ตอนที่68อย่ามีใจต่อผู้ชายคนอื่น

ต๭นที่68อย่ามีใจต่อผู้ชายคนอื่น ธัชชัยที่กำลังสูบบุหรี่ท่าทางก็หยุดลงมาคำพูดที่ตำหนิตนเองของผู้หญิงทำให้เขาเจ็บใจมากรีบปลอบว่า:“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอสิ่งที่พวกเขาทำไปนี้ล้วนเป็นเพราะจะจัดการฉัน” แววตาวัจสาลู่ลงเวลานี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรเมื่อกี้ก็ตรวจสอบดูรอบๆบริเวณสังเกตเห็นว่าไม่มีทางที่สามารถออกไปได้แต่ว่าจะเป็นเพราะตนเองดูหล่นไหม?ยังไงก็ตรวจสอบอีกครั้งดีกว่า ฉวยโอกาสที่ผู้ชายกำลังสูบบุหรี่คลายเคลียร์วัจสาเดินตามบริเวณรูปแบบผนังห่างไว้ระยะหนึ่งใช้นิ้วมือเคาะเบาๆ ความโกรธในใจของธัชชัยก็ถูกท่าทีของผู้หญิงค่อยจางหายไปหมดดูแล้วเธอแคร์เรื่องนี้มากเขาไม่อย่าเป็นเพราะอารมณ์ของตนเองแล้วทำให้ผู้หญิงตำหนิตนเองเพราะฉะนั้นเขาเลยเอาหัวบุหรี่ดับทิ้ง “อย่าเสียแรงเปล่าบริเวณเป็นเหล็กหล่อหมด.รออยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังเถอะฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไม่ปิดประตู”ธัชชัยพูดไว้สายตาลึกและเฉียบคมเสมือนอินทรีที่ล่าจับเหยื่อมองไปทางเครื่องวงจร วัจสาฟังที่ธัชชัยพูดจบรู้ว่าตนเองทำไปก็แค่เสียแรงไปเปล่าทั้งหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดแล้วนั่งกลับไปที่ข้างโซฟาตั้งใจหรือไม่ตั้งใจไม่รู้ที่ห่างระยะกับธัชชัยแต่ในใจกลับสบายมากเพราะว่าเขาก็ปรากฏตัวที่นี่? ก่อนที่เขายังไม่ปรากฏตัวตนเองหวาดกลัว.ถึงแม้จะทำตัวอย่างสงบที่จริงในใจกลัวจะตายแล้วโดยเฉพาะทิเบตันตัวนั้นปรากฏออกมาแทบจะทำลายความมุ่งมั่นของเธอไปหมดมีชั่วพริบตาหนึ่งมีความคิดว่าหรือไม่ก็ตายตรงนี้ไปเถอะ ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆตนเองกลิ่นหอมสะระแหน่ที่ไม่ชัดเจนปนกับกลิ่นยาสูบเผ็ดร้อนลอยมาหาตนเองเธอยังรู้สึกถึงอารมณ์ที่โมโหของเขาก็เหมือนสัตว์ป่าที่อิสระเสรีตัวหนึ่งถูกขังเข้าไปกรง วัจสายังรู้สึกผิดมากถ้าไม่ใช่เธอจะไปสถานสงเคราะห์ไม่เชื่อฟังคำพูดของเขาไม่ต้องวิ่งไปเรื่อยก็จะไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นพูดจริงแล้วยังไงมันก็เป็นเพราะตนเองถึงจะเกินขึ้น เมื่อกี้ธัชชัยกับผู้ชายที่ลักพาตัวตนเองมานี่เป็นคนรู้จักกันจากที่ผู้ชายหน้ากากเรียกเธอว่า“พี่สะใภ้”กับในปากธัชชัยพูดว่า“คนที่พวกเขาจะจัดการเป็นเขา”ก็ดูออกได้ถึงแม้จะไม่รู้พวกเขามีแผนการอะไรแต่ในใจของวัจสาก็ไม่ได้หวาดกลัวมากแล้วเพราะมีธัชชัยอยู่” ”ในห้องสีชมพูเงียบสงบเหลือแค่บุหรี่ข้างมือของธัชชัยยังไม่ได้ดับไปกำลังพ่นควันอย่างช้าๆในที่สุดวัจสาก็ทนบรรยากาศอย่างนี้ไม่ไหวเลยเปิดปากทำลายสถานการณ์ที่หยุดชะงักนี้“ขอโทษจริงๆทำให้คุณก็ถูกขังเข้ามา……ที่จริงคุณแจ้งความเลยก็ได้……ไม่จำเป็นต้องมาเองเลย” ธัชชัยประชดไปแล้วค่อยๆกลืนความโมโหออกมา“ฉันไม่มาจะรอตำรวจพวกนั้นมาเก็บศพให้เธอเหรอ?