ตอนที่75ทำลูก

ต๭นที่75ทำลูก “เธอรู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำอะไรอยู่?”ธัชชัยพยายามที่จะเตือนสติหญิงสาวเธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำสิ่งอันตรายอยู่เขาไม่อยากให้เธอต้องมาโทษเขาทีหลัง “ฉันรู้ตัวดี...ฉันอยากเป็นผู้หญิงของนาย...ธัชชัย...ตอนนี้...ฉันอยากเป็นผู้หญิงของนาย...จะได้มั้ย?” ตัวเขาเป็นผู้ชายที่สูงมากวัจสายืนใกล้เขาขนาดนี้เธอต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะเห็นหน้าเขาได้อย่างชัดเจน คนนี้นี่เองคนที่หน้าของเขาอยู่ในความฝันของฉันไม่รู้กี่ครั้ง... แต่ความฝันในตอนนี้คือความฝันที่เหมือนจริงและเป็นความฝันที่เธอกล้าทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการมากที่สุด.. วัจสายื่นมือมาออกไปสัมผัสที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของธัชชัยในเวลาเขาเป็นของเธอเพียงผู้เดียวไม่มีศีลธรรมหรืออะไรทั้งสิ้นมาขวางกั้น “ธัชชัยถ้าเป็นนายจริงๆคงจะดีไม่น้อย”...วัจสาสูดหายใจลึกด้วยความหวังงั้นก็ให้ความฝันที่สวยงามนี้ดำเนินต่อไปแล้วกัน... ในที่สุดชายหนุ่มก็มั่นใจกับความในใจของหญิงสาวเขายิ้มด้วยความดีใจแล้วค่อยๆจูบไปที่ใบหน้าอันหอมหวานไปที่คอด้วยความอ่อนโยนจูบของเขาทำให้ร่างกายของเธอไม่ทรมานอีกต่อไป “ฉันอยู่ตรงนี้แล้วต้องการอะไรก็เข้ามาเอาเอง” เสื้อผ้าของชายหนุ่มไม่รู้ถูกถอดออกจนหมดไปตอนไหนรูปร่างของเขาไร้ที่ติจริงๆกล้ามเนื้อบนตัวกับผิวที่เรียบเนียนน่าสัมผัสไหล่ที่มั่นคงหลังที่แข็งแรงเอวที่เพรียวบางขาที่ยาวและคล่องตัว รูปร่างของธัชชัยเป็นตัวแทนของความงามแบบชายแท้ โสธรดีใจอย่างออกนอกหน้าเอามือตบโต๊ะไม่หยุด“ไม่อยากจะเชื่อพี่วิศาลได้ยินที่ไอ้ธัชชัยมันพูดมั้ยไม่คิดเลยว่ามันจะพูดอะไรน่าสะอิดสะเอียนขนาดนี้ออกมา“ต้องการอะไรก็เข้ามาเอาเอง”...” วิศาลก็แอบอมยิ้มเหมือนกัน“แกจะไปเข้าใจอะไรนี่เป็นวิธีจีบหญิงขั้นเทพเลยหละแต่น่าเสียดายที่เมียน้อยของมันไม่รู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองเป็นเมียหลวง” โสธรหัวเราะใหญ่จนเวอร์เกิน“รอฉันรอฉันมีเมียก่อนเถอะฉันจะจีบแบบนี้บ้างฮ่าๆๆ”... วิศาลมองไปเห็นสีชมพูบนจอภาพเสียงหัวเราะก็ค่อยๆหายไป ใบหน้าที่ดูเข้มแข็งแสดงถึงความกังวล... ลมค่อยๆพัดแรงมากขึ้นบวกกับแสงยามเช้าที่อ่อนโยนทุกอย่างดูสงบและอบอุ่นไปหมด ปกติธัชชัยเป็นคนที่ไม่อบอุ่นแต่ครั้งนี้เขาอดใจไม่ไหวจริงๆ ครั้งแรงของผู้หญิงสำคัญและมีค่าที่สุดธัชชัยอยากที่จะให้วัจสาได้รับแต่ความสุขได้มีความทรงจำที่สวยงาม ไม่ว่าต่อไปเขาสองคนจะเป็นยังไงธัชชัยก็ยังอยากที่จะให้วัจสาจำครั้งแรกของพวกเขาได้เป็นอย่างดี เขารู้ดีว่าวัจสาเป็นคนที่เชื่อในการรักษาพรหมจรรย์เธอรักษาความบริสุทธิ์ไว้20กว่าปีมันยิ่งทำให้เขาต้องถนุถนอมเป็นอย่างดี