ตอนที่76เธอไม่อยากมีลูก

ต๭นที่76เธอไม่อยากมีลูก วัจสาเดินเข้าไปในห้องรับแขกกับป้าอ้อยเธอแวะหยิบน้ำแร่ที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร แล้วรีบเดินไปที่ห้องรับแขก “ป้าอ้อยฉัน...ฉันยังไม่อยากกินเดี๋ยวค่อยกินละกันค่ะขอตัวกลับไปที่ห้องนอนก่อน”... วัจสานั่งบนเก้าอี้แล้วมองไปที่โต๊ะที่มีน้ำแร่กับยาวางอยู่ข้างๆ ในท้ายที่สุดก็ไปมีความสัมพันธ์กับธัชชัยแบบนั้นจนได้มีอย่างเดียวที่ยังพอปลอบใจได้คือ เธอเป็นคนยินยอมเองไม่ได้ถูกบังคับ แต่ยังไงก็ตามก็ไม่ควรอยู่ดีผู้ชายคนนั้นคือน้องเขยของเธอแท้ๆ วัจสาไม่หยุดที่จะโทษตัวเองโทษที่ตัวเองทำผิดศีลธรรม...อารมณ์ของเธอเริ่มแปรปรวน หยิบกล่องยาขึ้นมาด้วยความรีบร้อนเอาออกมาหนึ่งเม็ดแล้วกลืนเข้าไปพร้อมกับน้ำแร่ในทันที สบายใจได้แล้ว...ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก... “คุณนายคะป้ายกมาให้แล้วน้ำแกงไก่ดำต้องกินตอนร้อนๆ”...ป้าอ้อยพูดพร้อมกับเปิดประตูเข้ามา วัจสากลัวว่าป้าอ้อยจะเห็นยาที่อยู่บนโต๊ะจึงรีบเอายานั้นใส่เข้าไปในลิ้นชัก เรื่องแบบนี้สำหรับตระกูลศรีทองแล้วเป็นเรื่องที่น่าเกลียดไม่ควรให้คนนอกรู้ อีกอย่างวัจสาก็ไม่อยากให้ป้าอ้อยรู้เรื่องระหว่างเธอกับธัชชัยด้วย “ป้าป้าอ้อยวางไว้ตรงนี้ก็ได้ค่ะเดี๋ยวฉันรีบกินเลยแล้วจะเอาชามไปเก็บเอง” วัจสาตื่นตระหนกจนแทบทำอะไรไม่ถูก ป้าอ้อยรับคำเอาน้ำแกงวางไว้ที่โต๊ะแต่สายตาก็ยังมองไปที่ลิ้นชักที่วัจสาเพิ่งเปิดเมื่อสักครู่นี้สงสัยว่าเธอกำลังซ่อนอะไรบางอย่างไม่อยากให้ตัวเองเห็นป้าอ้อยรู้สึกเป็นกังวลหวังว่าคงไม่ใช่...ยานั่น? พอป้าอ้อยออกไปวัจสาก็เข้าไปอาบน้ำ น้ำอุ่นไหลไปทั่วร่างกายของเธอ ร่างกายทุกนิ้วทุกตารางถูกธัชชัยเห็นจนหมดทั้งลูบคลำทั้งจูบ แถมยังมีกลิ่นของเขาติดอยู่ที่ตัวด้วย รอยแดงๆที่คอทำให้เธอรู้สึกร้อนไปที่หน้าบางทีเขาก็ทำรุนแรงไปบ้าง ดูดแรงจนแดงบวมไปหมดจนดูไม่ได้เลย... วัจสาหยิบผ้าชุบน้ำร้อนขึ้นมาอยากที่จะเช็ดเบาๆแต่พอโดนเท่านั้นก็รู้สึกเจ็บไปหมด อีกทั้งส่วนล่างนั้นก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนเขาคงพยายามอ่อนโยนที่สุดแล้วหละ... แต่ยังไงก็ยังวางใจไม่ได้ เจ็บจนโดนไม่ได้เลย วัจสาเพิ่งรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงจากสาวน้อยไปเป็นผู้หญิงเต็มตัว ความรู้สึกนั้นมาจากผู้ชายที่ตัวเองคิดถึงอยู่ตลอดเวลามอบให้ แม้ว่าเธอจะรู้สึกผิดต่อวรพลแต่ก็อดคิดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจกับเรื่องนี้ เพราะอย่างน้อยครั้งแรกของเธอก็ได้มอบให้กับผู้ชายที่เธอชอบจริงๆไม่ได้ให้กับใครคนอื่น ถึงจะไม่ได้อะไรกลับมาไม่ได้ครอบครองผู้ชายที่ตัวเองชอบแต่ก็ยังรู้สึกมีความสุข ป้าอ้อยเดินออกมาด้วยความสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าสิ่งที่คุณนายซ่อนไว้คือยาจริงๆ จะทำยังไง?