ตอนที่ 137 ไม่ทำอะไรมิดีมิร้าย

ต๭นที่ 137 ไม่ทำอะไรมิดีมิร้าย “ธัชชัย… ฉันขอกระจก… ฉัน… ฉันอยากดู…” วรพลพลันนึกขึ้นมาได้ เขาดิ้นอยู่บนเตียง แต่ผิวของเขายังคงตึง ยากที่จะขยับ ผิวบางส่วนก็ติดกันอยู่ ขยับไม่ได้ ธัชชัยไม่คิดว่าจะหยิบกระจกให้เขา เพียงแค่บอกกับเขาว่า “รีบหายถึงจะเป็นทางเดียวของพี่ในตอนนี้ เพราะบนโลกนี้ มีเพียงพี่จะปกป้องผู้หญิงที่พี่รักที่สุดได้ พี่ต้องแข็งแรงดี เธอถึงจะดี” เมื่อวรพลได้ยินที่ธัชชัยพูดเช่นนั้น เป็นการขู่เขาอย่างชัดเจน ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาคงจะฆ่ากนิษฐาให้มาอยู่เป็นเพื่อนเขาจริงๆ เมื่อก่อนนี้เป็นวัจสา แต่ทุกวันนี้เธอไม่จำเป็นแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงใช้กนิษฐา กนิษฐาเป็นจุดอ่อนของวรพล ยังไงเขาก็ไม่ยอมให้เธอลำบาก “ธัชชัย อย่าไปลำบากกนิษฐาเขาเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ” ไม่เกี่ยวเหรอ? หึ ธัชชัยกระแอมด้วยความเย็นชา “งั้นพี่ก็ให้ความร่วมมือกับคุณหมอดีๆ แล้วรีบๆหาย” ธัชชัยพูดพลางจับแขนซ้ายของวรพลขึ้นมา ผ้าก๊อซสีขาวที่พันอยู่รอบๆข้อมือนั้น มันบาดตามาก “ผมคิดว่า ผมคงต้องกรีดกนิษฐาสักสองสามแผล ถึงจะคลายความโกรธนี้ได้” “ธัชชัย อย่า พี่ขอร้องล่ะ เธอไม่รู้เรื่อง” วรพลร่างกายอ่อนแอขยับตัวมากไม่ได้ เขาจึงไปขึ้นมาไม่หยุด หมอภาคินต้องรีบเอาเครื่องช่วยหายใจมาใส่ให้เขา วรพลดิ้นขัดขืน แต่ก็ถูกคำพูดของธัชชัยพูดเตือน ถึงหยุดลง “พี่ อย่าลืมที่ผมพูดเมื่อกี้นะ แค่เพียงพี่ดีขึ้น กนิษฐาก็จะไม่เป็นอะไร ยังไงซะ เห็นแก่พี่ชาย ผมจะไม่ถือสาอะไรพี่สะใภ้” หรือคำพูดของเขาที่ว่า เขาหายดี กนิษฐาจึงไม่เป็นอะไร กระทบกระเทือนเขา หรืออาจจะเป็นเพราะคำว่า “พี่สะใภ้” เข้ามาในหัวเขา จึงทำให้เขามีความหวัง ใครก็มีของที่อยากได้ และกนิษฐาคือสิ่งนั้นของวรพล ธัชชัยเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ นั่นก็หมายความว่าเธอจะเป็นภรรยาของตัวเอง? คำว่า “พี่สะใภ้”นั้น ทำให้เขาดีใจเสียยิ่งกว่าอะไร ความหวังเล็กๆนี้ หวังเพียงว่า ให้วรพลมีความหวังในการใช้ชีวิตต่อ ราวกับความเจ็บปวดที่มีอยู่หายไป ธัชชัยรอจนวรพลหลับจึงออกไป เพิ่งจะเข้าไปในห้องผู้ป่วยของกนิษฐา แต่พบเพียงบุรี แต่เขาไม่กังวลว่าเธอจะหนีไป ต่อให้บุรีจะมีความคิดยังไง แต่เขาเชื่อว่าบุรีไม่หักหลังตัวเองแน่นอน เขามองไปที่บุรี