ตอนที่ 134 เขาตอบสนองต่อเธอจริงๆ

ต๭นที่ 134 เขาตอบสนองต่อเธอจริงๆ วัจสารีบพูดขณะที่ได้โอกาส “ธัชชัย ฉันอยากจะพูดหนึ่งคำที่นายอาจจะไม่ชอบนะ แต่สิ่งที่วรพลรัก และไม่อยากจะปล่อยไปมากที่สุดก็คือกนิษฐา แล้วถึงเป็นน้องชายอย่างนาย เขายอมตายเพื่อนายได้ แต่ไม่ยอมมีชีวิตเพื่อนาย เขายอมตายเพื่อกนิษฐาได้ เขาต้องยอมมีชีวิตเพื่อเธอแน่นอน เขารู้ดีว่าที่โลกนั้นไม่มีเธอ งั้นเขายังอยากจะตายอยู่เหรอ? นายลองให้โอกาสเธอสักครั้งนายลองให้โอกาสเธอสักครั้งเถอะ และให้โอกาสพี่ชายนายอีกครั้งเช่นกัน!” ความเจ็บปวดและทรมานเมื่อนานมาแล้ว วัจสาเข้าใจดี ชายหนุ่มในอ้อมกอดคนนี้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกรัก เมื่อเห็นว่าธัชชัยเริ่มจะฟังที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ความกลัวก็หายไป ความรู้สึกตัวเองอยากจะแทนที่วัจสาก็เข้ามา “เธอมีสิทธิอะไรไปกอดธัชชัย?! เอนี่มันหน้าด้านจริงๆ!” กนิษฐาด่าทอด้วยคำหยาบคายออกมา ทำให้วัจสาอึ้งไป ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ากนิษฐารักธัชชัยล่ะ? ไม่ใช่วรพลที่นอนอยู่บนเตียง? หมอภาคินได้ยินเสียงด้านนอกทะเลาะกัน จึงเดินออกมา ได้ยินคำที่กนิษฐาพูดออกมาพอดี ในขณะที่เขาใช้ความพยายามสูงสุด ในที่สุดธัชชัยก็ใจอ่อน ยอมให้กนิษฐาเข้าไปลอง เมื่อกนิษฐาเข้าไป เห็นอุปกรณ์รอบตัววรพล เธอไม่ได้รู้สึกสงสารแต่อย่างไร ความรู้สึกแรกที่เธอรู้สึกคือน่ารังเกียจ เธอไม่กลัวว่าเขาจะถูกเผาจนเป็นสภาพไหน หมอภาคินกังวลว่าเธอจะกลัว จึงบอกอาการของวรพลกับเธอโดยเฉพาะ แต่จากความกล้าของกนิษฐาแล้ว ฆ่าคนเธอยังไม่กลัว แล้วเธอจะกลัวคนที่ยังตายดีนี่ยังไง เพียงแต่ตอนที่เธอได้เจอโฉมหน้าของวรพลที่ถูกเผาจนไม่เหลือนั้น ทำให้อยากอาเจียนออกมา เธอหวังเพียงว่าให้เขาตายไปเงียบๆเช่นนี้ เพราะเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมีชีวิตต่อไป คนที่ดูเหมือนจะเป็นพิการนี้ มีชีวิตต่อก็เปลืองเสียเปล่าๆ ธัชชัยยืนดูอยู่อีกฝั่ง สายตาคมๆนั้นจ้องไปที่เธอ กนิษฐาจึงทำได้เพียงเก็บอาการขยะแขยงนั้นเอาไว้ ที่จริงกนิษฐาอยากจะให้ธัชชัยออกไปรอด้านนอก แต่เมื่อนึกถึงวัจสาผู้หญิงคนนั้น เธอจึงเปลี่ยนความคิด กนิษฐาไม่ได้รู้สึกอะไรต่อวรพล ไม่แม้แต่จะรู้สึกดี ถ้าหากไม่ใช่เพราะเป็นหน้าที่ เธอคงไม่เข้าใกล้เขา หรือพูดอีกอย่างว่า ที่ทำไปทุกอย่างก็เพื่อธัชชัย ตอนนี้เธอเก็บอารมณ์ทั้งหมดไว้ แล้วแสดงต่อวรพลที่อยู่บนเตียงอีกครั้ง