ตอนที่70 หนังแอ๊กชั่นโรแมนติก

ต๭นที่70 หนังแอ๊กชั่นโรแมนติก ”สายตาของวิศาลจองไว้ที่หน้าจองค่อยเปิดปากพูดอย่างเกรงขาม:“นี้คงเป็นเสน่ห์ของธัชชัยแม้กระทั่งหมาเห็นแล้วยังหลงรักมัน” “ใช่เหรอ?!หรือว่าพี่ศาลก็มีอะไรกับผู้ชายคนนั้น?!”โสธรทำเป็นตะลึงแล้วพูดไปว่า“ฉันขอพูดก่อนนะคบหากันก็ต้องมีคนมาก่อนมาหลังทำตามกติกาเข้าแถวธัชชัยเป็นของดาวบ้านฉันเธออย่าคิดวิธีอะไรที่ไม่ดีมาแย่ง!ไม่งั้นฉันจะไม่ยกโทษให้เธอแน่!” ดาวเหมือนเข้าใจที่เจ้าของตนเองกำลังช่วยมันชิงสวัสดิการสภาพเลยคึกคักขึ้นมา วิศาลดูหมาหนึ่งคนหนึ่งก็อยากหัวเราะขึ้นมาไอ้โสธรนี้อยู่ด้วยกับมันรู้สึกมักมีความสุขมากมักจะพูดอะไรที่ทำให้ตะลึงให้เขาหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ก็ไม่ถูก “อยากจะช่วยดาวของเธอชิงสวัสดิการก็ต้องดูว่าเมียของคนอื่นจะยอมไหม.ถ้าไม่งั้นฉันกับดาวก็ได้แต่ดูไม่ได้กิน”วิศาลให้โสธรดูวัจสาที่หน้าจอ ขณะนี้เขาเป็นห่วงว่าไอ้ธัชชัยนี้จะสร้างเด็กน้อยขึ้นมาดีๆไหม ในปากธัชชัยพูดออกมาคำหนึ่งไอ้พวกไม่มีความเป็นมนุษย์ วิศาลไม่พูดอะไรแต่วิศาลกลับกระโดดเท้า“พี่ศาลได้ยินใช่ไหม?ไอ้นั้นด่าว่าพี่ไม่มีความเป็นมนุษย์!ฉลาดอย่างเขาก็คงไม่ด่าตนเองว่าไม่มีความเป็นมนุษย์แน่นอนแต่ก็ไม่อยากให้อภัยไอ้ธัชชัยนี่ง่ายๆเพราะฉะนั้นเขาทำใจที่จะยืมดาบฆ่าคน แต่ใครจะรู้ว่าวิศาลตอบรับอย่างเบาๆ“ที่เขาพูดไม่ถูกเหรอ?พวกเราไม่ใช่ไม่มีความเป็นมนุษย์เหรอ?เอาเขากับผู้หญิงของตนเองปิดไว้ด้วยกันบังคับคนอืถสร้างเด็กน้อย……ความเป็นมนุษย์อยู่ไหน? ”ทันใดนั้นโสธรก็พูดไม่ออกผ่านไปสักพักเขาก็ยิ้มอย่างน่ากลัวแล้วว่า“ในเมื่อพูดว่าฉันไม่มีความเป็นมนุษย์งั้นพวกเราก็เอาโทษนี้ทำให้ถึงที่สุด” วิศาลเห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวของเขาก็รู้แล้วว่าธัชชัยจะต้องประสบภัยแล้ว“เธอยังอยากทำอะไรอีก?” โสธรยิ้มแล้วไม่พูด ธัชชัยที่นั่งอยู่ที่โซฟาอยากจะทดสอบโทรศัพท์ยังจะหาสัญญาเจอไหมทันใดนั้นก็มองไปที่ห้องวงจรคิ้วทั้งสองก็เต็มไปด้วยความโกรธไอ้สองตัวนี้รอเธอออกไปก่อนจะไม่ให้อภัยทั้งสองคนง่ายๆแน่ วัจสาไม่ได้ดื่มน้ำนานแล้วริมฝีปากก็แห้งแล้วเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับไปนั่งที่โซฟาต่อเมื่อกี้เพิ่งหนีออกมาอย่างไม่ง่ายแต่เธอก็รู้สึกว่าตะโกร้องเรียกไปที่ห้องวงจรโง่มากขณะนี้ตนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรดี ทันใดนั้นโทรศัพท์ของธัชชัยก็มีเสียงข้อความเข้าดังขึ้น เขาไม่ได้ดูข้อความนั้นก็โทรไปหาวิศาลโดยตรงเลยแต่เขาไม่ได้รับผ่านไปสิบนาทีสัญญาก็ถูกตัดไปอีกครั้ง วัตสาที่ได้ยินเสียงก็รีบกลับไปตรวจสอบ“มีสัญญาแล้วใช่ไหม?