หรือว่าศพที่ถูกกัดไปทั่วเธออยากได้จุดจบอย่างนี้?!” ”วัจสาตกใจจนตัวแข็งธัชชัยค่อยรู้ตัวขึ้นมาว่าตนเองพูดแรงไปคิดแล้วค่อยอ่อนเสียงลงมาว่า“ก็บอกแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอคนที่พวกเขาอยากจัดการคือฉันถึงแม้ว่าตำรวจมาพวกเขาก็ปล่อยเธอแน่” “แต่ถ้าฉันฟังคำพูดของคุณอยู่บ้านทั้งวันพวกเขาก็คงจับฉันไม่ได้แล้ว……”วัจสายิ่งพูดเสียงยิ่งเบาละอายใจเป็นอย่างยิ่งจริงๆยิ่งคิดยิ่งเสียใจภายหลังเห็นผู้ชายตรงหน้าเพราะถูกขังหน้าตาเลยหงุดหงิดเธอไม่รู้เป็นไรถึงเจ็บใจขึ้นมา ธัชชัยฟังน้ำเสียงที่เจ็บใจของเขามุมปากก็ขีดรอยยิ้มที่ดึงดูดวิญญาณไปได้พูดอย่างเกรงขามว่า:“นั่งห่างจากฉันไกลอย่างนี้ทำไม?กลัวฉันกินเธอเหรอ?” วัจสาตะลึงจนคางเกือบจะตก“แน่นอน……ไม่ใช่แน่นอน……”เธอคงอยากตายถึงจะไปต่อต้านคำพูดขอเขาตอนเขาโมโห ตอนที่เพิ่งตื่นขึ้นมาก็สังเกตเห็นได้แล้วว่าห้องนอนนี้ไม่ปรกติทั้งผนังก็เป็นสีชมพูมีแต่เตียงกว้างๆอันหนึ่งสีที่เหมือนกันแต่โซฟาที่ไม่ใหญ่โต๊ะธรรมดาและทีวีแอลซีวีเครื่องหนึ่ง แค่ธัชชัยคนเดียวก็นั่งโซฟาไปหนึ่งในสามแล้วถ้าเธอขยับไปอีกก็เกือบจะนั่งติดๆกับเขาแล้ว...... เพราะฉะนั้นวัจสาก็แค่ตอบแต่ไม่ได้มีการขยับไปไหนจริงๆอีกอย่างแว็บแคมข้างบนเหมือนจะควบคุมจองดูพวกเขาอยู่ตลอดเวลาถ้าถูกถ่ายได้ว่าทำอะไรไม่ดีก็แย่ล่ะ ธัชชัยก็ไม่ฝืนใจวัจสา.ก็แค่สังเกตดูบริเวณกรงขังสีชมพูอย่างเงียบๆ และขณะนี้วัจสาคิดได้ว่าเมื่อกี้ผู้ชายหน้ากากและธัชชัยดูเหมือนสนิทสนมกันมากแม้กระทั่งทิเบตันยังเข้าใกล้ธัชชัยอย่างนี้พวกเขาน่าจะไม่ได้มีความแค้นอะไรกันก็แค่ทะเลาะกันในปากไม่แน่แค่ธัชชัยจำนนครั้งหนึ่งพวกเขาก็อาจจะปล่อยพวกเราไปแล้วก็ได้ ตอนนี้ม่านราตรีน่าจะลงสู่พื้นดินแล้วนึกถึงป้าอ้อยและพ่อบ้านภูษิตที่ยังรอพวกเขาอยู่ที่บ้านในใจของวัจสาก็รู้สึกเกรงใจเลยเปิดปากพูดกับธัชชัยว่า:“ธัชชัย……หรือไม่คุณไปจำนนกับพวกเขาครั้งหนึ่งพูดอะไรดีๆ……ให้พวกเขาปล่อยพวกเราออกไปเถอะ……ดึกขนาดนี้แล้วที่บ้านจะเป็นห่วงพวกเรานะมีคำกล่าวว่าลูกผู้ชายทำต้องยืดได้หดได้……ใช่ไหม……?” ยังไม่รอวัจสาพูดจบธัชชัยก็ประชดว่า“เป็นไปไม่ได้เธอให้ฉันตอนนี้จำนนให้พวกเขา?” “แต่พวกเราก็ต้องหาวิธีออกไปสิเมื่อกี้คุณเป็นคนบอกเองทั้งห้องเป็นเหล็กหล่อหมดอันที่จริงก็ไม่ทางออกแล้วพวกเราก็ไม่มีเวลาที่จะมาสิ้นเปลือกอย่างนี้ฉันเป็นห่วงว่าพี่ชายคุณวรพลรู้ว่าพวกเราถูกขังไว้ที่นี่จะกังวล” ธัชชัยได้ยินในปากของผู้หญิงพูดถึงชื่อพี่ชายตาดอกพีชที่สวยงามก็มืดลงมา:พี่ชายคนนี้ของเขาเป็นห่วงมาถึงบนเตียงยังจะกังวลใจอีกเหรอ?