เธอค่อยๆกุมมือของวรพลที่ถูกเผาจนหนังแนบกระดูกนั้น แล้วพูดขึ้นด้วยอารมณ์ล้ำลึก “วรพล ฟื้นขึ้นมาเถอะ...” “ฉันกนิษฐาไง blueที่นายรักมากที่สุด นายคือskyไง จำได้ไหม? นี่เป็นคำที่เราใช้เรียกกันไง” “ท้องฟ้า blueskyควรจะคู่กัน... sky...” กนิษฐากระซิบอยู่ที่ข้างหูเขา เป็นคำที่มีเพียงเขาและวรพลเข้าใจกัน ถ้าหากมีปาฏิหาริย์บนโลกนี้ ต้องให้เจอกับตัวเอง ถึงจะเชื่อ กนิษฐาพูดถูก วรพลยอมตายแทนกนิษฐา และยอมมีชีวิตอยู่เพื่อกนิษฐา ความต้องการที่จะมีชีวิตอยู่นั้นยิ่งใหญ่ ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่รัก หลังจากกนิษฐาเรียกเขาว่า “sky”หลายสิบครั้งอย่างไม่รู้สึกรำคาญ หมอภาคินก็พบว่าคลื่นหัวใจนั้นมีการเปลี่ยนแปลง แสดงว่าการที่เธอเรียกนั้นได้ผล เสียงของเธอมีผลต่อวรพล! เวลาค่อยๆผ่านไป เมื่อวัจสาเดินเข้ามาดูกนิษฐาในห้องผู้ป่วย เธอกำลังรับอาหารเหลวอยู่เพื่อบำรุงร่างกาย มองดูหญิงสาวที่หน้าซีดเซียวแต่ยังคงงดงามนอนอยู่บนเตียง วัจสารู้สึกนับถือเธอมาก ที่เธอคอยเรียกวรพลมาสิบกว่าชั่วโมง และก็สำเร็จ! ในขณะเดียวกันก็ยืนยันได้ว่า วรพลรักผู้หญิงคนนี้จริงๆ! จะเป็นหรือตายก็ตามติดไป! เธออยู่ในนรก เขาก็จะตามไป ตอนนี้พบว่าเธอยังอยู่ในโลกมนุษย์ จึงรวบรวมสติคืนมา จนมีชีวิตต่อ วัจสาไม่เคยเจอความรักที่แท้จริงแบบนี้มาก่อน หลังจากที่วรพลฟื้นขึ้นมา มีนักเรียนแพทย์กำลังรุมตรวจเขาอยู่กลุ่มหนึ่ง ตัวเองอยู่ที่นี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ในฐานะที่เป็นภรรยาเขา ก็มาเป็นห่วงเป็นใยกนิษฐาที่ช่วยปลุก “สามี” เธอจนฟื้นขึ้นมาไม่ดีกว่าเหรอ? บุรีที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งรู้สึกสงสัยในตัวหญิงสาวผู้ที่เรียกตัวเองว่าเป็นภรรยาของวรพลมาก ช่วงก่อนหน้านี้ธัชชัยยัดผู้หญิงคนหนึ่งให้แต่งงานกับวรพลไม่ใช่เหรอ? เวลาผ่านไปเพียงไม่นานเธอก็เรียกตัวเองว่าเป็นภรรยาของวรพลเสียแล้ว? แต่บุรีมาคิดแบบผ่านๆ เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้นัก เพราะในความคิดเขา การที่ผู้ชายคนหนึ่งจะมีภรรยาหลายคนคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร บนเตียงมีหญิงสาวที่งดงามนอนอยู่ ราวกับเป็นนางฟ้าไร้พิษสง เรียวหน้าขาวๆนั้นทำให้ผู้คนหลงใหล กนิษฐาเธอช่างสวยบริสุทธิ์จริงๆ สวยเสียยิ่งกว่าหยกเม็ดงามตามธรรมชาติ ไม่ต้องทำอะไรก็สวยในตัวมันเอง วัจสานั่งอยู่ที่ข้างเตียงสักพัก กนิษฐาก็ตื่นขึ้นมา คาดว่ากลิ่นของวัจสานั้นปลุกให้เธอตื่นขึ้นมา