ต่อไปถ้าวัจสานึกถึงเรื่องนี้จะได้ไม่เสียดายอย่างน้อยก็เป็นความผิดพลาดที่น่าจดจำ ให้เธอได้หวนคิดถึงความหลังที่หอมหวานไม่มีเสียดายและไม่มีวันลืม หลังของธัชชัยขยับและยืดตรงในตอนนี้เองที่วัจสาได้เป็นผู้หญิงของเขาจริงๆรอยที่เหมือนดอกไม้สีแดงที่ทิ้งไว้บนผ้าปูเตียงเป็นหลักฐานที่แน่ชัดว่าสาวน้อยคนหนึ่งได้กลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวและเป็นผู้หญิงของธัชชัย วัจสาไม่อยากให้ตัวเองเจ็บคนเดียวเธออยากให้เขาเจ็บไปด้วยกันเธอจึงกัดไปที่ไหล่ที่กว้างของเขา ความฝันอันงดงามนี้นอกจากจะทำให้เธอไม่มีวันลืมแล้วเธอยังอยากให้เขาไม่ลืมด้วยเช่นกันทิ้งรอยของตัวเองไว้ที่ร่างกายของเขาแบบนี้...ถึงจะทำให้เขาไม่มีวันลืมเธอได้... และในตอนนั้นวัจสาก็น้ำตาไหลออกมาเหมือนกับว่าดีใจจนร้องไห้ออกมา ชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับจุดบุหรี่ที่มือก็อย่างที่เขาบอกนั่นแหละนี่คือวิธีเดียวที่เขาทั้งสองจะออกไปจากที่นี่ได้ ในขณะที่ควันโขมงหน้าของธัชชัยดูไร้อารมณ์เหมือนกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่หรือไม่ก็กำลังหวนนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น วัจสาอยู่ในห้องกำลังแต่งตัว พอตั้งสติได้ว่าธัชชัยกับตนได้มีอะไรกันแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องทั้งหมดมันช่างเหมือนฝันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเธอนั่งตาลอยเหมือนกับหุ่นไล่กาที่ไร้จิตวิญญาณ ชายหนุ่มนั่งรอเธอด้วยความอดทนรอให้เธอได้เตรียมพร้อมร่างกายและจิตใจ เวลาผ่านไปครู่ใหญ่วัจสาเพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนพอเห็นธัชชัยที่นั่งอยู่ตรงโซฟาก็รู้สึกเหมือนโดนอะไรชนเข้าตอนแรกก็เตรียมตัวเตรียมใจมาดีแล้วพอเห็นเขาเข้าก็เกิดอาการสับสนวุ่นวายใจขึ้นมาอีก วัจสารีบเบนสายตาไปทางอื่นไม่อยากที่จะให้ตัวเองรู้สึกแบบนี้อีกต่อไปแล้วก็เห็นว่าประตูใหญ่เปิดพอดี ประตูเหล็กก็ได้ถูกดึงขึ้นแค่ก้าวออกไปก็จะออกไปจากที่นี่ได้ “รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?”ธัชชัยตัดสินใจเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น ไม่สบายงั้นเหรอ?ในใจถูกศีลธรรมมัดแน่นจนอึดอัดมันเรียกว่าไม่สบายมั้ยนะ?วัจสาพูดไม่ออกไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ธัชชัยลุกออกมาจากโซฟาบุหรี่ที่อยู่ในมือของเขาได้ถูกดับไปแล้ว“ยายบ๊องเอ๊ย！” วัจสามองไปที่ธัชชัยที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาใจก็เต้นแรงรีบเดินถอยหลังหนี ธัชชัยหยุดแล้วพูดว่า“ไม่ต้องกลัวไม่แตะตัวเธอแล้วไปกันได้รึยัง?”