ตอนที่ 144 ช่วยพูดให้คู่อริหัวใจ

ต๭นที่ 144 ช่วยพูดให้คู่อริหัวใจ ต้องให้ธัชชัยใช้สายตาคมๆนั้นมองไป กนิษฐาจึงเริ่มพูดขึ้น “เพิ่งถึง ดื่มสตูที่ป้าอ้อยทำไว้หมดแล้ว อร่อยมาก อุ่นท้อง” ที่ใช่เพราะป้าอ้อยทำอร่อยที่ไหน แต่เป็นเพราะการดูแลอย่างใกล้ชิดของธัชชัย จึงทำให้อร่อยต่างหาก ตอนนี้กนิษฐาอยากจะวางสายจากวรพลให้เร็วที่สุด เธอต้องการให้ธัชชัยป้อนซุปเธอต่อ ซุปที่ชายผู้ชายป้อนมันอร่อย! “วรพล ร่างกายดีขึ้นแค่นิดเดียว อย่าพูดมากไป อย่าลืมเชื่อฟังที่หมอภาคินพูด ฉันวางก่อนล่ะ บ๊ายบาย” สายตาคู่งามของกนิษฐามองมาที่ร่างกายของธัชชัย มองดูหน้าขาวสะอาดที่หล่อเหลานั้น คิดไม่ออกว่าทำไมเขาถึงมีเสน่ห์มากขนาดนี้ ดึงดูดเธอในทุกๆการกระทำจริงๆ ในความดูมีระดับก็ดูสง่างาม ความไม่มีที่ติ ยิ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์ ขอแค่เธอได้มองหน้าชายหนุ่มอยู่เฉยๆ ให้เป็นแบบนี้ไปทั้งชีวิตก็ยอม หวังวันเวลาจะยืดยาวต่อไป มีเขาอยู่ข้างกายก็พอแล้ว และเป็นแบบนี้ในอนาคตเช่นกัน หลังจากวางสายแล้ว กนิษฐาก็รีบพุ่งเข้าสู่อ้อมแขนธัชชัย ดื่มด่ำไปกับโลกที่มีแต่เราสองนี้ ธัชชัยไม่ได้ผลักเธอออก แต่กลับกอดเธอแน่นขึ้น ร่างของเธอแนบชิดอยู่กับแผงอกของธัชชัย ตามด้วยเสียงออดอ้อนของเธอ ไม่มีใครทนเสียงนี้ของเธอได้ ราวกับเป็นสาวน้อยยั่วสวาท… เมื่อกนิษฐาเข้าสู่ห้วงความฝันที่เธอแต่งขึ้นมา แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงปลุกเธอขึ้น เท้าของเธอถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ กนิษฐารู้สึกตัวแล้วหันกลับไปดู ไม่รู้ว่าบุรีมาจากไหนล่ามเท้าเธอเอาไว้ เธอรู้สึกโมโหขึ้นมา ยกเท้าขึ้นถีบหน้าผากของบุรีอย่างแรง แต่เสียดายที่เท้าของเธอถูกโซ่ล่ามเอาไว้ จึงไม่สามารถขยับได้อย่างที่ต้องการ แล้วบวกกับที่บุรีพอจะเดาออกว่าเธอจะทำอะไร จึงระวังตัวเอาไว้ก่อน “บุรี เจ้าเด็กทรพี กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน! ไม่อยากตายก็ปล่อยฉันซะ!” บุรีไม่กล้าที่จะมองเธอ ได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไร เขากลัวว่าความสงสารของเขาจะกลับมาทำร้ายตัวเขาเอง และตัวเธอเองด้วยเช่นกัน “เลิกด่าได้แล้ว ฉันเป็นคนสั่งให้เขาล็อคเอง” เสียงเข้มๆของธัชชัยดังขึ้น ราวกับเป็นปีศาจผู้เย็นชา “นี่เป็นบทลงโทษของเธอ!” เมื่อกนิษฐาได้ยินเช่นนั้น จึงไม่ด่าบุรีอีก