ตอนที่ 148 ใครทำให้เมื่อคืนฉันเหนื่อยขนาดนั้นล่ะ

ต๭นที่ 148 ใครทำให้เมื่อคืนฉันเหนื่อยขนาดนั้นล่ะ พอเห็นว่าวัจสาเงียบไปไม่ตอบ วรพลก็คิดว่าเธอโกรธเรื่องที่ธัชชัยปลอมตัว ดังนั้นเขาเลยจะเอาความผิดทั้งหมดมาไว้ที่ตัวเอง “ฉันรู้ว่าที่ธัชชัยปลอมตัวเป็นฉัน แล้วไปหลอกลวงเธอเป็นเรื่องที่ผิด แต่ว่าเรื่องทั้งหมดนี้โทษฉันคนเดียวก็พอ ฉันเองก็รู้เรื่องด้วย แต่ก็ไม่ได้ขัดขวาง แถมยังตามใจเขาอีก ฉันขอโทษเธอแทนเขาด้วย ให้อภัยเขาได้ไหม? ขอโทษที่ทำให้เธอต้องเสียใจ ฉันนี่มัน…” วัจสาไม่อยากจะเชื่อว่าวรพลจะออกตัวปกป้องความผิดของธัชชัยแบบนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลยซักนิด เขารับผิดชอบทุกอย่างแทนธัชชัย นี่จะตามใจน้องชายมากเกินไปรึเปล่า? “แค่กๆๆ….” อาจจะเพราะว่าเขาพูดเยอะเกินไปแล้ว ก็เลยเริ่มไอ ที่จริงเขายอมถอดเครื่องช่วยหายใจออกเพราะอยากจะคุยกับกนิษฐา แต่ว่าก็มัวแต่ได้คุยกับสองคนนี้ ตอนนี้เขาหายใจไม่ค่อยปกติแล้ว วัจสาได้ยินเสียงไอของเขา ก็เลยไม่สามารถพูดเรื่องที่ค้างคาต่อได้ เธอถามด้วยความเป็นห่วงว่า “วรพล เป็นอะไรไปน่ะ? โอเคไหม?” ปลายสายก็มีเสียงคุณหมอภาคินตอบกลับมาแทน “คุณผู้หญิงครับ ตอนนี้คุณชายต้องพักผ่อนแล้ว” “อ๋อ โอเคค่ะ” วัจสาได้แต่วางสายอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก ถึงเธอจะรีบร้อนมากแค่ไหน แต่ก็จะไม่สนใจร่างกายของวรพลก็ไม่ได้ พอวางสาย ก็ได้กลิ่นของผู้ชายคนนึงมาจากตรงหน้าเธอ ความรู้สึกกดดันทำให้วัจสารู้สึกเกรงกลัว พอเงยหน้าขึ้น เธอก็สบตากับดวงตารูปงามที่นัยน์ตาแฝงไปด้วยความดุร้ายดั่งสัตว์ป่า ราวกับโดนขังอยู่ในคุกของซาตาน ธัชชัยพูดเสียงหนักแน่น ราวกับว่ามีระเบิดอยู่ในนั้นจำนวนนับไม่ถ้วน “เมื่อกี้เธอพูดอะไรกับพี่ชายฉัน?” วินาทีนั้นวัจสาก็อยากจะอธิบาย แต่ดูจากท่าทางกร่างๆของผู้ชายคนนี้แล้ว ก็พูดอะไรไม่ออก ที่จริงเรื่องเมื่อคืนเป็นความผิดของผู้ชายคนนี้แท้ๆ ไม่พูดอะไรซักคำก็กินเธอจนหมดตัว แล้วก็เรื่องที่เขารังแกเธอโดยการปลอมเป็นวรพล แค่นี้ก็เพียงพอให้วัจสาขีดเส้นกั้นระหว่างพวกเขาได้แล้ว ไม่ต้องเจอกันจนวันตาย! “นายไม่มีปากรึไง? ทำไมไม่ไปถามเองล่ะ?” พอวัจสาพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องรับแขก เตรียมจะไปหยิบเอกสารหย่าที่ตัวเองเตรียมไว้ไปให้วรพลเซ็นต์ที่โรงพยาบาง มองดูผู้หญิงคนนั้นรีบเดินออกไปด้วยท่าทีโกรธเคือง ธัชชัยก็หรี่ตาลง พี่คงไม่ได้เล่าเรื่องจริงให้เธอฟังหรอก ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มายืนทะเลาะกับเขาอยู่ตรงนี้หรอก คงจะไม่ทันได้พูดอะไรทั้งนั้นด้วยซ้ำ พอคิดถึงเจ้าพี่โง่ที่มอบทั้งใจให้กนิษฐาแล้ว ถ้าจะลืมพูดเรื่องสำคัญก็คงไม่แปลกเท่าไหร่หรอก ตอนแรกวัจสาก็อยากจะอาบน้ำก่อนแล้วค่อยไป อยากจะล้างกลิ่นของเขา ร่องรอยที่เขาทิ้งไว้ แต่พอผู้ชายคนนั้นกลับมาแล้ว ไม่แน่ว่าตอนเธออาบน้ำเขาอาจจะทำอะไรก็ได้ ค่อยกลับไปอาบที่หอพักดีกว่า เธอตั้งสติ ล้างหน้าล้างตา แล้วก็เตรียมใบหย่าใส่กระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้อง ตอนนั้นตรงทางเดิน วัจสาได้ยินเสียงที่คุ้นหู เสียงที่ไพเราะที่ทำให้คนต่างพากันหลงไหลของกนิษฐา ขนาดวัจสาเป็นผู้หญิงเหมือนเธอได้ยินยังรู้สึกขนลุกเลย ธัชชัยพาผู้หญิงคนนี้กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วทำไมเขายังขังผู้หญิงคนนั้นไว้ที่นี่ไม่พาไปที่อื่น? ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงวรพลต้องโทรมาหาเธออยู่แล้ว เขาไม่กลัวว่ากนิษฐาจะฟ้องวรพล ตอนนั้นคอยดูเถอะว่าเขาจะทำยังไง เพราะคนที่ตอนนี้วรพลแคร์มากที่สุดก็คือกริษฐา น้องชายอย่างเขายังมาทีหลัง ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นบ้าเป็นหลังเพราะเธอขนาดนี้ เรื่องที่แม้แต่ธัชชัยก็ยังห้ามไม่ได้ แต่เพียงกนิษฐาเอ่ยขึ้นมานั้นก็หยุดได้แล้ว แต่พอคิดไปคิดมา วัจสาก็อยากจะเห็นธัชชัยโดนพี่ชายสั่งสอนซะหน่อย ทำให้เขาไม่กล้าเอาแต่ใจ และเอาตัวเองเป็นใหญ่แบบนี้อีก! ตอนนี้วัจสายังสับสนในตัวเอง ตอนนี้เธอไม่อยากจะเห็นหน้าธัชชัย และก็ไม่อยากเห็นกนิษฐา ที่เมื่อคืนกนิษฐากับธัชชัยคุยกันที่ห้องรับแขก เธอได้ยินมันทั้งหมด “นี่มันผู้หญิงของพี่ชายนายไม่ใช่เหรอ? ยังเอาเธอลงอีกเหรอ? แล้วยังกล้าบอกว่าตัวเองเคารพพี่ชายตัวเองมาก หน้าไม่!อายจริงๆ” ประโยคที่กนิษฐาด่าออกมากระทบถึงสองคน การกระทำของธัชชัยนี้เรียกได้ว่าหน้าไม่อาย แต่ว่าสิ่งที่วัจสาทำ จะใช้คำนั้นก็ไม่ผิดเหมือนกัน ถ้าจะให้พูดสิ่งที่ไม่น่าฟังมากกว่าก็คือ : เปรียบดั่งซีเหมินชิ่งกับพานจินเหลียง ธัชชัยกับเธอแสดงได้อย่างสมบูรณ์แบบ ถ้าเป็นในสมัยโบราณ ทั้งสองคนคงโดนจับถ่วงน้ำแน่ๆ แต่ว่าถ้าเธออยากจะออกไปหาวรพล ก็ต้องเดินผ่านห้องรับแขก แล้วก็ต้องเจอหน้ากนิษฐา ถ้ายังงั้นก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องหลบแล้ว ทำไมต้องทำเหมือนรู้สึกผิดกับเธอด้วยล่ะ แต่อย่างไรก็ตาม ตอนที่วัจสาเดินมาถึงห้องรับแขก เจ้าของเสียงสวยงามน่าไพเราะนั้น กลับไม่ใช่เสียงของกนิษฐา แต่กลับเป็นผู้หญิงแปลกหน้าตัวเล็กๆแทน สิ่งที่ทำให้วัจสายิ่งรู้สึกกลัวขึ้นไปอีกขึ้นมาก็คือ เสียงของกนิษฐานั้น ออกมาจากปากของผู้หญิงคนนี้ เธอกำลังอ้างว่าเป็นกนิษฐาแล้วโทรหาวรพล “วรพล.. ได้เลย นายพักผ่อนเยอะๆนะ ไม่ต้องคุยแล้ว….ฉันจะไปกินข้าวเช้าที่ป้าอ้อยเตรียมไว้ให้แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก รักษาตัวเองดีๆนะ” แล้วสาวแปลกหน้าก็วางสาย พร้อมกับมองหน้าธัชชัย วัจสาได้แต่กลืนน้ำลาย เธอเป็นคนเลียนเสียงกนิษญางั้นเหรอ? เลียนเสียง? ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ มันมีมืออาชีพเรื่องเลียนเสียงอยู่นี่ เหมือนที่คอยพากย์การ์ตูน แต่ว่าการที่จะหาคนที่เสียงเหมือนกนิษฐาเป๊ะๆแบบนี้ไม่ง่ายเลย