พูดจบก็ถอดเสื้อสูทของตัวเองไปคลุมตัวของวัจสาที่ใส่เสื้อผ้าที่โชว์เนื้อหนังมังสาเธอรู้ดีว่าถ้ามีอะไรให้คลุมไว้จะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น รถเฟอรารี่สีดำขับไปอย่างรวดเร็ววัจสาที่นั่งอยู่ข้างหน้าข้างคนขับมองออกไปที่หน้าต่างกับวิวที่ผ่านไปใจก็ลอยไปเหมือนกับมองภาพวาดสีน้ำมันที่โศกเศร้า เธอไม่อยากรู้เลยว่าทำไมต้องใช้วิธีนี้พวกที่ลักพาตัวถึงจะยอมปล่อยเธอกับธัชชัย ทันได้นั้นรถก็ขับผ่านร้านยาร้านหนึ่งมีป้ายโฆษณาใหญ่ๆเกี่ยวกับยาป้องกันการตั้งครรภ์ วัจสารีบตะโกนบอก“หยุดหยุดรถเดี๋ยวนี้ฉันจะลง” และแล้วรถราคาแพงก็จอดอยู่หน้าร้านยาเล็กๆแห่งหนึ่งทำให้คนมามุงดูเต็มไปหมด วัจสาหยิบกระเป๋าหิ้วที่อยู่ข้างๆแล้วรีบลงจากรถมุ่งไปที่ร้านยาอย่างรวดเร็ว สายตาของธัชชัยมองตรงไปที่ป้ายโฆษณาที่อยู่ตรงประตู：มีLevonorgestrelTalก็มีรักได้อย่างปลอดภัย ในรถราคาแพงมีผู้หญิงที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยกับยาที่เธอเพิ่งซื้อไปทำให้คนรอบข้างสงสัยคาดเดากันไปว่าเกิดอะไรขึ้นกันพวกเขาทั้งสอง พอวัจสาซื้อของเสร็จคนที่ซื้อของอยู่ในละแวกนั่นก็เริ่มซุบซิบนินทาบ้างก็ว่าอาจจะเป็นผู้ชายที่เอาผู้หญิงสวยๆมานอนกันที่รถหรูราคาแพงคันนี้ไม่แน่อาจจะเพิ่งมีอะไรกันเสร็จก็ได้ ยาป้องกันการตั้งครรภ์แบบฉับพลันกล่องนี้เป็นเครื่องยืนยันเรื่องราวทั้งหมด วัจสาไม่อยากสนใจคนพวกนี้เธอไม่รู้จักคนพวกนี้เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้องไปแคร์อะไรคนเราถ้ายึดมั่นในความเป็นตัวเองแล้วก็ไม่ต้องไปสนใจคำนินทาของใครแต่ทว่าเธอยังเป็นคนแบบนั้นอยู่รึเปล่าเกรงว่าธัชชัยได้เอาความเป็นตัวเองของเธอไปซะแล้ว... เธอไม่เสียใจเลยที่ครั้งแรกของเธอเป็นของธัชชัยแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้อง วัจสาเป็นภรรยาของวรพลแต่กลับไปมีอะไรกับน้องชายของเขาเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องเพราะฉะนั้นเธอจึงต้องใช้ยากล่องนี้มาเป็นตัวแก้ไขข้อผิดพลาด เธอเปิดประตูรถธัชชัยรู้ว่าเธอไปซื้อยาอะไรมาแต่วัจสาก็ไม่ได้จะปิดบังอะไรเพราะยากล่องนี้ยังเป็นเครื่องเตือนสติธัชชัยด้วยว่าสิ่งที่พวกเขาสองคนทำนั้นเป็นความผิดอันใหญ่หลวงที่ไม่น่าให้อภัย “เธอไม่อยากมีลูกกับฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”ธัชชัยถามแบบเมินหน้าหนีไม่มองไปที่วัจสา แต่มือนั้นกำแน่นไปที่พวงมาลัยจนเห็นกระดูกแสดงถึงความโกรธที่เขามีอยู่ คำพูดของธัชชัยเหมือนกับก้อนหินก้อนหนึ่งที่ทุบไปอย่างแรงที่ใจของวัจสาจนเลือดไหลซิปๆ สายตาของเธอตอนนี้ไร้ซึ่งเยื่อใยมีแต่ความสงบและเยือกเย็น เพราะรู้ว่าตัวเองทำไม่ถูก“นายคิดว่าฉันควรมีลูกให้กับคนอย่างนายงั้นเหรอ?” ธัชชัยถูกถามแบบนี้ก็อึ้งไปซักพักก่อนที่จะหาคำพูดตอบกลับไปแบบประชดประชันว่า“นั่นสิคนอย่างเธอไม่คู่ควรที่จะมีลูกกับฉันซักนิด” รถเฟอรารี่ก็เคลื่อนตัวอีกครั้งมุ่งหน้าไปที่บ้านตระกูลศรีทองอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มลดกระจกทั้งสองฝั่งลงลมหนาวจากข้างนอกก็พัดเข้ามาจนทำทั้งให้เจ็บหน้า