ตอนที่ 93 คุณผู้ซึ่งโดนผู้หญิงคนนั้นได้มาแล้ว

ต๭นที่ 93 คุณผู้ซึ่งโดนผู้หญิงคนนั้นได้มาแล้ว วัจสาครุ่นคิดอยู่สักพักก็ตัดสินใจอะไรบางอย่างได้จึงบอกป้าอ้อย “แจ้งตำรวจเถอะ!ป้าอ้อย ฉันจะไม่ยอมทนกับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ฉันเป็นพี่สะใภ้ของเขานะ เขาไม่เคารพฉันเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังบุกรุกสิทธิเสรีภาพส่วนตัวของฉันอีก ” ป้าอ้อยกลัวการตัดสินใจในน้ำเสียงของวัจสา “ห้ะ? จะ..จะ..แจ้งความ? ไม่ดีหรอกมั้งคะคุณ ” ยิ่งไปกว่านั้นสามีภรรยาทะเลาะเบาะแว้งกัน แล้วเอาไปแจ้งความมันก็ไม่ใช่เรื่องใช่มั้ยหล่ะ? พอถึงเวลาแล้วความจริงปรากฏ ก็คงจะไม่เป็นอะไร “ป้าอ้อย! ป้ายังช่วยเขาอีกหรอคะ? ที่ธัชชัยเขาทำนี่มันผิดกฎหมายข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวเลยนะคะ” วัจสาโกรธจริงๆแล้ว ทำไมพวกเขาจะต้องช่วยธัชชัยทุกครั้งเลยด้วย นี่มันไม่ยุติธรรมจริงๆ ป้าอ้อยเกรงว่าวัจสาจะโมโหเธอ จึงคิดอย่างรวดเร็วก่อนจะบอกเธอ “คุณผู้หญิงคะ คุณไม่ต้องเป็นกังวลนะคะ เดี๋ยวป้าจะลองไปพูดกับคุณชายใหญ่ให้เอง โอเคมั้ยคะ?” เดิมทีวัจสาไม่อยากจะไปรบกวนการพักผ่อนของวรพลเลย แต่เป็นเพราะตอนนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่จะปกป้องเธอจากธัชชัยได้ มันจะดีกว่าถ้าให้เขามาช่วยตัวเธอในเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้ารับ “ได้ค่ะป้า รบกวนด้วยนะคะ ยังไงบอกฉันด้วย” ในห้องบำบัดวรพลเพิ่งจะถอดเครื่องช่วยหายใจ พอฟังป้าอ้อยที่เล่าซ้ำไปซ้ำมาให้ฟังแล้ว ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ “นี่เขาทะเลาะกันอีกแล้วหรอ?ทำไมธัชชัยถึงได้ทำถึงขนาดนี้? รีบไปช่วยวัจสาออกมาเลยนะ ไม่หาช่างทำกุญแจหรือไม่ก็พังประตูเข้าไปเลย!” “วัจสาคิดไม่ผิดจริงๆ ว่าวรพลจะอยู่ข้างเธอ” ป้าอ้อยรับคำมา ครุ่นคิดอยู่ลักครู่จึงพูดออกไป “คุณชายใหญ่คะ วันนี้คุณผู้หญิงกลับมาก็มาหายาคุม เมื่อคืนดูเหมือนว่าคุณๆทั้งสองจะอยู่ด้วยกัน นั่นเป็นไปได้ว่าคุณผู้หญิงอาจจะมีคุณชายน้อย เพราะมันห่างจากวันที่เธอตกไข่ครั้งสุดท้ายประมาณสามวัน เป็นช่วงเวลาของคุณผู้หญิงที่อยู่ในเกณฑ์ท้องได้ และฉันก็ได้เปลี่ยนยาคุมเป็นวิตามินบำรุงให้คุณเขาด้วยค่ะ นี่หมายความว่ามีโอกาสสูงเลยละคะที่คุณผู้หญิงจะท้อง!” วรพลได้ยินข่าวดีจากป้าอ้อย ก็ดีใจไม่น้อย “จริงหรอ? ถ้างั้นก็ดีเลย ในที่สุดตระกูลศรีทองของเราก็มีทายาท ธัชชัยจะมีลูกแล้ว