาจากห้องพัก เสียงที่พูดก็ยิ่งดังยิ้มคลุมเครือ “รอเธอมีแฟนแล้ว เธอก็จะรู้รอยแดงบนใบหน้าของวัจสามาจากไหน แต่ตอนนี้ฉันแอบพูดกับเธอได้ รอยแดงของหน้าวัจสาคือฉันกัดเอง แวววัยตั้งแต่เล็กถึงโตก็ไม่เคยคบกับใคร ได้ยินคำพูดที่เสน่ห์ชั่วร้ายของธัชชัยพูดแล้วก็เขินจนหน้าแดงขึ้นมา พวกเขาสองผัวเมียจีบกัน……วัจสาอธิบายเธอยังไม่เชื่อ ต้องให้เธอไล่ถามออกมา……ไม่ใช่นี่เธอลองคิดดูดีๆแล้ว วัจสาไม่ใช่บอกว่าตนเองเป็นภรรยาของท่านชายใหญ่วงศ์ตระกูลศรีทองเหรอ?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?เธออึ้งอยู่ที่เดิม ได้ยินคำพูดที่โหดร้ายของธัชชัย วัจสาอยากหาผนังอันหนึ่งแล้วชนอย่างใจจะขาด แวววัยรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนแล้ว ธัชชัยยังกล้าพูดอย่างนี้ เขายังจะเอาหน้าไหม? ธัชชัยถูกใจปฏิกิริยาของทั้งสองคนมาก ฝีปากที่บางๆโครงเค้ารอยยิ้มอ่อน “แวววัย ฉันแนะนำแฟนคนหนึ่งให้เธอ. เป็นเจ้าของร้านRichbaby ชื่อโสธร เขาชอบดูเต้นรูดเสามาก. คราวหน้าเธอเต้นให้เขาดูคนเดียวก็ได้ เงินก็จะได้เพิ่มขึ้น โสธรโสธร นึกไม่ถึงว่าจะกล้าให้ผู้หญิงของเธอไปเต้น艳舞ที่สาธารณะ？ไม่ต้องสงสัยเลยมันก็เหมือนนำเนื้อชิ้นหนึ่งทิ้งไปที่กลุ่มหมาป่า ผู้หญิงของเขาธัชชัยตั้งแต่เมื่อไรตกอับมาถึงขั้นนี้แล้ว?แถมยังถูกวิศาลจับจุดอ่อนที่เจ็บนี้ไว้ คิดถึงตรงนี้ธัชชัยก็เกลียดจนฟันคัน:หาเรื่องให้เขานิดน้อยก็จะได้ไม่ต้องว่างเกินไป! ขณะนี้โสธรที่อยู่Richbaby ร้องเพลงอยู่ดีๆก็จามอย่างใหญ่ขึ้นมา เขาด่าไปว่า:แม่เธอสิ ใครมันกำลังด่าฉันอยู่กันแน่น่?