แท้จริงเรื่องนี้ก็คือเขาวางแผนเขาแทบอยากจะให้พวกเขาเร่งรีบสร้างเด็กน้อยออกมา! แต่พี่ชายคนนี้ดูถูกเขาธัชชัยไปแล้วเขาลูกหลานวงศ์ตระกูลศรีทองจำเป็นต้องใช้อุบายที่บังคับอย่างนี้เหรอ?ในเวลาอีกไม่นานวัจสาต้องตกลงไปในมือของเขาธัชชัยแน่นอนถ้าถึงตอนนั้นยังต้องใช้อุบายอย่างนี้ไหม?“เธอออกไปเร่งรีบอย่างนี้เป็นเพราะว่ากลัวพี่ชายของฉันเป็นห่วง?จากนั้นก็เป็นห่วงสุขภาพร่างกาย?”ธัชชัยถามอย่างเย็นๆ ,วัจสาพยักหน้า:“นี่มันแน่นอนอยู่แล้ววรพลเป็นสามีของฉันอีกอย่างสุขภาพร่างกายก็ไม่ดีฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วงพวกเรา”หยุดแล้วก็พูดต่อไปว่า:“พลดีกับฉันมากฉันจะดูแลเขาทั้งชีวิต……”“ดูแลพี่ชายฉันดีๆที้งชีวิต?”น้ำเสียงของธัชชัยก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและประชด:“วัจสาเธอแน่ใจได้ไงว่าจะจงรักภักดีต่อพี่ชายฉันทั้งชีวิต?ในชีวิตนี้จะไม่มีใจต่อผู้ชายคนอื่น? ในใจของวัจสาตะลึงธัชชัยทำไมถึงใช้สายตานี่ดูเธอ?อีกอย่างคำพูดที่เขาพูดก็น่ากลัวเกินไปแล้วก็เหมือนบังคับให้เธอสาบานหรือว่าดูข้างในของใจของเธอออก?เพราะสายตานี้ของเขาทำให้หัวใจของวัสาเต้นอย่างแรงขึ้นผู้ชายคนนี้หล่อเหลา邪气แต่ทุกครั้งก็จะสะเทือนใจของเธอได้…… เธอรีบย้ายสายตาไม่อยากเพราะผู้ชายคนนี้กลับก่อกวนเรื่องอะไรขึ้นมาสายตาของธัชชัยนี่มีความยึดครองมากเกินไปแล้วเหมือนไม่ใส่ใจแป๊บเดียวก็จะถูกแววตาที่นุ่มนวลของเขาม้วนเข้าไปในน้ำวนที่มืดมด ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ของราชาเพียงพร้อมเหมือนมาแต่เกิด ไม่ว่าเวลานั้นก็โจมตีและยึดใจของผู้อื่นไว้ สำหรับวัจสาแล้วเขาเหมือนผลไม้ต้องห้ามพระเจ้าเคยเตือนอาดัมไม่ต้องไปชิมผลไม้ต้องห้ามนั้นแต่เขาอดไม่ไหวที่จะถูกผู้หญิงนี้ดึงดูดใจเลยชิมไปคำหนึ่งจากนั้นเรื่องราวก็ไม่ถูกบังคับและสถานการณ์ก็ไม่น่าจัดการได้ผลลัพธ์ที่จะตามมาก็ไม่สามารถคาดหวังได้ วัจสาไม่อย่าให้ตนเองถูกลุ่มหลงเป็นแบบนี้จะค่อยๆถูกไหมกัดกินจนสะอาดเธออยากสงบสายใจที่ถูกผู้ชายกระทบบังคับความตื่นเต้นในใจที่ลึกๆของตนเองเพราะอย่างนี้เธอถึงหายใจลึกๆให้ตนเองกลับคืนสู่สติปัญญาที่สงบตอบไปอย่างจืดจางว่า:“ฉันทำได้และจะมีใจต่อผู้ชายคนอื่น” “เธอโกหก!”ธัชชัยเปิดโปงเธออย่าไม่ปราณีต่อมาก็พูดไปว่า“อีกอย่างเธอยังไม่มีสิทธิ์ที่จะไปดูแลพี่ชายฉันทั้งชีวิต” วัจสาก็โมโหตำหนิอย่างเสียงดัง:“ฉันเป็นภรรยาของเขาถ้าฉันไม่มีสิทธิ์แล้วใครจะมีสิทธิ์?”