แล้วหันหน้ามามองใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ หลังจากที่นั่งดูธัชชัยอย่างเงียบๆอยู่สักพัก กนิษฐาจึงหัวเราะขึ้น “แล้ว ธัชชัย ที่คุณทำเป็นอบอุ่นเมื่อกี้ก็แกล้งทำมันขึ้นใช่ไหม! “ เธอรู้ดีว่าเขาไม่มีทางที่อยู่จะดีกับเธอได้ขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนใจร้ายได้ขนาดนี้ ไม่นึกถึงแม้แต่ความรู้สึกเก่าๆ ถ้าระหว่างพวกเขาไม่มีวรพล จะเป็น… “กนิษฐา ฉันเคยบอกเธอแล้ว ฉันจะไม่ยอมปล่อยคนที่ทำร้ายพี่ชายฉันไปง่ายๆ ไม่ว่าเป็นใครก็ตาม รวมถึงเธอด้วย!” ใบหน้าของธัชชัยเคร่งเครียด ไม่มีแม้แต่ความอ่อนโยน “แล้วคุณถึงยอมลำบากตัวเอง เปลืองเนื้อเปลืองตัวมาแสดงความใกล้ชิด? ธัชชัย คุณนี่เก่งจริงๆ แต่วิธีแย่ๆแบบนี้ไม่คิดว่าคุณจะเอามาใช้ด้วย!” กนิษฐาหัวเราะจนเนื้อตัวสั่น เธอมองที่ธัชชัย ราวกับจิตใจของเธอก็สั่นไปด้วย “ธัชชัย รู้สึกว่าฉันจะประเมินคุณต่ำไป” ธัชชัยไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของเธอ เพียงแค่มองเธอนิ่งอยู่สักพัก “กนิษฐา เธอรู้จักความเจ็บปวดไหม? เธอเข้าใจความเจ็บปวดของการถูกเหยียบย่ำหรือยัง? แล้วตอนนี้รู้หรือยังว่าพี่ชายของฉันเจ็บปวดขนาดไหน เธอไม่ควรจะไปยุ่งกับเขาตั้งแต่แรก และนี่เป็นราคาที่เธอต้องจ่าย!” “ถ้าฉันใจดีกับเธอขึ้นนิดหนึ่ง นั่นก็เท่ากับมันเลวร้ายต่อพี่ฉันมาก!” ธัชชัยพูดเสียงดังฟังชัดทุกคำ ทำให้กนิษฐาใจสั่น วัจสาที่อยู่ในห้องตอนนี้ก็คงจะได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะออกมาหรือไม่ แต่ท้ายที่สุดเธอก็ออกมาแล้ว เพราะตัวเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอไม่ยอมมองดูเพื่อนร่วมเพศถูกข่มเหง ต่อให้กนิษฐาทำผิดจริง ก็ไม่ควรจะถูกกระทำแบบนี้ หลังจากที่วัจสาออกมา เห็นที่เท้าของกนิษฐาถูกล็อคโซ่ไว้ จึงต้องการที่จะช่วยเธอ “ธัชชัย นายปล่อยพี่กนิษฐาไปเถอะ ล็อคเธอไว้แบบนี้ ถ้าวรพลมาเห็นเข้า เขาคงจะรู้สึกแย่” วัจสารู้ดี ว่าต้องให้พูดถึงวรพลเท่านั้นเขาถึงจะยอมฟัง “เธอออกมาทำไม? ออกไปซะ!” ผู้ชายที่อยู่ในอารมณ์โมโห ไม่ว่าเจอใครคนนั้นก็โชคร้าย เขาที่โกรธจนไฟลุกตาอยู่นั้นแทบอยากจะกลืนวัจสาที่ออกมาโดยพลการลงท้องซะ วัจสาไม่ขยับเธอยืนรับความโมโหนั้นนิ่ง กนิษฐามองดูสายตาที่ธัชชัยมองกนิษฐา ก็รู้สึกไม่พอใจ เธอจึงยิ้ม ยิ้มแบบตาหยี แล้วค่อยๆ พิงเข้าไปในอ้อมแขนของธัชชัย “นางร่าน ดูไว้ซะ ว่าฉันกำลังมีความสุขอยู่กับธัชชัย แล้วอีกอย่าง ธัชชัยจะยอมให้ฉันสบายได้ยังไง? ใช่ไหม? ธัชชัย?” ใจของผู้หญิงนั้นยากที่จะคาดเดา วัจสาที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ยังไม่เข้าใจว่ากนิษฐาต้องการอะไรกันแน่ เดี๋ยวตะโกนโวยวาย เดี๋ยวอ้อนจนตัวติด วัจสาที่ใสซื่อไม่รู้ว่ากนิษฐากำลังแสดงละครอยู่ เล่นเกม? ดีมาก ดูท่าเธอจะเป็นส่วนเกินจริงๆ “บอกให้เธอกลับเข้าไปในห้องไง ทำไมยังอยู่ตรงนี้อีก!” ธัชชัยตะคอก วัจสากวาดสายตามองหนุ่มสาวที่ตัวติดกันด้วยสายตานิ่งเฉย แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องรับแขก การเชื่อฟังและทำตามของเธอในครั้งนี้ ไม่ใช่ว่าเธอต้องการจะเชื่อฟังเขา แต่เป็นเพราะ เธอไม่ต้องการจะทะเลาะกับเขา เธอเองจะหย่ากับวรพลอยู่แล้ว พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่ต้องทะเลาะ และจากกันแบบไม่ดี แล้วกนิษฐายังบอกว่าเธอยุ่งไม่เข้าเรื่องอีก เจียมเนื้อเจียมตัวเองหน่อยก็ดี อีกสักพักคุยกับเขาเสร็จก็คงกลับแล้ว มองวัจสาเดินกลับเข้าไปในห้องรับแขก แล้วสายตาของกนิษฐาก็วูบลง “ธัชชัย คุณมีอะไรกับนางร่านนี้จริงๆ?” ธัชชัยตอบกลับอย่างนิ่งๆ “นี่ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรมายุ่ง!” “เก่งจริงๆ ฉันประมาณคุณต่ำไปจริงๆด้วย นี่เป็นผู้หญิงของพี่ชายคุณไม่ใช่เหรอ? คุณยังได้เธอ? แล้วยังกล้าพูดว่าตัวเองเคารพพี่ชายมากมาย ปลอมเปลือก สารเลว!” กนิษฐาไม่อาจยอมรับความจริง เธอไม่อยากจะเชื่อว่าธัชชัยกับวัจสามีอะไรกันจริงๆ รู้สึกแย่เสียยิ่งกว่าล็อคเธอเอาไว้เสียอีก ไม่สิ แย่กว่าฆ่าเธอให้ตายเสียอีก ชายหนุ่มไม่อยากจะสนใจเธอ และไม่มีความจำเป็นที่ต้องอธิบาย เรื่องที่ตัวเองมีอะไรกับวัจสาเป็นความจริง เพียงแค่คนอื่นไม่รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของเขาเท่านั้นเอง เขารับกระบอกมาจากบุรี ในนั้นมีของเหลวอยู่ กนิษฐาจึงเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา อยากจะถอยหนี เหมือนเธอเองก็รู้ว่าของเหลวในกระบอกนั้นคืออะไร “ธัชชัย คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้! คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? พี่ของนายยังไม่หายดี นายคิดจะใช้ฉันเสร็จแล้วก็เฉดหัวทิ้งไปใช่ไหม? พี่ชายของนายจะโทรมาหาฉันทุกวัน ถ้านายทำฉันสลบ ฉันก็อยากจะรู้ว่านายจะไปหาคนจากไหน?” “นี่ก็เป็นเรื่องที่ฉันกังวล