ทั้งหายใจลำบากวัจสารีบเอามือมาปิดหน้าเพื่อลดความรู้สึกเจ็บ แต่พอผ่านไปซักพักวัจสาก็เอามือออกปล่อยให้ลมพัดไปที่หน้าให้รู้สึกถึงความเจ็บปวดถ้าอยากจะลงโทษกันก็เอาให้สาสมรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองทำไม่ถูกไม่ซื่อสัตย์ต่อวรพลงั้นก็มาเลยเอาให้เต็มที่ ลมที่พัดแรงทำให้ตาของเธอแห้งไปหมดดีแล้วแบบนี้ดีแล้วจะได้ไม่ต้องร้องไห้ไม่ต้องคิดว่าจะลงโทษตัวเองยังไง ผ่านไป10นาทีธัชชัยก็ปิดหน้าต่างเห็นวัจสาทุกข์ทรมานแบบนี้อยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออกตัวเขาเองก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันเลยถือโอกาสนี้รับโทษไปพร้อมๆกับวัจสา... รถเฟอรารี่มาจอดที่หน้าประตูใหญ่ของบ้านตระกูลศรีทองพอวัจสาลงจากรถ ธัชชัยก็กลับรถและขับออกไปทันทีวัจสามองตามไปไม่นานรถก็ขับหายออกไป วัจสายืนอยู่อย่างเงียบๆในใจก็รู้สึกเจ็บปวดใช่สิเขาคงไม่อยากอยู่กับฉันหรอกกลับไปคิดถึงความผิดที่ทำไว้เถอะ... วัจสารู้สึกผิดต่อวรพลผู้เป็นสามีเธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขายังไง เรื่องชู้สาวแบบนี้ทำให้วัจสารู้สึกอับอายเป็นอย่างมากแถมคนที่นอกใจด้วยยังเป็นน้องชายของวรพลอีก พอนึกถึงคนที่ต้องมาพิการอย่างวรพลเธอก็ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปอีก เธอสมควรที่จะถูกทำโทษเหมือนกับผู้หญิงสมัยโบราณให้ไปอยู่ในครอกหมูแล้วกดน้ำให้ตาย... ป้าอ้อยได้ยินเสียงรถของธัชชัยก็รีบวิ่งออกมา แต่ไม่คิดว่าจะเห็นวัจสายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ลังเลอยู่ซักพักจึงเข้าไปถาม“คุณนายทำไมกลับมาเร็วจังคะ?” ทำไมกลับมาเร็วจัง?ถามเหมือนกับไม่อยากให้วัจสากลับมาเร็วๆอย่างงั้นแหละเธอเพิ่งถูกลักพาตัวนะ... ไม่เป็นห่วงเธอกับธัชชัยบ้างหรือไง? น่าเสียดายที่ในหัวของวัจสาตอนนี้คิดแต่เรื่องที่จะเผชิญหน้ากับวรพลยังไง เลยไม่ได้ไปสนใจในคำพูดของป้าอ้อยว่าหมายความว่ายังไง ป้าอ้อยมองซ้ายมองขวาไม่เห็นธัชชัยมาพร้อมกับวัจสา“คุณชายรองหละคะ?ไปไหน?ป้าตุ๋นน้ำแกงโสมไว้ให้ในครัว” วัจสาตั้งสติกลับมาได้ก็สงสัยทำไมป้าอ้อยถึงมีท่าทางแบบนี้ตอนพวกเขากลับมา แทนที่จะรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง?แถมยังเหลือบมองมาที่ท้องของเธออยู่ตลอด “คุณนายคะเราเข้าไปในบ้านกันเถอะป้าตุ๋นน้ำแกงไก่ดำไว้ให้กินแล้วจะได้มีแรงคุณนายผอมเกินไปต้องกินเยอะๆจะได้ได้สารอาหารครบจริงมั้ยคะ?” เมื่อตอนเช้าเพิ่งได้รับข่าวเรื่องที่คุณนายกับคุณชายรองทำลูกด้วยกันสำเร็จป้าอ้อยดีใจมาก ในที่สุดตระกูลศรีทองก็มีคนสืบทอดซักที