ได้ยินเสียงข้อความเข้าแล้ว……” ธัชชัยด่าไปที่ห้องวงจรก้มหัวเปิดข้อความ 【ชัยช่วงนี้ปฏิบัติตัวดีๆสร้างเด็กน้อยที่ข้างในเถอะรอถึงเวลาแล้วพวกเราก็จะปล่อยพวกเธอออกมาเองวัจสาเป็นผู้หญิงคนนี้ดีมากเป็นภรรยาที่ดีและเป็นแม่ที่ดี】 ขณะนี้วัจสาเดินเข้าไปดูเห็นแต่ว่า【ชัยช่วงนี้】ธัชชัยตาไวมือไวแล้วลบทิ้ง “เฮ้ฉันยังไม่ได้ดูเนื้อหาชัดเจนเลย!หรือว่าแฟนคุณส่งข้อความมาให้?ยังเรียกคุณว่าชัยการเรียกนี้ดูสนิทสนมมาก”จิตใต้สำนึกของวัจสาคิดว่าคนที่เรียกธัชชัยเป็นชัยความสัมพันธ์กับธัชชัยต้องไม่ธรรมดาแน่ ธัชชัยมองไปหาผู้หญิงอย่างเยือกเย็นแฟน?เขาเมียก็มีแล้วแต่ดูๆมานี้วิศาลคงจะบ้าไปกับพี่ชายจนถึงที่สุด ฝ“เธอชอบการเรียกนี้?หรือว่าหึง?เธอก็เรียกได้เหมือนกันชัยหรือว่าที่รักฉันก็ไม่ถือสา” หน้าขาวๆที่สวยงามของวัจสาก็แดงขึ้นมา.ชัยที่รักแค่ดิดก็รู้สึกคลุมเครือแล้ว……วัจสายังเรียกไม่ออกมาจริงๆ เห็นเธออายจนก้มตาลงไปริมปากของธัชชัยก็ค่อยๆยิ้มขึ้นมาทันใดนั้นก็นึกถึง:ถ้าผู้หญิงที่สวยงามและตัวเล็กนี้ได้มีความสุขที่ข้างล่างร่างกายตนเองขอร้องเบาๆอย่างไม่หยุด“ชัย……ไม่เอา……”แค่คิดก็ทำให้ธัชชัยเลือดในร่างกายจะพล่านออกมา หน้าตาของวัจสางดงามมากแต่ไม่ใช่ความสวยสดใสของเธอไม่ใช่ความสวยที่ทุกคนรู้กันทั่วแต่เป็นความสวยที่อ่อนโยนให้คนอื่นเห็นครั้งแรกก็รักใคร่ขึ้นมาตอนอายขึ้นมาก็จะมีความสวยที่หยาดเยิ้มนิดน้อยน่าเอ็ดดูมาก แต่บางทีผู้หญิงก็จะเหมือนแมวที่เปิดเล็บที่แหลมคมให้ผู้คนอดไม่ได้ที่อยากจะไปเหยียบย่ำไปเอาชนะให้เธออยู่ใต้ร่างกายอย่างเชื่อฟังแล้วหายใจอย่างบอบบางขอร้องความร้อนก็ค่อยๆขึ้นมาจากท้องพ่นไปถึงลำคอจิตใต้สำนึกของเขาก็กลืนน้ำลายเข้าไปแล้วดึงเนกไทที่อยู่ที่คอให้หลวมเล็กน้อย ”วัจสาไม่อยากมาทะเลาะกับเขาเรื่องไร้สาระพวกนี้ตอนนี้เธอเป็นห่วงว่าจะได้ออกไปไหม“ธัชชัยมีวิธีอะไรที่จะออกไปได้ไหม?วรพลยังรอพวกเราอยู่ที่บ้าน!” หึงอะไร?เรื่องอย่างนี้ยังไม่ถึงตาพี่สะใภ้คนนี้ต้องมาทำ แต่ทั้งที่ธัชชัยดูมาผู้หญิงคนนี้เร่งรีบที่จะออกไปก็คือไม่อยากอยู่ห้องด้วยกันกับตนเองอยากหลบหนีเขาขนาดนี้เลยหรอก? เห็นหน้าที่เร่งรีบของวัจสาธัชชัยกลับนั่งกลับไปที่โซฟาอย่างขี้เกียจปิดตาแล้วแกล้งทำเป็นนอนแล้ว วัตสาเบิกตาโพลงผู้ชายคนนี้ยังนอนได้หลับ?!