ป้าอ้อย! ฉันฝากดูแลวัจสาดีๆด้วยนะ” พอพูดถึงประโยคสุดท้าย เขาก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข วรพลมีความสุขมากจริงๆ ที่หญิงบริสุทธิ์อย่างวัจสาจะมีลูกให้แก่ธัชชัย เขาอยากให้เธอท้องจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนี้หล่ะก็เขาก็ตายอย่างไม่มีความกังวลใดๆ เลือดเนื้อนั้นก็จะได้เติมเต็มหัวใจของธัชชัยแทนเขา นั่นคงจะเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อยเลย แต่วรพลหารู้ไม่ว่า ในใจของธัชชัยแล้วนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่มีค่าเกินเขา และไม่มีใครที่จะมาแทนเขาได้ ป้าอ้อยพยักหน้ารับ เธอเองก็มีความสุขมากเช่นกัน แค่นึกถึงเรื่องที่วรพลให้ทำ เธอก็มีความสุขจนลืมความทุกข์ได้เลย “วางใจได้เลยค่ะคุณชายใหญ่ ป้าต้องดูแลคุณผู้หญิงให้ดีแน่นอนอยู่แล้วค่ะ ถ้าสุดท้ายพวกเขาจะมีลูกด้วยกันจริงๆก็จะเป็นเรื่องที่ดีมากๆ และป้าอ้อยก็ยังหวังว่าคุณชายใหญ่จะดีขึ้นไวๆด้วย หลังจากนั้นก็จะได้มีลูกเป็นของตัวเองเช่นเดียวกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นป้าจะมีความสุดที่สุดที่เห็นคุณๆทั้งคู่มีความสุข ถ้าป้าตายไปแล้ว เจอคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายจะได้บอกพวกเขาได้ว่า ป้าได้ทำตามที่สัญญาสำเร็จแล้ว” วรพลไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่แสดงสีหน้าออกมาที่ซึ่งไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ เพราะใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยโดนเผาที่น่ารังเกียจ ดูน่ากลัวมาก เขาทำได้เพียงมองไปยังรูปภาพบนโต๊ะข้างเตียง มันเป็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งกับรอยยิ้มอันใสซื่อบริสุทธิ์ นับได้ว่าเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆบนโลกมนุษย์เดินดินที่วรพลไม่อาจเอื้อม ซึ่งเธอเคยเป็นผู้หญิงของเขามาก่อน เขาไม่ได้อยากมีลูก เขาแค่คิดถึงกนิษฐา ไม่ว่าเธอจะอยู่บนสวรรค์ก็ตามที เขาอยากจะตามเธอไป เพื่อที่จะให้เธอรู้ว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน กนิษฐา อีกไม่นานแล้วนะ เรื่องของธัชชัยมันเริ่มจะไปได้ดีแล้ว….. ………………….. อย่างไรก็ตามวรพลคิดไม่ถึงว่า นางฟ้าตัวน้อยของเขาไม่ได้อยู่ที่ไหน แต่ยังคงอยู่บนโลกเดียวกันกับเขาและใช้อากาศหายใจในท้องฟ้าเดียวกัน ในขณะเดียวกันมีคนๆหนึ่งกำลังถูกล่ามด้วยโซ่หนา คนๆนั้นก็คือกนิษฐานั่นเอง เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอทำให้เธอดูแย่และไม่น่ามอง