เป็นเชิงถามว่ากนิษฐาไปไหน บุรีเงยหน้าขึ้น ชี้ไปทางห้องน้ำ ที่ได้ยินเพียงเสียงน้ำไหลอยู่ในนั้น ธัชชัยขมวดคิ้วเบาๆ ผู้หญิงคนนี้เพิ่งจะอาบน้ำไปเมื่อสองชั่วโมงก่อนไม่ใช่เหรอ? รักสะอาดขนาดไหนก็ไม่น่าเป็นขนาดนี้? เขาพลันเข้าใจสาเหตุขึ้นมาทันที “คุณชายธัชชัยครับ พวกคุณคุยกันเถอะ เดี๋ยวผมออกไปรอข้างนอก” บุรีพูดจบก็เดินออกไปด้านนอก คนที่รู้หน้าที่คือคนฉลาด เมื่อได้ยินเสียงด้านนอก ร่างที่คลุมด้วยชุดคลุมอาบน้ำอยู่ก็ยกมุมปากขึ้น ค่อยๆถอดชุดคลุมอาบน้ำออก ร่างขาวๆนั้นเดินออกมาจากห้องน้ำ “ธัชชัย…” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แทบจะทำให้เสียน้ำได้ ไม่เหมือนกับตอนที่เธอแกล้งทำตอนอยู่ต่อหน้าวรพล เธอในตอนนี้เป็นตัวเธอจริงๆ เสียงนั้นทั้งดึงดูดและน่าหลงใหล ทำให้ชายหนุ่มทุกคนแทบอดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าหา ร่างเปลือยในอ้อมแขนแข็งแรงนั้น แนบชิดกับแผงอกของธัชชัย กนิษฐาไม่หยุดแค่นั้น เธอซุกเข้าไปในอ้อมแขนนั้น กอดแน่นไม่ปล่อย นี่เป็นอ้อมกอดที่เธอโหยหามาตลอด เธอจะปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร? ธัชชัยกลับนิ่งเฉย พูดอย่างไร้ความรู้สึก “ที่นี่หนาว รีบใส่เสื้อผ้าเถอะ” ถ้าหากเป็นวัจสาที่ทำเช่นนี้ เขาก็คงจะชอบ เสียดายที่ไม่ใช่ แต่เธอคงไม่ทำเช่นนี้หรอก เธอเป็นเหมือนกระต่ายน้อยที่ถูกกินเรียบตลอด เมื่อคิดถึงตรงนี้ในใจของธัชชัยก็หยุดนิ่งไปชั่วครู่ ทำไมอยู่ๆถึงคิดถึงเธอขึ้นมาได้ล่ะ? แต่กนิษฐายังไม่ตายใจว่าผู้ชายตรงหน้าจะไม่สนใจเธอ ยกเว้นแต่… ไม่ใช่ผู้ชายปกติ… แต่กนิษฐารู้ดี ว่าเขาปกติ และค่อนข้างจะรุนแรงด้วยซ้ำ! “ห่วงว่าฉันจะหนาวเหรอ? งั้นก็กอดฉันสิ!” ปกติกนิษฐาจะไม่พูดคำพวกนี้ ครั้งนี้ผิดปกติ เพราะว่าต้องนิ่งสงบ การเขินอายไม่ใช่หนทางของเธอ! “ดื้ออีกแล้ว!” ธัชชัยหอมไปที่หน้าผากขาวนวลนั้นเบาๆ “เห็นแก่วันนี้เธอทำตัวดี ฉันจะยกโทษให้” “ฉันทำตัวดีแล้วไม่ดีตรงไหน คุณก็ต้องทำตัวดีๆ…ให้ฉันได้สัมผัส “การดูแลอย่างใกล้ชิด” ของคุณชายรองเสียหน่อย หรือว่าคืนนี้? เป็นไง? ดวงตากลมสวยของกนิษฐาเต็มไปด้วยความน่าหลงใหล เธอไม่รู้สึกเขินอายอะไร เพราะหลังจากเมื่อกลางวันนั้น ความบังเอิญนั้น ความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิตของเธอ กนิษฐาก็รู้สึกว่าชาตินี้จะแต่งงานกับชายคนนี้ผู้เดียว “ต้องขอโทษด้วย พี่ชายฉันยังนอนอยู่บนเตียง