ตอนที่ 145 พูดคำเดียวไม่รู้เรื่อง ก็จัดการเสียให้สิ้นซาก

ต๭นที่ 145 พูดคำเดียวไม่รู้เรื่อง ก็จัดการเสียให้สิ้นซาก “รีบพาผู้หญิงคนนี้ไป!” ธัชชัยพูดอย่างเย็นชา เขาเป็นห่วงว่าเขาจะบีบคอฆ่าผู้หญิง “แล้วก็ดูแลให้ดีๆ ไม่ให้ขาดอาหาร ผอมลงหรือมีแผล ฉันจะตามที่นายคนเดียว! แล้วก็หน้านี้ต้องดูแลให้ดี!” ธัชชัยกำชับ บุรีรู้สึกว่าตัวเองทำงานหนักมาก หากป้าเต็มใจให้ความร่วมมือ แต่เธอจงใจไม่ให้ความร่วมมือ อะไรนะมีปัญหาหรอ? บุรีมองหน้า แล้วธัชชัยยักคิ้วแล้วตอบกลับ ไม่ ไม่มี... บุรีปฏิเสธอย่างรวดเร็ว กอดกนิษฐากำลังจะจากไป ป้าอ้อยถอนหายใจอย่างเศร้าใจ “คุณชายรอง ถ้าคุณชายต้องการโทรกลับหาคุณกนิษฐา แล้วพวกเราจะเปลี่ยนแปลงได้ยังไง?” “ถ้าเป็นคืนนี้คุณก็พูดว่า คุณกนิษฐาเหนื่อยแล้วไปนอนได้แล้วสำหรับพรุ่งนี้มีเรื่องอะไรไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันเถอะ” หลังจากธัชชัยพูดจบแล้วก็ได้เดินไปที่ห้องรับแขก ข้างในนั้นมีแมวป่าที่คอยปลอบโยนก่อนที่เขาจะโกรธมากไปกว่านี้ แต่เมื่อเขาเดินออกไปนอกห้อง ทันใดนั้นเขาก็หยุด แล้วหยิบมือถือส่งข้อความเสียงไปให้คุณแพรว ในสายตาธัชชัย เธอกับแมวป่าน้อยรู้จักกันดี จึงไม่จำเป็นต้องเคาะประตูอะไร จึงผลักประตูเข้าไปทันที วัจสานั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะ ราวกับเป็นภาพน้ำมันที่สวยงามและสงบ ธัชชัยรู้สึกขึ้นทันที ว่าการได้อยู่เธอนั้นสบายใจที่สุด วัจสามีทั้งความอบอุ่นและเงียบสงบ เป็นใจที่ถูกทำร้ายมานับไม่ถ้วน จนต้องการการปลอบประโลม เธอได้ยินเสียงฝีเท้า จึงหันไปมองชายหนุ่มที่ไม่มีความโมโหแล้ว ที่จริงเมื่อกี้ที่อยู่ข้างนอกเธอไม่ได้ตกใจที่ถูกเขาโมโหใส่ เพราะมันเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อย ตอนอยู่โรงพยาบาลยังเกือบจะฆ่าเธอลงกับมือ วัจสาเพียงแค่ รู้สึกแย่แทนผู้ชายคนนี้ เธอรู้ดีว่าในชีวิตเขาอาจเหลือเพียงความมืดมิด ความโกรธนั้นได้บดบังชีวิตเขาไปหมดแล้ว เธอหวังเพียงว่าเขาเป็นผู้ชายที่ร่าเริง เหมือนกับแสงแดดในตอนเช้า “โกรธฉันเหรอ?” ธัชชัยถามเสียงเรียบ เสียงแสดงถึงความเหนื่อยล้า ต่อหน้าวัจสา เขาไม่อยากฝืนอีกต่อไปแล้ว “เปล่า” วัจสาตอบ ท่าทางของชายหนุ่มตรงหน้า ไม่พร้อมที่จะคุยเรื่องของพี่ชายอย่างยิ่ง แต่เธอรอมาตั้งนานแล้ว รีบทำให้มันจบๆเสียดีกว่า วัจสาจึงเอาหนังสือหย่าออกมา แล้วเปิดต่อหน้าธัชชัย “นี่เป็นหนังสือหย่าของฉันและพี่นาย ในนั้นเซ็นไว้เรียบร้อยแล้ว นายดูหน่อย ถ้าสะดวกล่ะก็ ช่วยเอาไปให้พี่ชายของนายเซ็นหน่อยได้ไหม?” คิ้วของธัชชัยขมวดแน่นขึ้น มองไม่เห็นว่าในตาของเขากำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแค่จ้องอยู่บนหนังสือหย่านั้นนิ่งๆ ไม่นานนัก ธัชชัยค่อยๆพูดขึ้น “วัจสา ฉันทำไม่ดีกับเธอหรือเปล่า?” วัจสาอึ้งไป เธอคิดว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบรับหลายอย่าง เธอเตรียมรับความโกรธจากเขา แต่ไม่คิดว่าเขาจะถามเช่นนี้ออกมา แต่รู้สึกว่าประโยคนี้จะไม่เกี่ยวกับที่เธอจะหย่ากับวรพล? วัจสาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรตอบอย่างไร “ไม่ใช่… อืม ฉันคิดว่าฉันไม่มีประโยชน์ที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อแล้ว มีแต่เปลืองเปล่าๆ กนิษฐากลับมาแล้ว พี่ชายของนายไม่ต้องการเจ้าสาวเพื่อความโชคดีแล้ว” “ฉันต้องการเธอ” เสียงทุ้มต่ำของเขาพูดขัดขึ้นมา เขาไม่อยากได้ยินเธอพูดตัดพ้ออะไรอีก ประโยคนี้ทำให้วัจสากลืนคำที่จะพูดออกมาลงไป เธอยืนมองธัชชัยอย่างอึ้งๆ เมื่อกี้เธอไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? ที่เขาจะพูดคำแบบนี้ออกมา แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกอบอุ่นในใจแปลกๆ ชายหนุ่มรีบยื่นมือ มาติดกระดุมปิดคอขาวๆไว้ให้เธอ แล้ว จูบเธออย่างล้ำลึก จูบของเขาร้อนแรง และแนบแน่น ราวกับแม่เหล็ก ดึงดูดไม่ให้เธอไปไหน เขาค่อยๆชิมทุกอณูของหญิงสาวอย่างละเอียด แล้วมอบลมหายใจของเขาเข้าไป เหมือนกับจะชิงลมหายใจของเธอมาอย่างนั้น จูบของเขาเหมือนกับดอกฝิ่นที่มีพิษ ทุกครั้งที่เธอถูกเขาจูบ สติของเธอก็จะค่อยๆถูกกลืนไปทีละนิด จนหมดไป เพราะถูกจูบจนแทบหมดสตินั้น ทำให้ร่างกายเธออ่อนระทวย จนทิ้งตัวลงไป ท่วงท่าของชายหนุ่มอ่อนโยน แล้วค่อยๆปล่อยเธอ ท่วงท่าบนริมฝีปากนั้นอ่อนโยนขึ้นมาก ป้าอ้อยที่อยู่ด้านนอกคิดอยู่นาน กังวลว่าทั้งสองคนจะทะเลาะกันไหม เมื่อก่อนที่ธัชชัยปลอมตัวเป็นคุณชายใหญ่ คุณหนูยังโกรธเสียขนาดนั้น แล้วครั้งนี้ยังทะเลาะกันเรื่องวัจสาอีก ไม่น่าจะจบง่ายๆ แต่ว่าครั้งนี้ เธอยืนหยัดที่จะอยู่ฝั่งวัจสา! คุณชายรองทำเกินไปจริงๆ ทั้งที่รู้ว่าคุณหนูรออยู่ที่ห้องรับแขก ยังจะไปใกล้ชิดกับกนิษฐา! ทั้งกอดทั้งหอม อย่างกับอะไรก็ไม่รู้! คนอายุอย่างป้าอ้อยแล้ว ค่อนข้างปิดกั้น เธอจับว่าใครคู่ไหนแล้ว จะให้ใครมามั่วกันไม่ได้ ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม คุณชายรองไม่ควรลงมือกับผู้หญิงของคุณชายใหญ่ เธอจึงเตรียมตักสตูเนื้อเพื่อมาดูลาดเลาเสียหน่อย ไม่คิดว่าแค่แง้มประตูขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงลมหายใจเร่าร้อนของหนุ่มสาว ฟืดฟาด เร่าร้อนมาก ทั้งๆที่มีเตียง กลับไปอยู่บนโต๊ะ เพื่อความตื่นเต้น? ป้าอ้อยหน้าร้อนผ่าว จึงเดินถือถ้วยสตูนั้นจากไป เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา คุณหนูถูกคุณชายรองจัดการเสียอยู่หมัด ทั้งๆที่โกรธได้ไม่นาน แปปเดียวก็จูบกันเสียแล้ว ที่ป้าอ้อยถอนหายใจไม่ใช่เพียงเพราะเรื่องนี้ เธอกลัวว่าวัจสาจะมีคุณชายเล็กจริงๆ ถ้าทำอะไรกันบนโต๊ะนั้น ก็กลัวว่าเจ้าตัวเล็กจะไม่สบาย? และท่าแบบนั้น คุณชายเล็กที่อยู่ในท้องก็คงจะไม่สบาย ป้าอ้อยเข้าใจอารมณ์และความเร่าร้อนของวัยรุ่น เธอก็แค่กังวลทายาทที่อยู่ในท้องเท่านั้นเอง ธัชชัยยกตัวหญิงสาวขึ้นไว้บนโต๊ะ วางเธอไว้บนนั้นด้วยความนุ่มนวล และด้วยเพราะความสูงนั้น ทำให้ได้อารมณ์มากยิ่งขึ้น วัจสาไม่รู้ว่ากระดุมเสื้อของเธอถูกปลดออกตั้งแต่เมื่อไหร่ มือของเธอปิดไว้ไม่ทัน เผยให้เห็นความงามนั้นออกมา เห็นส่วนโค้งเว้าของเธออย่างชัดเจน ธัชชัยจูบอย่างปล่อยไปตามอารมณ์ ราวกับเป็นพู่กันที่กำลังวาดภาพของวัจสาออกมา เธอยกส่วนที่โตอย่างเต็มที่ของร่างกายนั้น แนบชิดกับใบหน้าของชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้สำรวจเรือนร่างงามอย่างใกล้ชิด เวลาค่อยๆผ่านไป จนถึงกลางดึก ดวงดาวด้านนอกประกายเต็มท้องฟ้า แววตาที่เป็นประกายนั้น เหมือนกับเป็นแววตาของคนที่เขินอายหลังจากได้เห็นการกระทำอันแนบแน่นของหนุ่มสาว จนกระทั่งจุดที่ไวต่อสัมผัสนั้นรู้สึกเจ็บขึ้นมา วัจสาจึงได้สติคืนมา เพิ่งสังเกตเห็นว่าตัวเองนั้นได้ร่วมมือกับท่าแปลกๆของชายหนุ่มเป็นอย่างดี เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ! แล้วยังอยู่บนโต๊ะอีก! แต่ที่ไม่ยุติธรรมคือ ผู้ชายคนนั้นที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ ยังคงแต่งตัวเรียบร้อย ทันใดนั้นวัจสารู้สึกว่าตัวเองใช้ไม่ได้ เพียงแค่ถูกธัชชัยจูบก็กลายมาเป็นเช่นนี้ แล้วยังให้ตัวเองตกต่ำ มาทำอะไรแบบนี้กับเขาอีก เธอรู้สึกแย่ แล้วยังอยากตบตัวเองสักสองที เขาและเธอเป็นความสัมพันธ์แบบไม่ถูกต้อง