ป้าอ้อยพอเห็นว่าวัจสากำลังอาบน้ำเลยรีบกลับเข้าไปที่ห้อง ค่อยๆเปิดลิ้นชักเบาๆแล้วก็พบกับยากล่องนั้นจริงๆแถมยังเป็นยาป้องกันการตั้งครรภ์ฉุกเฉินถูกกินไปแล้วหนึ่งเม็ดป้าอ้อยแทบกระอักเลือดดูเหมือนว่าคุณนายเพิ่งกินเข้าไป ถ้าตัวเองเข้ามาเร็วกว่านี้ก็คงจะดี เพื่อให้เขาทั้งสองคนเข้าหอได้เร็วๆทำให้มีหลายคนเข้ามาเกี่ยวข้องกับแผนการนี้ ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องคุณชายใหญ่อุตส่าห์กำชับไว้อย่างดี ช่วงนี้ให้ดูแลสุขภาพของคุณนายดีๆไม่ใช่แค่บำรุงร่างกายแต่ให้ดูแลเรื่องอาหารการกินระหว่างตั้งท้องด้วยพอคิดถึงเรื่องนี้ก็อดไม่ได้ที่จะโทษตัวเอง แล้วใครจะไปคิดว่าคุณนายจะไปซื้อยาแบบนี้มาคุณชายรองน่าจะห้ามไว้หน่อย ป้าอ้อยรู้สึกเสียดายแล้วก็หยิบยากล่องนั้นเอาไปทิ้งไว้ที่ขยะที่อยู่ข้างนอก แต่มาคิดๆดูอีกทีก็เหมือนขยับไปอีกก้าว คุณชายรองจะต้องพยายามมีลูกกับคุณนายอีกแน่ๆ ในสายตาของป้าอ้อยวัจสาเป็นคนที่สะอาดบริสุทธิ์มีจิตใจดีสมควรที่จะได้รับความเอ็นดูและความรักจากคุณชายรอง ถ้าไม่มีทางจริงๆก็บอกความจริงกับคุณนายไปซะเลยว่าจริงๆแล้วคุณนายมีฐานะเป็นคุณนายรองไม่ใช่คนที่ไปแอบมีอะไรกับคุณชายรองอย่างที่คิดแบบนี้คุณนายจะได้อุ้มท้องลูกของคุณชายรองได้อย่างสบายใจ แต่ว่าคุณชายรองควรจะเป็นคนบอกเรื่องนี้ด้วยตัวเองมันจะเป็นผลดีกับทั้งสองฝ่ายและยังเป็นการจบเรื่องนี้ได้อย่างสวยงาม วัจสาใช้เวลาอาบน้ำนานมากร่างกายทั้งตัวถูกขัดถูทุกซอกทุกมุมจนตัวแดงไปทั้งตัว เธอต้องการที่จะล้างรอยที่เขาฝากไว้ออกให้หมดอาจจะทำให้ความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ทุเลาลงบ้าง ร่างกายทำให้สะอาดได้แล้วใจหละ?ใจของเธอยังคงนึกถึงแต่ผู้ชายคนนั้น การมีชู้ทางใจนั้นน่ากลัวกว่าการมีชู้ทางกายจริงๆ ต่อไปเธอจะมีหน้าไปเจอกับวรพลได้ยังไงตอนนี้เธอไม่ใช่คนบริสุทธิ์ไม่ใช่คนที่ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกต่อไปแล้วพอนึกถึงธัชชัยขึ้นมาก็รู้สึกว้าวุ่นใจต่อไปจะใช้ชีวิตยังไงเรื่องมาถึงขนาดนี้จะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง? ไม่ได้การละต้องตั้งสติให้ดีตอนนี้ยังไม่ถึงจุดที่จะแก้ไขอะไรไม่ได้ต้องทำอะไรซักอย่าง ต้องรีบไปขอให้วรพลให้อภัยแล้วทุกอย่างจะได้กลับไปเป็นเหมือนเดิม วัจสาแต่งตังเสร็จก็รีบไปห้องพยาบาลที่อยู่ชั้นสองเธออยากไปดูว่าตอนนี้วรพลอาการเป็นยังไงบ้าง พ่อบ้านภูษิตยืนอยู่ที่ประตูวัจสารีบหลบตากลัวว่าถ้าสบตาก็จะเห็นว่าเธอซ่อนอะไรไว้ “พ่อบ้านภูษิต...วรพลเป็นยังไงบ้างคะ?ฉันอยากเข้าไปหาเขาหน่อย” พ่อบ้านภูษิตเห็นวัจสาก็ยิ้มแล้วพูดว่า“คุญชายใหญ่สบายดีอารมณ์ก็ดีหมอภาคินเพิ่งมาตรวจคุณนายกลับไปพักที่ห้องเถอะไม่ต้องลำบากหรอกครับ” วัจสารู้สึกได้ว่าพ่อบ้านภูษิตเหมือนไปรู้อะไรมาแต่แค่คาดเดาอยู่ในใจไม่ได้พูดออกมา “แต่ฉันอยากพบวรพลจริงๆ...ขอร้องหละให้ฉันเข้าไปเจอเขาเถอะนะ”...วัจสาอยากเข้าไปพบวรพลมากจริงๆแล้วเป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ตนมีต่อเขาเธออยากพบเขาเพื่อบอกความจริงเธอไม่อยากที่จะล่องลอยอยู่ในวังวนแห่งความรักนี้สุดท้ายก็ยิ่งห่างออกจากวรพลไปเรื่อยๆ... พ่อบ้านภูษิตเห็นว่าเธอร้อนใจที่จะอยากพบคุณชายใหญ่ขนาดนี้ก็พอเดาได้ว่าอยากพบเพราะอะไร เขารู้สึกสงสารอยู่ในใจความคิดที่เขามีต่อวัจสาไม่เคยเปลี่ยนเขาคิดว่าวัจสาเป็นผู้หญิงที่ดีคู่ควรกับคุณชายรองเป็นอย่างมากไม่รู้ว่าคุณชายรองจะเล่นเกมส์นี้ไปอีกนานแค่ไหนสงสารก็แต่วัจสาจะต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่... “คุณนายอย่ากังวลไปเลยครับผมเชื่อว่าวันหนึ่งคุณชายรองจะต้องเข้าใจในตัวคุณและมอบความรักความห่วงใยให้ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานั้นคุณนายต้องตัวแลตัวเองให้ดี”พ่อบ้านอดไม่ได้ที่จะปลอบใจวัจสาที่กำลังทุกข์ร้อนใจ วัจสาฟังพ่อบ้านจบก็สงสัยว่าตัวเองหูฝาดไปรึเปล่า?“พ่อบ้านภูษิตคุณพูดอะไรออกมาคะฉันไม่ใช่ภรรยาของธัชชัยฉันคือภรรยาของวรพลเรื่องที่ว่าจะเข้าใจในตัวฉันหรือไม่มันก็เป็นเรื่องของวรพลไม่ใช่เรื่องของธัชชัย” พ่อบ้านฟังจบก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ถอนหายใจเบาๆยิ้มแล้วเดินจากไป ทิ้งวัจสาให้ยืนอยู่หน้าประตูห้องพยาบาลเพียงลำพัง วัจสาเพิ่งจะรู้สึกว่าครอบครัวตระกูลศรีทองชอบทำตัวลึกลับกันทุกคน ตอนแรกก็หลบอยู่ที่ห้องพยาบาลไม่ยอมให้เธอเข้าไปพบวรพล อาการของวรพลบางทีก็แย่บางทีก็ดีจนมีแรง“รังแก”ตัวเอง วัจสาแยกไม่ออกจริงๆว่าอาการแบบไหนถึงจะเรียกว่าอาการปกติของวรพลกันแน่ น้องชายของเขาอย่างธัชชัยยิ่งไม่ต้องพูดถึงตั้งแต่ก่อนที่เธอจะแต่งเข้ามาในบ้านนี้ก็ไม่ปกติแล้ว การพูดการจาก็ส่อถึงว่าเขาเป็นคนแบบไหนซ้ำยังคอยแต่ฉวยโอกาสกับตัวของวัจสาตลอด... บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมวัจสาถึงไปชอบคนแบบนี้ได้ ส่วนพ่อบ้านภูษิตตอนแรกก็ปกติดี แต่พอมาหลังๆเขาก็คอยแต่จะสนับสนุนให้เธออยู่กับธัชชัย... ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาจงรักภักดีต่อวรพลมากไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงทำกับนายตัวเองอย่างนี้แล้วเมื่อซักครู่ยังพูดอีกว่าวันหนึ่งคุณชายรองต้องได้เห็นในความดีของวัจสาทำไมต้องเป็นแบบนั้น? แล้วยังมีป้าอ้อยอีกที่ทำตัวแปลกๆสัญชาตญาณของผู้หญิงมันบอกได้ว่าป้าอ้อยพยายามจับคู่เธอกับธัชชัย สรุปก็คือบ้านนี้ทั้งบ้านกำลังจับคู่เธอให้กับธัชชัยนี่มันอะไรกัน?รู้ทั้งรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณชายใหญ่แต่กลับพยายามจับคู่ให้กับคุณชายรองวรพลจะป่วยหนักแค่ไหนก็ไม่ควรที่จะเพิกเฉยแบบนี้เรื่องแบบนี้จะทำให้วุ่นวายกันไปหมดพวกเขากำลังเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงแถมวิธีแบบนี้ยังอับอายไปถึงตัวธัชชัยอีกด้วย วัจสาคิดไปไกลถึงขนาดว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้จงรักภักดีต่อวรพลอย่างที่เห็น วัจสารู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากไม่เพียงแต่สำหรับตัวเองแต่สำหรับวรพลมากกว่า ในใจสับสนไปหมดรู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรชอบธัชชัยแต่ก็ได้ทำไปแล้วเพราะฉะนั้นเธอก็ไม่คู่ควรที่จะให้ใครมาเห็นใจ ไม่ว่ายังไงวันนี้จะต้องพบวรพลให้ได้ วัจสายืนรออยู่หน้าห้องพยาบาล1ชั่วโมงผ่านไป2ชั่วโมงผ่านไป... จนพระอาทิตย์จะตกประตูก็ไม่ขยับซักนิด คนที่อยู่ในห้องกำลังคุยกัน“ภาคินวัจสายังรออยู่ข้างนอกอยู่อีกเหรอ?” หมอภาคินช่วยวรพลใส่เครื่องช่วยหายใจมองไปที่หน้าจอเล็กๆตอบกลับไปว่า“ใช่ครับเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ลดละความพยายามจริงๆ” “โทษเธอก็ไม่ได้ฉันรู้ดีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีแค่ไหนตอนนี้ต้องการที่จะเจอเขาคงเป็นเพราะเรื่องเมื่อเช้าในที่สุดพวกเขาก็มาถึงก้าวสุดท้ายฉันก็วางใจถึงเวลาที่จะต้องให้วัจสาได้รู้ความจริงไม่อย่างงั้นเธอจะต้องทนอยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดมันทุกข์ทรมานเกินไป “ก็จริงอย่างที่ว่าเด็กสาวคนนี้เป็นคนดีมากแล้วท่านจะบอกเธอยังไงครับไม่กลัวธัชชัยจะโกรธเหรอ?”หมอภาคินยังรู้สึกเป็นกังวลด้วยนิสัยของธัชชัยคงไม่สมหวังกับวัจสาได้ง่ายๆ “ไปหยิบทะเบียนสมรสมาฉันจะเป็นคนบอกวัจสาเองไม่ต้องไปสนใจไอ้ธัชชัย”วรพลหายใจติดๆขัดๆเพราะเอาเครื่องช่วยหายใจออกดูแล้วอาการน่าเป็นห่วง เขาไม่กลัวตายเขากลัวแต่ว่าการตายของเขาจะทำให้คนหลายคนต้องเดือดร้อนถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่สามารถตายตาหลับ