แต่มันก็ยากที่จะซ่อนความงามของเธอ การที่ดูเหมือนจะทำร้ายเธอมากขึ้นทำให้ เธอดูยิ่งน่าสงสารมากขึ้นได้อย่างง่ายดาย ใครๆเห็นก็อยากจะเข้าไปปกป้อง ในขณะที่ธัชชัยกลับเข้าไปในลังสินค้าใต้ ก็เป็นเวลาเดียวกับที่กนิษฐากำลังทานข้าว แม้ว่าเธอจะไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำแต่เธอก็ยังดูมีเสน่ห์เหมือนเดิม ตากลมโตที่เต็มไปด้วยไอน้ำนั้นดูน่าดึงดูดใจสำหรับผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก ราวกับดวงตาที่พระเจ้าสรรค์สร้าง มันเป็นมื้อค่ำที่ยอดเยี่ยมสุดๆ เพราะอาหารทั้งหมดเป็นของที่กนิษฐาชอบทาน กุ้งมังกรตัวใหญ่ เนื้อโกเบหอยงวงช้าง และยังมีซุปเห็ดสามอย่างที่ต้องต่อคิวยาวกว่าจะซื้อได้เพราะของมีจำนวนจำกัด เพื่อจัดเตรียมอาหารทั้งหมดนี่ทำให้บุรีวิ่งไปนู่นวิ่งมานี่ทั้งวัน แต่ว่าก็นะใครจะอาจหาญกล้าต้านทานสายตาที่น่าสงสารของหญิงผู้นี้ได้หล่ะ? ธัชชัยมองอาหารบนโต๊ะทั้งหมดด้วยหางตา “กินได้เร็วจังแฮะ นี่นึกว่าคุณจะยอมอดข้าวให้ตายไปเลยซะอีก” ธัชชัยพูดอย่างไม่แยแส เขารู้จักกนิษฐาดีว่าเธอสามารถทำได้ทุกอย่าง แม้ว่าเธอจะดูอ่อนแอปวกเปียกชนิดที่ว่าลมพัดก็ไม่อาจทานทน ร้องไห้ออกมาก็ยังสวยหยาดดังดอกไม้ต้องฝน แต่ที่เธอทำมาก็คือ แขวนคอฆ่าตัวตาย อดอาหาร กรีดแขนตัวเอง และอีกหลากหลายวิธีทำร้ายตัวเอง ทั้งหมดทั้งมวลนี่มันไม่ใช่สิ่งที่คุณจะนึกด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เธอคนนี้ก็คงทำไม่ได้ กนิษฐาแค่เหลือบดูร่างสูงของธัชชัย ก็เปิดปากขำเบา เสียงหัวเราะของเธอราวกับมีลูกกระดิ่งอยู่ในคอ “ชัยยังไม่ตายแล้วฉันจะตายได้อย่างไร? ฉันอยากจะตามไปอยู่กับคุณ” มันเหมือนกับโชคชะตาชอบเล่นตลก ที่ทำให้คนที่ตนไม่ชอบมาไล่ตามตัวเอง ส่วนคนที่ตนชอบก็ไปไล่ตามคนอื่น นี่เหมือนจะเป็นวงโคจรของกนิษฐาดีๆนี่แหละ ธัชชัยกลอกตาไปมองเธอ เปรียบเทียบผู้หญิงคนนี้ดูแล้ว วัจสาดูเป็นคนง่ายๆไปเลย บุรีเห็นบรรยากาศระหว่างทั้งคู่ดูเงียบสงัดซ้ำยังน่าอึดอัด ก็ช่วยสร้างบรรยากาศ เขาถือตะเกียบไปให้ธัชชัย “ท่านชัยครับคุณยังไม่ได้ทานอะไรเลยนี่กินด้วยกันไหมครับ? บุรีแอบกลัวว่าธัชชัยจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้วใช้ความรุนแรงกับกนิษฐา แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆตัวเขาเองก็ไม่อาจจะช่วยอะไรได้ กนิษฐาเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจที่ยากเอาใครมาเปรียบ แต่ชอบแสดงตนเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่เปราะบาง แตกหักได้อย่างง่ายดาย นั่นทำให้ตัวบุรีเองแทบจะแปลงร่างเป็นกัปตันอเมริกามาปกป้องเธอ หลังจากทำงานเผาหัว จัดการงานที่บริษัททั้งวันกลางวันธัชชัยก็กินไปแค่อาหารฟาสต์ฟู้ดไม่กี่คำเท่านั้นดังนั้นตอนนี้เขาก็หิวนิดหน่อยจริงๆ เลยรับตะเกียบจากบุรีมา แล้วนั่งลงกิน กนิษฐาที่เดิมที่กำลังมีความสุขกับการกินอยู่ก็วางตะเกียบลง และค่อยๆเปลี่ยนสายตามาจับจ้องอยู่ที่ธัชชัย “ชัย เมื่อคืนคุณคงไม่ใช่ว่าโดนผู้หญิงคนนั้นได้มาแล้วหรอ?” กนิษฐาใช้คำที่แปลกมาก ไม่ได้บอกว่าเขาหลับนอนด้วยกัน แล้วก็ไม่ได้ใช้คำหยาบคายอะไร แต่คำนั้นมันยิ่งทำให้ธัชชัยรู้สึกไม่ชอบ ถูกผู้หญิงคนนั้นได้? มันเป็นประโยคที่เป็นฝ่ายถูกกระทำไหมอ่ะ? นี้แสดงให้เห็นว่ากนิษฐามีความเป็นFeminismสูงมาก ในความคิดของเธอนั้นเธอเองเป็นดั่งราชินี ผู้ชายทุกคนต้องมาสยบแทบเท้าและเชื่อฟังเธอ โดนกนิษฐาใช้คำพูดแบบนี้ใส่ ทำให้ธัชชัยรู้สึกแสบเล็กน้อยบริเวณที่คอ วัจสาลูกแมวน้อยตัวนี้ดูอ่อนโยนและแกล้งง่าย ในความเป็นจริงเมื่อเขาแกล้งเธอ อุ้งเท้าน้อยๆ ไม่สิ เขี้ยวเล็กๆของเธอก็จะโผล่ออกมา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะถึงจุดที่เธอจะกัดจริงๆ ทั้งยังกัดอย่างแรงด้วย แต่ก็นะเรี่ยวแรงของเธอสำหรับธัชชัย มันเป็นรอยข่วนน้อยๆที่กลางใจ นั่นทำให้ใจเขาเต้นผิดปกติได้เลย เอฟเฟคมันแรงมากจริงๆ เมื่อธัชชัยนึกถึงก็เคลื่อนมือไปจับตรงคอที่ถูกวัจสากัดเอาไว้เมื่อคืน พร้อมกันนั้นเองนัยน์ตาที่อ่อนโยนของกนิษฐาก็แปรเปลี่ยนไปในทันที “แล้วมันจะทำไม? เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?” สีหน้าของกนิษฐาเย็นชาลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้างามสวยที่มีแววตาราวกับซาตานที่ผุดขึ้นมาจากนรก หรี่ตาลงก่อนจะพูด“ผู้หญิงคนอื่นที่ได้คุณมาทุกคน มันต้องตาย” บุรีที่กำลังกินซี่โครงหมูย่างอยู่พอได้ยินคำสั้นๆของกนิษฐาก็สำลักออกมาฉับพลัน เขาไม่เคยคิดเลยว่ากนิษฐาจะเป็นคนที่โหดร้ายขนาดนี้…. แต่ธัชชัยก็ไม่ได้สนใจเธออย่างชัดเจน เขาคีบหอยงวงช้างคำสุดท้ายเข้าปาก พอเคี้ยวเสร็จก็พูดด้วยเสียงไม่แยแสว่า “อย่าลืมนะ ว่าคุณเป็นหนี้ชีวิตพี่ชายฉันอยู่ ฉันจะให้เธอชดใช้มันด้วยเลือดเนื้อของเธอเอง” กนิษฐายิ้มออกมาในทันที เป็นยิ้มที่บริสุทธิ์เหมือนกับสาวที่กำลังมีความรักครั้งแรกที่เมื่อใครเห็นก็จะอยากอยู่ใกล้อยากตอแยเธอ “ฉันขอต่อรองหน่อยเป็นไง? เลือดเนื้อของฉัน ฉันให้คุณ ” ธัชชัยมองมายังหญิงที่อยู่เบื้องล่างด้วยประกายตาแข็งกร้าว “ได้สิ เนื้อนี้ ฉันจะได้กรีดมันด้วยมีด มันเป็นคำแนะนำที่ไม่เลวเลยหล่ะ” คำว่า “เลือดเนื้อ”ของพวกเขานั้น ความหมายของทั้งคู่ต่างกันราวฟ้ากับเหว “ได้สิ งั้นคุณก็มากรีดตอนนี้เลยสิ หรือว่าธัชชัย คุณเป็นคนขี้ขลาดที่เอาแต่พูดหล่ะฮะ” กนิษฐาพยายามที่จะท้าทายขีดความอดทนของเขา เพื่อว่าเขาจะได้มาบีบคอเธออีกครั้ง บุรีที่นั่งอยู่ข้างๆแทบจะสำลักอาหารในปาก หญิงที่ดูบอบบางอ้อนแอ้นคนนี้ทำไมถึงมีนิสัยแบบนี้ ทำไมถึงได้กล้าอะไรขนาดนี้ เขาไม่เคยเห็นใครกล้าพูดกับท่านชัยของเขาแบบนี้มาก่อน ถ้าท่านชัยโมโหแล้วอยากจะฆ่าเธอขึ้นมา หรือไม่ก็บุรีรีบคีบเนื้อโกเบไปให้ธัชชัยก่อนจะพูด “ท่านชัยครับ กินให้เยอะอีกหน่อยเถอะครับนี่เป็นโกเบที่คุณชอบที่สุดไงหล่ะครับ” พอมองไปที่ตะเกียบที่ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่ก็ยิ่งขัดใจเข้าไปอีก ขมวดคิ้วก่อนจะถาม “นี่ช่วงนี้ได้ไปที่ Rich babyบ้างมั้ยเนี่ย” พอรู้ว่าที่ธัชชัยพูดหมายความว่ายังไง ก็รีบแก้ตัวทันที “ท่านชัยครับ อย่ากังวลไปเลย ปากผมสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะว่าผู้หญิงเหล่านั้นจะให้ผม…..” เขาหยุดไว้ไม่พูดจนจบ แล้วตัดบทสนทนาไปอย่างรวดเร็ว พูดมากๆแล้ว แล้วยังพูดต่อหน้าผู้หญิงอีก มันเป็นเรื่องไม่ดีเลย เขาเงียบลงและกินข้าวต่ออย่างฉับพลัน พูดแล้วอยากจะร้องไห้ มื้อแห่งความอึดอัดใจนี้จะต้องกินไปอีกจนถึงเมื่อไรหล่ะ คนที่ต้องผ่านความลำบากไม่ใช่แค่บุรีคนเดียวเท่านั้น ยังมีวัจสาที่อยู่ในบ้านตระกูลศรีทองอีกคนด้วย มันเป็นช่วงเวลาที่แสนย่ำแย่ในการรอจนกว่าป้าอ้อยจะเจอช่างทำกุญแจซ้ำยังต้องใช้แรงมหาศาลในการเปิด ประตูล็อกสมารทเจ้ากรรมก็ดันมีระบบความปลอดภัยอัจฉริยะ การเปิดออกเลยทำได้ยาก นั่นก็เพราะพอล็อกข้างนอกถูกงัด ล็อกภายในก็ทำงานอัตโนมัติเลย ความหวังที่มีความสุขของวัจสาค่อยๆหายไปกับอากาศ หลังจากแงะมาได้หลายชั่วโมง ก็ยังคงไม่ออก ซึ่งนั่นก็เหลือตัวเลือกเพียงสองทาง นั่นก็คือรอธัชชัยกลับมาเปิด กับสองคือพังประตูเข้าไปเลย แน่นอนว่าไม่ใช่วัจสาที่เป็นคนพังประตู เพราะถ้าต้องใช้พลังมหาศาลแบบนั้น วรพลก็จะต้องได้ยินแล้วก็ต้องทนกับเสียง วัจสาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากรอผู้ชายใจยักษ์นั่นกลับมา ยังไงก็ตามในห้องนี้ก็มีครบทุกอย่าง ของที่จะประทังชีพก็มีแล้ว เพราะอย่างนั้นไม่ว่าคืนนี้ธัชชัยจะไม่กลับมา เธอก็จะสามารถทนอยู่ในนี้ต่อไปได้หนึ่งคืน