แล้วเธอเองยังปล่อยตัวหลงเข้าไป? หน้าด้านจริงๆ? ธัชชัยรู้สึกว่าหญิงสาวในอ้อมแขนตัวสั่น เขาดึงเธอเข้ามากอดด้วยความเอ็นดู “เป็นอะไร? โต๊ะมันแข็งไป เธอไม่สบายตัวเหรอ? หรือจะเปลี่ยนที่?” ธัชชัยใช้แขนเพียงข้างเดียวอุ้มเธอขึ้นมา ไม่สนใจว่าเธอจะขัดขืน มืออีกข้างประคองหลังเธอเอาไว้แน่น แล้วจุดอ่อนโยนของเธอและส่วนแข็งของเขานั้นแนบชิดกันสนิท บ้าไปแล้วจริงๆ ! เธอแค่จะมาคุยกับเขาเรื่องหย่ากับวรพลไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงกลายเป็นเช่นนี้? ขัดขืนไม่เท่าไหร่ก็ถูกชายหนุ่มกดไว้ใต้ร่าง? ทำเรื่องที่น่าอายอีก? ศักดิ์ศรีของเธอนั้นถูกย่ำยีไปหมดแล้ว เธอไม่อยากจะถลำลึกเข้าไปอีก แล้วกัดเข้าไปที่ปากของชายหนุ่มอย่างแรง ทันใดนั้นสัมผัสได้ถึงรสเลือด หอมหวานเสียจนทำให้เลือดไหล กัดเพียงครั้งเดียว มีผลต่อธัชชัยเช่นกัน เพราะปากของเขาแตก บอกว่ามามีคือไม่มี เพราะวัจสาสำหรับเขาแล้วนั้น คงแค่มีอารมณ์เท่านั้น สถานที่เปลี่ยนเป็นเตียงใหญ่ ชายหนุ่มใช่มือยันตัวเองเอาไว้ ให้หญิงสาวหายใจได้สะดวก เขามองหญิงสาวจากด้านบน แล้วพูดเสียงเรียบ “ไม่ยอมเหรอ?” วัจสาร่างกายสั่นเทา แล้วน้ำเสียงสั่นๆก็ค่อยๆดังขึ้น “ไม่ได้ ธัชชัย… พวกเราจะทำแบบนี้ไม่ได้…” “ที่จริงแล้วไม่ได้… ไม่ใช่ไม่ยอมไม่ใช่เหรอ?” ธัชชัยยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความได้ใจ และเสน่ห์ที่ทำให้คนหลงใหล ราวกับเป็นปีศาจเจ้าเสน่ห์ มีอะไรที่ต่างกันไหม? วัจสาไม่เข้าใจว่าทำไมธัชชัยถึงยิ้ม และไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงพูดเช่นนั้น ในใจวัจสาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เธอยังไม่ได้หย่ากับวรพลเลย ทำไมถึงมาทำแบบนี้กับชายอื่นได้? “ธัชชัย พวกเราทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง” ธัชชัยยกมุมปากบางนั้นขึ้น เพราะรอยยิ้มนั้นทำให้หญิงสาวที่อยู่ด้านล่างต้องต่อสู้กับความต้องการและความถูกต้องอย่างยากลำบาก เขาชนะแล้ว หญิงสาวตกหลุมรักเขาอย่างไม่สนใจความถูกผิด และนี่เป็นสิ่งที่เธอไม่อยากจะยอมรับ และในขณะเดียวกัน ก็เป็นสิ่งที่ธัชชัยต้องการเหมือนกัน! ไม่เคยมีคนที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้ มีแต่ที่เขาไม่อยากได้เองเท่านั้น! เลือดหยดลงมาจากปากของธัชชัย หยดลงตรงที่หน้าอกขาวๆของวัจสา แล้วค่อยๆหมดสติไป