อันที่จริงวัจสาก็ทนเขามาตลอดแต่ตอนนี้ทนไม่ได้แล้วผู้ชายคนนี้พึงอะไรถึงได้เย่อหยิงอวดดีอย่างนี้? ความโกรธที่มากะทันหันของผู้หญิงนี้ให้ธัชชัยตะลึงอีกอย่างก็ทำให้ในใจของเขาไม่สบายทำไมเธอถึงเน้นอย่างพิเศษว่าตนเองเป็น“ภรรยา”ของพี่วรพล?แต่ตอนนี้เขายังไม่อย่าบอกความจริงออกมาเขาจะผู้หญิงคนนี้ยินยอมหลังจากรักเขาอย่างสุดจิตสุดใจเขาถึงจะพูดออกมา “เรียกเธอนั่งใกล้หน่อยเธอฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?”ทันใดนั้นธัชชัยก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเสียงหลงใหลขี้เกียจเต็มไปด้วยความคลุมเครือ ธัชชัยที่เป็นแบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอันตรายมากวัจสาทนไว้ไม่ออกจากร่างกายของเขาก็ถือว่าดีแล้ว“ขยับไปทำไม?ฉันนั่งตรงนี้ก็ดีแล้ว” “ก็บอกให้เธอแล้วว่านั่งใกล้ๆหน่อย!” ความอดทนของวัจสาก็ถูกเขาทำลายไปแล้วถามอย่างเสียงดังว่า:“ธัชชัยคุณนี่มันเป็นผีบ้าจะทำอะไรกันแน่?!” แป๊บเดียวเสียงของธัชชัยก็อ่อนลงมาเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มหลง“ฉันแค่อยากให้เธอมาที่อ้อมกอดของฉันกอดเธอ……” วัจสาอยากด่าผู้ชายนี้อย่างใส่หัวและใส่หน้าโครมเลยจริงๆนี่มันเวลาอะไรแล้วยังกอดๆๆๆ!กอดผีหัวใหญ่เขาล่ะสิ! ที่จริงธัชชัยแค่อยากแสดงละครนี่ให้ไอ้สองตัวที่อยู่ในห้องวงจรดูพี่ชายเป็นคนส่งตัวพวกเขามาเฝ้าติดตามดูไม่ทำอะไรพวกเขาจะส่งงานได้ยังไง? แต่แค่เรื่องนี้ก็แสดงความคิดของวรพลออกมา:เขาไม่อยากทนต่อไปแล้วเขาแค่อยากละทิ้งชีวิตของตนเองเพียงแค่ยังปล่อยให้น้องชายที่เป็นพ่อเดียวกันแต่ต่างแม่นี้ไม่ได้อยากให้ตนเองได้รับความสุขก่อนแล้วค่อยไปโลกอีกใบ แต่ถ้าพี่ชายไปแล้วเขาธัชชัยมีทายาทมีภรรยาตนเองจะดีใจจริงๆเหรอ?จะได้ความสุขจริงๆเหรอ?ได้แค่ตกลงไปในที่โศกเศร้ายิ่งขึ้น ได้รับความสุขคนเดียวมันดีจริงๆเหรอ? วรพลไม่รู้ว่าตนเองทำอย่างนี้ไม่ต้องสงสัยเลยนี่จะทำให้เขามีความเกลียดต่อผู้กระทำเพิ่มยิ่งขึ้นมนายุเพื่อที่อยากได้พินัยกรรมของคุณพ่ออาจจะคิดแผนที่กลับกลอกเพื่อที่จะให้พี่ชายสูญเสียการสืบทอดมรดกแต่ถ้าพูดถึงเรื่องที่จะเอาชีวิตของวรพลมนายุยังไม่มีไอคิวและใช้อุบายดีอย่างนี้ คนที่วางแผนนี้ต้องมีความคิดที่ละเอียดแน่ในเบื้องหลังก็ต้องมีผู้วางแผนอย่างดี!แต่ตอนนี้เขายังตรวจไม่ออกว่าเป็นใคร! วันนั้นเขาก็ไปหยั่งเชิงพี่แล้วคนที่โทรหาเขาให้ไปโรงเก็บรถช่วยคนแต่พี่กลับปกป้องอย่างดีคนคนนั้นก็คือกนิษฐาอย่างชัดเจน แต่กนิษฐาปรากฏตัวในสายตาของพี่ชายเหมือนอย่างที่พี่พูดว่าเป็นวาสนาจริงเหรอ?หรือว่าเป็นแผนการที่ทำมาด้วยตั้งใจ?