ตอนที่ 135 ต้องให้เขาป้อนเองกับมือ

ต๭นที่ 135 ต้องให้เขาป้อนเองกับมือ เหมือนกับกนิษฐาเริ่มเชื่อแล้ว เธอไม่รู้ว่าปรมะที่วัจสาพูดถึงคือใคร แต่ว่าสำหรับผู้ที่ไม่เกี่ยวนั้น เธอไม่สนใจ “ทางที่ดีก็แบบนี้ อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอชอบธัชชัยนะ เพราะเขาเป็นของฉัน! เป็นของฉันได้เพียงคนเดียว! ผู้หญิงทุกคนที่ชอบเขา ฉันจะจัดการให้หมด!” คำพูดร้ายกาจของกนิษฐาออกมาจากปากทีละคำๆ ทำให้ผู้ที่ได้ยินรู้สึกกลัว เธอเป็นเหมือนมนุษย์ป้าที่ชอบว่าผู้อื่น แต่ใบหน้าของมนุษย์ป้าช่างดูไร้พิษสง วัจสาตัวสั่น ไม่คิดว่าคนที่กนิษฐาชอบจะเป็นธัชชัย แล้วความรู้สึกที่เธอมีต่อวรพลล่ะ? ทั้งๆที่เธอเป็นคนปลุกให้วรพลฟื้นขึ้นมา แต่นี่กลับบอกชอบธัชชัยเสียอย่างนั้น? หรือว่านั่นเป็นการแสดงให้ธัชชัยดู? แผนการเธอล้ำลึกจริงๆ “ที่แท้เธออยากจะคบกับธัชชัย” วัจสายิ้มนิ่งๆ “งั้นพวกเราก็คบกันได้” “เพียงแต่... วรพลรักคุณมากขนาดนี้ คุณกล้าทำอย่างนั้นจริงเหรอ?” กนิษฐาย่นจมูก “รักฉัน? รักฉันแล้วยังแต่งงานกับเธอ? ความรู้สึกของเขามันปลอม เขาหลอกผู้หญิงอย่างเธอไงล่ะ!” “ความรู้สึกที่วรพลมีต่อเธอมันมั่นคงเสียยิ่งกว่าอะไร เขายอมมีชีวิตเพื่อคุณ และตายเพื่อคุณได้ คนทั้งบ้านก็ยืนยันได้ ที่เขาแต่งกับฉันก้เพื่อสิ่งมงคลเท่านั้น และแน่นอน ถ้าหากต้องการ ฉันยอมหย่ากับวรพลตลอดเวลา!” วัจสาแค่เพียงต้องการที่จะยืนยันกับกนิษฐา ว่าวรพลรักเธอ “ไม่ได้! เธอจะหย่ากับวรพลไม่ได้! ถ้าเธอกล้าฉันจะฆ่าเธอเป็นคนแรก! และเป็นคุณหนูบ้านศรีทองไปเถอะ!” กนิษฐารีบพูดขึ้น ป้าอ้อยที่มาถึงหน้าประตูห้องของกนิษฐาตั้งนานแล้ว แต่เธอยังไม่เข้ามา เพราะได้ยินบางอย่าง ที่พูดไม่ดีต่อคุณนายของเธอ ถ้าหากว่ากนิษฐารู้ว่าวัจสาไม่ได้แต่งงานกับวรพล แต่เป็นธัชชัย จะเป็นยังไงนะ? เธอช่างร้ายกาจ กล้าพูดว่าจะฆ่าคุณนาย... เมื่อนึกถึงตรงนี้ ป้าอ้อยก็อดไม่ได้ที่จะเปิดสงครามเย็น เธอรู้สึกสงสัยในเรื่องนี้มาก : ว่าที่จริงแล้วกนิษฐานั้นรักคุณชายใหญ่หรือคุณชายรองกันแน่? หรือรักทั้งสองคน? ความคิดของผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ป้าอ้อยคิดยังไงก็คิดไม่ออก เธอชั่งใจแล้วจึงผลักประตูเข้าไป นำซุปที่ตุ๋นเรียบร้อยแล้วเข้ามา “ลำบากคุณกนิษฐามามากแล้ว ขอบคุณมากนะคะ นี่เป็นซุปแปะก๊วย บำรุงเลือดลม และผิวหนัง รีบทานตั้งแต่ร้อนๆค่ะ” “ฉันไม่กินที่เธอตัก ไปเรียกธัชชัยมา ฉันจะให้เขาป้อนเองกับมือ!” กนิษฐาพูดอย่างเอาแต่ใจ วัจสาและป้าอ้อยไม่คิดว่าเธอจะมีคำขอร้องแบบนี้ ที่ต้องการให้ธัชชัยมาป้อนซุป? วัจสาและป้าอ้อยมองตากัน ไม่คิดว่าเธอจะเปิดเผยความรู้สึกที่ต้องการในตัวชายหนุ่มมากขนาดนี้ “แต่ว่า คุณกนิษฐา... คุณชายรองยังยุ่งเรื่องปฐมพยาบาลอยู่ค่ะ ให้ฉันตักให้เถอะค่ะ” ป้าอ้อยพูดขึ้นอย่างระมัดระวัง “ไม่เอาที่แกตัก! ฉันจะให้ธัชชัยตักเองกับมือ! แกหูหนวกเหรอ? หรือฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?” กนิษฐาแสดงท่าทีกดดันป้าอ้อย ป้าอ้อยจึงตอบด้วยความอดกลั้น “คุณกนิษฐา คุณชายรองกำลังยุ่งอยู่จริงๆค่ะ...” “ใครว่าฉันยุ่ง?” เสียงของชายหนุ่มที่เซ็กซี่และคุ้นเคยดังขึ้นจากหน้าประตู “ได้บริการให้คุณกนิษฐา เป็นเกียรติของผมมาก” น้ำเสียงไพเราะนั้นเข้ากับใบหน้าหล่อเหลา ทำให้ผู้พบเห็นจิตหลุดลอย เขาเดินเข้ามารับชามและช้อนจากป้าอ้อยไป และตักชิมซุปเพื่อเป็นการวัดความร้อน จากนั้นค่อยๆป้อนเข้าปากกนิษฐา “มา ร้อนกำลังดี องค์หญิงขอรับ” การปรากฏตัวของเขานั้นเซอร์ไพรส์เธอมาก ไม่คิดว่ายังยอมป้อนซุปเธออีก แถมยังอ่อนโยนขนาดนี้ แววตาคู่งามของเธอเผยความรู้สึกหลงรักออกมา ไม่ว่าสิ่งที่ชายหนุ่มทำนั้นจะจริงใจหรือเสแสร้งก็ตาม เธอก้ยอมรับการดูแลนี้ ยังไงซะเดี๋ยวก็มีโอกาสได้ทุกเมื่อ! ปากเรียวซีดๆนั้นอ้าขึ้นเล็กน้อย แล้วงับช้อนที่ธัชชัยป้อนซุปไว้ ยิ้มขึ้นมาอย่างทะเล้น ราวกับเด็กสาวอายุ18ที่พบคนถูกใจอย่างนั้น วัจสารู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ถึงแม้ว่ากนิษฐาจะเป็นคนปลุกวรพลให้ฟื้นขึ้นมา แต่ก็ไม่เห็นต้องดูแลขนาดนี้? ไม่ใช่ว่าไม่มีมือไม่มีเท้าเสียหน่อย ยังให้คนป้อนอีก? ธัชชัยนี่ก็จริงๆ เธอเป็นคนที่พี่ชายรักมากที่สุดนะ! วัจสารู้สึกแย่มาก ไม่อยากจะอยู่ตรงนั้นต่อ และยิ่งไม่อยากจะเห็นการกระทำของพวกเขาทั้งสอง ยังไงซะสองคนนั้นก็ยังไม่มีใครแต่งงาน มองยังไงก็เหมาะสม เธอค่อยๆหมุนตัว เดินออกไป ไม่มองเสียยังดีกว่า ป้าอ้อยเห็นว่าเธอเดินไป จึงค่อยๆตามเธอออกไป และทิ้งให้ทั้งสองคนอยู่ในห้องนั้นเพียงลำพัง วัจสาเดินเร็วมาก ป้าอ้อยต้องวิ่งถึงจะตามทัน “คุณหนู... คุณหนูคะ อย่ารู้สึกแย่ไปเลยค่ะ ที่คุณชายรองต้องทำแบบนี้เพราะเป็นความต้องการของคุณกนิษฐาค่ะ...” ป้าอ้อยยังไม่ทันพูดจบ เพราะคำพูดต่อจากนั้นคงเป็นคำว่า : อย่าพูดถึงป้อนอาหาร แม้แต่ร่างกายเขาก็ต้องยอม... วัจสายิ้มขึ้นบางๆ รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ป้าอ้อย ป้ากำลังพูดอะไรคะ? ฉันรู้สึกแย่อะไรกัน? กนิษฐาเป็นผู้มีพระคุณที่ปลุกวรพลให้ฟื้นขึ้นมา ฉันควรจะต้องขอบคุณ และที่ธัชชัยดีต่อเธอก็ควรแล้วไม่ใช่เหรอคะ?” ป้าอ้อยรู้ดีว่าวัจสาปากไม่ตรงกับใจ แต่เธอไม่รู้จะพูดมันออกมาอย่างไร คำพูดเมื่อกี้ของกนิษฐาที่พูดขึ้นด้วยความดุดันนั้น “ผู้หญิงทุกคนที่ชอบธัชชัย เธอจะทำให้เหมือนตายทั้งเป็น” ป้าอ้อยกลัวว่ากนิษฐาจะรู้ว่าวัจสาแต่งงานกับธัชชัย และสถานการณ์สำคัญในตอนนี้ อย่าพูดถึงคุณหนูจะแย่ ชีวิตของคุณชายใหญ่ก็คงไม่เหลือเหมือนกัน ดังนั้นป้าอ้อยจึงเข้าใจว่าทำไมธัชชัยจึงยอมทำตามผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้ก็มีเพียงเธอที่ช่วยชีวิตวรพลไว้ได้ ตอนนี้ในห้องผู้ป่วยธรรมดาที่ไม่ไกลจากห้องไอซียูมากนัก มีเสียงพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของชายหนุ่มและหญิงสาวดังออกมาเรื่อยๆ กนิษฐากัดช้อนที่ธัชชัยป้อนเข้าปากเอาไว้ และไม่คิดจะปล่อย เธอยิ้มทะเล้นแล้วมองธัชชัย นัยน์ตานั้นเต็มไปด้วยความยั่วยวน ชายหนุ่มหล่อเหลาคนนี้ เป็นของเธอกนิษฐา อยู่ได้แค่เพียงในสายตาเธอเท่านั้น ผู้หญิงคนอื่นห้ามเด็ดขาด! ธัชชัยไม่ได้โกนหนวด และยังคงมีท่าทีอ่อนแรงอยู่ แต่นั่นไม่สามารถกลบความหล่อของเขา ได้ยินเพียงเขาพูดออกมาด้วยความรักและเอ็นดู “ดื้อจังเลย ปล่อยนะ” กนิษฐาจึงค่อยๆปล่อยช้อนออก จ้องมองทุกอิริยาบถของธัชชัย และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ธัชชัย ฉันคิดว่าคุณจะกินฉันทิ้งเสียอีก นายยังเกลียดฉันอยู่ไหม? ทำไมถึงทำเป็นมีความรู้สึกล้ำลึกแบบนั้นล่ะ? อ้ะ ใช่แล้ว เป็นเพราะนายต้องการจะช่วยพี่ชายนายใช่ไหม? เธอรู้ดี แต่ก็ยังยอม อารมณ์ของธัชชัยยังคงดังเดิม ยังคงตักซุปป้อนเข้าปากกนิษฐาเรื่อยๆ “เชื่อฟัง อย่าคิดมาก กินหมดแล้วก็พักผ่อนซะ พรุ่งนี้จะต้องทำดีกว่านี้ ที่ทำในวันนี้ ฉันพอใจมาก” เมื่อได้ยินที่เขาพูด รอยยิ้มบนหน้าของกนิษฐาก็แข็งไป แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่แท้นายก็ทำดีเพื่อพี่ชายของนายจริงๆ?” ใบหน้าหล่อเหลาของธัชชัยอมยิ้ม เขาเลิกคิ้วแล้วพูดขึ้น “แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ?” ทำให้รู้สึกกลัว กนิษฐาจ้องมองผู้ชายคนนั้นนิ่ง เธอเป็นคนไม่ยอมใคร “แล้วถ้าฉันไม่ยอมทำอย่างนั้นล่ะ?” “เธอต้องยอม” ธัชชัยไม่สนที่เธอพูดขู่ “นายมีสิทธิอะไรมามั่นใจว่าฉันจะยอมให้ความร่วมมือ? นายคิดว่าถ้านายฆ่าฉันเพราะฉันไม่เชื่อฟัง แล้วจะกลัวเหรอ? ฉันกนิษฐาไม่เคยรู้จักคำว่าตาย ธัชชัยของฉัน” กนิษฐาไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้ชายคนนี้มีอะไรที่ทำให้เธอเชื่อฟังได้ “ถ้าไม่ให้ความร่วมมือ เธอตายแน่ และตายอย่างทรมาน แต่ถ้ายอมร่วมมือ ไม่เพียงแค่เธอจะร่างกายครบสามสิบสอง และยังได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากฉัน... เหมือนกับตอนนี้” ธัชชัยพูด พลางป้อนซุปเข้าปากเธอ กนิษฐายิ้มอย่างไร้เดียงสาออกมา มันช่างดูน่าหลงใหล แต่เสียดายที่ธัชชัยมีภูมิคุ้มกันดี “ได้ งานนี้ฉันจะรับไว้ แล้วคุณชายรองก็ต้องทำตามสัญญานะคะ ดูแล ใกล้ชิด” กนิษฐาพูดหยุดเป็นจังหวะเพื่อเน้นย้ำ แขนเรียวขาวของเธอยื่นไปโอบเอวธัชชัยเอาไว้ เหมือนกับเป็นลูกแมว เธอยั่วยวนออกมาอย่างชัดเจนขนาดนี้ และเพื่อให้เขาต้องการ ธัชชัยไม่ขยับ แต่ดื่มซุปที่เหลือเข้าไปจนหมด “พักผ่อนให้ดี อีกสักพักเดี๋ยวฉันจะมาอีก” พูดจบเขาก็เดินออกไป นอกห้องเฝ้าดูผู้ป่วยไอซียู วัจสายืนดูชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงนิ่งๆ หมอภาคินบอกว่าพ้นขีดอันตรายแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ฟื้นขึ้นมา วัจสารู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก วรพลเขาคงรักกนิษฐามากจริงๆ ถึงทำเพื่อเธอได้มากขนาดนี้ วรพลที่นอนอยู่บนเตียงถูกห้อมล้อมด้วยอุปกรณ์แพทย์ แม้กระทั่งหน้ายังถูกปิดด้วยเครื่องช่วยหายใจ ทำให้วัจสามองเห็นเขาได้ไม่ชัด แต่เธอรู้ ว่าผู้ชายคนนี้ เป็นสามีที่แท้จริงของเธอ นี่เป็นวรพลตัวจริง และชายหนุ่มที่เอาแต่ใจในก่อนหน้านี้ คือธัชชัย เธอรู้แล้วว่าธัชชัยปลอมตัวเป็นพี่ชายของเขา และเข้าใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้อภัยเขา -โปรดติดตามตอนต่อไป 22/11/2019-