ตอนนี้ก็ถูกคนอื่นลักพาตัวจนออกไปไม่ได้ยังทำตัวเป็นไม่สนใจอีกวัจสาอยากหาหมอนอบเขาให้ตายเลยจริงๆเสียดายทำอย่างนี้ไม่ได้เธออารมณ์ฮึมเหิมแล้วเดินไปช่างเถอะดูแล้วพึ่งพาผู้ชายคนนี้ไม่ได้แล้ว!คิดวิธีเองดีกว่าวัจสาเดินไปที่ข้างเล้าเหล็กอยากเรียกโจมออกมาเจรจาแต่ก็กลัวว่าคนคนนั้นจะเอาทิเบตันออกมาด้วยพึ่งแขนเล็กๆขาเล็กๆของตนเองก็ขย่มราวจับพวกนี้ที่เหมือนแขนเล็กใหญ่ออกมาไม่ได้เธอเหมือนอารมณ์ฮึมเหิมแล้วเขย่าแรงๆหลายครั้งไม่มีอะไรที่ปลี่ยนแปลงเลยในที่สุดวัจสาก็ยอมแพ้แล้ว…… เดินผ่านบริเวณผนังที่เต็มไปด้วยสีชมพู ทันใดนั้นก็อ้อมกลับมาที่เตียงใหญ่นี้ที่จริงตรงนี้ยังมีห้องอาบน้ำของใช้ชีวิตประจำวันก็มีครบดูแล้วราคาเหมือนจะไม่ถูกในห้องอาบน้ำวัจสาสังเกตเห็นช่องระบายอากาศอันหนึ่งน่าจะใช้รักษาระบายอากาศที่นี้ เธอดีใจแล้วกระโดดขึ้นมาตรวจสอบแต่กลับสังเกตเห็นที่ระบายอากาศมี防盗网ที่ใหญ่เหมือนนิ้วมือนี่มันไม่อย่าให้คนอื่นมีความหวังชัดๆวัจสาอยากจะหาของมางัดดูว่ามันจะงัดออกมาได้ไหมแต่กลับได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังร้องไห้เบาๆ……เหมือนกำลังขอร้อง…...หรือว่ายังมีคนอื่นที่ถูกล็อกไว้อยู่ที่นี้?! วัจสาตามเสียงนี่มาถึงข้างนอกก็เป็นห้องโซฟาข้างนอกของธัชชัย ดูไปนี้แทบจะทำให้ตาของวัจสาตะลึงจนตกลงมาขณะเดียวกันแก้มทั้งสองข้างก็ลอยขึ้นเป็นสีแดงอย่างเร็ว นี่มันไม่ใช่ผู้หญิงอะไรที่กำลังร้องขอเลยแต่เป็นทีวีแอลซีดีที่ใหญ่กำลังสะท้อนหนังโรแมนติกแอ๊กชั่นร่างกายที่ขาวของพระเอกกับนางเอกกำลังใช้ท่าที่น่าอายพันรอบอยู่ด้วยกัน……เสียงที่ร้องขอก็มาจากปากนางเอกแทบจะเต็มไปด้วยทั้งห้องคือหนังโรแมนติกแอ๊กชั่นที่รุนแรงกำลังสะท้อนในทีวีแอลซีดีใหญ่ วัจสาร้องตะโกน“อ๊ะ”รีบปิดตาแม้กระทั่งเอามือมาปิดด้วยเรื่องนี้ยังเป็น“หนัง”ที่เปิดกว้างของยุโรปและอเมริกาคนเอเชียจะไม่ค่อยกล้าดูนี่มันถือว่าใช้ชีวิต“ออกกำลังกาย”จริงๆ วัจสานึกถึงธัชชัยที่อยู่โซฟาที่สบายๆคงไม่ใช่เขาเป็นคนเปิดของอย่างนี้นะ!วัจสาหันหน้ามาอย่างทั้งตะลึงทั้งอายหันไปหาธัชชัยที่นั่งอยู่โซฟาเห็นแววตาของเขาก็ผ่านมาพอดีเสียงลั่นของผู้หญิงกับกับเสียงหายใจที่แหบๆของผู้ชายทำให้หน้าของวัจสาแทบจะถูกบังคับให้ออกเลือด ถ้าเป็นเพศเดียวกันก็จะไม่เก้อเขินอย่างนี้ คือชายหญิงที่โสดอยู่ห้องเดียวกัน……ผู้ชายอย่างธัชชัยที่สันดานสัตว์จะกระจายได้ทุกเวลาถ้าถูกหนังอย่างนี้กระตุ้นอันนั้นขึ้นมา……ก็ตายแล้ว…… วัจสารู้สึกอาบอายและโมโหเลยด่าไปว่า:“ธัชชัย……คุณคุณรีบปิดของอันนี่สัก!น่าเบื่อ…จริงเลย!”