ดวงตาคู่งามของเธอมองไปที่วัจสา เต็มไปด้วยความเป็นอริ “เธอเป็นอะไรกับธัชชัยกันแน่?” เธอถามวัจสาขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ เหมือนกับกำลังถูกสอบสวนอย่างนั้น จ้องไปที่หน้าของวัจสาอยู่ตลอด ดูว่าเธอจะตอบอย่างไร ความสวยของทั้งสองคนนั้นแตกต่างกัน กนิษฐาสวยแบบธรรมชาติ ทำให้ผู้คนใจเต้นแรง แต่ความสวยของวัจสานั้นน้อยกว่ากนิษฐาอยู่หน่อย แต่เมื่อมองดูแล้วเธอดูอ่อนแอ ยิ่งทำให้ผู้ชายอยากจะเข้าหา ดูแลเธอ ใบหน้าหวานนั้นอึ้งไป ไม่คิดว่าหลังจากที่กนิษฐาฟื้นขึ้นมาจะถามคำถามพวกนี้กับเธอ เธอควรจะเป็นห่วงอาการของวรพลมากกว่าไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้มาถามเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธัชชัยล่ะ? คงไม่ได้ถูกมองออกหรอกใช่ไหม? วัจสารู้สึกละอายในใจ เรื่องของตัวเองและธัชชัย ถูกคนอื่นมองออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? เพราะเหตุเช่นนี้ วัจสาจึงรู้สึกอึดอัด “ฉันเป็นภรรยาของวรพล ก็ต้องเป็นพี่สะใภ้ของธัชชัยสิ เธอก็น่าจะรู้ดี ว่าฉันกับธัชชัยเป็นน้องเขยกับพี่สะใภ้กัน” วัจสาค่อยๆเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับธัชชัย พยายามทำเป็นไม่มีอะไร “เธอเป็นภรรยาของวรพลจริงเหรอ?” คิ้วที่ขมวดกันแน่นของกนิษฐาค่อยๆคลายออก แล้วกลับเป็นใบหน้าเย็นชา “วรพลถูกไฟเผาจนเป็นอย่างนั้น? เธอยังยอมแต่งงานกับเขา? ไม่คิดว่าร่วมเตียงกับคนแบบนี้ แล้วมันน่าขยะแขยง? น่าฝันร้ายเหรอ?” ยังดีที่คำพูดของกนิษฐาไม่ไปถึงหูธัชชัย ไม่เช่นนั้นเธออาจตายได้ วัจสาได้ยินเช่นนี้จึงรู้สึกโมโห เธอชอบวรพลไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงพูดถึงเขาแบบนี้? “เพราะตระกูลศรีทองร่ำรวย ให้ชีวิตในแบบที่ฉันต้องการได้มั้ง” แล้ววัจสาก็หัวเราะเยาะตัวเอง ใช่สิ เมื่อนึกถึงสถานะตัวเองในบ้านศรีทองเธอก็รู้สึกว่าจะมีหรือไม่มีก็ได้ คนหลักอย่างกนิษฐากลับมาแล้ว ตัวเองก็ควรหลบไปแล้ว กนิษฐาไม่ได้พูดอะไร แค่มองไปที่วัจสา ผู้หญิงคนนี้ก็สวยใช้ได้ แต่การบ้าเงินของเธอ ธัชชัยคงไม่ชอบ เขาเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุด แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว “คุณกนิษฐา ขอบคุณที่ช่วยปลุกสามีฉันให้ฟื้นขึ้นมา ตอนนี้หมอภาคินกำลังปฐมพยาบาลให้เขาอยู่ นี่เป็นปาฏิหาริย์ที่คุณสร้างขึ้นมา” วัจสารู้สึกขอบคุณกนิษฐาจริงๆ มิเช่นนั้น เรื่องมันจะแย่ไปจนถึงขั้นไหนก็ไม่รู้ กนิษฐายกมุมปากขึ้น