จะไปมีความสุขกับหญิงที่เขารักที่สุด มันไม่ควร” น้ำเสียงของธัชชัยเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา เขารู้ว่ากนิษฐาจะทำอะไร เธอดิ้นไปมาในอ้อมอกของเขา “แต่คุณตกลงฉันแล้วนะ… ทำไมผิดคำพูดล่ะ? งั้นคุณให้ฉันทำอย่างนั้นสิบที ถ้าคุณไม่มีปฏิกิริยาใดๆ งั้น “การดูแลอย่างใกล้ชิด” ก็เลื่อนไปก่อน ถ้ามีปฏิกิริยาตอบรับ งั้นคืนนี้คุณก็เป็นของฉัน! ใบหน้าสะอาดใสของกนิษฐาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คิ้วงามนั้นโดดเด่นเสียยิ่งกว่าอะไร ราวกับสามารถทำให้ใจของชายหนุ่มที่พบเห็นละลายได้ทุกเมื่อ ธัชชัยรู้ว่าสิบครั้งของกนิษฐานั้นหมายความว่าอย่างไร นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญกับกนิษฐา ตอนนั้น หญิงสาวที่งดงามคนหนึ่ง และชายหนุ่มที่มีเสน่ห์แพรวพราว ถ้าหากไม่เกิดเรื่องอะไร ก็คงจะผิดต่อคำว่า “วัยรุ่น” กนิษฐาเกาะธัชชัยแน่นราวกับหมีโคอาล่าเกาะต้นไม้ “หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง” กนิษฐาเคยเล่นโยคะมาก่อน ท่าทางงดงาม ถึงแม้ว่าตัวเธอยังแนบชิดอยู่กับธัชชัยแต่นั่นไม่เป็นอุปสรรคกับการกระทำในมือของเธอ ธัชชัยสงบนิ่งไปทั้งร่างอยู่แล้วกลับนิ่งมากยิ่งขึ้น จะดึงเธอออกนั้นช่างยากเย็น เขาจึงยกร่างเปลือยของกนิษฐานั่นไปชิดกับกำแพง แล้วดึงตัวเธอออก จากนั้นโยนลงเตียงด้วยสีหน้านิ่งเฉย กนิษฐาปวดไปทั้งตัว ธัชชัยทำได้ดี ร่างกระทบกับกำแพง เป็นใครใครก็ปวด “กนิษฐา ฉันจะเตือนเธอนะ ว่าวิธีนี้เธอเก็บไว้ใช้กับพี่ชายฉันดีกว่า และใช้ได้แค่กับร่างกายเขาเพียงคนเดียว นี่เป็นหน้าที่ของเธอในชีวิตนี้ ที่ต้องดูแลพี่ชายของฉันให้ดี! เพียงแค่เขาสบายดี เธอถึงจะมีชีวิตที่ดีขึ้น เข้าใจไหม?” ธัชชัยมองไปยังกนิษฐาที่อยู่บนเตียง ราวกับกำลังสั่งสอนนางทาสที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง “ธัชชัย! คุณมันสารเลว! พี่ชายของคุณเหมือนกับผีอย่างนั้น คุณไม่กลัวเขารับไม่ได้แล้วตายเหรอ ตอนนั้นจะมาโทษฉันไม่ได้นะ!” กนิษฐาโมโหที่ถูกเหยียดหยามจนพูดออกมาไม่หยุด ผู้ชายคนนี้ ช่างแปลกหน้าเสียจนเธอแทบจะไม่รู้จัก เขาไม่ใช่ชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์แบบเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนเขาก็โหดเหี้ยม แต่ไม่ได้เหมือนในตอนนี้ เขาเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปเสียจนกนิษฐาแทบจำไม่ได้! “ในเมื่อเธอดีกับพี่ชายขนาดนี้ คงไม่ยอมให้เขาเป็นอะไรไปหรอกใช่ไหม? หรือเธอจะเผชิญกับสิ่งนี้แทนเขา เป็นไง?” สีหน้าของกนิษฐาเปลี่ยนไป กลับไปเป็นใบหน้าที่ยั่วยวนอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้! ธัชชัยอยากจะต่อยเธอให้ตายภายในหมัดเดียว แต่ตอนนี้ไม่ได้ ต้องรอให้พี่ชายดีขึ้นเสียก่อน ค่อยหาวิธีทำเธอให้ตายไปซะ! ธัชชัยในตอนนี้ไม่เข้าใจว่าทำไมความรักถึงมีพลังขนาดนั้น แต่เขาก็ยังคงใช้วิ่งที่ตัวเองเข้าใจมากนักไปช่วยชีวิตวรพล! ขอแค่เพียงมีวิธี เขาก็จะยื้อชีวิตวรพลไว้ให้ได้! เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้กินไม้อ่อนไม่กินไม้แข็ง ธัชชัยจึงปลอบเธอ ธัชชัยให้วิศาลไปเช็คดูชีวิตความเป็นอยู่ของกนิษฐาที่อเมริกาตั้งนานแล้ว จากคำพูดของกนิษฐา ทำให้เขารู้สึกได้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลังเธอ แต่เขาแค่ไม่รู้ว่าเป็นใครเท่านั้น ถ้าเขารู้ จะฆ่าให้แหลกเป็นผุยผง! เพราะธัชชัยไม่ได้มีอำนาจมากมายที่นั่น ทุกที่ต่างมีเจ้าถิ่น ธัชชัยมีทรัพยากรในประเทศมากเพียงพอ แต่ไม่ได้หมายความว่าที่ต่างประเทศเขาจะเป็นเช่นนั้น ร่างงามระหงของกนิษฐาเผยออกมา ถึงแม้ว่าธัชชัยจะไม่มีความต้องการอะไร แต่ว่าเห็นผู้หญิงของพี่ชายเป็นเช่นนี้ เขาดึงผ้าห่มที่เกือบจะตกพื้นขึ้นมา และห่อกนิษฐาเอาไว้ เอามือกดไว้ที่ขอบไม่ให้เธอดิ้นออกมา ชายหนุ่มรูปงามอยู่ตรงหน้า เสน่ห์ล้นหลามจนปิดไว้ไม่อยู่ “กนิษฐา เธอฉลาดมาก ก็คงจะรู้ว่าสำหรับสิ่งที่ฉันพูดแล้ว ประโยชน์ของเธออยู่ตรงไหน ก็ใช้มันให้ดีซะ อย่ามาทดสอบความอดทนของฉัน ไม่งั้นเธอตายศพไม่สวยแน่ ชีวิตคนก็เหมือนกับเกมส์ ถ้าทำตามข้อตกลง ฉันก็ไม่เอาเธอออกจากเกมแน่นอน ถึงตอนนั้น ก็คงไม่มีค่าอะไรแล้ว เธอว่าไหม?” พูดต่อหน้าผู้หญิงที่จ้องจะฉวยโอกาสตลอดมันเหนื่อย ต้องใช้ความพยายามและเทคนิคมาก คุยกับกนิษฐาห้ามพูดผิดแม้แต่คำเดียว เธอจะจับจุดที่ผิด และตอกกลับ ต้องตั้งรับอยู่ตลอดมันเหนื่อย แต่ไม่เหมือนกับวัจสา เธอเป็นผู้หญิงใสซื่อจิตใจดี แต่ความใสซื่อของเธอนั้น ไม่ใช่ความโง่ ธัชชัยจึงชอบหยอกเธอ เล่นได้ ชมได้ และปกป้องได้ อยากทำอะไรก็ได้ เมื่อเทียบกับที่ได้ทำความรู้จักกับกนิษฐาแล้ว ธัชชัยชอบความไม่ผูกมัดที่มีกับวัจสามากกว่า เขาสามารถเข้าไปได้ทั้งหมด บอกกับทั้งโลก ว่ามีอีกที่ที่หลบฝนได้ ด้วยเหตุผลนี้ ธัชชัยจึงสัมผัสได้หลังจากนั้น