หน้าที่ขาวของวัจสาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงที่สวยงามมากให้คนอื่นเห็นแล้วก็เหยียบย่ำ แววตาของธัชชัยจมลงมาใช้นิ้วเท้าคิดก็รู้ได้แล้วว่าใครเป็นคนเปิดของพวกนี้.วิศาลไม่ได้น่าเบื่ออย่างนี้งั้นก็มีแค่โสธรที่เป็นผู้ก่อกวนนี่แหละถึงสร้างวิธีอย่างนี้ขึ้นมาได้เพื่อที่จะให้ธัชชัย“ไฟของความโลภถูกเผาจนรุนแรง!” ก็ไม่รู้หาอันที่สวยงามหน่อยท่าทางและเสียงลั่นที่เวอร์อย่างนี้ให้คนอื่นนึกว่ากำลังฆ่าคนดีไหม?ใครจะคิดได้ว่ากำลังสร้างเด็กน้อย! ทันใดนั้นธัชชัยก็ลุกขึ้นจากโซฟามุ่งหน้าเดินไปปยังทางของวัจสา ที่จริงยังหารีโมอยู่วัจสาที่อยากจะปิดทีวีทิ้งเหมือนได้รับความกลัวอะไรเลยรีบถอยหลังถามอย่างร้อนรนไปว่า:“เฮ้ธัชชัยคุณคงไม่ได้ถูกกระทบไปแล้วจริงๆใช่ไหม?ไม่ต้องมานี่……” ผู้หญิงข้างในทีวียังตะโกนร้องเรียกอย่างคึกคะนองไม่ถูกบังคับทันใดนั้นวัจสาเห็นธัชชัยมุ่งหน้ามาทางของตนเองเธออดคิดไปทางนั้นไม่ได้……ไม่ใช่บอกกันว่าผู้ชายมักเป็นสัตว์ชั้นสูงที่ใช้ร่างกายส่วนล่างมาพิจารณาหรอก……… วัจสาถอยไปยังข้างหลังอย่างไม่หยุดทันใดนั้นก็ถูกของอะไรขวางทางไว้หันหลังไปดูที่แท้ก็เป็น“ต้นเหตุความผิด”นี้เอง——โทรทัศน์ของหนังแอ็กชั่น เสียงหายใจที่แหบๆของชายหญิงปนกันแล้วเข้าไปในแก้วหูของวัจสาอย่างชัดเจน……วัจสาที่ไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้ก็อยากขุดหลุมดินอันหนึ่งทะลวงเข้าไป เธอพยายามที่จะปลอบขวัญธัชชัยที่“กระจายสันดานสัตว์”ลงมา“คุณคุณใจเย็นหน่อย……อย่าถูกของในทีวีส่งผลกระทบ…… ดูวัจสาที่เดินไปหาธัชชัยโสธรก็กระโดดขึ้นมาจากโซฟาอิ่มเอิมใจแล้วโอ้อวดกับวิศาลที่อยู่ข้างว่า“พี่ศาลเธอดูยังเป็นวิธีของฉันน่าใช้ใช่ไหม?ไม่ใช่บอกว่าพวกเราไม่มีความเป็นมนุษย์หรอก?พวกเรามีความเป็นมนุษย์อย่างใหญ่มากๆช่วยพวกเขาสร้างเด็กน้อย!” ธัชชัยเดาได้ไม่ผิดจริงวิดีโอพวกนี้โสธรเป็นคนเปิดเองยังบอกว่าเป็นของสะสมที่บ้านวิธีที่จะสร้างเด็กน้อยขึ้นมาก็ต้อง“ยาปลุกอารมณ” วิศาลหมดคำพูดจริงๆมักจะรู้สึกว่าไอ้โสธรนี้ส่วนใหญ่คิดวิธีได้ไม่น่าเชื่อถือเลยแต่ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีที่จะกระตุ้นพวกเขาได้แล้ว วรพลก็หมดกำลังแล้วนี่ก็คือความหวังสุดท้ายของเขาวิศาลจะช่วยเขาบรรลุให้ได้! ธัชชัยค่อยๆเข้าใกล้วัจสาเธอแทบจะหมดหวังแล้วผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่จะอยู่ในสถานการณ์นี้……นอนเธอ? เสียงของข้างหลังและเงาร่างของธัชชัยล้วนทำให้วัจสาหน้าแดงหูแดงไปทั้งนั้นใจเต้นอย่างเร็วขณะนี้หน้าแดงก่ำมาคเสมือนแอปเปิ้ลที่รอคนมาเด็ด……