ยิ้มเยาะเย้ยเผยขึ้นบนใบหน้า “คำขอบคุณของเธอนั้นจริงใจหรือปลอมเปลือก แต่สำหรับฉันแล้วมันไม่ต่างกันหรอกนะ” เมื่อวัจสาได้ยิน ก็รู้สึกไม่สบายในใจ “คุณกนิษฐา นี่คุณหมายความว่ายังไงคะ? จริงใจปลอมเปลือกอะไรกัน? ฉันขอบคุณด้วยความจริงใจค่ะ ที่คุณช่วยวรพลเอาไว้” “จริงเหรอ? จริงใจ?” กนิษฐายิ้มอย่างเย็นเยือก “ธัชชัยไม่มีอำนาจในการครอบครองสมบัติ ถ้าหากวรพลเป็นเช่นนี้ต่อไปล่ะก็ ผู้ที่จะได้สมบัติคือใคร? ก็คงจะเป็นเธอที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขา?” วัจสาไม่รู้จะพูดอย่างไร ไม่ได้คิดว่าการที่ตัวเองมาแต่งงานกับตระกูลศรีทอง จะทำให้ผู้อื่นคิดถึงเรื่องเงิน แต่ก็ใช่ ใครให้เธอแต่งกับคนพิการล่ะ? เห้อ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองถูกมองไม่ดี จึงไม่อยากจะคุยต่อ ทันใดนั้นวัจสาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ป้าอ้อยตุ๋นซุปให้คุณ ช่วยให้มีแรงขึ้นมา เดี่ยวดื่มนะคะ แล้วคุณยังมีตรงไหนไม่สบายอยู่รึเปล่า?” คำพูดของกนิษฐาแย่มาก แต่บางทีเธอก็พูดตรง เข้าประเด็นเร็ว วัจสาไม่ได้เกลียดเธอ มองในฐานะที่เอเป็นผู้ช่วยชีวิตวรพลไว้ ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ว่ากนิษฐาไม่สนใจพวกนั้น เธอเพียงแค่จ้องไปที่วัจสา เรียวหน้าหวานๆ เอวบางๆ และก้มลงไปมองจุดที่อ่อนโยนที่สุด ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่เมื่อถูกกนิษฐามองจุดซ่อนเร้นเช่นนี้ วัจสาก็รู้สึกเขินอาย เธอยกขาขึ้นมาแล้วหันไปอีกทาง หลบสายตาของกนิษฐา แต่คำต่อมาของกนิษฐา ทำให้วัจสาอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง “เธอเคยนอนกับธัชชัยแล้ว?” เธอถามสิ่งที่เธอสงสัยออกมาตรงๆ ไม่เปิดโอกาสให้วัจสาได้บอกปัด วัจสาเมาแล้วจริงๆ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าพูดออกมา และไม่แม้แต่เกรงใจ เรื่องแบบนี้ก็กล้าถามออกมาอย่างเปิดเผย? ไม่อายฟ้าอายดิน ราวกับเป็นเรื่องธรรมดา แต่วัจสาไม่อยากตอบคำถามนี้ ไม่ใช่เรื่องปกติ แต่เป็นความลับ วัจสาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี บอกตามตรง มี? เป็นไปไม่ได้ ถ้าหากพูดออกมา แล้วหน้าของวรพลจะไปไว้ตรงไหน? ดูท่าคงต้องพูดโกหกนิดหน่อยเสียแล้ว “คนที่ฉันชอบ เป็นผู้ชายที่ร่างเริงเหมือนกับปรมะ ราวกับเป็นพระอาทิตย์ในยามฟ้าใหม่” ตอนนี้โกหกได้แนบเนียน ก่อนหน้านี้ถ้าคุยกับธัชชัย จะมีติดขัดอยู่บ้าง แต่ยังดีที่ธัชชัยไม่ได้สงสัย ตอนนี้สำหรับกนิษฐานั้น ก็คงเช่นกัน