เธอไม่ต้องมายุ่ง!” กนิษฐาจะหนีพ้นเงื้อมมือธัชชัยได้อย่างไรกัน? เขารีบคว้ากนิษฐาที่จะหนีเข้ามาในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว แล้วฉีดของเหลวนั้นเข้าไปตรงคอ ไม่นานนัก กนิษฐาก็ค่อยๆหมดแรงลงในอ้อมแขนของเขา เหมือนกับสโนว์ไวท์ บุรีรีบรับกนิษฐาออกมาจากแขนธัชชัย กลัวว่าธัชชัยจะโยนเธอทิ้งลงพื้น และต่อมาคือการปิดตายระยะยาวแล้ว “คุณชายครับ ช่วงนี้ก็คงพอจะปิดได้อยู่ แต่ถ้าหลายครั้งเข้า เรื่องมันจะปิดไม่มิดนะครับ ถึงตอนนั้นคุณชายจะหาคนมาจากไหนครับ?” บุรีไม่รู้ว่าธัชชัยมีแผนการอะไร เขาพูดแค่เรื่องที่ตัวเองกังวลใจ แต่ว่าธัชชัยเป็นใคร เขาต้องเตรียมตัวมาดีแล้ว จึงกล้าพาเธอเข้าบ้านมา “ฉันมีวิธีของฉัน นายไม่ต้องกังวลไป แค่คอยจับตาดูเธอให้ดีก็พอ อย่าให้ความเป็นฮีโร่ของนายมาทำร้ายนายและเธออีก!” ตอนนี้ธัชชัยต้องการจะไล่บุรีและกนิษฐาไปไวๆ “ถ้าเธอกล้าที่จะให้ท่านาย นายก็ข่มขืนเธอซะ!” บุรีได้ยิน ก็อึ้งไป “จริง…จริงเหรอ?” หญิงสาวในอ้อมแขนตัวอ่อนปวกเปียก ได้กลิ่นหอมยั่วยวนออกมาจากตัวเธอ และบุรีก็เป็นผู้ชายทั่วๆไป เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ จึงมีปฏิกิริยา กลืนน้ำลายลงคออย่างแรง แล้วยังคงถามต่อ “คุณชาย… นี่ มันคงไม่ดีมั้งครับ ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่ คนที่เขารักมากที่สุด…” ธัชชัยยิ้มแล้วมองไปที่บุรี เขาตกใจทันที เพราะธัชชัยยิ้มแบบนั้นออกมา ก็ต้องมีคนโชคร้ายแน่ๆ ธัชชัยพูดอย่างยิ้มๆ “ดูท่านายยังคงอยากจะทำอะไรเธอสินะ!” “ไม่ครับๆ! ผมสาบานได้!” บุรีเห็นสีหน้าธัชชัยไม่ดี มีแต่ผีเท่านั้นที่จะยอมรับ! ปฏิเสธหลายครั้งติดขนาดนี้ เมียเพื่อนห้ามยุ่ง! ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมียของพี่น้อง! แล้วนี่เป็นเมียของคุณชายใหญ่ ผมรับรองได้ว่าจะรักษาสิทธิ์ไว้ให้คุณชายใหญ่จนถึงที่สุด!” “หึ ก็ไม่เลวนี่!” ธัชชัยสบถในลำคอ “ผู้หญิงคนนี้แกห้ามแตะต้อง! ถ้าอยากได้ผู้หญิงจริงๆ ก็ไปซื้อซะ ฉันจะให้กรดลมาเฝ้าแทนนาย” เป็นอีกครั้งที่บุรีถูกธัชชัยพูดแทงใจดำ เขาจะลากลงน้ำอย่างไม่รู้ตัวเสมอ ยังดีที่ตัวเองยังมีสติ เก็บความคิดที่ไม่ควรมีกลับมา ถ้าหากกนิษฐาอยู่ในเงื้อมมือกรดลล่ะก็ ก็คงไม่ได้เธอกลับมาแล้ว กรดลไม่ใช่คนที่จะสงสารใคร ทุกคนที่อยู่ในมือเขา ไม่เจ็บก็ตาย ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม