ตอนที่78คนที่ตายไม่ใช่เธอ

ต๭นที่78คนที่ตายไม่ใช่เธอ เสียงเท้าเดินมาจากข้างนอกดังมากเหมือนกำลังเดินเข้ามาใกล้ห้องของวัจสา ใจของเธอก็เต้นเร็วไม่หยุดไปพร้อมกับเสียงเท้าเดิน มันคือเสียงของธัชชัยนั่นเอง วัจสามือซีดเพราะจับหนังสือแน่นเกินไปแล้วที่ด้านหลังก็มีเสียงพูดปนขำเบาๆออกมาว่า“จับหนังสือกลับด้านแล้ว” วัจสานิ่งไปแล้วก็เห็นว่าตัวเองถือหนังสือกลับหัว180องศาน่าอายจริงๆ ... ที่โกดังแห่งหนึ่งที่ห่างออกไปจากบ้านตระกูลศรีทองมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกล่ามโซ่ไว้ที่มือเป็นหญิงสาวที่ดูมีเสน่ห์น่าหลงใหลใส่เสื้อรัดรูปสีดำผิวขาวๆเอวบางร่างน้อยใส่กางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อนกับรองเท้าผ้าสีขาว ดูแล้วไม่ต่างอะไรจากนักเรียนคนหนึ่งสะอาดน่ามองดูน่าหลงใหลเป็นที่สุด แต่อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงที่รังแกได้ง่ายๆผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลย ถ้ามองดีๆก็จะเห็นว่าหน้าตาหญิงสาวคนนี้คุ้นมากเดาไม่ผิดผู้หญิงที่ดูสะอาดน่ามองคนนี้ก็คือคนที่อยู่ในรูปที่วางอยู่ตรงหัวเตียงของวรพลมีชื่อว่า...กนิษฐา ผู้หญิงคนที่วรพลปกป้องด้วยชีวิตแม้ว่าทำให้เขาต้องตกอยู่ในอันตรายถึงเขาจะรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเธอเขาก็ไม่โทษเธอเลยซักนิด กนิษฐาเปรียบเหมือนดอกลำโพงม่วงยิ่งมองยิ่งน่าหลงใหลดูมีสง่ากว่าใครๆแต่แฝงไว้ด้วยพิษร้าย ชายที่ยืนอยู่ห่างจากเธอไม่กี่เมตรคนที่ไม่ได้เป็นคนถูกกักขังพร้อมรอยแผลบนใบหน้าเขาไม่มีตอนไหนเลยที่ไม่แสดงถึงความทุกข์ เห็นได้ชัดว่าคนอย่างบุรีไม่ใช่คู่แข่งของกนิษฐาไม่ใช่เพราะว่าชายที่เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระยังสู้ผู้หญิงที่ถูกล่ามโซ่ไว้ไม่ได้แต่เป็นเพราะว่าความเจ้าเล่ห์ของกนิษฐาต่างหาก บุรีคงถูกกนิษฐาเล่นงานจนไม่เหลือ กนิษฐายืดอกขึ้นทำท่าทางยั่วยวนสีหน้ามีมารยา“บุรีเข้ามาใกล้อีกนิดสิฉันจะให้เธอเห็นสิ่งที่เธออยากเห็น”เธอพูดด้วยน้ำเสียงชวนฝัน “ฉันไม่อยากดู” บุรีไม่กล้าเข้าใกล้เธออีกเมื่อครู่นี้ยังถูกตบหน้าไปหลายทีเลยรู้สึกหวาดกลัวเขาโทรหาธัชชัยธัชชัยบอกว่าเดี๋ยวจะมาถ้าไม่มามีหวังเขาต้องโดนผู้หญิงคนนี้เล่นงานจนน่วมแน่ๆ เธอพยายามใช้เล่ห์เหลี่ยมทุกอย่างเพื่อให้เขาเข้ามาใกล้บุรีมีชื่อเสียงในเรื่องปฏิเสธผู้หญิงไม่เป็น ไม่ได้ยังไงก็จะไม่ยอมให้ตัวเองตกเป็นเครื่องมือของเธอเด็ดขาด กนิษฐาเปรียบเสมือนดอกกุหลาบที่มีหนามคำพูดคำจาดูไร้เดียงสายิ้มของเธอทำให้ใจสั่นทำให้นึกถึงนางฟ้าผู้บริสุทธิ์แต่ถ้าร้ายขึ้นมาจะไม่รู้ตัวเลยว่าตายในมือเธอยังไงมองเห็นกับดักแต่ก็ยังโยนตัวเข้าไปติดกับควบคุมตัวเองไม่ได้ “ไม่จริงเธอโกหกการที่เธอเช็ดเหงื่อบนใบหน้าแสดงว่าเธอต้องการจริงๆอีกอย่างน้องชายที่น่ารักของเธอก็กำลังรอการปลดปล่อย” กนิษฐาเป็นคนที่ใช้ความสวยของตัวเองเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการมารยาเหนือชั้นถ้าตกเข้าไปอยู่ในแดนมรณะที่เธอสร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวแล้วหละก็จะถูกชักนำไปโดยไม่รู้ตัวค่อยๆโดนต้มช้าๆเหมือนกับการต้มกบด้วยน้ำอุ่น “ล้มเลิกความคิดซะเถอะต่อให้เธอพูดอะไรฉันก็จะไม่เชื่ออีกแล้วผู้หญิงอย่างเธอวันนึงต้องมีคนมาจัดการแน่ๆแล้วเขาคนนั้นก็กำลังมาแล้วด้วย” กนิษฐาเป็นคนสวยมากๆมีใบหน้าที่งดงามทั้งสง่าและหุ่นดีแถมยังรู้วิธีมัดใจคนทำให้คนทั้งรักทั้งเกลียด กนิษฐามีท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นถามกลับแบบเยือกเย็นว่า“เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงจะมีเรื่องสนุกๆมั้ย?”ไม่ว่าชายหรือหญิงเธอก็รับมือได้ทั้งนั้น บุรีก็ตอบกลับแบบเยือกเย็นเช่นกัน“เดี๋ยวก็รู้เองเป็นคนที่เธอไม่กล้าเจอหน้าแน่ๆ” บุรีถูกผู้หญิงคนนี้เอาโซ่ตีไปที่หน้าจนบวมและยังเจ็บอยู่ไม่หายแต่ครั้นจะทำกลับพอเห็นสายตาที่น้ำตากำลังเอ่อล้นของผู้หญิงก็ทำไม่ลงจริงๆ “คนที่ฉันไม่กล้าเจอหน้า?”กนิษฐาก้มลงมองเหมือนเจ้าหญิงนิทราผู้เลอโฉมครุ่นคิดว่าคนที่บุรีพูดถึงคนนั้นคือใคร ใบหน้าที่น่าหลงใหลก็เปลี่ยนไปทันทีเราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ กนิษฐาเงยหน้าขึ้นยิ้มด้วยความสดใส“ปวดหัวจริงๆฉันคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่ามีใครที่ฉันไม่กล้าเจอหน้าเธอบอกมาก็สิ้นเรื่อง” มารยาแบบนี้แหละทำเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในความยากลำบากบวกกับน้ำเสียงที่น่าสงสารทำให้คนอื่นติดกับวรพลก็ถูกมารยาแบบนี้ทำให้ติดกับแม้จะต้องตายก็ยังคงจะปกป้องเธออยู่ ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้เลยว่าวรพลน่าสังเวชแค่ไหนตอนนี้ยังมาหัวเราะได้อย่างสบายใจต้องเป็นคนที่ไร้ศีลธรรมแค่ไหนนะถึงจะทำได้แบบนี้คำพูดที่ว่าไม่มีใครมีพิษร้ายไปกว่าผู้หญิงแล้วเป็นคำพูดที่ถูกที่สุด ธัชชัยกำลังรีบขับรถไปที่โกดังตอนแรกว่าจะหยอกล้อวัจสาเล่นซะหน่อยแต่พอบุรีโทรมาบอกว่าจับตัวคนได้แล้วแถมยังขอร้องให้มาช่วยชีวิต ก็เลยต้องรีบมา “ปึง”เสียงของธัชชัยถีบประตูเข้ามาแล้วขายาวๆของเขาก็ก้าวเข้ามาด้วยความฉุนเฉียว แล้วธัชชัยที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังจากความแค้นก็มายืนอยู่ตรงหน้ากนิษฐา พอเห็นธัชชัยสายตาของกนิษฐาก็เต็มไปด้วยความดีใจ ใบหน้าที่สวยงามก็ดูสดใสขึ้นมาทันทีคงเป็นเพราะเธอไม่คิดว่าชาตินี้จะได้เจอกับธัชชัยอีก แถมยังได้เจอตัวเป็นๆนี่เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เธอคิดว่าเขาตายไปแล้วใครจะไปคิดว่าเขาจะมายืนอยู่ตรงหน้าแบบนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาตามแก้มขาวๆทั้งสองข้างของกนิษฐา“ธัชชัยเป็นเธอจริงๆใช่มั้ยเธอยังมีชีวิตอยู่?” แต่ธัชชัยเห็นเธอกลับรู้สึกโมโหดึงผมของเธอขึ้นมาแล้วพูดว่า“ทำไม?ที่ฉันไม่ถูกไฟไหม้ตายทำให้เธอตกใจมากเลยเหรอ?หรือเสียดาย?รู้สึกผิดขึ้นมา?หรือว่ากลัว?”ธัชชัยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันรู้สึกผิดต่างหากตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่ฉันรู้สึกดีใจมาก”กนิษฐากุมมือธัชชัย โดยที่ไม่สนใจว่าจะทำให้เขายิ่งโมโหหรือไม่ขอได้แค่กุมมือเขาไว้ไม่ปล่อยเขาไปไหนอีก“ถ้าเป็นไปได้ฉันยอมตายแทนเธอ” เธอซบไปที่อกของธัชชัย น้ำตาที่มาจากความเสียใจก็รินไหลออกมาหยดลงบนอกของธัชชัย ไม่รู้ว่าเธอจริงใจหรือว่ากำลังแสร้งทำเธอร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดทรมานใจน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด “กนิษฐาเธอเลิกแสดงละครได้แล้วละครฉากนี้เธอเล่นมานานแล้วถ้าเป็นดาราคงได้รางวัลตุ๊กตาทองไปแล้ว” ธัชชัยจับคางของกนิษฐาเชิดขึ้นบังคับให้มองมาที่ตัวเอง“มองหน้าฉันแล้วสารภาพมาว่าทำไมเธอต้องทำร้ายพี่ชายของฉัน?” “วรพล...เป็นพี่ชายของเธอจริงๆเหรอคนที่ตายคือเขา?”กนิษฐาพูดด้วยสีหน้าที่ไร้ความเห็นใจ ทำเหมือนกับเขาเป็นแค่คนคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย ธัชชัยเห็นแบบนี้ก็ยิ่งทวีความโกรธมากขึ้น“ผู้หญิงอสรพิษอย่างเธอทำไมต้องมาหลอกลวงแล้วทำร้ายพี่ชายของฉันด้วย?เธอมันคนเลือดเย็นทำให้เขาต้องเกือบตายแท้ๆเขายังจะนึกถึงแต่เธออีก”ธัชชัยด่าด้วยความโกรธจนตาแดงก่ำเหมือนจะอยากฆ่ากนิษฐาให้ตายตรงนั้นเลย กนิษฐายังคงมองผู้ชายคนนี้อย่างลุ่มหลงเธอยังคิดที่จะยื่นมือไปสัมผัสหน้าอันหล่อเหลาของเขา... “เป็นเพราะว่าถ้าวรพลไม่ตายคนที่ตายก็ต้องเป็นเธอแต่ตอนนี้เธอยังมีชีวิตยังมายืนอยู่ตรงนี้ต่อหน้าฉันฉันคิดว่าฉันตัดสินใจถูกต้องแล้ว” กนิษฐามั่นใจว่าเรื่องนี้สมควรจะเป็นแบบนี้ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร ทำเหมือนกับว่าการที่วรพลต้องตายแทนธัชชัยนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว หน้าผากของธัชชัยเต้นตุบๆไม่หยุดด้วยความโกรธปล่อยคางของกนิษฐาค่อยๆลากโซ่มาเสียงกระทบกับพื้นดัง“คราดคราด”เหมือนกับเป็นเสียงสัญญาณเตือนจากนรก เขาจ้องมองด้วยตาร้อนผ่าวค่อยๆเอาโซ่มาล่ามที่คอของกนิษฐา“เธอลองดูว่ารสชาติการตายมันเป็นยังไงอย่ามัวแต่คิดว่าคนอื่นสมควรตายผู้หญิงอสรพิษอย่างเธอต่างหากที่สมควรตาย” โซ่ค่อยๆรัดแน่นขึ้นขัดขวางการหายใจของกนิษฐาหน้าแดงก่ำจนพูดออกมาไม่ได้แต่ว่าหน้าของเธอยังคงยิ้ม“ได้ตายด้วยมือของธัชชัยฉันถือว่าคุ้มค่าแล้ว”... ใบหน้าอันงดงามของผู้หญิงก็เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่าแค่เพียงวินาทีเดียวก็จะสิ้นใจ “คุณชายธัชชัยพอเถอะครับเขาจะตายอยู่แล้วถ้าตายไปจริงๆพี่ชายของคุณชายต้องแย่แน่ๆ” บุรีผู้เป็นผู้ช่วยของเขาได้เข้ามาหยุดไว้ตอนแรกคิดว่าเจ้านายแค่อยากขู่เท่านั้น คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะทำจริงๆคุณชายธัชชัยต้องการฆ่าผู้หญิงคนนี้จริงๆ ได้ยินเสียงตะโกนของบุรีธัชชัยก็ค่อยๆตั้งสติกลับมาได้จริงด้วยผู้หญิงคนนี้ยังตายไม่ได้ที่จับเธอมาไม่ใช่เพื่อฆ่าให้ตายถึงอยากลงมือแค่ไหนก็ต้องรอให้เรื่องทั้งหมดกระจ่างก่อน แล้วเขาก็ค่อยๆปล่อยมือกนิษฐาไอทันที“ค่อกค่อกค่อก”... เมื่อสักครู่นี้เหมือนกับก้าวขาสู่ความตายไปแล้วรอบนึงเธอรีบสูดลมหายใจเข้าไปด้วยความโลภ กนิษฐารู้ว่าตอนนี้ธัชชัยยังไม่ฆ่าเธอเพราะตอนนี้เธอยังมีประโยชน์ต่อเขาอยู่ ธัชชัยทิ้งโซ่แล้วเดินออกไปด้วยความโกรธหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าขึ้นมาสูบ “ธัชชัยฉันรู้ว่า...เธอไม่ยอมให้ฉันตายหรอก”... บุรีรู้สึกประหลาดใจทำไมผู้หญิงคนนี้ไม่ห่วงชีวิตของตัวเองเลย? เขาอุตส่าห์เสี่ยงตัวเองจากการถูกตีเข้ามาห้ามคุณชายธัชชัยยังไม่รู้จักรักษาเอาไว้ แถมยังมาท้าทายความอดทนของเขาอีก ในความเงียบสงบของธัชชัยความลับที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางหมอกควันที่ทำให้มองเห็นไม่ชัดแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า“กนิษฐาเธอรู้ดีที่สุดว่าบนโลกนี้คนที่อยากให้เธอตายมากที่สุดก็คือฉันธัชชัยฉันอยากจะหั่นเธอเป็นชิ้นๆแค่ไหนเธออยากให้ฉันอธิบายให้ฟังมั้ย?” พอกนิษฐาเห็นว่าตัวเองนั้นยังมีประโยชน์ต่อธัชชัยจึงยิ้มอย่างจองหองดูไม่เหมือนกับคนที่พึ่งเกือบเลยแม้แต่นิด“ฉันรู้เธอเป็นคน“รักจริง”“เกลียดแรง”ฉันรู้ดีทั้งหมดธัชชัย” ธัชชัยหมดคำพูดที่จะพูดกับผู้หญิงคนนี้พูดคุยกันต่อไปก็ไม่มีประโยชน์สู้เงียบดีกว่า ในขณะที่กำลังจะดับบุหรี่ตรงที่เขี่ยบุหรี่ก็ถามขึ้นมาว่า“บอกฉันมาใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” “คนคนนี้เธอไม่มีทางได้รู้ว่าเขาเป็นใครเธอทำอะไรเขาไม่ได้หรอกแต่ไม่ต้องห่วงเขารับปากแล้วว่าจะไม่ทำอะไรเธอ”ขณะที่พูดท่าทางของกนิษฐาดูคลุมเครือแม้จะใช้น้ำเสียงธรรมดาๆ เห็นได้ชัดว่าเธอได้ยั่วโมโหธัชชัยอีกครั้งเขาสืบเรื่องนี้มาตั้งนานจะมาล้มเลิกตอนนี้ได้ยังไง? เขายืนขึ้นพร้อมกับหยิบโซ่ขึ้นมา“ดูเหมือนว่าถ้าไม่ทุกข์ทรมานซะบ้างเธอจะไม่รู้ว่าคำว่าตายสะกดยังไง” พูดแล้วก็เอาโซ่ตีไปที่ตัวของกนิษฐาเลือดก็ค่อยๆไหลออกมาจากปากของกนิษฐา แต่เธอก็ยังคงยิ้มอยู่